NT - 09.11.1984, Blaðsíða 10

13 Föstudagur 9. nóvember 1984 10
|\/| =

Böðvar Eyjólfsson
Fæddur 4. okt 1921 Dáinn 10. sept. 1984
Okkar biðu ei œfintýri:
önn og strit á túni og mýri.
Kannski voru viðfangsefnin
venjuleg og hversdagsgrá.
Pó er í hverju lífi lifuð
leynd, sem aldrei
verður skrifuð,
til er heimur hulinn bak við
hinn sem allir mega sjá.
Fagurt galaði fuglinn sá.
Guðmundur Böðvarsson
Böðvar Eyjólfsson var fædd-
ur á Melum í Melasveit í Borg-
arfjarðarsýslu, sonur hjónanna
Sigríðar Böðvarsdóttur frá
Vogatungu f. 1891 og Eyjólfs
Sigurðssonar frá Fiskilæk f. 4.4.
1891. Viðstaða þeirra var stutt
á Melum, því leið þeirra lá
fljótlega að Fiskilæk á föður-
leifð Eyjólfs, þar sem þau
bjuggu allan sinn búskap.
Eyjólfur varð strax sem ungur
maður heillaður af ungmenna-
og samvinnuhreyfingunni og til-
einkaði sér þá lífsspeki sem
hann nam af sér fróðari
mönnum. Hann kynnti sér ung-
ur að árum sauðfjárrækt norður
í Þingeyjarsýslu, sem kom sér
vel eftir að hann fór að búa
sjálfur, því fjárbúið á Fiskilæk
var eitt hið stærsta utan Skarðs-
heiðar í hans tíð. Eyjólfur
gegndi margvíslegum ábyrgðar-
störfum fyrir sveit sína, svo sem
í hreppsnefnd, sýslunefnd,
oddvitastörfum og var fulltrúi
Borgfirðinga í Stéttarsambandi
bænda ásamt fl. og fl.
Á þessu myndar-og menning-
arheimili ólst Böðvar upp með
systkinum sínum Sigurði og Jóni
sem búa á Fiskilæk með Höllu
systur þeirra og Guðrúnu Unni
sem er búsett á Akranesi, litla
telpu misstu Fiskilækjarhjónin
er Diljá hét. Alla tíð var mjög
kært með þeim systkinum og í
æsku þeirra var alltaf nóg að
Lyf sem hafa áhrif á athyglisgáfu
og viöbragösflýti eru merkt meö
RAUÐUM VIÐVÖRUNAR-
ÞRlHYRNINGI
yujJERCWfl
starfa og nóg til að gleðjast yfir
þá tómstund gafst. Var þá ekki
ónýtt að fara á bak góðum
reiðskjóta. „Pví engi er vin fár
sem á góðan hest“. Samband
móður og sonar var mjög náið
og hún unni heitt þessum blíð-
lynda hlédræga dreng sem í
látleysi sínu gat innt af hendi öll
sín skyldustörf, af ósérhlífni.
Böðvar lauk tveggja vetra
námi frá héraðsskólanum á
Laugarvatni með góðum vitnis-
burði og þeir gripir sem hann
smíðaði og vann í skólanum
bera vott um hagleik. Þegar
tími gafst frá bústörfum heima
á Fiskilæk vann hann að ýmsu
svo sem hjá vegagerðinni og
stjórnaði þá veghefli. Ekki
fannst honum nóg að gert að
hafa einfalt ökupróf heldur
réðst í það að taka meirapróf
sem hann stóðstmeð ágætum,
og öðlaðist eftir það réttindi til
að taka nemendur í bifreiða-
akstri.
Á sumardaginn fyrsta 22. 4.
1954, kvæntist Böðvar Önnu
Margréti f. 8. 7.1934, Sigurðar-
dóttur, Magnússonarfrá Stardal
og konu hans Sæunni Bjarna-
dóttur frá Gerðum í Garði.
Brúðkaupið fór fram í Saurbæj-
arkirkju á Kjalarnesi, en þar
var Anna Margrét alin upp hjá
Guðlaugu Jónsdóttur f. 19. 11.
1899 í Bakkakoti í sömu sveit
og manni hennar Ólafi f. 22.10.
