Heimilistíminn - 07.02.1980, Blaðsíða 7

Mamma.
Pabbi.
Petra 13 ára.
Borgþór/ 13 ára.
Mamma: Og blllinn bilaöur. Ég kemst
ekki á æfinguna.
Petra: É — ég kom — kom of sei —
seint I morg — un.
Mamma: Ertu farin að stama aftur,
Petra mfn?
Pabbi: Hiln hefur aUtaf byrjaö aö
stama, þegar skólinn byrjar á haustin.
Mamma: En þeir héldu, aö þetta
mundi lagast, þegar hún kæmi I blandaö-
an bekk, þar sem fjölbreytnin er meiri og
krakkarnir ekki i sérstökum greindar-
flokki eins og var i H-bekknum. Þarna i
blandaöa bekknum geta þeir duglegu
hjálpað og örvaö þá áhugalausu. Þetta
eru kölluö tjáskipti og hafa reynzt vel
bæöi i Sviþjóö og Ameriku.
Borgþór: Af hverju spuröu þeir mig
ekki hvort hún Petra gæti kunaö vel viö
sig i blöndubekk? Ég þekki blöndubekk-
inn og ég þekki Petru miklu betur en Sviar
og Kanar, sem aldrei hafa séö hana.
Mamma: Þiö eru tviburar. Þaö hefur
kannske vakiö hjá henni vanmáttarkennd
aö vera i verri bekk en þú.
Borgþór: Vanmáttarkennt! Þaö heitir
bara aö skammast sin. Og þiö segiö, aö ég
kunni ekki aö skammast mín. En þvi má
Petra ekki skammast sin fyrir aö vera I
H-bekk? Hún skammast sin mikiu meira
fyrir aö vera innan um ofvitana i blöndu-
bekknum. Ofvitarnir eru, meir aö segja,
meö merkilegheit viö mig , þó ég sé vel
læs. Þeir eru meö gorgeir út af þvi, aö ég
fékk 2 i mengi og 3 i málvísi. En ekki
munduö þiö fá 2Í mengi, þiö, sem ekkert
kunniö i þvi. En gamli reikningurinn ykk-
ar er kannske asnalegur lika, fyrst þiö
skiljiö ekki minn reikning.
Mamma: Biddu hann Lárus frænda
þinn aö hjálpa þér viö mengiö, Bokki
minn.
Borgþór: Þaö ætlaöi hann aö gera. En
Lárus læröi gamla mengið og skilur ekki
mitt mengi. Hanner oröinn átján ára. En
Gaukur kennari segir, aö gamla mengiö
hafi bara veriö frat. Nú er ég bara hrædd-
urum.aö nýtt mengi komi komi i staöinn
fyrir nýja mengiö, sem ég er aö læra.
Mamma, hvaða mengi lærir þú I öldunga-
deildinni?
Mamma: Ósköp talar þú mikiö um
mengi. Hvaöa mengi ég læri i öldunga-
deildinni! Er þaö nú spurning?
Pabbi: Ég verö vist eini maöurinn á
heimilinu, sem ekkert mengi kann.|
Bankastjórar komast einhvern veginn af
án þess.
Borgþór: En veiztu þaö, pabbi, aö nú
eiga foreldrar aö fá aö læra mengi á
kvöldin, til þess aö geta kennt krökkun-
um. Þá er bezt, aö þú gerir þaö, pabbi, þvi
þú ert sá eini, sem ekki ert i skóla á dag-
inn og hefur ekkert aö gera á kvöldin. Þú

Leikrit í
tveimur
þáttum
Fyrri þáttur
getur fariö meö Tvistinum og tekiö Fjark-
ann á Hlemmnum.
Petra: Pa — pabbi, þú ert lú- lúinn á
kvö — kvöldin.
Pabbi: Ætli ég fari langt.
Borgþór: Kannske veröa allir strætóar
fullir af körlum og kerlingum á kvöldin.
Og maöur veröur aö standa upp fyrir
þessu.
Pabbi: Ég heyri, aö þú ætlast ekki til,
aö ég noti bilinn. Þarf ég endilega aö elta
uppi strætisvagnana?
Petra: Ve — vertu hel — heldur hei —
heima.
Pabbi: Þetta er bara grln, góöa mln.
Églæt ekki taka af mér kvöldblundinn og
ekki sakamálasöguna 1 Sjónvarpinu.
Mamma: Ég þekki eina konu, sem er á
mengjanámskeiöi. Og ekki skil ég, aö hún
fylli svo öll sæti I strætisvögnum, aö þú
þurfir aö standa, Bokki minn. Petra,
faröu nú aö lesa málfræöina.
Petra: É — é — get ekki. (Sprettur á
fætur).
Borgþór: Og þar fór Petra i fýlu og lok-
ar sig inni.
Mamma: Hún er svo pirruö i dag.
Borgþór: Krakkarnir geröu at i henni.
Mamma: Var þaö út af buxunum? Ég
bið hana Sigriöi okkar að þrengja þær og
sauma einhverjar myndir á rassinn á
þeim. Ég haföi ekki tima til aö leita aö
ööruvlsi stæl.
Borgþór: Nei, þaö var út af stflnum
hennar.
Mamma: Hvaöa stil?
Borgþór: Æ, stafsetningin. Hann
Gaukur kennari las upp verkefniö og
stelpan, sem situr hjá Petru, sá á hjá
henni. Petra er alltaf svo vitlaus I staf-
setningu. Gaukurinn las svona: „Gunna
og Svala áttu kött”. En stelpan, sem sat
hjá Petru las upphátt þaö, sem Petra
skrifaöi. Og Petra skrifaöi: „Guna og
Svalla átu kött,”enekki áttu kött.
Mamma: Hún er alveg total ómöguleg
i stafsetningu.
Pabbi: Þá man ég þaö, aö ég ætlaði aö
koma henni i enskutima.
Borgþór: Og svo gengur þetta alltaf:
Varstu aö éta kött. Éttu kött. Éttu hund.
Og Petra er alveg aö veröa snar. Hún er
lika svo sein aö skrifa, aö viö veröum aö
biöa eftir henni — henni og tveim öörum,
sem sett voru inn til okkar.
Mamma: Hún veröur að herða sig.
Borgþór: Hún getur ekkert hert sig.
Hún er miklu vitlausari en ég.
Mamma: Þið eruö ekkert þroskaheft,
hvorugt ykkar.
Borgþór: Ég skil ekkert i menginu,
málvisinni, liffræöinni, efnafræöinni og
félagsfræðinni. Og Petra skilur bara ekki
neitt ineinu. EnGaukurinn segir, að ég sé
svo ofsalega góöur aö tjá mig. En hann
ætti að heyra til strákanna á Valabergi.
Þeir eru sko, ekki klumsa. Ég vildi, að égj
ætti heima á Ströndum.
Framhald á bls. 28.
7