Morgunblaðið - 09.08.2004, Page 20

MINNINGAR
20 MÁNUDAGUR 9. ÁGÚST 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Námskeið í tréskurði.
Örfá byrjendapláss laus í septem-
ber nk.
Hannes Flosason,
sími 554 0123.
Fræðslunámskeið fyrir verðandi
mæður/foreldra. Upplýsingar og
skráning í s. 551 2136 og 552 3141.
thumalina@thumalina.is
Hulda Jensdóttir
ljósmóðir/slökunarfræðingur
Vantar þig bát, mótor, mæla,
lúgur, festingar, öryggisbúnað
eða annað tengt bátum?
Bátaland ehf., Óseyrarbraut,
Hafnarfirði, sími 565 2680.
www.bataland.is.
Fæst í Kirkjuhúsinu Laugavegi 31, Reykjavík,
Shellstöðinni v/Hörgárbraut, Akureyri,
Litla húsinu, Strandgötu 13B, Akureyri og í
Radíovinnustofunni Kaupangi Akureyri.
Verð kr. 200
F st í Kirkjuhúsinu Laugavegi 31, eykjavík,
Shel stöðinni v/ örgárbraut, Akureyri,
Litla húsinu, Strandgötu 13B, Akureyri og í
adíovinnustofunni Kaupangi Akureyri.
Verð kr. 200
Varahlutir í vörubíla og vinnu-
vélar. Erum að rífa Volvo FH 12,
FL 10 Scania 143,142, einnig var-
ahl. í M. Benz og Man. Útvegum
varahl. í fl. gerðir vörubíla og
vinnuvélar. Heiði, vélahlutir. S.
534 3441.
Ökukennsla Reykjavíkur ehf.
Ökukennsla akstursmat.
Gylfi Guðjónsson
Subaru Impreza,
696 0042/566 6442.
Gylfi K. Sigurðsson
Nissan Almera,
892 0002/568 9898.
Snorri Bjarnason
Toyota Avensis, bifhjólak.
892 1451/557 4975.
Sverrir Björnsson
Wolksvagen Passat,
892 4449/557 2940.
Vagn Gunnarsson
Mersedes Benz,
894 5200/565 2877.
Ævar Friðriksson
Toyota Avensis '02,
863 7493/557 2493.
Stíflulosun og röramyndun
Ásgeirs sf.
Skolphreinsun
Losa stíflur úr salernum, vöskum,
baðkörum og niðurföllum.
Röramyndavél til að staðsetja
skemmdir í lögnum.
s. 892 7260 og 567 0530, f. 587 6030
FJARLÆGJUM STÍFLUR
VALUR HELGASON ehf.
Sími 896 1100 - 568 8806
Röramyndavél til að skoða og
staðsetja skemmdir í frárennslislögnum
DÆLUBÍLL
úr vöskum, wc-lagnir, baðkerum og
niðurföllum – Við notum ný og fullkomin tæki
Veislubrauð
í 18 ár
Búðargerði 7
Sími 581 4244 og 568 6933
OPIÐ: Virka daga frá kl. 8-15
og laugardaga frá kl. 9-13
Brauðstofa
Áslaugar
Brauðsneiðar fyrir hádegisfundi
Snittur og brauðtertur í veisluna
Pinnamatur o.fl.
Veiðileyfi til sölu. Grafará við
Hofsós, Miðdalsá í Steingríms-
firði, Steinsmýrarvötn og Greni-
lækur við Kirkjubæjarklaustur.
Uppl. í síma 869 2840 og á
www.veidimenn.is
mbl.is
Þarftu að auglýsa bílinn þinn?
Mundu eftir bílablaðinu á mið-
vikudögum. Auglýsing með mynd
á kr. 1.500. Komdu með bílinn og
við tökum myndina þér að kost-
naðarlausu. Pantanafrestur í bíla-
blaðið er til kl. 12 á þriðjudögum.
Auglýsingadeild Morgunblaðsins,
sími 569 1111. Netfang:
augl@mbl.is
Ferjan hefur festar
losað,
farþegi er einn um borð,
mér er ljúft – af mætti veikum
mæla nokkur kveðjuorð.
Þakkir fyrir hlýjan huga,
handtak þétt og gleðibrag,
þakkir fyrir þúsund hlátra,
þakkir fyrir liðinn dag.
