Morgunblaðið - 18.10.2004, Blaðsíða 34

34 MÁNUDAGUR 18. OKTÓBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Miðasala opnar kl. 15.30
EINI THX LÚXUSSALUR LANDSINS
VINCE VAUGHN BEN STILLER
DodgeBall
punginn á þér!

Ó.Ö.H. DV
Mjáumst
í bíó!
Kr. 450

S.V. Mbl.
Sýnd kl. 4. Ísl. tal.
„Ég anda, ég sef, ég
míg ... Tónlist“ Bubbi
Morthens
Til heljar og til baka
með atómbombunni
Bubba Morthens
VINCE VAUGHN BEN STILLER
DodgeBall
punginn á þér!

Ó.Ö.H. DV


S.V. Mbl.
Sýnd kl. 5.45, 8 og 10.15
V.G. DV




S.V. Mbl.
Sýnd kl. 4. Ísl. tal.
„Ég anda, ég sef, ég
míg ... Tónlist“ Bubbi
Morthens
Til heljar og til baka
með atómbombunni
Bubba Morthens
V.G. DV




S.V. Mbl.
ÞÆR ERU MÆTTAR AFTUR...
ENN BLÓÐÞYRSTARI!
KYNGIMAGNAÐUR
SPENNUTRYLLIR SEM FÆR HÁRIN
TIL AÐ RÍSA.
ÞÆR ERU MÆTTAR AFTUR...
ENN BLÓÐÞYRSTARI!
KYNGIMAGNAÐUR SPENNUTRYLLIR
SEM FÆR HÁRIN TIL AÐ RÍSA.
Sýnd kl. 6 og 10.Sýnd kl. 6.
Sýnd kl. 8 og 10. B.i. 16 ára. Sýnd kl. 8.
Snargeggjuð gamanmynd
frá hinum steikta
Scary Movie hóp
Sýnd kl. 5.40, 8 og 10.20. B.i. 16 ára.
kl. 5.40, 8 og 10.20. B.i. 16 ára.
Sýnd kl. 5.30, 8 og 10.15.
Sýnd kl. 4, 6, og 10.15
NOTEBOOK
KOM Í Höllina þegar Quarashi var að
ljúka sér af. Við tók of löng bið, eða
um 45 mínútur, eftir aðalsveit kvölds-
ins, dansrokkurunum í The Prodigy.
Fór að hugsa um að það væri vel við
hæfi að Quarashi hitaði upp því lík-
indin væru mikil með sveitunum. Báð-
ar hafa þær meðlimi innanborðs sem
ekki fá pláss á nýjustu plötunum og
þeim er stjórnað af miklum takt-
smiðum sem framleiða grípandi lög.
Unglingar voru í meirihluta á tón-
leikunum í troðfullri Höllinni og var
spennan í loftinu mikil áður en Pro-
digy steig á svið um klukkan hálfell-
efu. Tjaldið féll og allt gólfið hoppaði í
kór þegar Liam Howlett hóf að vekja
fólkið enn frekar, „Wake up,
wake up“ söng rödd hæglát-
lega og voru allir sannarlega
glaðvakandi og fegnir að
sveitin var loks komin á svið.
Græjukóngurinn Liam var á
miðju sviðinu á upphækkun,
umkringdur tækjunum sín-
um. Þó hann gæti framleitt
tónlistina einn og óstuddur þá
væru tónleikarnir ekki svipur
hjá sjón ef Keith Flint og
Maxim Reality vantaði. Þeir
gáfusveitinni sterkari nær-
veru á sviðinu þó ekki heyrð-
ist alltaf mikið í þeim, en það
batnaði þegar leið á.
Á tónleikum Prodigy voru
líka gítarleikari og trommari
með í för en gítarleikarinn
fékk einmitt að njóta sín í
þriðja laginu sem sveitin spil-
aði. Það var lagið „Their Law
af Music for the Jilted Gen-
eration“ frá árinu 1994. Út-
gáfan var kraftmikil og
þekktu allir í húsinu þetta lag.
Þarna var Prodigy upp á sitt besta og
hafði allan salinn á valdi sínu. Svo var
þó ekki allan tímann því stemningin
datt niður á köflum.
Prodigy spilaði eitthvað um fjórtán
lög, svipað prógramm og hún hefur
verið með á tónleikum undanfarið.
Vandamálið var að nokkuð skorti á
tengingar milli laga og stemningin
datt óþægilega mikið niður. Það var
auðvitað gott að gefa áhorfendum
tækifæri til að anda aðeins á milli, en
ekki áður en búið var að ná upp nóg-
um hita.
Salurinn kunni vel að meta lagið
„Girls“ af nýju plötunni, Always
Outnumbered, Never Outgunned og
var flutningurinn á því flottur með
mögnuðum Maxim í fararbroddi.
Hann og Keith Flint voru eins og jing
og jang. Maxim hafði yfirvegaða og
sterka sviðsframkomu en Keith Flint
var pönktrúðurinn, dansfíflið. Hann
minnti mig á Einar Örn á sviði, svolít-
ið óþolandi, eins og Einar hefur sjálf-
ur lýst sér.
Við þetta dönsuðu Íslendingar þann
dans sem þeir kunna best, að hoppa
upp og niður í takt við bassann sem
magnaðist upp í lungunum. Ég sá þó
helst til lítið upp á sviðið, þó meira í
Maxim því hann var duglegri við að
fara upp á upphækkunina hjá Liam.
