NT - 31.03.1985, Síða 22

Nú förum við og skjótum
nokkra hesta. Þeir eru aftur
komnir að girðingunni," kallar Art-
hur til kúrcka sinna og gengur í átt að
þyrlunni. Arthur er lítill og snaggara-
legur maður, 45 ára. Hann er ráðs-
maður á nautabúi í grennd Darwin í
N-Ástralíu. Jörðin sem búið tilheyrir
er á stærð við heila sýslu á íslandi.
Á leiðinni út í þyrluna, en hana
nota kúrekarnir til þess að fylgjast
með hjörðum sínum úr lofti, útskýrir
Arthur þessar ofsóknir á „hendur"
villihestunum. „Þeir eru orðnir að
plágu, sem kostar okkur stórfé. Þess-
ar skepnur brjóta niður girðingarnar
okkar" segir hann og hagræðir til-
komumiklum kúrekahatti sínum." Þá
komast villibuffalar í gegn um girð-
ingarnar og stanga nautpeninginn og
smita hann af berklum.“
Arthur klifrar ásamt flugmannin-
um Allan upp í þyrluna, en blaða-
maðurinn og Ijósmyndarinn fara á
eftir í annarri þyrlu. Flogið er í austur
yfir Mary River í átt að girðingunum.
Fyrir neðan okkur tcygist gullrautt
víðernið í síðdegissólinni. Hér eru
ekki nema runnar og tré og stöku
Sunnudagur 31. mars 1985 22
Villihestar
þörf fyrir skepnurnar lengur var þeim
blátt áfram hleypt út á sléttuna.
í fyrri og síðari heimsstyrjöldinni
voru hestar ræktaðir handa enska
hernum í Indlandi og Ástralíu og
voru þar á meðal glæsilegir arabiskir
hestar. Einnig þessum stóðum var
sleppt að stríðinu loknu. Á óbyggðri
gresjunni fjölgaöi þeim fljótt og þeir
skiptu senn hundruðum þúsunda.
Flve margir þeir nú eru veit enginn.
Heldur
hestaslátrun en
atvinnuleysi
Árum saman hafa nautgriparækt-
endur krafist þátttöku ríkisstjórnar-
innar í útrýmingarherferð gegn vill-
ihestunum. Annars segja þeir að
heilbrigði nautgripastofnsins sé
ógnað, því vegna skemmda á girðing-
um sé ómögulegt að hindra berkla-
sýkingar af völdum buffla. Nú hefur
svæðisstjórnin í N-Queensland látið
undan þessum þrýstingi og leyft þessi
dráp. Ætlunin er að fella 40 þúsund
skotnir
H Hinn 23 ára gamli Joe Wilson
skaut 22 hesta þennan daginn. Kjötið
af þeim selur hann í dýrafóður
vegslóðar. Þótt skuggarnir séu teknir
að lengjast á jörðu niðri er hitinn í
þyrluklefanum um 40 gráður. Þegar
hefur verið flogið í hálftíma og við
höfum komið auga á nokkrar naut-
gripahjarðir og vörubíl með þrem
vögnum aftan í sem er að flytja gripi
í sláturhús. Villihesta er hvergi aðsjá.
En skyndilega komum við auga á
hóp sem í eru tíu, tólf, fimmtán
hestar. Þeir eru á beit í rjóðri þar sem
tré eru umhverfi, tré með feyskna
stofna og skrælnaðar greinar. Hest-
arnir styggjast við dyninn frá þyrlunni
og taka á rás. Þeir hlaupa með
flaksandi fax í langri einfaldri röð.
Flugmaður blaðamannanna flýgur
í sveig og reynir að láta hestana
hlaupa til hægri út á gresjuna. En
stóðið sveigir til vinstri. Nú er flogið
rétt yfir trjatoppunum, rakleitt á eftir
hestunum, sem eru ótrúlega fráir á
fæti.
