Heimilistíminn - 07.02.1980, Blaðsíða 8

Vera er 18 ára gömul. Hún
er sænsk og hætt i skóla, og
farin að vinna. Hins vegar býr
hún enn heima hjá foreidrum
sinum. Hún þarf að borga
heim meðsér, og eftir nokkrar
boilaleggingar og athuganir
komst hún að samkomulagi
við foreldra sina um að hæfi-
legt væri, að hún borgaði 600
krónur sænskar, 57 þúsund is-
lenzkar, heim á mánuði. Auk
þess verður hún að leggja fyr-
ir 200 krónur sænskar,
19.000.00 ísl. á mánuði, ,sem
henni er ætlað að nota, þegar
hún sjálf fer að búa. Ef hún
ekki leggur þessa peninga fy rir,
verður hún að borga somu
upphæð til foreldranna.
Vera hætti í skóla siðast liöið vor, og
vinnur nii í verzlun. Hún fær ca. 333
þúsund krónur i mánaðarkaup, en þegar
búið er að draga skatta frá laununum fær
hún ekki nema 237 þúsund útborgaðar.
Við þessa upphæð var stuözt, þegar hún
og móðir hennar settust niður og fóru að
reikna út, hversu mikið Veru bæri aö
borga heim. Þær mæðgur studdust aö
nokkru leyti viö töflu um kostnaö vegna
unglinga, sem neytendasamtökin hafa
sentfrá sér,ogbirtist hún hér með, og eru
tölurnar allar yfirfærðar I islenzkar
krónur.
Vera, bróðir hennar og foreldrar búa I
fimm herbergja ibúö i háhýsi i Taby i
Svlþjóð. Vera hefur rúmgott herbergi,
sem hefur sérinngang, enda hugsað sem
leiguherbergi.
Mæðgumar fóru fyrst að reikna út
húsaleiguna. Ibúðin kostar 123.500 á mán-
uði, og þessvegna töldu þær ekki óréttlátt
að ætla, að Vera greiddi einn fjórða af
þeirriupphæð, eða rúmar 30 þúsund krón-
ur. Vera notar auðvitað meira af Ibúðinni
en herbergið sitt eitt, og innifalið i þessari
upphæð er rafmagn, hiti og tryggingar-
gjöld.
Mjög stutt er fyrir Veru i vinnuna, svo
hún kemur alltaf heim I hádegismatinn.
Haustið 1979 var reiknaö meö aö fæðis-
kostnaöur 18 ára stúlku, sem borðaöi öll
mál heima væri rúmlega 41 þúsund á
mánuði.
— Matvörur eru óskaplega dýrar, það
sé ég núna, þegar ég þarf aö sitja við
kassann ibúðinni og stimpla inn, þaö sem
fólkið kaupir, svo mér finnst þetta ekki
óréttlát upphæö.
Til kaupa á þvottaefni, sápu, tann-
kremi, uppþvottalegi og ööru álika er
reiknað með 2400 krónum, en öðrum
KSMBMMHm
Foreldrar og hálfstálpuð
börn þeirra eru ekki oft á
eitt sátt um það, hvort ung-
lingarnir eigi að borga eitt-
hvað heim með sér, eftir að
þeir eru hættir í skóla og
farnir að vinna fyrir sér.
Börnin halda þvi fram, að
foreldrarnir eigi að sjá fyrir
þeim en foreldrunum finnst
á hinn bóginn sanngjarnt að
börnin fari að taka einhvern
þátt i kostnaðinum við
heimilishaldið.
Nýlega rakst ég á grein um þetta
atriði I sænska blaðinu Vor bostad,
sem er gefiö út af sænsku leigjenda-
samtökunum.Hef égleyftméraö þýða
þessa grein, enda er ég viss um, að hún
getur skapaö heilbrigan umræðu-
grundvöll á mörgum Islenskum
heimilum.
Undanfarin velgengnisár og kannski
ekki siöur þröngur fjárhagur margra
fyrr á árum, hafa oröið þess valdandi,
að foreldrar hugsuðu sem svo, aö það
væri ekki rétt að vera að taka pening-
ana af blessuöum börnunum, ef það
væri ekki lifsnauösynlegt fyrir afkomu
-
heimilisins. En væri slikt ekki meira
uppeldisatriði en nauðsyn, þegar öllu
er á botninn hvolft? Getur ekki verið
gott, að vita i hvað peningarnir fara?
Margir unglingar, sem eru
nýsloppnir út úr skólum fá fyrir venju-
lega dagvinnu á þriðja hundrað
þúsund krónur á mánuði. Sem betur
fer erhluti þessarar upphæöar tekinn I
skyldusparnað, svo ekki er öllu eytt,
sem unnið er fyrir. En ef unglingi
nægja ekki um 200 þúsund krónur á
rnánuði til þess aö leika sér fyrir, og
hann hefur ekki ráð að borga heim
með sér.hvernig getur þá sá hinn sami
reiknað með þvi, að foreldrar
hans.sem kannski þurfa aö sjá fyrir
einhverjum öörum börnum, auk þess
sem flestir þurfa aö standa straum af
rekstri bfls, og alls annars sem til
heimilishalds telst, geti komizt af með
kannski aðeins helmingi hærri upphæð
á mánuöi, þegar skattar hafa verið
dregnir frá. 1 sumum tilfellum getur
þessi upphæö jafnvel verið enn lægri.
Krakkar, já og foreldrar einnig,
takið þetta mál til umræðu næst þegar
fjölskyldan setst niður og ræöir málin.
Bezt er aö allir sýni þolinmæði og
skilning I slikum viðræöum, og leggiö
tölurnar hreinlega á borðið fyrir
börnin, ef annað dugar ekki.
fb.
8