Morgunblaðið - 28.11.2004, Blaðsíða 8

8 | 28.11.2004
íska plötu með mér í gamla daga, sagði hann við mig: „Hvað ertu að pæla í þessu,
láttu það bara vaða!“ Rödd okkar óperusöngvaranna er auðvitað miklu meira unn-
in en rödd poppsöngvaranna og kannski svolítið viðkvæmari fyrir bragðið.“
Skífan gefur út diskinn en flest lögin eru samin sérstaklega fyrir Kristján. Hann
heldur svo sjálfur um tónsprotann og stjórnar upptökum en platan hefur verið í
vinnslu í á þriðja ár. „Við, sem unnum saman að þessari plötu, bundumst miklum
vinaböndum við gerð hennar. Suma af þessum strákum hef ég þekkt í mörg ár eins
og t.d. Franco Fasano sem er algjör fróðleiksbrunnur um poppið og rosalega fínn
músíkant. Hann er líka frábær textahöfundur og þarna eru ofboðslega fínir og fal-
legir textar um hluti sem skipta virkilegu máli.“
Kristján tekur dæmi af öðru lagi plötunnar, Par-
lami di te, sem sjö ára dóttir hans, Rannveig, tekur
þátt í að flytja með honum. „Fyrir nokkrum árum
söng ég á aðfangadagskvöld í Vatíkaninu fyrir páfann
og þeir tónleikar voru síðan sendir út til tveggja millj-
arða kaþólikka úti um allan heim. Upp úr því kynntist
ég konu sem heitir Ines Viaud en það er hún sem samdi
þetta lag og textann. Hún er úr strangkaþólskri fjöl-
skyldu og hefur átt mjög erfiða ævi. Hún varð ástfangin
16 ára gömul og varð þá ófrísk sem var náttúrulega alveg
bannað í kaþólskri fjölskyldu þannig að hún var hrein-
lega rekin að heiman. Hún hraktist til Bandaríkjanna og
kynntist þar pilti sem er maðurinn hennar í dag. Hins
vegar kynntist hún aldrei pabba sínum almennilega og sá
hann ekki aftur fyrr en í jarðarförinni hans. Hún sagði
okkur frá þessu þegar hún var einu sinni hjá okkur í
kvöldmat eftir að hún Rannveig mín kom og kyssti mig á
kinnina og sagði „Buona notte, pappa“, eða góða nótt,
pabbi. Þá fóru tárin að renna hjá þessari konu því hún
hafði aldrei upplifað þetta með pabba sínum.“
Hann segir að upp úr þessu hafi textinn orðið til en í
honum biður barnið pabba sinn um að tala við sig. „Það
var svo Jóna, konan mín, sem stakk upp á því að láta
Rannveigu lesa fyrstu línurnar sem síðan fleyta mér
áfram inn í lagið. Það er svolítið skrýtið að rúmlega
fimmtugur maður segi: „Talaðu við mig, pabbi,“ en
þegar stelpan byrjar er eins og ég hverfi aftur í tímann
og tali sjálfur sem barn.“
Syngur fyrir krabbameinssjúka | Öll lögin á diskinum eru
flutt á ítölsku og ensku enda segir Kristján standa til að
gefa hann út erlendis. „Það er í skoðun hjá Sony, EMI-
útgáfunni og BMG. Þetta eru mjög stór fyrirtæki og þar
sem platan varð ekki til fyrr en fyrir mánuði er ekki að
vænta afstöðu þeirra svona fljótt. Enda sögðu þeir í Sony
Milano mér að ég væri helvíti ýtinn og eiginlega að gera þá
vitlausa!“
Tvö laganna á plötunni eru eftir Gunnar Þórðar-
son, m.a. hið þekkta „Við Reykjavíkurtjörn“ sem í út-
gáfu Kristjáns nefnist „A night in Reykjavík“. Hann
segir þó alls ekki um þýðingu á ljóði Davíðs Oddssonar
að ræða, heldur frumsaminn texta sem Pétur Knútsson
eigi heiðurinn af. „Við töluðum samt um að halda svip-
uðu andrúmslofti sem ég álít að hafi tekist mjög vel.“
Það er þó ekki bara platan sem dró Kristján til landsins
að þessu sinni heldur einnig tónleikar, sem voru haldnir í
Hallgrímskirkju á fimmtudag, föstudag og laugardag, til
styrktar krabbameinssjúkum börnum. Þetta er annað árið í
röð sem Kristján leggur málefninu lið með þessum hætti.
„Það var ofsalega gaman hjá okkur og gott andrúmsloft. Það
eina sem varpar skugga á þetta er ótrúleg árátta Íslendinga að þurfa alltaf að sverta
hluti. Það er endalaust verið að búa til einhverjar sögur um launin mín og í fyrra
var t.d. sagt að það yrði ekkert eftir af innkomunni því að ég myndi taka allt.“
Kristjáni er mikið niðri fyrir þegar hann segir þetta víðsfjarri. „Menn eru að gera
þetta af heilum hug og hjarta og fólk á bara að reyna að sjá það eins og það er. Öll
innkoman rennur til málefnisins en auðvitað er kostnaður af svona stóru batteríi.
Ég gerði t.d. miklar kröfur varðandi framkvæmdina og fyrir bragðið er meiri
kostnaður en ég er viss um að við fáum það allt til baka.“ Hann segir ýmis stórfyr-
irtæki hafa lagt sitt til af mörkum til að mæta kostnaðinum og nefnir Kaupþing
Búnaðarbanka, Toyota og Icelandair sem dæmi.
