Heimilistíminn - 07.02.1980, Qupperneq 28

Erfingjar
Framhald af bls. 7.
Mamma: ÞU færö kannske eitthvaB aö''
Eera hérna heima i sumar.
Borgþtír: Hvernigá maBur aB vita allt?
En þaB eru samt tvær stelpur I bekknum,
sem vita allt. En þær hlæja aldrei aB nein-
um. Þær eru bara alltaf saman og gera
sig merkilegar og tala ekki viB okkur.
önnur þeirra rifur sig viB Gaukinn. Nei,
hún nefnilega rifur sig ekki. Hún er bara
reiB á svipinn. Ég veit ekki hvernig. Og
allt er svo stutt.sem húnsegir. En þá hlær
enginn.
Pabbi: Eru þær góöar viö Petru, þessar
stúlkur?
Borgþór: Ekki neitt ofsalega góBar.
Bara alvarlegar. Hún eltir þær. En þær
kæra sig ekki um aB vera meB henni.
Mamma: Þaö er nú veriB aö rannsaka
svo mikiö tjáskiptin i hverjum bekk fyrir
sig.
Pabbi: Já, ég kaupi handa henni
enskutíma.
Borgþór': Kauptu heldur skellinööru
handa mér,ef þig langar til aBkaupa eitt-
hvaö.Ég kemst á henni upp um alla Heiö-
mörk. E n P etra kemst aldr ei neitt i ensku
— ekki frekar en i raunvfsindunum. HUn
hélt, aB eölismassi væri sama og eölis-
hvöt.
Mamma: EBlismassi! Ég kem nU ekki
þvf oröi fyrir mig.
Borgþór: ÞU kannt bara gamla máliö.
Mamma: Gamla máliö?
Borgþór: Já, Gaukurinnlét okkur gera
svoleiöis stil, aB viB breyttum kafla úr
Biblfusögunum, svo þetta varö eins og
talaö er i dag. Þaö stóB svona i bókinni:
„LitiB til fugla himinsins-” En ég
haföi þaö svona: „Sko, smáfuglana i
garöinum, ekki rækta þeir kartöflur og
ekki eiga þeir frystikistu-.” Já, ég
sagBisvona. EnsumirhöfBu þaB ööruvisi.
Og stelpurnar, sen alltaf eru montnar,
skrifuBu ekki neitt.
Mamma: Hvernig kláraöi Petra sig?
Borgþór: Gaukurinn gat ekki lesiB stil
Petru.
Mamma: Hún er alfariB ómöguleg aö
tjá sig.
Pabbi: Hvaö kallaöi hann þaö, sérfræB-
ingurinn? Égskildi þaö ekki almennilega.
En ég held, aö engin lækning sé til viö
stami.
Borgþtír: Jú, bara þegja sem mest. Fá
aö þegja. HUn er alltaf hrædd um, aö
kennarinn fari aö tala viB hana og gýtur
augunum sittá hvaB, svo hUn er aB veröa
rangeygB lika. ÞaB er bezt fyrir hana, aB
vera bara heima og láta lesa fyrir sig.
Pabbi: ÞaB er eitthvert vit i þessu, þó
þaö sé vitleysa.
Mamma: ÞaB má ekki taka börn úr
eölilegu umhverfi. Ef fariö er aB taka
hana Ut úr og vorkenna henni og lita á
hana eins og eitthvert sérstakt fyrirbæri,
þá fer hún aB halda sjálf, aB hún sé eitt-
hvaB sérstök. . , . ,, .
Borgþór: HeldurBu, aö allir heyri ekki,
28
hvernig hún stamar og sjái ekki, hvernig
hún skrifar? Sumt er skrift. Sumt er
prent. Og sumt er bara rusl. Og hún er
aldrei búin aö neinu. HeldurBu, mamma,
aB krakkar séu einhverjir asnar og sjái
ekki, aö hún getur ekki neitt? Já, allir
halda, aB krakkar séu asnar. En ég vil fá
skellinööru.
Pabbi: ÞU færB enga skellinööru fyrir
hálfa milljón, aö viB bættu benzini. Þér
nægir reiBhjól.
Borgþór: ÞU átt þrettán milljóna bfl, þó
aö þeir fáist fyrir fjórar milljónir. Og þú
getur ekki einu sinni fariö i rallkeppni.
Mamma:: Hættu þessari rellu, dreng-
ur. En nú dettnr mér i hug, aö hún Petra
heföi gott af aB fara meB i barnahópi til
Malljorka. Hún mundi aölagast börnun-
um svo vel, þegar hún er komin svona
langt frá öllum kunnugum.
Pabbi: Til hvers fara þessi börn?
Mamma: Þetta er námsferö og kenn-
arar meö.
Borgþór: Þd fyrst veröur hún vitlaus,
ef á aö reka hana úr landi meö bráöó-
kunnugú fólki.
Mamma: FaröunúaB reikna, Borgþór.
Borgþór: Þegar glæpamyndin er aö
byr ja. Nei, takk. Ég er, sko, ekki hræddur
viö bófana. Petra hrekkur i kUt og gapir,
þegar þeir skjóta. Hún vill helzt sjá tóma
tuskubrúöukjafta i sjónvarpinu.
Mamma: Hana dreymir þó ekki þessa
agalegu drauma, þegar hUn horfir á
brúöuleikhúsmyndir. En þU horfir vist
ekki mikiö á sjónvarp nUna, Bokki minn.
