Sunnudagsblaðið - 03.11.1963, Blaðsíða 22

I
SAGA FRÁ JAPAN
Frh. af bls. 141.
ina, — haltu þig við þá Iitlu.
Musterið var geysistórt og
þar sem hann sat einn síns liðs
í stórum salnum, fór að fara
um hann hroHur. Og hann á-
kvað að standa á fætur og leita
afdreps á litlum stað, Hann
rakst vón bráðar á litla skonsu
með rennihurð og þar skauzt
liann inn. Hann lagðist nú.til
hvíldar og bar brátt sofnaður.
Seint um nóttina vaknaði
hann við skelfileg óhljóð. Það
var öskrað og óskápazt. Það
Vcir svo hræðilegt að hlýða á
þetta, að hann þorði ekki fyrir
sitt litla líf að skyggnast út
um rifúna á hurðinni til að
forvitnast um, hverju þetta
saetti. Hann lá kyrr og tók and-
köf af skelfingu.
Ljósið, sem verið hafði í
musterinu slokknaði, en ó-
hljóðin færðust í aukana og
allt musterið lék á reiðiskjálfi.
Loks eftir langa mæðu komst
á kyrrð, en drengurinn var enn
of skelfdur til að bæra á sér.
Hann hreyfði sig ekki fyrr en
fyrstu geislar morgunsólarinn-
ar bárust inn til hans.
Þá laumaðist hann ofur var-
lega fram ur félustað sínum og
leit í kringum sig. Það fyrsta,
sem hann sá var að gólf must-
erisins voru öll ötuð blóði. Og
svo kom hann auga á feikistór-
an draug, sem lá þar stein-
dáuður,
En hver hafði drepið draug-
inn? Það var engin lifandi vera
sjáanleg. Skyndilega tók dreng-
urinn eftir því að ginin á kött-
unum, sem hann hafði verið að
leika sér að að teikna, voru
storkin blóði. Og þá rann upp
fyrir honum, hvað gamli prest-
urinn hafði átt við, er hann
sagði: Forðastu stóru staðiiia,
haltú þig við þá litlu.
Með tímanúm varð þessi litli
dreiigur víðfrægur og mikils-
metihn listamáður. Ehn í dág
sýna Japanar gestum sínum
kattamyndirnar hans.
Daniel Upthegrove var mikils-
virtur lögfræðingur, sem lifði í
Bandaríkjunum á seinni liluta
síðustu aldar. Þegar hann var
á leið til frægðar, bjuggu í nánd
við hann tvær fjölskyldur^ ná-
grannar og miklir vinir. í annarri
fjölskyldunni . var stúlka, sem
nefnd var Júlia, í liinni var pilt-
ur, sem kallaður var Tom. Þau
urðu ástfangin og fjölskýldur
þeirra samþykktú ráðhaginn.
Ein af venjum þessara tíma var
sú, að unga fólkið kom eaman til
skemmtana um helgar á einhverj-
um búgarðinum. Þá var líka sið-
ur, að allir ungir menn gengu vopn
aðir, en til þess að koma í veg
fyrir misnotkun vopnanna í þess-
um samkvæmum, voru þau tekin
og geymd til brottferðar að lokinni
helgi. t
Á einni slíkri helgarskemmtun
voru þau bæði stödd Tom og Júl-
ía. Þar kom líka undurfögur stúlka
sem tók svo alla athygli Toms, að
hann sinnti ekki Júlíu. (Hún varð
mjög afbrýðissöm og þau rifust
heiftarlega áður en helginni lauk.
Það rifrildi var til þess, að
Tom hélt sig enn meira að stúlk-
unni og nóttina áður en halda
átti heim, ’varð samkomugestum
það Ijóst öllum til mikillar skelf-
ingar, að Júlía var horfin.
Leit var hafin og að morgni
fannst hún. Ilún lá í árfaivegi við
rætur eikartrés nokkrar mílur frá
húsinu með kúlu i hjartastað og
við hlið hennar lá byssa — Toms.
Þeir, scm verið liöfðu á staðn-
um um helgina vissu fullvel að
Tom og Júlía höfðu rifist í reiði
og þungur grunur féll á Tom. v
Hann eór sakleysi sitt og það
mcð, að hann hefði engan grún
um það hvernig byssa hans hefði
komizt á morðstaðinn.
Fjölskyldumar tvær, sém verið
höfðu svo miklir vinir, urðu evarn
ir óvinir végna þessa. Faðir 'loms
leitaði til Daníels Upthegrove um
vörn í mál sonar síns. Eftir að
hafa talað við Tom, þóttist lög-
fræðingurinn svo viss um sak-
leysi piltsins að hann tók máls-
vornina að sér.
Hin ömurlega staðreynd að
býssa Toms liafði legið hjá stúlk-
unni var mjög þung á metunúm
gegn piltinum, og almenningsálit-
ið var svo gjörsamlega gegn hon-
um, að augljóst var, að litlar lík-
ur voru til þess, að hann fcngi
réttlátan dóm.
Upthegrove tókst þó að fá rétt-
arhöldunum frestað. Hann var cnn
sem fyrr sannfærður um sakleysi
Toms, en hvernig sem hann reyndi
Ritstjári: Högni Egilsson
Útgefandi: AlþýffublaöiS
Prentun.- Prentsmiðja
Alþýðublaðsins
14?
. - —: 1 • T" * ~