Morgunblaðið - 25.07.2004, Qupperneq 36

MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helga IngibjörgÁgústsdóttir
fæddist á Hvoli í Vest-
urhópi 2. mars 1917.
Hún lést að morgni
20. júní síðastliðins
Helga flutti ung með
foreldrum sínum
Marsibil Sigurðar-
dóttur, d. 1942, og
Ágústi Bjarnasyni, d.
1981, að Urðarbaki í
Vesturhópi og ólst
þar upp. Hún var elst
af systkinum sínum,
Unni, d. 2003, Val-
geiri, d. 1995, tvíbur-
unum Ástu og Eiði, d. 1981, Héðni,
Bjarna og samfeðra systkinum,
Heimi og Marsibil.
Helga giftist Jóni
Húnfjörð Jónassyni
frá Múla í Vestur-
Húnavatnssýslu, f.
21. janúar 1914, d. 3.
nóvember 1995. Dæt-
ur þeirra eru: Guð-
rún Bára, gift Magn-
úsi Einarssyni, Marsý
Dröfn, d. 2002, maki
Sævar Sigurgeirs-
son, d. 1999, Svandís,
maki Leif Österby og
Ástríður, maki Sæv-
ar Snorrason.
Helga var jarð-
sungin frá Grafarvogskirkju 2. júlí,
í kyrrþey að eigin ósk.
Ég veit að hún frænka mín væri
ekkert ánægð með að ég væri að
skrifa um hana minningargrein, en
ég ætla samt að gera það, og líta yfir
farinn veg hennar.
Húsið sem Helga og Jón byggðu
sér hét Múli, eins og æskuheimili
Jóns, þau bjuggu á Hvammstanga í
því húsi allt til ársins 1985. Það heim-
ili var alltaf eins og mitt annað heim-
ili, í æsku hef ég örugglega komið við
þar daglega, bæði fannst mér spenn-
andi stelpurnar frænkur mínar þar,
sem voru aðeins eldri en ég og svo
Ásta sem er yngri og svo var alltaf
svo mikið líf í Múla, sem mætti líkja
við umferðarmiðstöð. Áreiðanlega
eru fáir sem hafa tekið á móti eins
mörgum gestum og Helga gerði, Jón
var gestrisin með afbrigðum og lað-
aði að sér fólk og bauð gistingu, mat
og drykk, þessu öllu sinnti Helga af
gleði, enda ekki síður gestrisin.
Það er skrýtið til þess að hugsa,
það var eldað svona ríflega, a.m.k.
var alltaf til nóg fyrir heimilisfólk,
gesti og gangandi í litla eldhúsinu
sem rúmaði lítið umfram koxeldavél-
ina og seinna ísskápinn.
Það var eins og fólk í sveitinni ætti
athvarf hjá Jóni og Helgu þegar það
kom í kaupstaðinn, það er öruggt að
þau þekktu alla til sveita og miklu,
miklu fleiri en það.
Öll sumur voru gestir til lengri eða
skemmri dvalar, ættingjar og vinir
sem bjuggu syðra.
Heimilisfestu átti föðursystir
Helgu, Herdís, alla tíð, þó svo að hún
væri ekki þar árið um kring. Vinnu-
kona tengdaforeldra hennar til 50
ára, var í heimilinu í 7 ár, faðir henn-
ar einhver ár, og bróðir einhvern
tíma og öllu og öllum sinnti Helga af
alúð. Ekki vílaði Helga fyrir sér að
leggja undir báðar stofurnar til
veislu með stuttum fyrirvara, en Jón
var með rútu og var oft í hópferða-
flutningum og var ekkert veitinga-
hús á Hvammstanga og þá bauð
hann hópnum heim og allir þáðu
veitingar. Ég hef furðað mig á þol-
inmæðinni í Helgu frænku minni, t.d.
þegar ég kom, bankaði ég varla,
heldur opnaði dyrnar og galaði hver
væri heima og aldrei sagði hún
styggðaryrði. Helga var fyrst og
fremst húsmóðir, það sem hún vann
utan heimilis gerði hún sér mest til
gamans, en var nútímakona, það
voru ekki margar konur á Hvamms-
tanga sem höfðu bílpróf, en það hafði
Helga, hún gekk vel til fara, skipti
um föt eftir hádegið, og setti jafnvel
á sig háhælaða skó.