ÞaB er fimmtudagur.
Pabbi: Reyndu nú viö mengiöþitt,
Borgþór minn.
Borgþór: ÞaB þýBir ekkert. Reyndu
sjálfur aö fara I fjóröa bekk i' læknisfræöi
allt i einu. Þú kant ekki bækurnar, sem
hinir byr juöu á. Ég kann heldur ekki þaö,
sem viö áttum aö reikna i fyrra og hitteö-
fyrra.
Mamma: HvaBa vilog vol er þetta. ÞaB
ná sér margir upp i skóla, þó þeir lendi
neBarlega á einhverju timabili.
Borgþór: Er þaö ekki svoleiBis I
öldungadeildinni, aB kerlingarnar látist
vera krakkar og læri svo þaö sama og
krakkarnir?
Mamma: Hver kenndi þér aö segja
þetta?
Borgþór: Kerlingar úti i mjólkurbúö,
sem sáu þig skokka meB skólatöskuna.
Pabbi: Láttu þér ekki vera striö i
þessu, Hallbera min. Þær segja annaB,
þegar þú ert oröin hýbýlafrasöingur og
mynd kemur af þér á fremstu siBu
Heim ilisgleöinnnar.
Borgþór: Heimilisgleöin haföi viBtal
viB mig á mánudaginn. Tók mynd.
Pabbi: ÞaB er ekki leyfilegt, án þess aB
spyrja foreldrana, hélt ég.
Borgþtír: Eiga foreldrarnir aö ráBa,
hvaöbörninsegja? Nei, takk. Ja, kannske
I 1. bekk, en ekki i 7. bekk. Þeir spuröu
mig, hvort ég væri ánægBur meB
skemmtistaBina, ánægBur meB skólann og
ánægBur meö ykkur.
Pabbi: Og hvaö sagöiröu?
Borgþtír: Ég sagöi nei, auövitaö.
Mamma: Hva — hvaö?
Borgþór: Þeir sögöu, aB ég væri opinn
og raunsær.
Pabbi: AB minnsta kosti opinn.
Borgþór: Þeir spurBu lika, hvaö ég ætti
mörg systkini og hvaö mér fyndist, aö
sambýlisfólk ætti aö eiga mörg börn. Ég
sagöi tiu, þvl þá yrBi mamma einhvern-
tima heima.
Mamma: Sambýlisfólk! Viö erum nú
hjón.
Borgþtír: ÞaB er gamaltorB. ViB lærum
löng orB i skólanum. Mér gengur vel aB
læra nýju, löngu oröin. Ég fékk verBlaun
fyrir ritgerö, sem ég kallaöi: „AkvarB-
anatektir og marklýsingar knattspyrnu-
félagsins okkar.” ViB stofnuBum nefni-
lega knattspyrnufélag.
Mamma: ÞaB er vist betra aö skilja
löngu oröin, áBur en maöur notar þau.
SagBirBu, aö viö værum sambýlisfólk?
Borgþór: ÞiB bUiösaman. BUiB þiö ekki
saman?
Mamma: Þetta hefur samt ekki sömu
merkingu félagslega.
Pabbi: ÞaB skiptir vlst engu máli. En
sagBiröu eitthvaB fleira?
Borgþór: ÉgsagBi, aö foreldrarnir viti
ekkert um börnin, viti ekkert um bækurn-
ar, semþau læral skólanum og ekki, hvaB
þau gera úti.
Pabbi: Vildiröu heldur, aö viB værum
alltaf aB rexa i þér?
Borgþór: Onei, mér þykir dgætt, aB þiö
vitiB ekkert um mig. En mér þykir skrýt-
iB, aöþiö haldiö, aöþiö vitiöallt.
Pabbi: Hvers vegna var talaö viö þig,
sérstaklega?
Borgþór: Ég tróö mér fremst. En hann
talaBi nú viB fleiri.
Pabbi: Ekki þó viB Petru.
Borgþór: JU, en hún varB bara hrædd
og fór ífýlu, eins og hún er vön, ef talaB er
viB hana. ÞaB var tekin mynd af mér.
Mamma: Þetta hafa veriB Urvinnslu-
rannsóknir fyrir barnaáriö. HvaB sagö-
iröu um skólann?
Borgþór: Ég sagöi, aö fullorBna fólkiö
kvartaöi um aö þaö væri aB drepast af
allri þessari eftirvinnu. En krakkarnir
hafa miklu lengri vinnutima. Og okkar
eftirvinna er ekkert borguB. Karlarnir
fara I bllum i vinnuna. En viB verBum aB
hlaupa oft á dag og elta strætisvagnana I
hálku og óþokkaveöri. Kennslutlmarnir
eru á tætingi allan daginn.
Pabbi: Þetta er nU satt.
Borgþór: Ég er alltaf aB segja satt. Og
svoveröum viB krakkarnir aB sitja á rass-
inum inni allt voriö. Og svo er kannske
rigning allt sumariö. Og svo er sumariB
ekki bUiB, þegar viB veröum aftur aB fara
aö sitja — sitja — sitja. Ykkur er sama,
þó þiö sitjiB. En mér leiöist aö sitja.
Mamma: Ekki er nú rigningin skólan-
um aö kenna.
Borgþór: Jú vlst. Ef viö hefBum fimm
— sexmánaöa fri eins og sumir krakkar
fyrir norBan og vestan, þá fengjum viB
alltaf marga sólskinsdaga Ut Ur þvi.