Heimilistíminn - 07.02.1980, Side 29

Mamma: Spuröu þeir meira um heim-
iliö?
Borgþór: Þeir spuröu, hvort ekki væri
gaman heima stundum. Ég sagöi, aö þaö
væri núsjaldan Og ég sagöist vilja fá aö
vera inni I stofu, þegar gestir koma, svo
ég þurfi ekki aö fela mig bak viö gardfn-
urnar til aö hlusta. Ég hef svo gaman af
aöhlusta á, hvaö fulloröna fólkiö er mont-
iö. Og þaö gerir allt ööruvisi skammar-
strik en viö.
Pabbi: Og þau skammarstrik langar
þig auövitaö til aö læra.
Borgþór: Onei, fulloröna fólkiö biöur
eftir þvi, aö viö veröum nógu gömul, svo
þaö geti reytt af okkur alla okkar peninga
— haft skemmtanir og búöir til aö taka
allt af okkur.
Pabbi: Sagöiröu eitthvaö fleira af þvl,
sem þú heyröir gestina tala um?
Borgþór: Já, þegar Silfurrefurinn kom
og-----
Pabbi: Hvaö sagöiröu? Hver?
Borgþór: ÞU kallaöir hann Silfurrefinn,
þegar gestirnir voru farnir. Fyrst var
ekkert gaman. Þá var bara veriö aö tala
um peninga. En svo fór Silfurrefurinn aö
tala um sjálfan sig: Hann sagöist hafa
sungiö svo vel f fatageymslunni á Hótel
Borg, aö allir héldu, aö hann væri Guö-
mundur Jónsson og sendu fram mann til
aö biöja hann blessaöan aö koma inn aftur
og syngja meira. Og einu sinni sat hann á
HótelSögu, og þá fóru tvær fallegar stúlk-
ur aö stinga saman nefjum um, aö hann
væri Marlon Brandó.
Mamma: Sagöiröu, aö pabbi þinn heföi
kallaö hann Silfurrefinn?
Borgþór: Já, ég segi oftast satt.
Pabbi: Þetta ernú kunningiokkar, sem
oft kemur I bankann Nefndiröu einhver
nöfn?
Borgþór: Ég nefndi eitthvaö af nöfn-
um, minnir mig. Og Silfurrefurinn var aö
tala um einhvern karl, sem hann kallaöi
Skollafótinn. Og þiö hlóguö svo mikiö aö
þvl.
Pabbi: Hvaö svo meira?
Borgþór: Ég sagöi lika frá þvl, sem
kerlingarnar segja I mjólkurbúöinni. Ein
sagöi, aökarlar, sem hafa ofealega mikla
peninga, eigi aö kaupa allt sjálfir, svo
aumingja mömmurnar þurfi ekki aö lesa
ofsalega leiöinlegar bækur I skóla og vera
aöheimanallan daginn og fá svo vinnu og
vera þá Uka aö heiman allan daginn.
Mamraa: Sagöiröu þetta?
Borgþór: A barnaárinu mega krakkar
segja allt.
Pabbi: Hver segir þaö, aö krakkar
megi segja allt, sem þeir vilja á þessu
ári?
Borgþór: Mig minnir, aö einhver segöi
þaö I útvarpinu.
Pabbi: Hræddur er ég um, aö þaö sé
misminni.
Borgþór: Fólk misminnir oft. En nú er
égbúinn aö segja allt, sem mig langar til
aösegja tbráöina. Og þaö er ekki hægt aö
taka aftur þaö, sem prentaö er. Hann
Gaukur kennarisegir, aö égsé svo ágætur
aötjá mig. Éggetekki lært þessar leiöin-
legu bækur. En Gaukurinn ætti aö heyra
til strákanna á Valabergi. Þeir kunna sko
aötjásig. Égvil fara aö Valabergi næsta
sumar.
Pabbi: Þetta hefur nú stundum veriö
kallaö kjaftavit.
Bergþót: Þaö er llka ágætt orö.
