Sunnudagsblaðið - 14.03.1965, Blaðsíða 23

Pramh. af bls. 2X5
>.Þetta er hræ'öilegur dagur,”
sagði einn fylgdarmanna hans við
^ann. „Já,” svaraði erkibisltup-
lnh, „en Dómsdagur verður þó
enn hræðilegri.”
Þótt biskuparnir væru flestir
andstæðingar Tómasar þorðu þeir
ekki að taka þátt í að kveða upp
dóm yfjr honum. Konungurinn
kvaddi því aðalsmennina eina til
þess. Þegar þeir gengu inn í her-
þergið, sem Tómas sat í, til að
þirta honum dóminn, reis hann á
í®tur og neitaði að hlusta á þá.
>,t>ér hafið komið til að dæma
hrópaði hann. „Til þess
þafið þér ekki rétt. Þetta er eng-
lnn dómur. Þér getið ekki dæmt
mig. Eg er andlegur faðir yðar,
þér eruð undirtyllur, leikmenn.
vil ekki heyra dóm yðar. Eg
Í0r héðan í skjóli valds Péturs
Postula.” Síðan greip hann
krossinn tveimur höndum og gekk
i átt til dyra. Enginn reyndi að
þ°fta för hans, en svívirðingar-
orð 0g stóryrði voru kölluð yfir
þann: „Sikari!“ „Meinsærismaður-
nr!“ var með því meinlausasta í
því flóði. En fyrir utan beið mik-
dl mannfjöldi eftír honum til að
m°ðtaka blessun lians, og fólkið
llykktist svo utan um hann að
þann gat varla haft stjórn á reið-
skjóta sínum.
Þetta sama kvöld gaf konung-
l,riiin út tilskipun um að enginn
skyldi skerða eitt hár á höfði hans,
en á sama tíma reið Tómas frá
rlorthampton og stefndi til sjáv-
ar' Hann var í dularklæðum og
0rðinn landflótta. Þremur vikum
siðar kom hann til Frakklands.
H siðari hluta greinarinnar,
sem birtist i næsta blaði, segir
frá endurkomu Tómasar
Englands og síðari örlögum
hans).
Faðir var að leggja syni sínum
hfsreglurnar.
— Nú á dögum þurfa allir að
Vera sérfræðingar. Menn verða að
°eita sér að einhverju sérstöku.
Er eitthvað til, sem þú getur gert
etur en nokkur annar?
— Já, svaraði drengur, lesið
^fiftina mína.

T6MAS ...
Fyrl- á öldum varð ekki farið
um Island öðru vísi en gang-
andi eða á hestbaki. Samgöng-
ur voru þá yfirleitt heldur
slæmar, enda vegir óbekktir,
og milli bæja yfirleitt ekki
skotizt nema á hestum postul
anna eða venjulegum hestum.
Þá var algengt, sem nú mun
með öllu lagt niður, að lík voru
flutt til kirkjugarðs á hest-
baki. Til þessa starfs voru yfir-
leitt valdir stilltir og reyndir
hestar, og gamla fólkið sagði,
að áður en lagt væri af stað,
ætti að hvísla í eyra hestsins:
— þú átt að bera lík í dag. Þá
fór hesturinn einkar gætilega
til þess að raska ekki ró hins
dauða.
Þessi siður, að flytja lík á
hestbaki, mun óvíða hafa tíðk
azt í öðrum löndum, og þvi
sætti hann talsverðum tíðind-
um þeirra, sem af þessu heyrðu.
Ekki er víst, að þeim hafi
öllum verið fullkomlega ljóst,
hvernig líkflutningar á hestum
raunverulega föru fram.. Mynd
in hér að ofan bendir að
minnsta kosti ekki til þess. Hún
er tekin úr sænskri barnskóla-
kennslubók í landafræði sem
om ú í Stokkhólmi árið 1911
eftir Frið'o.óf Berg, barnaskola
kennara og doktor. Þatta e- h.n
ágætasta kennslubók, skreytt
fjölda myrca, og þar á rncðal
eru þrjár teiknimyndir héðan
af landi eða jafnmargar og blað
síðurnar, sem um landið fjalla.
Myndin hér að ofan er af lík
flutningi, en teiknarinn virð
ist hafa gert sér í hugarlund,
að farin væri þeysireið um há
lendið með líkin til að koma
þeim sem fyrst í vígða mold.
En í texta bókarinnar segir um
þetta efni: „Hestar eru notaðir
til reiðar og áburðar, en ekki
til að draga vagna; meira að
segja líkin eru fiutt á hestum
til kirkjugarðanna. Það eru
nefnilega ekki til neinir akveg
ir og árnar eru óbrúaðar.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - SUNNUÍ5AGSBLAÐ 223