NT - 17.03.1985, Blaðsíða 2

Sunnudagur 17. mars 1985
HKUiAR-
BLAD
Umsjónarmenn Helgar-
blaðs:
Atli Magnússon,
Birgir Guðmundsson
og
Jón Arsæll Þórðarson
■ Draugagangur getur verið
með ýmsu móti. Fyrir nokkrum
árum áttu sér mjög dularfullir
atburðir stað í Vestur-Þýska-
landi. Fjöldi vísindamanna var
kallaður til en einu skýringarn-
ar sem fengust voru dularsál-
arfræðilegs eðlis.
■ Nýr íslenskur heimilisiðn-
aður. Blaðamenn Helgar-
blaðsins Ijósrituðu peninga í lit
og voru auðugir í einn dag.
Niðurstaða rannsóknarinnar
varð sú að íslendingar eru
grandalausir fyrir svikum af
þessu tagi.
■ Meistarinn Bach á 300 ára
afmæli þann 21. mars n.k. Við
minnumst hans með því að
rifja upp ýmis sérkenni pers-
ónu hans og æviatvik.
■ Nanna Ólafsdóttir hefur nú
samið fyrsta íslenska heil-
kvöldsballettinn og verður
hann sýndur n.k. föstudag. Við
tökum Nönnu tali.
Ljósmyndir:
Kristján Ingi Einarsson
Segjum háu verð-
lagi stríð á hendur
■ „Við teljuni vöruverð komið upp fyrir öll velsæmismörk,“
sögðu þessir þrír verslunareigendur sem reka verslun við Öldugötu
i Keykjavík. „ Við reynum að nýta hlutina vel og spara eftir megni.
Samningar um vöruverð eru gerðirþegar viðskiptavinurinn lýsir sig
fúsan til viðskipta. “
að þarfekki allt-
af að vera mikið
brambolt í kring-
um verslunarrekstur.
Rándýrar innréttingar og
ljósaskilti eru hreinasti
óþarfi ef varan, sem á
boðstólum er, þykir sölu-
leg.
Ög það kenndi svo
sannarlega margra grasa í
þessari fyrirferðarlitlu
verslun sem opnuð var á
Öldugötunni nú í vikunni.
Allt frá uppflettiritum um
enska knattspyrnu upp í
blómavasa og margt þar á
milli.
Eigendurnir þrír sögðu
að það væri allt í lagi með
það að láta taka mynd af
sér ef verslunin sæist vel
en hins vegar vildu þeir
sem minnst láta fjalla um
sig persónulega. „Það er
verslunin sem máli
skiptir."
Aðspurðir sögðu þeir
verðið á hverjum hlut fara
eftir því sanrkomulagi sem
næðist milli þeirra og við-
skiptavinarins hverju
sinni. Aðrir verslunar-
nrenn mœttu taka þær
stöllurnar sér til fyrir-
myndar hvað þetta viðhorf
snertir.
Á meðan blaðamaður-
inn staldraði við í verslun-
inni kom ungur piltur,
Þórarinn Ingi Jónsson, í
fylgd nreð föður sínum.
Þórarinn, sem er mikill
áhugamaður um bíla,
keypti bæði torfærubjl og
vörubíl og borgaði fyrir
með fimmtíukróna seðli.
Eftir nokkrar umræður og
vangaveltur voru honum
réttar þrjátíu krónur til
baka og verður að viður-
kennast að ef þetta voru
ekki reyfarakaup þá veit
undirritaður ekki hvað má
kalla því nafni. Þórarinn
sem er rúmlega tveggja
ára sagðist mjög ánægður
með viðskiptin og hefði
vel getað hugsað sér að
versla nreira en faðir hans
tók fram fyrir hendurnar á
honum. Hér var þó um
sögulegan atburð að ræða
því þetta mun vera fyrsti
díllinn sem Þórarinn hefur
gert um ævina. Hann lét
þess sérstaklega getið í
viðræðum við blaðamann
Helgarblaðsins að vöru-
bíllinn væri sömu tegund-
ar og vinur hans, Olafur
Símonarson, bifreiðar-
stjóri æki á vegum Hrað-
frystistöðvar Reykjavík-
ur.
Og verslunin hélt
áfram. Krakka dreif að úr
öllum áttum og það var
mikið skoðað og háværar
umræður urðu bæði unr
verð og gæði.
Á tímabili varð þó að
loka versluninni þegar tók
að snjóa lítillega en um
leið og sólin braust aftur
fram úr skýjaþykkninu
voru vörur aftur teknar
fram og viðskiptin blómg-
uðust á ný.
Binna, einn af eigend-
urn verslunarinnar sem
jafnframt vann við af-
greiðslustörf, sagði að
vörurnar væru bæði inn-
lendar og frá útlöndum.
Hér væri þó um endursölu
að ræða í flestum tilvikum
þannig að greiðsla sölu-
skatts kæmi ekki til greina.
Það sér hver heilvita mað-
ur að það er nóg fyrir ríkið
að hirða einu sinni sölu-
skatt af hverri seldri vöru.
Þegar spurt var unr versl-
unarleyfi var slíkum at-
hugasemdum eytt á snyrti-
legan hátt enda algjört
aukaatriði og týpískt dæmi
um skriffinnsku hinna full-
orðnu.
„Viltu ekki kaupa inn-
rammaða mynd?" spurði
einn eigendanna og um-
ræðurnar snerust aftur um
hluti sem skipta máli.
JAÞ
■ Þórarinn Ingi: „Ég
gerði góð kaup sérstaklega
í vörubifreiðinni. Hann
er eins og Ólabíll. “