Smellirnir héldu áfram að streyma
frá Liam og fékk „Breathe af The Fat
of the Land“, frá árinu 1997, frábærar
viðtökur hjá salnum, sem og nýtt lag
„Hot Ride“ sem Juliette Lewis syng-
ur á plötunni og hljómaði lagið vel á
tónleikunum. Annað nýtt lag „The
Way It Is“ fylgdi á eftir kryddað með
Thriller-stemningu sem framkallaði
ófá brosin. Lokalagið „Firestarter“
kveikti vel í fólkinu.
Uppklappið var ekkert sérlega
kraftmikið en fólkið vildi þó meira og
fékk það í tveimur frábærum lögum,
„Poison af Jilted Generation“, frá-
bært lag sem er í uppáhaldi hjá mér
eins og mörgum öðrum, og „Smack
My Bitch Up“ af The Fat of the
Land. Ljósin voru kveikt og fólk gekk
ánægt út um tíu mínútum fyrir mið-
nætti.
Ég verð þó að koma því að, að þetta
jafnaðist ekki á við að sjá Prodigy í
Tunglinu fyrir tíu árum. Þá hafði tón-
list Prodigy meira að segja og var
tákn fyrir eitthvað nýtt og spennandi
í tónlistarlífi. Enginn getur þó verið
nýr og spennandi að eilífu en það er
ljóst að mörg lög Prodigy lifa góðu lífi
og eru orðin sígild. Í heildina voru
þetta skemmtilegir tónleikar, lægð-
irnar voru fullmargar en von til að
prógrammið styrkist eftir því sem
sveitin spilar það oftar.
Hoppað upp og niður
TÓNLIST
Laugardalshöll
Tónleikar The Prodigy í Laugardalshöll
föstudagskvöldið 15. október 2004.
Quarashi hitaði upp.
The Prodigy
Keith Flint og Maxim Reality voru í miklum ham á föstudagskvöldið.
Inga Rún Sigurðardóttir
Keith Flint er þekktur fyrir líflega sviðs-
framkomu og litríkan klæðnað. Hann olli
aðdáendum sínum ekki vonbrigðum.
Morgunblaðið/Eggert
Morgunblaðið/Eggert
Keith fór af sviðinu og heilsaði áhorfendum sem létu sér vel líka.
FJÓRÐI og vonandi síðasti kafli
myndbálksins um Særingamann-
inn fer ágætlega af stað en endar
í þreytulegri klisjusúpu. Atburða-
rásin þar á milli er aldrei ógn-
vekjandi, í mesta lagi óþægileg og
sundurhjökkuð af innskotum um
lífsreynslu föður Merrins í síðari
heimsstyrjöldinni, sem varð til
þess að hann missti trúna.
Faðir Merrin (Skarsgård), sem
Max Von Sydow túlkaði eft-
irminnilega í fyrsta og besta kafla
fernunnar, er semsé aftur komin
til skjalanna. Merrin er staddur í
Kaíró skömmu eftir stríðslok þeg-
ar hann er beðinn að kanna dul-
arfullar kirkjurústir sem verið er
að grafa upp í Kenýa. Merrin
segist ekki lengur teljast í hópi
kirkjunnar manna en áhuginn er
vakinn. Á uppgraftarsvæðinu
gengur fjandinn laus í orðsins
fyllstu merkingu því hér er fund-
inn staðurinn þar sem Lúsífer féll
af himnum ofan og blundar illur
andi hans í iðrum kirkjurúst-
anna …
Hreint ekki sem verst efni í
krassandi hrollvekju ef vel er
haldið á spöðunum. Særingamað-
urinn: Upphafið á eins og nafnið
bendir til að vera undanfari at-
burðanna í bókinni hans Blattys,
en geldur greinilega fyrir flæking
á milli manna. John Frankenhei-
mer hóf verkið skömmu fyrir and-
látið, Paul Schrader eftirmaður
hans var rekinn frá störfum, að
lokum var Harlin fenginn til að
púsla hlutunum saman. Skars-
gård ljær myndinni vissulega ör-
litla reisn, en það er hvorki á færi
Harlins né handritshöfundanna
að mjólka það sem með þarf úr
efninu. Brellusmiðirnir eru stein-
geldir, útlitið er ómerkilegt þrátt
fyrir alla möguleikana svo og
handbragð kvikmyndatökustjór-
ans Vittorios Storaros, sem hefur
oftast gert betur. Það vantar til-
finnanlega frumleikann, jafnvel
hryllingur Þriðja ríkisins er þjóf-
stolinn frá William Styron
(Sophie’s Choice).
Fjandinn
gengur
laus
KVIKMYNDIR
Sambíóin
Leikstjóri: Renny Harlin. Aðalleik-
endur: Stellan Skarsgård, James
D’Arcy, Izabella Scorupco, Remy
Sweeney, Ben Cross. 110 mínútur.
Bandaríkin. 2004.
Særingamaðurinn: Upphafið (Exorcist:
The Beginning)

Sæbjörn Valdimarsson