NT - 08.12.1985, Blaðsíða 17

BARÁTTUGLAÐAR KONUR
OG TILFINNINGAKREPPTIR KARLAR
Ævisagnaritun er útbreidd íþrótt meðal íslend-
inga. Margar merkustu bækur íslendinga flokkast
undir ævisögur þó svo innan um leynist misjafn
sauður í mörgu fé. Ævisaga Árna prófasts Þórarins-
son, Eldeyjar- Hjalta, Saga hugsana minna eftir
Matthías, íverumeftirTheodór, minningarTryggva
Emilssonar o.fl. dæmi eru til um ódauðlegar ævi-
sögur.
Þegar það kom til tals að birta úr ævisögum hér í
helgarblaðinu þótti við hæfi í tilefni áratugsins sem
nú er að renna sitt skeið að birta úr ævisögum
kvenna. Og sem skrifaðar eru af konum ( og fyrir
konur???). Fyrir valinu urðu bækurnar Gerður og
Lífshlaup Aðalheiðar. Brot úr þeim fylgir hér á eftir.
Við höfum spyrt annars konar bók aftan við
ævisögurnar og það er ein af hinum ört fjölgandi við-
talsbókum. Og aftur í tilefni títtnefnds áratugar varð
viðtaisbók Jóhönnu Sveinsdóttur íslenskir elskhug-
arfyrir valinu.
Við óskum lesendum góðrar skemmtunar við
lesninguna.
VILDI GJARNAN VERA STÓÐHESTUR í STÓRRI GIRÐINGU
MEÐ MARGAR MERAR AÐ FYLJA
Eftirfarandi kafli er úr
bók Jóhönnu Sveins-
dóttur íslenskirelskhug-
ar sem bókaforlagið For-
lagið gefur út. Jóhanna
skýrir hann sjálf í stutt-
um inngangi.
Þritugt skáld og altmuligmand;
giftur, tvö börn í hjónabandi, tvö fyrir
hjónaband. Sonur einstæörar móður
og þvert ofan í ætlun sína bjó hann til
tvær slíkar. Þaö hefur kostað hann
miklar samviskukvalir. Mikill áhuga-
maður um konur og mér er ekki
grunlaust um að sá áhugi sé endur-
goldinn enda hefur maðurinn sterka
útgeislun. Hann hefur geysigaman af
að segja frá og viðmælandinn gleymir
sér auðveldlega. Hispurslaust og án
þess að hlífa sjálfum sér rekur hann
stormasama ævi og verður tíörætt
um togstreituna milli brjálæðislegra
holdlegra fýsna og dýpra sambands á
æðra plani þar sem kynlíf kemur líka
við sögu. Hefur býsna gaman af að
ögra fólki eins og yfirskriftin gefur í
skyn...
- Hefurðursloppiö við vangaveltur
margra karlmanna um hvort þú værir
nógu góður, „stæðirþig nógu vel“?
- Nei, ég hef ekki sloppið við þær.
Stundum finnst mér ég hafi þurft að
spyrja konuna hvort hún hafi fengið
fullnægingu. en hvað er svo þessi full-
næging? Ekki get ég lýst í einni setn-
ingu hverig ég upplifi hana.
Eitt sinn heyrði ég á tal tveggja
kvenna sem höfðu sofið hjá sama
manninum og sögðu; Djöfull er hann
góöur í rúminu! Það sló mig dálítið og
mér var hugsað til þess sem sagt yrði
um mig. Er ég góður elskhugi eða
hvað? Eg geri mér ekki grein fyrir því
og veit ekki hvort það skiptir mig máli.
Og allt þetta tal um bólfarir. Vissulega
hefur maður lent í tæknilega full-
komnum bólförum þar sem vantaði
aftur á móti tilfinninguna. Svo hef ég
líka lent í bólförum sem hafa algjör-
lega mislukkast og ekki gengið upp
en samt gefið eitthvað. Það sem ég á
við er að kynlíf er ekki spurning um
leik, misheppast það ekki oftast út frá
þvi séð? Það er nándin sem í rauninni
skiptir máli.
- Erþað eitthvað öðru fremur sem
dregurþig að konum?
- Ég hef oft velt því fyrir mér hvað
það er sem hrífur mig og það er erfitt
að átta sig á því. En hvað frumstæð-
ustu viðbrögö snertir held ég að það
sé lyktarskynið sem stjórni þessu.