Þegar ég hugsa um það, finnst
mér að Helga hafi ekki gert miklar
kröfur fyrir sig, heldur frekar svona
verið til staðar fyrir fólkið sitt og
aðra. Á Urðarbaki þar sem Helga
ólst upp, átti hún lítinn bústað sem
hún hlúði að og gróðursetti þar
plöntur. Að eigin sögn: Þar get ég
andað og náð áttum. Þangað gat hún
skroppið eftir hádegið ein og sjálf,
eða með barnabörnin og verið komin
heim aftur fyrir kvöldmat.
Helga og Jón voru samhent hjón
og dugleg að ferðast bæði innan- og
utanlands. Fyrsta utanlandsferðin
var farin 1970 og svo nærri árlega
allt til ársins 1994.
Árið 1985 seldu þau Múla, enda
húsið að verða þeim ofviða, þau full-
orðin og vildu njóta efri ára, sem þau
gerðu ríkulega, byggðu sér nýtt, lítið
fallegt hús í Grafarvogi og áttu þar
heima allt þar til Jón dó, en ári
seinna minnkaði Helga enn við sig og
kom sér fyrir í lítilli íbúð á Skúlagötu
(íbúð fyrir aldraða.) Allar götur
héldu matarboðin og gestagangur-
inn áfram þrátt fyrir flutninga.
Ekki var allt samt þrautalaust fyr-
ir Helgu, mjaðmaliðirnir gáfu sig og
hún fór 2svar í aðgerð, en samt
hrjáðu mjaðmaliðirnir hana seinni
árin. Þó Helga fyllti 87 ár var hún
alltaf með allt á hreinu, fylgdist vel
með mönnum og málefnum, mundi
afmælisdaga afkomenda hvers og
eins, ung í anda og talaði við alla eins
og jafningja, talaði um fólk með
nafni, hvort sem það voru læknar
hennar, eða aðrir með starfsheiti
sem hún þurfti að hafa samskipti við,
hún var yfirveguð með hetjulund.
Helga var með mein í lungum og
þáði uppskurð einu sinni, en svo vildi
hún ekki meira, hún seldi íbúðina á
Skúlagötu, gekk fárveik og máttfar-
in frá öllu, skilaði íbúðinni, og þar
sem hún var ekki búin að fá vilyrði
fyrir nýjum samastað, hringdi hún í
112 og lét leggja sig inn á sjúkrahús
og var þetta um síðustu áramót.
Í nokkra mánuði var Helga í Selja-
hlíð, þrotin að kröftum á líkama og
sál, en sátt við allt og alla og kvartaði
aldrei. Helga lést að morgni 20. júní
og var jarðsungin í kyrrþey, að eigin
ósk, frá Grafarvogskirkju 2. júlí.
Afkomendur Helgu eru á milli 40
og 50, eiga þau öll mína samúð.
Ragnhildur Valgeirsdóttir.
HELGA INGIBJÖRG
ÁGÚSTSDÓTTIR
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Það var lærdóms-
ríkt að kynnast Evu
Björk. Hún hafði átt
við veikindi að stríða
nánast alla ævi sína,
en lét svartsýnina
aldrei ná tökum á sér. Hún hafði
einstaka kímnigáfu og bjó yfir
æðruleysi sem tekur marga alla
ævina að ná; ef þeir ná því þá
nokkurn tíma. Leiðir okkar lágu
EVA BJÖRK
EIRÍKSDÓTTIR
✝ Eva Björk Ei-ríksdóttir fædd-
ist í Reykjavík 25.
september 1977.
Hún lést á Land-
spítalanum mánu-
daginn 21. júní og
var útför hennar
gerð frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 29.
júní.
saman í gegnum vin-
áttu mína við Ólaf Ró-
bert, móðurbróður
hennar, en þau frænd-
systkin voru á svip-
uðum aldri og miklir
vinir. Það var ótrú-
lega skemmtilegt að
tala við Evu Björk,
sem var vel að sér í
öllum málum og oftar
en ekki leiðbeindi hún
mér eins og hún væri
mér miklu eldri.
Vinátta okkar Evu
Bjarkar var mér mik-
ils virði. Í hennar ná-
vist lærðist manni að
meta það sem innra býr í hverjum
og einum. Eva Björk var gullfalleg
stúlka, jafnt að utan sem innan.
Hún barðist eins og hetja við ógn-
vænlegan sjúkdóm, en henni var
hins vegar ekkert vel við að
sjúkrasaga hennar væri rædd, eins
og kom fram í ræðu séra Hjartar
Magna, sem jarðsöng hana.
Eva Björk kvaddi okkur aðeins
26 ára að aldri. Hún kvaddi á þann
hátt að eftir lífi hennar var tekið
og hún kvaddi eins og margir vilja
kveðja, með því að skilja aðeins
eftir bjartar og fallegar minningar
sem við öll, sem þekktum hana,
munum geyma í hjörtum okkar.