(J. Har.)
Í dag, 9. ágúst, hefði Margrét B.
Guðmundsson orðið 75 ára. En hún
lést á Landspítalanum við Hring-
braut 17. febrúar sl.
Á lífsgöngunni verða samferða-
menn okkur misjafnlega hugleikn-
ir. Það var auðvelt að finna með
Margréti samhljóm, þó mörg væru
árin á milli okkar. Ekki er sjálf-
gefið að eignast góða nágranna,
þar sem myndast tengsl, tengd
þroska og mannlegri reynslu. Að
láta sig aðra varða og hvaða skyld-
ur við höfum gagnvart hvort öðru,
er ekki öllum gefið. Margrét stóð
MARGRÉT BÖBS
GUÐMUNDSSON
✝ Margrét BöbsGuðmundsson
fæddist í Lübeck í
Þýskalandi 9. ágúst
1929. Hún lést á
Landspítala við
Hringbraut 17. febr-
úar síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Vesturhóps-
hólakirkju 28. febr-
úar.
undir því. Hún var
glæsileg kona, sterk
og áhugaverð per-
sóna, með lífsreynslu
og miðlaði úr sínum
viskubrunni. Áttum
við hlutdeild hvor í lífi
annarrar í gleði og
sorg í þau 12 ár sem
hún bjó í sama stiga-
gangi í Álagrandan-
um.
Margrét var fædd í
Norður-Þýskalandi
árið 1929. Var hún því
ung að árum þegar
heimsstyrjöldin
braust út. Hún var kjörkuð að eðl-
isfari og hafði gaman af ferðalög-
um og að víkka sjóndeildarhring-
inn. Þegar hún stóð á tvítugasta
aldursári, sá hún auglýsingu í dag-
blaði, þar sem óskað var eftir
vinnuafli í íslenskar sveitir. Hún
sló til með ævintýraþrána í far-
teskinu. Oft bað ég hana að segja
mér ferðasöguna þegar hún kom til
Íslands ásamt fjölda samlanda
sinna vorið 1949. Það vor er talið
eitt það kaldasta á öldinni og hún
hélt norður í land með sína ferða-
tösku á vit hins óþekkta. Hún bjó
yfir leiftrandi frásagnarhæfileikum
og húmor. Því voru lýsingar henn-
ar mér ljóslifandi þegar hún kom
niður Holtavörðuheiðina. Við blasti
grá þokan yfir Hrútafirði og Græn-
umýrartunga. Þar hafði hún ráðið
sig í vinnu og Grænumýrartunga
var reisulegt hús og henni þar vel
tekið. Voru þetta þó mikil viðbrigði
fyrir hana, að fara frá heimaslóð-
um í Þýskalandi þar sem vorið var
í blóma og að koma í Hrútafjörð-
inn. Þar byrjuðu túnin ekki að
grænka fyrr en um mitt sumar og
lítil grasspretta.
Með hlýhug til Margrétar minn-
ist ég frásagna hennar af sveit-
ungum hennar og sveitaböllunum
að íslenskum sið. Á böllin var hún
sótt á vörubíl og margir norðlensk-
ir bændasynir renndu hýru auga til
þessarar framandi og glæsilegu
stúlku. Þó hún hafi lagt upp í langa
ferð frá sínum heimahögum, hafði
hún góðan hug að heiman, gott
veganesti og lífsreynslu sem m.a.
fylgdi hörmungum stríðsáranna.
Margrét bar gæfu til að velja sér
góðan og dugmikinn eiginmann.
Eftir hálfs árs dvöl í Grænumýr-
artungu kynntist hún ástinni.
Hjalti Sigurjón Guðmundsson frá
Vesturhópshólum vann hug hennar
og hjarta. Má þá segja að örlög
þýsku stúlkunnar hafi verið ráðin,
en ekki hafði hvarflað að henni að
hún ætti eftir að festa rætur hér á
landi.
Margrét og Hjalti hófu búskap
fyrstu árin í félagsbúi með móður
Hjalta að Vesturhópshólum.
Tengdamóðir hennar tók hana í
læri m.a. í íslenskri matargerð.
Margrét var ekki einungis forkur í
öllum þeim störfum sem stóru
sveitaheimili fylgja. Heldur náði
hún ótrúlega góðu valdi á íslensk-
unni, þannig að erfitt var að greina
að íslenskan væri ekki hennar
móðurmál. Árið 1960 fóru Hjalti og
Margrét að byggja upp jörðina.
