NT - 17.03.1985, Blaðsíða 16

Hafa karlnicnn
kímnigáfu ?
Sunnudagur 17. mars 1985 16
Oddur Björnsson
■ í sumar sem leið var ég
þeirrar ánægju aðnjótandi að
hlusta á útvarpsþátt í samantekt
og flutningi þriggja kvenna um
„kímnigáfu" karlmanna. í
þættinum komu og fram tveir
karlmenn ónafngreindir (skal
engan undra) og Flosi nokkur
Ólafsson, sem einna þekktastur
er fyrir það að reyna að vera
fyndinn (að vísu reyndi hann
það ekki svo mjög í þessum
þætti, sennilega ekki kært sig
um samanburð við
kvennabrandarana sem fuku
þarna í allar áttir - og gerði sér
upp hógværð, sent var
hyggilegt). Það er skemmst frá
að segja að ég sem hafði haldið
að húmor væri bara húrnor (án
tillits til kynferðis) komst að
raun um að skopskyn kvenna og
„skopskyn" karla er sitthvað
(sbr. karlmenn reka upp
hrossahlátur þegar þeir halda
að þeim sjálfum hafi tekist vel
upp, konur aítur á móti hlæja
eins og hross að sinni
kvennafyndni). Það liggur í
augum uppi að þetta er ekki
hagstætt fyrir „sterkara kynið*'.
Skulu nú tekin nokkur dæmi,
sem sýna Ijóslega muninn á
kímnigáfu kvenna og
„kímnigáfu" karla.
Karlahúmor (gæinn ekur
brosandi og glaðbeittur útí ána
á blazernum sínum þar sem
konan situr með kveikjuna
alltof neðarlega í sínum citroén
sem hefur súnkað úr efstu
pósisjón í neðstu, en konan
gerir sér fullkomna grein fyrir
því að það er mjög erfitt að
þurrka kveikjulok að
innanverðu í rennandi vatni -
segir þá gæinn um leið og hann
gerir smástans í miðri ánni þar
sem konan sat í sínum bíl og var
að hugsa):
„Heyrðu vinan - ntaður
keyrir sko hægt útí árnar." (Það
þarf vonandi ckki að taka fram
að þetta er ekki baun fyndið.)
Kvennahúmor:
„Það var kona sem fór á ball í
Leikhúskjallarann og drakk sig
alveg blekfulla og stóð varla í
lappirnar. Svo fannst henni svo
leiðinlegt að hún fór upp á borð
og byrjaði að dansa
„striptease". Hún háttaði sig úr
öllu nenta skónum og allir
karlarnir horfðu á og fannst
voða gantan. Svo þegar bara
skórnir voru eftir þá sparkaði
hún í hausinn á nokkrum
körlum sem voru að glápa og þá
komu þjónarnir alveg óðir og
sóttu lögguna og konan var sett
í steininn. Um nóttina þegar
hún var í steininum byrjaði hún
á túr. Hún fór alveg í kerfi og
kallaði á fangavörðinn. Hann
kom alveg ferlega fúll og spurði
hvað hún vildi.
„Mig vantar Tampax," sagði
konan. „Hcldurðu að þú hafir
einhver forréttindi?" spurði
fangavörðurinn, „Hér fá allir
það sama: kornfleks.“"(Þessi
brandari var reyndar svar við
fúlum karla „bröndurum" og
karlarnir urðu ofsa fúlir yfir
svona „hallærislegum"
kvennabrandara þar sem ráöist
var á karla.)
Karlahúmor:
„Þegar ég gaf konunni nýja
eldavél var ekki nóg með að ég
þyrfti að kenna henni á takkana
heldur varð ég líka að kenna
henni upp á nýtt að steikja
steikina eins og hún var vön að
steikjana." (Fyndið? - Spyr sá
sem ekki veit.)
Kvennahúmor:
„Kynhvötin er partur af
mér." (Þetta er rnjög fyndið.)
Karlahúmor:
„Konan fór til læknis um
daginn og spurðann að því
hvernig hún gæti orðið sér út
um spékoppa eins og konan í
húsinu á móti. „Eldaðu þykkan
hafragraut og sjúgðu hann upp
í þig með röri," svaraði
læknirinn og rukkaði hana um
tvöhundruð kall." (Þessi er bara
töluvert fyndinn, enda
krakkabrandari fremur en
karla.)
Kvennahúmor:
„Við hlógum og hlógum og
sulluðum víninu á borðið einsog
í gamla daga.“ (Þetta er í
rauninni brandari fyrir alla,
unga sem gamla, halta sem
óhalta.)