1879 Eyjólfssyni, Runólfssonar
kirkjubónda í Saurbæ og Ijósa
fjölda barna; allt að 600, að
talið er. Eyjólfur faðir Böðvars
bar nafn frænda síns Eyjólfs
Runólfssonar í Saurbæ og Sig-
ríður móðir Böðvars bar nafn
Sigríðar Runólfsdóttur frá Saur-
bæ, en var kona Þórðar Sigurðs-
sonar er fyrr bjó á Fiskilæk og
voru þau foreldrar Matthíasar
Þórðarsonar fornminjavarðar.
Ein systir Eyjólfs og Sigríðar í
Saurbæ var Guðrún síðasta
kona séra Matthíasar Jochums-
sonar. Talið er að í Saurbæ hafi
sama ættin búið allt frá árinu
sextánhundruð. Böðvar og
Anna Margrét voru bæði alin
upp á traustum og góðum menn-
ingarheimilum og höfðu því
gott veganesti og var jafnræði
með þeim. Fyrsta árið dvöldu
ungu hjónin í Saurbæ en árið
eftir fengu þau til ábúðar smá-
býlið Ártún í sömu sveit og voru
þau síðustu ábúendur þar. í-
veruhúsið var sumarbústaður
sem reyndist lítið eða ekkert
einangraður, svo vetrarvistin
varð heldur kuldaleg. Vorið
1956 fá þau ábúð á hluta af
Saurbæ og síðar allan Saurbæ-
inn og þar hafa þau búið allan
sinn búskap í sambýli við Guð-
laugu Jónsdóttur fósturmóður
Önnu, sem dvelur nú háöldruð
á Reykjalundi.
Fljótíega eftir að Böðvar sett-
ist að í Saurbæ var honum falið
það ábyrgðarmikla starf að vera
fjallkóngur og stjórna leitum og
má segja að þar hafi hann verið
í essinu sínu, því vart var hægt
að hugsa sér fjárgleggri mann.
Ær sínar þekkti hann þó í
mikilli fjarlægð væru og nöfn
þeirra og ættir gat hann rakið
eins ogFaðirvorið.
Bú þeirra hjóna Böðvars og
Önnu í Saurbæ var alla tíð
smátt í sniðum en samheldni og
nægjusemi bættu það upp. Bæði
höfðu þau ánægju af því að
umgangast búsmalann og voru
mjög samhent við hvað eina
sem að því laut, áhugamál
þeirra beggja voru hestar og þá
ánægju veittu þau sér að stíga á
bak góðum hesti þegar tími
vannst til. Þau eignuðust sex
börn og eru þau þessi í aldurs-
röð. Ölafur f. 27. 9. 1954.
Eyjólfurf. 10. 5. 1956. Sigríður
f. 25.6. 1957. Guðlaug f. 22. 2.
1959. Halldóra f. 23. 3. 1960.
Ragnheiður f. 23. 6. 1961.
Nú að leiðarlokum vil ég
minnast með þakklæti þeirrar
vináttu sem hefur ríkt milli
heimila okkar og þá gagnkvæmu
tryggð sem hefur haldist í gegn-
um áranna rás án þess að skugga
hafi borið á milli. Ég vil einnig
minnast þess ofur þunga sem
hvert heimili ber er þarf að
annast fatlaða einstaklinga.
Um nokkurra ára skeið hefur
Böðvar barist við þungbær veik-
indi, en það er ekki hægt að
segja annað en að hann stóð á
meðan stætt var og þó öllu
lengur.
Böðvar andaðist á Reykja-
lundi mánudaginn 10.9. 1984.
Við hjónin vottum Önnu
konu hans innilega samúð og
biðjum henni, börnum þeirra
og Guðlaugu fóstru Önnu guðs
blessunar.
Hulda Pétursdóttir
A)
BÍLASMIfXJAN V
KTMDIXJL
Stórhöfða 1 8 II
Bilamálun
Bílaréttingar
Vönduð vinna
SÍMI35051
KVÖLDSÍMI
35256
DESOUTTER LOFTVERKFÆfil blTZLER BÍLALAKK.