Með samheldni þeirra og dugnaði
tókst þeim það, ásamt því að ala
upp fimm mannvænleg börn sín.
Eftir að Hjalti lést árið 1992 fór
heilsu hennar að hraka.
Margrét flutti þá suður og festi
kaup á íbúð í Álagranda 23 og bjó
þar ásamt Úlfari, yngsta syni sín-
um. Mikill samgangur var á milli
okkar heimila og Úlfar eins og einn
af okkar heimilismönnum. Þar sem
hún átti oft erfitt um gang, fór ég
oftar niður til hennar. Hún lét sig
þó stundum hafa það að ganga upp
stigana. Þá bauð ég henni sæti í
hægindastólnum, lagði yfir hana
flísteppi og sagði „hókus pókus“ og
skellti fótum hennar upp í hvíld-
arstöðu. Þótti henni stundum nóg
um þessa stellingu og spurði hvort
hún ætti að vera í mánuð í heim-
sókn. Hún hafði ákveðnar skoðanir
á mönnum og málefnum og stutt í
glensið í frásögnum hennar og ég
hreifst með. Hún átti það einnig til
að hringja í mig og biðja mig að
koma niður til sín og segja sér sög-
ur. Byrjuðum við þá á skemmtisög-
um, því gaman og heilsusamlegt
var að hlæja með henni. Fórum
síðan í dramatískar lífsreynslusög-
ur og horfðum á þýsku sjónvarps-
rásirnar á milli. Hún var sérstök
kona sem lá ekki á skoðunum sín-
um, sem ég kunni að meta og hafði
oft gaman af. Hún miðlaði einnig af
sinni reynslu og vitnaði í lífshlaup
ættingja sinna í Þýskalandi, sem
ég þekkti aðeins af ljósmyndum.
Stundum tók hún mig „á teppið“
og lagði mér lífsreglurnar í tilfinn-
ingamálum. Tjáði hún mér um-
búðalaust að sér þætti ég mun
skemmtilegri sem einstæð móðir
en í sambúð. Hreinskilni og áræði
Margrétar taldi ég henni til per-
sónulegra tekna.
Seinni hluta ársins 2003 fór
heilsu hennar enn hrakandi og
dvaldi hún þá á sjúkrahúsum. Í
heimsókn til hennar á Landspít-
alann í Fossvogi var hún enn sú
viljasterka kona sem ætlaði ekki að
gefast upp, heldur vildi hún kom-
ast heim í Álagrandann. Æskuslóð-
ir hennar í Þýskalandi voru henni
hugleiknar ásamt Norðurlandi.
Hún var þakklát fyrir ferðalagið
með börnum sínum á heimaslóðir í
Þýskalandi vorið á undan. Nokkr-
um dögum áður en hún kvaddi
þessa jarðvist, hringdi hún í mig af
spítalanum. Áttum við þá gott sam-
tal um lífsgönguna og það sem við
ætluðum að gera þegar hún kæmi
heim aftur. Í símtalinu tók hún af
mér loforð, sem ég mun efna. Hún
virtist bjartsýn, þó af henni væri
dregið og sló á létta strengi í bland
við alvöruna. Margrét var ætíð
meðvituð um að hún væri gæfu-
manneskja, stolt af sínum börnum
og öllum fjölskyldumeðlimum.
Það er sárt að hafa ekki náð að
kveðja Margréti. Ég gerði mér
ekki grein fyrir að hennar brott-
farartími úr þessari jarðvist væri
að renna upp. Eftir lifa minningar
tengdar sómakonunni, Margréti.
Ljós hennar mun þó skína áfram
og alla þá mannkosti, sem hún stóð
fyrir, skilur hún eftir sem vega-
nesti fyrir þá sem tengdust henni
tilfinninga- og vináttuböndum.
Fyrir hönd allra íbúa í Álagranda
23 þakka ég Margréti samfylgdina
og vottum börnum hennar og fjöl-
skyldu okkar dýpstu samúð.
Margt er í minninganna heimi,
mun þá ljósið þitt skína.
Englar hjá Guði þig geymi,
við geymum svo minningu þína.
(Höf. ókunnur.)
Ásdís S. Arnljótsdóttir.