Karlahúmor:
„Kona nokkur á
ógreinilegum aldri og með útlit
sem erfitt var að skilgreina kom
æðandi niðrá lögreglustöð -
„það er maður að elta mig, ég
er viss um að hann er
blindfullur." Varðstjórinn virti
konuna fyrir sér og sagði svo
með áherslu: „Já, það held ég
líka": („No coniment“.)
Kvennabrandari (og þessi er
verulega góður):
„Reykjavík er fegursta borg í
heimi." (Þetta var raunar ekki
meint sem brandari, en þannig
verða líka sumir bestu
brandararnir til. Hitt er svo
lélegur brandari að sú hin
fyndna kona skyldi ekki ná
kosningu í borgarstjórn.)
Og að lokuni fúll
karlrembubrandari:
„Öflug félagssanitök verði
stofnuð til verndar norræna
kynstofninum." (Það mætti
kannski benda hinuni norræna
bónda og brandarakalli á það
að sætustu skvísurnar á söguöld
voru kóngsdætur seni stolið var
á írlandi. Má ég þá þiðja um
kvennahúmor.)
„Guð livað ég er heppin að
hafa ekki meldað mig í
naglaboðhlaup,“varð konunni
niinni að orði þegar hún vaknaði
að venju kl. 9 aó morgni 17.
júní sl. og virti fyrir sér veðrið
gegnum
svefnherbergisgluggarúðuna.
Lagakróku r
Erégfor-
dæmdur um
alla eilífð?
Kæii kiókui laganna
Ég held að ég sé hvotki
veni maðui en gengui og
gerist. Þó eiþaðnú svo að ég
hefoftaien einusinnikomist
í kast við lögin eins og það
heitii á fínu máli. Ég hef þó
gert upp þæi sakii bæði við
Guð ogmenn og tel mig veia
kvittan i bili að minnsta
kosti. Nú ei það sú spuining
sem mig langaði að beia
undii þig og hún ei sú
hveisu lengi ég þaif að
ganga með þann stimpil á
mínu sakavottoiði sem á það
hefui veiið þiykkt. Eiþað til-
fellið að slíkt fyinist á ein-
hveijum áium eða ei ég foi-
dæmdui um aldui og ævi?
Hiiðumaðui
Nei
Efalaust ert þú ekki verri
maður en gengur og gerist
oglangterþvífráaðþú sért
fordæmdur um aldur og ævi.
Það breytir hins vegar ekki
því að gert er gert og sam-
kvæmt upplýsingum frá
sakaskrá ríkisins eru dómar
sem gengið hafa áfram inni í
sakaskránni þó að árin líði. Þú
þarft því eins og þú orðar það
að „ganga með þann
stimpiT' ásakavottorðiþínu.
Á hitt er þó að líta að áhrif
dóms að öðru leyti falla niður
eða geta fallið niður eftir á-
kveðinn nánar tiltekinn ára-
fjölda. Til að mynda falla í-
trekunaráhrif dóms, sem svo
eru nefnd, niður eftir að fimm
ár eru liðin frá því að refsing
hefur verið tekin út. Með í-
trekunaráhrifum er átt við að
í sumum tilfellum kveða lög á
um eða heimila aukna hegn-
ingu eða önnur viðurlög við
því að brot er endurtekið.
Ef brot hefur haft í för með
sér skerðingu borgararétt-
inda, s.s. missikosningarétt-
ar og kjörgengis, þá er hægt
að sækja um uppreisn æru
eftir ákveðinn'tíma og að á-
kveðnum skilyrðum upp-
fylltum. Ef að um er að ræða
fyrsta dóm sem hefur skerð-
ingu borgararéttinda í för
með sér og refsing fer ekki
fram úr eins árs refsivist, þá
nýtur viðkomandi allra rétt-
inda sem fást með uppreisn
æru eftir að fimm ár eru liðin
frá því að refsing var að fullu
úttekin, fyrnd eða uppgefin.
Það er einnig skilyrði að við-
komandi hafi ekki sætt
ákæru á fyrrnefndum 5 árum
fyrir brot sem þyngri hegn-
ing liggur við en sektir.
Ég vona „Hirðumaður" að
þessi svör nægi þér og þú
gerir þér að góðu að vera
kvittur við bæði Guð og
menn þó þú sért væntanlega
á „skrá“ hjá báðum.
Jóhann Pétur Sveinsson svarar spurn•
ingum iesenda um lögfræðileg málefni