Mamma: Vlst geturöu lært, ef þú nenn-
ir þvl.
Pabbi: Hvers vegna hefuröu ekki sagt
okkur þetta fyrr, um viötaliö?
Borgþór: Mamma er aldrei heima. Og
þú sefur alltaf, þegar J>ú ert ekki aö horfa
á sjónvarpiö.
Pabbi: Ég verö aö hringja til Heimilis-
gleöinnar.
Mamma: Já,um fram allt, geröu þaö.
Borgþór: Þetta veröur rosalega stór
mynd af mér.
Pabbi: (I simann) Þetta er Styrleifur
Styrleifsson bankastjóri. Drengurinn
minn segir, aö blaöiö hafi haft viö hann
samtal — — Já, já — já. Þetta er ekki
leyfilegt, aö hafa svona eftir ómyndugum
börnum.--------Er siöur erlendis.------
Mér er sama, hvaö þeir gera erlenndis.
Þetta ermittheimili. Baragrin.-----Ég
skil ekki svona gamansemi. Ég vil fá þtta
viötal og myndina af drengnum.-----Of
seint.------Ha, er myndin af hnakkan-
um á honum.------Til þess hann þekkist
ekki.-----Hvaö segiröu, margar fjöl-
skyldur eins og viö----ha, jæja, þá þaö.
----Lagaötil, svo þaö þekkistekki.-----
Viö vonum þaö.------Ekkert aö þakka.
Mamma: Þekkist þá ekkert?
Pabbi: Ekki segir hann. En Borgþór
minn, ertu vissum, aö myndin hafi verib
af hnakkanum á þér?
Borgþór: Alveg viss. Og kannske verö-
urbráöum hættaö mynda andlitiö. Sumir
láta mynda á sér lappirnar eöa rassinn.
Mamma: Þetta var ljóta sjokkiö.
Pabbi: Ogleymanleg skelfing.
Mamma: Ég er fegin, aö þetta er liöiö
hjá. Þá vil ég heldur landskjálfta. Bokki
minn, viö skulum koma I leik viö ykkur
Petru.
Borgþór: Eigum viö aökeppa og búa til
ofsalega löng orö? Vita, hver getur buiö til
lengsta oröiö.
Pabbi: Æ, nei. Komdu meö þetta mengi
þitt, Borgþór minn. Ég skal athuga
hvernig þaö er.
Mamma: Petra min, Petra min. Ekki
loka þig inni I herbergi. Komdu ég skal
lesa fyrir þig þetta, sem þú varst aö skæla
yfir, Bókmenntafélagsfræöina. Var þaö
ekki hún? Þérgengurbetur aö lesa á eftir.
0, éger svo fegin, aö strákurinn setti ekki
allt okkar llfsmynstur I hönk.
Petra: (opnar herbergiö) Mamma
mln, m-mamma mln. Ertu heima?
Mamma: Ég skal segja ykkur, elsk-
urnar mlnar allar, aö ég hef aldrei á ævi
minni tekiö inn róandi lyf. En þaö lá
nærri, aö ég heföi þurft þess núna. Þetta
var hræöileg stund.
Petra: Mamma mln, mamma mln, þú
ert heima. Lokfyrriþáttar.
Aö sjálfsögðu er ekki allt
satt/ sem kona mín segir,
enda fyrirfinnst ekki svo
mikill sannleikur f þessum
heimi.
*
Það er eitthvað að yfir-
manni mínum... í gær fór
hann með konuna sína út
að borða, í staðinn fyrir að
fara með einkaritarann.
*
Rikur maður er ekki annað
en fátækur maður með
peninga.
*
Margt má fá gert, ef ekki
skiptir máli, hver fær heið-
urinn af því að hafa gert
það.
Málamiðlun er samningur,
þar sem enginn fær það,
sem hann hefur óskað sér.
%
I sögunni er aðeins sagt frá
einum karlmanni, sem var
ómissandi.... Adam.
*
Gerið ekki fyrir aðra, það
sem þið nennið ekki að
gera fyrir sjálfa ykkur.