Það er ekki tilviljun að Kristján hefur kosið að styðja þetta málefni. „Fyrri konan
mín dó úr krabbameini og hún var ekki einu sinni orðin þrítug. Það var skelfilega
erfitt. Þetta stendur mér því nærri enda var þetta þriggja ára drama í lífi mínu sem
m.a. hafði mikil áhrif á frama minn innan söngsins. Ég söng varla í tvö ár því ég
þarf að vera hamingjusamur til að syngja.“
Bíður eftir símtali frá Sinfó | Hann segir talsvert um að hann sé beðinn um að
syngja á styrktartónleikum á borð við þessa. „Maður verður einhvers staðar að
setja mörkin og við Jóna ákváðum að ég myndi einbeita mér að þeim atburðum
sem eru til styrktar krabbameinssjúklingum.“ Hann segir minna um að „opinberir
aðilar“ óski eftir því að hann komi heim að syngja. „Ég hef ekki sungið fyrir op-
inbera aðila eins og Sinfóníuhljómsveit Íslands, Íslensku
óperuna eða Þjóðleikhúsið í mörg ár. Ég söng síðast óp-
eru hér á landi í Laugardalshöll árið 2000 og mig er farið
að lengja eftir að heyra í Sinfóníuhljómsveitinni.“ Sömu-
leiðis segist hann vel geta hugsað sér að syngja í upp-
færslu á Pagliacci eða Óþelló í Þjóðleikhúsinu. „Ég hef
ekki sungið óperu þar í 10 ár.“
Allt annað hangir á spýtunni þegar kemur að íslensk-
um almenningi sem er iðinn við að sækja tónleika með
Kristjáni. „Ég hef farið í tónleikaferðalag hringinn í
kringum landið og selt 14–15 þúsund miða. Það tel ég
góða aðsókn. Ég man eftir því í gamla daga þegar við
fórum um Austfirði og eins á Vestfirðina, að það
þurfti oft að setja upp hátalara fyrir utan tónleika-
staðina og stundum var fleira fólk fyrir utan en inni. Í
gamla daga þegar ég var að syngja í Þjóðleikhúsinu
voru biðraðir alveg niður á torg. Eins hefur plötu-
salan verið mjög góð og ég vona að sú verði líka
raunin með þennan disk.“
Talið berst að fjarbúðinni frá Íslandi. „Við búum
við Garda-vatnið þar sem við erum búin að vera í
18 ár. Þetta er yndislegur staður úti á landsbyggð-
inni,“ segir Kristján með glampa í augunum. „Mað-
ur starfar alltaf í stórborgum en ég gæti ekki hugsað
mér að búa í stórborg og enginn af okkur í fjölskyld-
unni. Þarna er allt annað umhverfi þannig að það er
mjög auðvelt að skipta um gír og slaka vel á, t.d. með
því að fara í hjólatúra eða göngutúra.“ Ekki spillir
veðrið heldur fyrir en að sögn Kristjáns er hitastigið á
bilinu 14–20 gráður á þessum árstíma. Það voru því
töluverð viðbrigði að lenda í nístingsfrosti á Keflavík-
urflugvelli á dögunum. „Ég kom í algjöran byl og það
var yndislegt,“ segir hann með áherslu. „Maður á von
á þessu á Íslandi og þegar maður er á Íslandi er ekkert
hægt að vera að hugsa um veðrið. Þú verður bara að
vera jákvæður og hugsa um eitthvað allt annað.“
Kristján hefur ekki setið með hendur í skauti þann
stutta tíma sem liðinn er frá því að hann lenti og m.a. heim-
sótt vini og vandamenn á Akureyri. „Ég tók m.a. utan um
gamla yfirkennarann minn og bað hann um að fyrirgefa
hvað ég var baldinn sem krakki. Þá flóði hann bara í tár-
um og sagði að ég hefði aldrei verið vondur. Ég var mikið
lifandi strákur og þeir þurftu að hafa dálítið mikið fyrir
mér í skólanum. Mig vantaði einhverja fyllingu í gamla
daga og var ofsalega eirðarlaus. Svo fann ég það sem
mig vantaði í tónlistinni og í því að fara út í hinn stóra
heim og syngja í óperuhúsum. Þá bara féll þetta allt í
réttan farveg.“ Kristján hefur þó síður en svo sagt skil-
ið við þjóðina enda kemur hann hingað til lands a.m.k.
einu sinni á ári. „Börnin mín koma líka alltaf á hverju ári til að hitta afa
og ömmur og vini og kunningja. Þau þurfa að kynnast fjölskyldunni og ekki síst að
læra tungumálið og halda lífi í því. Þau eru uppalin á Ítalíu og hluti þeirra er fædd-
ur þar þannig að ekki veitir af.“
Stoppið verður ekki langt að þessu sinni og Kristján gerir ráð fyrir að hverfa aft-
ur til Ítalíu í byrjun desember. „Héðan fer ég beint á æfingar í Mílanó til að æfa fyr-
ir mjög fallegan jólakonsert sem verður útvarpað beint, bæði í sjónvarpi og út-
varpi. Síðan fer ég til Aþenu að syngja í óperuhúsinu þar og svo til Rómar og
Buenos Aires í Argentínu. Næstu tvö ár eru mjög glæsileg og ég er með mjög þétta
dagskrá framundan.“
En fyrst er það jólafríið, sem Kristján ætlar að njóta með fjölskyldunni heima við
Garda-vatnið. „Og við ætlum á skíði í Ölpunum líka,“ segir hann glaðbeittur að
lokum áður en hann tæmir úr kaffibollanum og heldur út í íslenskan vetrarsort-
ann. | ben@mbl.is
ÞARF AÐ VERA HAMINGJUSAMUR TIL AÐ SYNGJA
„Enda sögðu þeir í Sony
Milano mér að ég væri
helvíti ýtinn og eiginlega
að gera þá vitlausa!“