Sunnudagsblaðið - 14.03.1965, Blaðsíða 4

Árum saman h.ió hann sjálfur
sama húsinú og ritstjórnarskrif-
stofurnar voru í, og eftir að hann
flutti þaðan, fjarstýrði hann
blaðinu. Hann gat átt til að skipta
sér af hvaða smáatriði sem var:
orðalagi í grein, kommusetningu í
fyrirsögnum, stærð mynda. Þetta
vissu allir, allt frá aðalritstjóra
niður í sendisvein, og allir ótt-
uðust símahringingar hans, sem
gátu dunið yfir á nótt sem degi.
En þrátt fyrir þessa þreytandi
afskiptasemi sína hélzt honum
alltaf vel á starfsfólki. Þeir voru
ótrúlega margir, sem bölvuðu hon-
um í sand og ösku í vinnutíman-
um, en tóku svari hans út á við.
Og það var einfaldlega af þvi,
að innst inni dáðu þeir þennan
óútreiknanlega og duttlungafulla
mann, sem á mörgum sviðum
var hreinasti snillingur.
ALDREI var hægt að vlta fyr-
irfram upp á liverju Beaverbrook
gat fundið. Hann átti það til að
fyrirskipa, að ákveðinn laekni
mætti aldrei nefna í blaðinu, af
því að hann hafði eitt sinn reiðzt
yfir því, hve lengi hann þurfti
að bíða á biðstofu hans. Hann
lét setja reglur um hve starfs-
fólkið mætti nota mikla sápu, en
á sama tíma borgaði hann teikn-
ara blaðsins tvöföld ráðherralaun
til að halda honúni. Eitt sinn tók
hann það í sig að hringja í ung-
an blaðamann og byrja á því að
hæla honum fyrir nýbirta grein
og spyrja síðan: „Hvaða kaup haf-
ið þér núna?” Blaðamaðurinn
gerði sér auðvitað vonir um kaup
hækkun og svaraði: „Tíu pund á
viku.” „Ha, ekki meira?” var sagt
í hinn enda þráðarins. Vonir blaða
mannsins urðu nú að vissu. „Og
hvað fenguð þér, þegar þér réð-
uð yður á Daily Express?” var
næsta spurning. „Fimm pund“.
„Nú, svo kaupið hefur strax ver-
ið tvöfaldað. Þér standið yður
svei mér vel. Þeir hljóta að vera
í sjöunda himni heima í þorpinu
yðar og segja furðusögur um strák
inn, sem er orðinn frægur maður
í London". Og síðan lagði Beav-
erbrook á skellihlæjandi, en úr
kauphækkuninni varð ekkert.
James Cameroon nefnist blaða-
maður við Daily Express. — Á
Beavefbrook lávarður fáeinum vikum fyrir andlát sitt i fyrra
allra síðustu árum Beaverbrooks
skrifaði hann grein um líf nrezku
yfirstéttarinnar á Jamaica, þar
sem „ungar og fagrar stúlkur sóla
sig í sandinum eða skvampa í
sjónum innan um gamla og ak-
feita karla“. Hann vissi vel að
Beaverbrook var sér til heilsubót-
ar á Jamaica, og hann varð því
allt annað en kátur, þegar Beaver
brook fór fram á að fá að sjá
greinina áður en hún yrði send
til London. En öldungurinn hló
dátt að henni og sagði: „Þetta er
ágætt, hreinasta afbragð. Svo
sannarlega ligg ég og skvampa.”
Og í hrifningu sinni fór hann
beint í símann til að segja rit-
stjóra blaðsins, hve góð sér þætti
greinin vera.
En símasambandið var slæmt
og ritstjórinn heyrði ekki annað
en að Beaverbrook nefndi James
Cameroon og virtist vera í tals-
verðri hugaræsingu. Þegar grein-
in kom til London nokkru síðar,
taldi ritstjórinn því öruggast að
stinga henni undir stól. Og þessi
grein, sem hafði komið Beaver-
brook í svo gott skap, birtist
aldrei í blaðinu.
ÞEGAR Beaverbrook kom til
Englands 1909, kynntist hann
Bonar Law og batzt við hann æ-
varandi vináttuböndum. Þegar
Bonar Law andaðist árið 1923
hafði Beaverbrook heimsótt vin
sinn á sjúkrabeðinn mánuðum
saman, og hann hafði meira að
segja sprengt upp verð á hluta-
bréfum fyrirtækja, sem Bonar
Law átti í, til þess eins að gleðja
hann. Bonar Law var meðvitund-
arlaus síðustu vikurnar, en
skömmu fyrir andlátið kom hann
til sjálfs sín aftur og sá þá Bea-
verbrook sitja á rúmstokknum.
Hið eina, sem hann sagði, var:
„Þú ert furðúlegur maður.”
Beaverbrook hafði alla ævl auga
fyrir því óvenjulega og fetaði
sjaldnast troðnar slóðir. Hann
braut öll lögmál, ef því var að
skipta, og ándstæðurnar í fari
Frh. á bls. 222.
204 SUNNUDAGSBLAÐ — ALÞÝÐUBLAÐIÐ