Ilmvatnið gerir til dæmis ekki annað
en að magna upp lykt viðkomandi
einstaklings, það vekur á honum at-
hygli og maður kemur nær.
Eg er mikill áhugamaður um kven-
fólk og kvenlega fegurð. ímyndin af
glæsikonunni í netsokkunum hefurtil
dæmis áhrif á mig. Ég veit oft ekki
hvað mér á að finnast um það. Svo
hef ég tekið eftir því aö ungir, stinnir
kroppar og stælt brjóst hrífa mig.
Þetta er svo frísklegt og flott. En það
örvar mig ekki endilega. Einu sinni
kom það mér á óvart að mig langaði til
að leggjast með konu sem ég vann
með. Hún var með slappan maga og
breitt mitti, feitar mjaðmir og slapandi
brjóst. En ég virti þessa konu mikils.
Svo hitti ég á hinn bóginn unga og
stælta kroppa sem maður veit frá
byrjun að eru tilkippilegir en þá er
maður sjálfur ekkert endilega til í
tuskið. Svo hefur náið andlegt sam-
band við konu oft leitt út á kynferðis-
legar brautir vegna þess að þá finnst
mér að það þurfi einmitt að vera með í
spekinni.
Svo er þaö hin sígilda spurning:
Hvað ætlar maður sér með hjóna-
bandinu? Hvað mig varðar þá vil ég
elska og vera elskaður og læra að
elska vegna þess að mig langar til
þess að trúa á lifið og elska þaö hvað
sem hjónabandinu líður sem stofnun.
Væri ég aftur á móti einhver landsfað-
ir þá liti ég á það sem praktíska stofn-
un til að viðhalda stofninum.
- Hefurðu oft fundið til sektar-
kenndar gagnvart þeim konum sem
þú hefur búið með og átt barn með
fyrir að hafa ekki mætt væntingum
þeirra og jafnvel ekki viðteknum
væntingum samfélagsins?
- Fyrstu árin eftir að ég sleit sam-
bandinu við aðra barnsmóður mína
var ég ofboðslega þjakaður af sektar-
kennd. Þar hefur sjálfsagt skipt máli
að ég hafði alist upp hjá einstæðri
móður. En ég þekkti föður minn frá
því að ég var lítill og hann kom í heim-
sókn öðru hvoru. Hann er afskaplega
Ijúfur maður og góður, mikill kavalér
en ofsalega feiminn og við höfum
aldrei haft almennilegt lag á að um-
gangast hvor annan. Einhvern tíma á
unglingsárunum fór ég til hans og
skammaði hann fyrir að hafa ekki haft
meira samband. Eg hef síðar velt fyrir
mér hvort þetta hafi orðið til að hann
lokaðist enn meira gagnvart mér. Ég
hefði gjarnan viljað að við tengdumst
verulegum tilfinningaböndum. Þessi
samskipti mín við föður minn rifjuöust
upp fyrir mér og ég vildi fyrir allan mun
forðast að vera mínum börnum jafn-
fjarlægur faðir og hann hafði verið
mér.
En sektarkennd mín tengist ekki
bara börnunum. Þegar ég var sjö ára
sagði ég við móður mína að ég ætlaði
að verða smiður og smíða handa
henni hús þegar ég væri oröinn stór.
Þetta gerði ég auðvitað aldrei. Ég bjó
lengi með henni og reyndi að hugsa
eins vel um hana og ég gat og eftir að
ég flutti að heiman tók systir mín við.
Það varð náttúrulega ógurlegt áfall
fyrir mig að búa til tvær einstæðar
mæður. Slíkar aðstæður hafði ég
aldrei ætlað mér aö skapa. En samt
get ég sagt í fullri einlægni að ég hef
alltaf ætlað mér að vera góður
strákur. Það geta vissulega allir sagt.
Og þótt ég hafi brugðist konunni
minni með því að sofa hjá öðrum kon-
um þá finnst mér ég samt vera góður
strákur og betri en margir af hinum
strákunum sem þykjast vera stórir og
sterkir. Þaö sem ég finn mér til gildis
er að hafi ég ekki verið einlægur og
sagt satt hef ég brotnað saman. Þess
vegna hef ég alltaf reynt að vera
hreinn og beinn og ærlegur í öllum
ástum mínum hvort sem þær hafa
enst lengur eöa skemur.
SJA NÆSTU SIÐU