Ég votta foreldrum hennar,
systkinum, ömmu Lúlu, öfum og
ömmum og öllum sem elskuðu
þessa stúlku mína dýpstu samúð.
Við báðum öll fyrir góðri heim-
komu hennar á himnum og við
biðjum áfram fyrir sálu hennar.
Hvar sem í náðarnafni Krists
nokkrir í sameining biðja,
andans er friður æ þeim viss,
orðin Guðs heilög þá styðja.
Guð sjálfur er sem orð hans blíð
alstaðar nærri’á hverri tíð,
náðþyrstum sálum að svala.
(Þýð. H. Hálfd.)
Geir Ólafsson.
Elsku Bibbi. Kallið
kom allt of fljótt. Það er
erfitt að setjast niður og
skrifa þessi fáu kveðju-
orð til þín, það hrannast upp margar
minningar eftir tæpra 50 ára kynni.
Mér er alltaf minnisstætt þegar þið
Dídí systir settuð upp hringana og
trúlofuðust. Það var á fermingardag-
inn minn. Mér fannst þetta svo
spennó á þessum tímamótum hjá
mér. Þið stunguð af upp á loft þar sem
Ási og Haddý áttu heima og settuð
upp hringana, komuð svo niður og
voruð svo sposk á svipinn, sögðuð
ekki neitt fyrr en einhver sá á ykkur
hendurnar sem þið hélduð svo fast
saman. Þið Dídí systir voruð aðskilin í
tæp fjögur ár og hafið nú hist aftur.
Það var eins og það hefði slokknað á
þér líka, elsku Bibbi minn, þegar Dídí
KRISTJÁN BJÖRN
SAMÚELSSON
✝ Kristján BjörnSamúelsson
(Bibbi) fæddist á Ak-
ureyri 4. nóvember
1935. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 16. júní
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Fossvogskirkju 24.
júní.
dó, það var engin lífs-
gleði lengur hjá þér en
nú veit ég að þú hefur
náð gleði þinni aftur því
það hefur verið tekið vel
á móti þér af henni,
Gunna mági og öllum
hinum sem farnir eru
yfir móðuna miklu.
Annað skemmtilegt at-
vik sem skeði hjá okkur,
mér, Gumma, þér og
Dídí. Við fórum saman í
útilegu og ætluðum að
vera langa helgi. Keyrð-
um við austur að
Kirkjubæjarklaustri,
tjölduðum þar en um þessa helgi var
verið að opna hringveginn, svo við
ákváðum að halda austur að Höfn
fyrst það væri búið að opna þessa leið.
Gistum við eina nótt á Höfn og þá
langaði okkur til að skoða Austfirðina,
og var haldið áfram. Tók því ekki að
snúa við svo við fórum bara allan
hringinn og vorum við í rúma viku.
Það var oft gaman hjá okkur í tjöld-
unum, oft mikið hlegið, en Dídí var
orðin svolítið áhyggjufull vegna þess
að unglingarnir hennar voru einir
heima en þeir plummuðu sig vel, sem
ég og veit að þeir eiga eftir að gera í
framtíðinni. En söknuðurinn er mikill
hjá þeim þar sem þið fóruð með svo
stuttu millibili, tæp fjögur ár á milli
fráfalla ykkar. Það var alltaf gott
samband á milli okkar allra systkin-
anna og mágafólks. Það var margt
brallað saman á gleðistundum hér áð-
ur fyrr, allar þær minningar geymum
við.
Það er farið að höggva allt of ört á
hópinn okkar. Við systkinin viljum
þakka þér fyrir hvað þú hugsaðir alla
tíð vel um Dídí í öllum hennar veik-
indum í gegnum tíðina. Það var alveg
ómetanlegt hvað þú hugsaðir vel um
hana síðustu árin, þá voruð þið hætt
að ferðast, en þið ferðuðust mikið hér
áður fyrr.
Elsku Bibbi, far þú í friði og Guð
verði með þér. Þín verður sárt saknað
af drengjunum þínum, tengdadætr-
um, barnabörnum og okkur öllum.
Elsku Beggi, Valdís, Bjössi, Sigga,
Kristján Lindberg og Anna Karen,
við vottum ykkur okkar innilegustu
samúð og biðjum Guð að vera með
ykkur á þessari sorgarstund.
Kveðja.
Helga Ellen, Ásmundur,
Guðmundur og fjölskyldur.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Minningar-
greinar