Sunnudagsblaðið - 03.11.1963, Blaðsíða 21
prestur, en ef til vill getur
þú orðið mikill listamaður með
tfmanum- Mundu mig bara um
eitt og gleymdu því aldrei: \
Forðastu stóru staðina, haltu
þig við þá litlu.
Drengurinn skildi ekki, hvað
presturinn átti víð með þessu:
Forðastu stóru staðina, haltu
þig við þú litlu. Hann braut
lieiiann tun þetta undarlega
heilræði á meðan hann bjóst
til brottfarar, en gat með engu
móti komizt að nelnni niður-
stöðu. Oe hann þorði ekki að
spyrja prestinn nánar út i,
hvað hann ætti við. Hann vildi
helzt ekki tala meira við hann
en kveðja hann og þakka hon-
um fyrir sig.
Hann yfirgaf musterið dapur
í bragði og byrjaði að velta því
fyrir sér, hvert skyldi nú halda.
Ef hann færi heim óttaðist hann
resfingu föður síns fyrir að
gera prestinum á móti skapi.
Hann gat því ekki horfið aftur
heim. Allt í einu minntist hann
þess, að f næsta þorpi, í tólf
mílna fjarlægð, var mjög stórt
musteri. Hann hafði heyrt, að
þar værl fjöldi presta, og
þangað ákvað hann að fara til
að gerast kirkjuþjónn.
En musterið var bara lokað
án þess að drengurinn hefði
hugmynd um það. Ástæðan til
þess var sú, að draugur nokkur
hafði hrakið alla prestana það-
au, og lagt undir sig staðinn.
Hraustir stríðsmenn höfðu vitj-
að musterisins að næturlagi til
að ráða nlðurlögum draugsa en
til þeirra hafði ekki frekar
spurzt. Enginn hafði frætt
drenginn um þetta, svo að hann
hélt rakleitt til musterisins i
þeirri von, að prestarnir tækju
vel á móti honum.
Þegar hann kom til þorpsins
var tekið að skyggja og allt
fólkið í fasta svefni. Hann sá
strax musterið við enda aðal-
götunnar og ennfremur sá hann
ljós þar. Draugurinn var nefni-
lega vanur að tendra ljós á
næturnar til að lokka til sín
þreytta ferðamenn. Drengurinn
fór strax og barði á hurðina.
En það heyrðist ekkert hljóð
að innan. Loks ýtti hann á hurð-
ina og sér til mikils hugarlétt-
is komst hann að raun um, að
hún var ólæst. Hann gekk nú
inn fyrir og fann Ijós á lampa,
en engan prestinn.
Hann gerði sér í hugarlund,
að einhver prestanna hlyti að
koma innan skamms, og settist
því niður og beið. Þá veitti
hann því eftirtekt, að allt í
músterinu var grátt af ryki og
þakið köngurlóavefjum. Hann
hugsaði með sér. að prestam-1
ir lilytu að hafa þörf fyrir
kirkjuþjón úr því að ástandið
var ekki betra en þetta. Hann
fór að velta því fyrir sér, hvern-
ig á því stæði, að allt væri í
slíkri óhirðu. Það sem mest
gladdi hann þó var að finna
nokkur stór spjöld, þar sem
hann gat teiknað ketti á. Og þó
að hann væri þreyttur og das-
að fór hann að leita að skrif-
færum og bleki, sem hann fann
brátt. Síðan fór hann að teikna
af miklum ákafa.
Hann teiknaði heilan katta-
her, en loks fór hann að syfja
ákaft. Hann var að því kominn
að leggjast til svefns, þar sem
hann var, er honum komu
skyndilega til hugar orð gamla
prestsins: Forðastu stóru stað-
Frh. á bls. 142.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - SUNNUnAfíSBLAÐ U1