BINKS SPRAUTUKÖNNUR
Bíleigendur athugið
Við höfum margra ára reynslu í viðgerðum á mikið löskuðum
bifreiðum, þess vegna notum við eingöngu Guy Chart réttingar og
mælitæki. Við bjóðurh viðskiptavinum okkar staðgreiðsluafslátt á
allri tækjavinnu, greiðslukjör og föst verðtilboð á aliri vinnú.'A
málningarverkstæði okkar notum við Ditzler málningarefni sem er'
amerískt efni og sú staðreynd að General Motors og margar aðrar
amerískar bílaverksmiður nota Ditzler efni tryggir fagmönnum
árangur. Þar ætlum við líka að koma viðskiptavinum á óvart.
Við sækjum bílinn og sendum eiganda að kostnaðarlausu.
Eigum á lager Desoutter loftverkfæri, amerískar
Binks sprautukönnur og varahluti í þær og Ditzler málningarefni
stórhofð'
FUNAHÖFOt
SMIÐSHOFOt
HAMARS HÖFÐI
OVE RGS HÖFOI
VAGNHÓFOl ;
8ILDSHOFOI
Hrefna Pétursdóttir
Fædd 28. nóv. 1919 Dáin 14. okt. 1984
Skammt er bilið milli lífs og
dauða. Enginn veit hver kallað-
ur verður næst, en stundum
kemur eitt andlát óvæntara en
annað. Líkja má mannsævinni
við kertisloga, andvaralaus sitj-
um við í ylnum, ornum okkur
og horfum í logann, en
gleymum því í dagsins önn að
lítil vindhviða getur slökkt hið
skærasta ljós á einu augabragði.
Þannig geta okkar kærustu og
nánustu horfið okkur fyrirvara-
laust, þar fáum við ekki gripið
inn í.
Hrefna Pétursdóttir fæddist
28. nóvember 1919 að Sigríðar-
stöðum í Vesturhópi. Foreldrar
hennar voru þau hjónin Láretta
Stefánsdóttir og Pétur Jónsson
er þar bjuggu. Þeim varð þriggja
barna auðið, dætranna Hrefnu
og Jónínu, sem búsett er í
Svíþjóð, og sonarins Þorbjarn-
ar, sem dó sextán ára gamall.
Heimilisföðurins naut ekki lengi
við á Sigríðarstöðum, hann dó
frá börnum sínum ungum og
ekkjan megnaði ekki að halda
við búinu. Hrefna var flutt í
fóstur að næsta bæ, Ásbjarnar-
nesi, aðeins fjögurra ára gömul.
Þar ólst hún upp hjá einstöku
úrvalsfólki, þeim Éggert Jak-
obssyni og Margréti, systur
hans, en þau ólu upp þrjú börn
önnur, sem Hrefna tengdist
sterkum böndum: Rannveigu
Guðmundsdóttur, Hauk Ólafs-
son og Jóhannes Jónsson.
Hrefna stundaði á unglingsár-
unum alla algenga sveitavinnu,
það kom fljótt í ljós, að hún var
forkur bæði til náms og starfs.
Að loknu barnaprófi í Vestur-
hópi gekk hún í Ingimarsskóla í
Reykjavík og dvaldist þar hjá
móður sinni á vetrum. Síðan fór
hún í Kvennaskólann á Blöndu-
ósi, lauk þaðan prófi og stóð sig
alls staðar með prýði. Hún starf-
aði um nokkurt skeið í Reykja-
vík, vann þar m.a. á saumastofu
og einnig sem verkstjóri hjá
Efnagerð KRON, en í sumar-
leyfum dvaldist hún oftast í
Nesi og hjálpaði til við bústörfin
þar. Sumarlangt var hún ráðs-
kona á Hótelinu á Blönduósi,
en síðan var hún beðin að taka
að sér ráðskonustarf á Sjúkra-
húsinu á Hvammstanga og þar
starfaði hún samfellt í hartnær
25 ár. Fóstru sína, Margréti í
Nesi, tók hún þangað til sín, en
hún lést snemma á þessu ári.
Hrefna var tvígift. Fyrri mað-
ur hennar var Jón Ólafsson frá
Reynisvatni í Kjós, en þau
skiidu eftir skammar samvistir.