En nú ber hina þyrluna að. Arthur
hallar sér út um dyr þyrlunnar beint
yfir stóðinu. Hann heldur á herriffli
með kíki, sem er með 20 skota
hleðslu. Til þess að bægja hestunum
út frá skóglendinu lætur hann flug-
mann sinn setja af stað „sírenu," sem
byrjar að væla. Skelfingu lostnir þjóta
hestarnir út á sléttuna. Hófarnir
H Arthur mundar riffilinn i þyrlu-
dyrunum og folinn fellur - rið þriðja
skot.
brýnnar: „Þetta er ekkert skemmti-
starf, drcngur minn. Ég vildi heldur
rækta hesta. En mitt hlutverk er að
halda þeim 20 þúsund nautgripum
sem hér eru heilbrigðum, því af þeim
höfum við lífsviðurværið. En þið
Evrópumenn skiljið ekki lögmálin
sem gilda hér á gresjunni."
Hundruð
villtra
hesta eru
miskunnar-
laust drepnir
á gresjum
Ástralíu
á degi
hverjum
dynja á hlaupunum og um leið kveður
við fyrsta skotið. Fremsti hesturinn,
sem er svartur foli, fellur til jarðar.
Hann er umlukinn rykmekki, en
reynir að brölta á fætur að nýju. Það
tekst og hann höktir áfram á þrem
fótum. Sá fjórði lafir máttlaus. Blóð-
taumur rennur frá hnénu og niður að
hófnum. Annað og þriðja skot gellur
við og það má sjá hvernig skotin geiga
og róta upp jörðinni hjá hestinum.
Fjórða og fimmta skot - hesturinn
fellur hreyfingarlaus. Hesturinn sem
nú var að hlaupa fram hjá hrasar -
H Hér er það hryssa með folald sem fær náðarskotið.
þýtur svo tíu eða tuttugu metra með
hálsinn teygðan fram og liggur loks
hreyfingarlaus.
„Mér býður við þessu,“ segir Mic-
hael, flugmaðurinn okkar. Hann hef-
ur þagað nær allan tímann til þessa.
Við flugum á eftir þyrlu Arthurs.
„Fjandinn hafi það," hrópar Michael
skyndilega og tekur áhættusama
sveigju niður á við. Nú sjáum við.
hvað hann á við. Fyrir neðan okkur
reynir mikið særður hestur að brölta
á fætur, - en árangurslaust. Hjá
honum er folald.
Michael bendir til vinstri með þum-
alfingrinum. Fjórir hestar eru á
harðahlaupum meðfram vírgirðingu
og ofan við þá flýgur þyrla Arthurs,;
sem nú er kominn með breskan
hríðskotariffil í hendurnar. Fjögur
skot kveða við og öll hæfa markið.
Skepnurnar verða nú að bráð fyrir
gamma og villisvín á gresjunni. Loks
fljúgum við til baka.
Arthur Gerard hefur á þessu síð-
degi fellt 21 hest á einum klukkutíma.,
Þennan sama dag voru 800 villihestar
drepnir af þyrlum á búgarði 500 km
austar. Á tíu vikum er Arthur ásamt
hjálparmönnum sínum búinn að kála
2500 hestum.
„Hvernig líður þér núna?“ spyr ég
Arthur. Ráðsmaðurinn hnyklar
Arthur sem til þessa hafði talað
hægt og seint gerist nú mælskur.
„Þessir sportveiðimenn ykkar skjóta
hirti, hreindýr og héra, blása í veiði-
horn og syngja. Við höfum ekki tíma
í slíkan leikaraskap. Við verðum að
leysa vandann hérna og það eins hratt
og hægt er. Villihestarnir fjölga sér
harðar en þú getur ímyndað þér.“
Villihestar þekktust ekki í Ástralíu
fyrr en um aldamótin. Þeir eiga
uppruna sinn að rekja til tamdra
hesta, sem innflytjendur frá Evrópu
komu með, eða til hesta enska ridd-
araliðsins, sem hafði bækistöðvar í
norðurhluta Ástralíu. Þegar ekki var
hesta á næstu árum á svæðinu.
Dýraverndunarsinnar mótmæla og
þykjast hafa sannað fyrir löngu að
það séu bufflarnir sem skemma girð-
ingarnar en ekki hestarnir. Naut-
griparæktendur noti þetta sem skálka-
skjól. Þeir vilji losna við hestana af
þeirri ástæðu að hestarnir rýri gras-
lendur og vatnsból nautpeningsins.
Reyndar er það svo, að í ýmsum
héruðum þar sem enga buffla er að
finna hafa hestar verið skotnir í
hrönnum. Einn talsmanna dýra-
verndunarmanna, Sue Arnold segir:
„Hrossadrápararnir ættu að vera á'
bak við lás og slá.“