Morgunblaðið - 28.11.2004, Blaðsíða 27

28.11.2004 | 27
tillaga um útlit, og því getur hver og einn valið
fatnað eða fylgihlut samkvæmt sínu útliti. Svo er
nauðsynlegt að fylgjast með tískutímaritum og
hlusta á þáttinn Einn og hálfur kl. 8.30 til 9 á
föstudagsmorgnum á Rás 2 með Gesti Einari og
mér!
Hver er eftirlætisstórborgin þín? Ég get ekki gert
upp á milli fimm borga. Mér finnst gaman að
hugsa um þær eins og konur sem lykta vel og
gaman er að kynnast. París er leyndardómsfull og
kvenleg, Kaupmannahöfn eins og gömul frænka,
hlý og góð og gott að hitta, Mílanó kvenleg og
flókin, New York töff og opin og Tókýó yndisleg,
hljóðlát, kurteis og stríðin.
Hverjar eru fyrirmyndir þínar í starfi? Móðir mín,
Erla Sandholt, líka Elsa Haraldsdóttir, sem ég
lærði hjá, og innlendir og erlendir félagar mínir í
Intercoiffure.
En helstu tískufyrirmyndir heimsins? Fatahönn-
uðir, förðunarmeistarar og hárgreiðslufólk sem
skapar útlit stjarna á borð við Madonnu, Nicole
Kidman, Johnny Depp, Jude Law, Al Pacino,
Sophiu Loren og Elizabeth Taylor á sínum yngri
árum. Þetta fólk nýtir sér þekkingu fagmanna til
að ná settum markmiðum á framabraut.
Af hverju hárgreiðslumeistari? Ég hélt að það
væri svo auðvelt, nóg væri að kunna að drekka
kaffi, reykja og tala, en komst fljótt að raun um að
ég hafði mjög rangt fyrir mér.
Dæmir þú fólk eftir útlitinu? Nei, en ég hef samt í
huga enska máltækið sem segir: You can nev-
er make the first impression twice (þú getur
aldrei skapað fyrstu áhrifin tvisvar).
Hvað finnst þér um fegrunaraðgerðir? Ef
þær bæta sjálfsálitið eiga þær rétt á sér og
einnig ef þær laga lýti sem valda óþæg-
indum, t.d. poka á augnlokum.
Hins vegar er nauðsynlegt að
kunna sér hóf í þessum efnum
sem öðrum. Fegrunar-
aðgerðir eru stórlega of-
metnar og geta endað með
ósköpum eins og margar
Hollywood-stjörnur eru
til marks um. Sú hætta er
fyrir hendi að allir verði
steyptir í sama mótið. Það
er ekkert að því að eldast,
reynsla og þroski eru ekki
lýti. Fegurð snýst frekar um
efni en umbúðir.
Eru fordómar í samfélaginu?
Já. Til dæmis gagnvart fötl-
uðum, samkynhneigðum, of
feitu fólki og reykingafólki.
Fólk lítur ekki í eigin barm
heldur dæmir án þess að
kynna sér aðstæður og ber
ekki virðingu fyrir skoðunum
annarra falli þær ekki að
þeirra eigin, auk þess sem
margir eru sífellt að segja
öðrum hvernig þeir eigi að
vera og hvað sé best fyrir
þá. | vjon@mbl.is
Hvaða kvikmynd/bók hefur haft mest áhrif á
þig? Sound of Music og My Fair Lady. Af bókum
eru Djöflaeyjan eftir Einar Kárason, Heimsljós og
Sjálfstætt fólk eftir Halldór Laxness ásamt Paulu
og Húsi andanna eftir Isabellu Allende í uppá-
haldi. Þær eiga sameiginlegt að fjalla af virðingu
um óvenjulegt fólk. Undirtónninn er að það þýðir
ekki að steypa alla í sama mótið, fólk sem er öðru-
vísi en gengur og gerist verður að fá að njóta sín
og lífið er ekki bein braut. Svoleiðis er það ekki –
og á ekki að vera því annars þroskast fólk ekki
neitt.
Hvað metur þú mest í fari annarra? Hreinskilni,
virðingu fyrir öðrum og umhverfinu.
Tilheyrir þú þeim hópi ungra karla, sem kallaðir
eru snyrtipinnar eða metrosexual? Nei, a.m.k.
ekki samkvæmt íslenskri þýðingu á fyrirbærinu
sem snyrtipinni eða sjálfkynhneigður. Bæði orðin
hafa neikvæða merkingu. Eins og allir ættu að
gera hugsa ég um útlit mitt og vellíðan, nota krem
og snyrtivörur og klæðist ekki bara því sem hendi
er næst.