Þau eignuðust eina dóttur, Mar-
gréti Eddu, kennara, ólst hún
að nokkru leyti upp í Nesi en er
nú búsett í Noregi. Edda og
maður hennar, Halvard Fjell-
heim, eiga tvö börn, Anders
Jón tíu ára, og Steinunni Hrefnu
sex ára. Mjög kært var með
Hrefnu og barnabörnunum og
forsjónin hagaði því svo til, að
Edda dvaldist hér á landi með
manni sínum og börnum þetta
síðasta ár Hrefnu, svo að fundir
þeirra urðu tíðari en annars
hefði verið. Sá tími var dýr-
mætur og nú ómetanlegur.
Síðari maður Hrefnu var
bróðir okkar, Tryggvi Karlsson,
kennari, frá Stóru-Borg í Víði-
dal. Þau Hrefna eignuðust einn
son, Guðmund, hann er nú
átján ára og stundar nám við
Fjölbrautaskólann á Sauðár-
króki. Ætlun þeirra Hrefnu og
Tryggva var að fylgja syni sínum
eftir, er hann hygði á frekara
nám og flytjast suður á höfuð-
borgarsvæðið. Sú för verður
ekki sem fyrirhugað var, stórt
skarð er komið í hópinn. Missir-
inn er mikill og sár, en megi
minningin um mikilhæfan maka
og hjartahlýja móður verða
þeim feðgum styrkur á því
skeiði sem nú fer í hönd.
Hrefna var óvenjulega glæsi-
leg kona. Hjá henni fór saman
reisn og alþýðleiki sem best
varð á kosið. Skapgerð hennar
var sterk og skýrt mótuð. Hún
bjó yfir þeirri hógværð og lipur-
leika að alla laðaði að. Ávallt
geislaði hún af lífsorku og
krafti, en rósemi var henni líka
í blóð borin. Hún var glaðvær
og létt í skapi og við minnumst
margra stunda þegar við spaug-
uðum og hlógum saman eins og
ærslafullir krakkar. En hún var
líka föst fyrir og ákveðin ef á
reyndi, þótt ekki vildi hún
ráðskast með annarra hag. Hún
hafði sterka samúð með lítil-
magnanum og oft rétti hún fram
hjálpar- og líknarhönd ýmsum
þeim sem hún hafð kynnst í
starfi sínu á sjúkrahúsinu og
öðrum þeim sem áttu um sárt að
binda eða voru vanmegnugir
fyrir einhverra hluta sakir. Hún
hafði ekki hátt um þessi tóm-
stundastörf sín, þau voru henni
of sjálfsögð til að fara að ræða
þau við vini og vandamenn,
enda var henni tamara að láta
verkin tala. En kannski var hún
stödd í Reykjavík og mátti ekki
stansa of lengi þar sem hún var
stödd það sinnið, aðspurð var
hún þá gjarnan að skreppa
eitthvað með glaðning, e.t.v. til
gamallar konu að norðan, e.t.v.
til barns á Kópavogshæli, eða
reka önnur viðlíka erindi. Sið-
fræði Hrefnu var einföld og
sönn: Gerðu öðrum gott, hag-
nýttu þér ekki bágindi annarra
eða veikleika í þágu eiginhags-
sjónarmiða, lifðu lífi þínu þann-
ig að það geti verið öðrum til
fyrirmyndar og þínir nánustu
þurfi ekki að bera kinnroða
fyrir þig heldur geti lært af dæmi
þínu.
Þannig var Hrefna, hún kaus
ekki ávallt auðveldustu leiðina,
heldur þá sem hún taldi leið
velfarnaðar. Við biðjum henni
blessunar og erum þakklátar
fyrir að hafa fengið að kynnast
svo góðri manneskju og notið
samvista við hana um skeið.
Megi sá sem öllu ræður styrkja
eftirlifandi maka, börn og aðra
ástvini.
Guðrún og Ólöf Hulda
Sævar Sigurðsson
Fæddur 17.051941
Dáinn 01.11 1984
■ Hann Sævar dómari er
dáinn! Þessi fregn kom eins og
reiðarslag, okkur setti hljóða,
hann sem var með okkur á fundi
fyrr í vikunni hress að því best
við sáum.
Knattspyrnudómarafélag
Reykjavíkur á Sævari margt að
þakka. Hann var í stjóm félagsins
og sem formaður í eitt ár og
þegar leitað var til hans með
eitthvert verkefni sama hvort
það var að dæma leiki eða vera»
prófdómari fyrir K.D.R. eða
lána krafta sína áannan hátt var
hann boðinn og búinn til þess,
því hjálpsemin var eitt af hans
bestu einkennum.
Sævar Sigurðsson tók knatt-
spyrnudómarapróf árið 1970 og
á síðastliðnu sumri var hann
útnefndur milliríkjadómari.
Lengra er ekki hægt að kom-
ast á knattspyrnuferlinum sem
dómari og segir það allt um það
hvernig dómari Sævar var.
Hann var ákveðinn við leik-
menn en það var alltaf stutt í
brosið enda var borin virðing
fyrir honum bæði innan valla
sem utan.
Við hið skyndilega fráfall Sæ-
vars er höggvið stórt skarð í
raðir okkar dómara, við missum -
góðan vin og hjálpsaman félaga
og verður það skarð vandfyllt.
Eiginkonu og börnum sendir
Knattspyrnudómarafélag
Reykjavíkur sínar dýpstu sam-
úðarkveðju og um leið er Sævari
þökkuð samveran í starfi og
leik.
Stjórn K.D.R.
Þegar maður sest .niður til
þess að skrifa fáein minningar
og þakkarorð til Sævars Sigurðs-
sonar, þá ósjálfrátt hikar
maður. Hvar á að byrja og hvar
á að enda.
Sævar heitinn bjó í Árbæjar-
hverfi í Reykjavík og þegar
mótun íþróttafélagsins Fylkis
stóð yfir gekk hann til liðs við
félagið. Sævar var einn af traust-
ustu stoðum félagsins og með
jafnaðargeði vann hann
ómetanleg störf í þágu þess. Ég
veit ekki tölu á öllum þeim
leikjum sem Sævar dæmdi, en
ég fullyrði að hann gat sér
góðan orðstír á þeim vettvangi
og komst í hóp þeirra dómara
sem mest réttindi áunnu sér.
Sævar var ákaflega bóngóður
maður og trúlega hefur ekki
alltaf staðið vel á þegar hann
gegndi störfum í þágu félagsins.
Sævar hlaut viðurkenningu fyrir
störf sín í Fylki og dómarafélag-
inu. Með Sævari er genginn
góður drengur, duglegur félags-
maður og sanngjarn dómari.
Skarð það sem hann lætur eftir
sig í röðum okkar Fylkismanna
verður stórt og vandfyllt, en
störf hans verða áreiðanlega
yngri mönnum hvatning til þess
að feta í fótspor hans.
Rut og dætrunum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur og
vona að minningin um góðan
dreng verði þeim huggun harmi
gegn.
Theódór Oskarsson
Kveðja frá íþróttafélaginu
Fylki.
Okkur Fylkismenn setti
hljóða þegar okkur barst sú
harmafregn, að Sævar Sigurðs-
son væri látinn. Sævar átti sæti í
fyrstu stjórn Knattspyrnudeild-
ar Fylkis og starfaði hann þar í
þrjú ár. Einnig var hann fulltrúi
félagsins í stjórn Knattspyrnu-
ráðs Reykjavíkur um árabil.
Hann var fyrsti dómari Fylkis
og dæmdi fyrir félagið frá stofn-
un deildarinnar til dauðadags.
Sævar var sannur félagi, sem
aldrei brást þegar til hans var
leitað enda var hjálpsemi og
greiðvikni hans aðall. Dóm-
arastörf sín vann hann af vand-
virkni og réttsýni og leituðu
menn jafnan til hans, sem nokk-
urskonar æðstaráðs hjá félaginu
á sviði dómgæslu og verður nú
skarðið á því sviði vandfyllt.
Á kveðjustund þökkum við
félagamir í Fylki Sævari Sigurðs-
syni mikil og heilladrjúg störf í
þágu félagsins innan vallar sem
utan.
Við sendum eiginkonu og
dætrum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi minningin
um góðan dreng veita þeim
styrk á sorgarstund.
Jóhannes Óli Garöarsson