Hvað viltu helst gera þegar þú átt frí? Mér finnst
gott að fara til útlanda og liggja í sólinni og lesa. Í
eðli mínu er ég óskaplega latur, en mér finnst
gaman að elda og borða góðan mat með fjöl-
skyldu og vinum eða slappa af heima og fá mér
rauðvínsglas.
Hvað er mesta tabú tískunnar fyrr og síðar?
Legghlífar fyrir karla, svitabönd, nælonskyrtur og
illa sniðinn flísfatnaður. Spice Girls-skór
með klumbuhæl og þykkum botnum eru
alveg hryllingur, en sjást því miður
ennþá, einkum á litlum konum, sem vilja
vera stærri. Annars er helst tabú ef fólk
klæðir sig í flíkur sem fara því illa.
Eru Íslendingar almennt vel til hafðir
og tískulegir? Já, en þó mættu
fleiri vera svolítið opnari. Margir
sem láta sér annt um útlitið og
vilja vera spes fara í sömu
hjólförin og hinir og úr verð-
ur heldur einsleitur hópur.
Við erum svo hrædd um
hvað náunganum finnst eins
og sést þegar fólk í sama
starfi eða í ákveðnum fé-
lagsskap er allt svipað klætt.
Mér finnst áhyggjuefni hve
unglingar pæla mikið í
merkjum en gefa lítið fyrir
vel sniðin föt sem passa.
Hvað gefur lífinu mest
gildi? Að kunna að gefa og
þiggja, fjölbreytileikinn,
þægilegt umhverfi og náunga-
kærleikur.
Ertu trúaður? Já.
Hver er regla númer eitt fyrir þá
sem vilja fylgjast með tískunni?
Að sjá það jákvæða við sjálfan
sig. Enginn er svo ófríður að
ekki sé eitthvað fallegt við hann.
Fólk þarf að gera sér grein fyrir
að tískan er ekki lög, heldur
Tískan er tillaga um útlit
MAÐUR EINS OG ÉG | ARNAR TÓMASSON HÁRGREIÐSLUMEISTARI
Mikilvægur tími milli kl. 8.30 og 9 á föstudagsmorgnum Hvað er málið með þessa Íslendinga?“ spyr Stig Ørskov,pistlahöfundur á danska blaðinu Politiken. ,,Skyndilega eru þeir úti
um allt. Ekki nóg með að maður þurfi að fylgjast með íslenskum
rannsóknarlögregluforingja í sunnudagsseríu DR, Örninn. Nú
fylla þeir líka viðskiptasíður dagblaðanna. Síðast vegna söl-
unnar á Magasín. Eftir að hafa verið í eigu Dana í 125 ár verður
nú rekstur stærstu verslunarkeðju Danmerkur í höndum Ís-
lendinga. Og það aðeins hálfu ári eftir að stærsti
íslenski bankinn, Kaupþing Banki, yfirtók
danska viðskiptabankann FIH.“
Stig láðist þó að minnast á að Íslendingar eiga
líka pylsuvagn með íslenska fánanum á Strikinu,
þeir hafa gefið út þjóðarstoltið H.C. Andersen á
dönsku og reka fyrsta þvottavélakaffihúsið í
Danmörku sem er á besta stað í trend-hverfinu
Nørrebro, svo fátt eitt sé upptalið.
Danskur sölumaður sem leigir skrifstofu í
sama húsnæði og maðurinn minn er einnig með-
vitaður um íslensku athafnaskáldin. Um daginn
leit hann upp úr tölvuskjánum og bar fram nákvæmlega sömu
spurningu og Stig: ,,Hvad er det med de islændinge?“
,,Hvað meinarðu?“ spurði maðurinn minn og hreiðraði um
sig í skrifborðsstólnum.
,,Þið eruð úti um allt!“ sagði sölumaðurinn með góðlátlegt
bros á vör.
,,Nah! Ertu viss?“ tautaði ég sem sat þarna í ráðaleysi að
glugga í Hafnarpóstinn. ,,Held það séu bara sex þúsund Íslend-
ingar í Danmörku.“
Maðurinn minn glotti. ,,Og það er ekkert miðað við tvö
hundruð þúsund araba.“
,,Þið eruð fyrirferðarmeiri en tvö hundruð þúsund arabar,“
muldraði sölumaðurinn. ,,Búin að kaupa Magasín.“
Kannski hafði sölumaðurinn lesið grein sem birtist nokkrum
dögum áður í Berlingske Tidende þar sem Johannesson var líkt
við sjálfan Silvio Berlusconi. Greinin var heil opna og fjallaði
um meinta tilraun hans til að múta hinum íhaldssama forsætis-
ráðherra Oddssyni, fjölmiðlamálið, veisluglaðar stúlkur sem
sagan segir að hafi verið fluttar frá Afríku í partí á einkasnekkj-
unni og sett skekkju í bókhaldið, lögreglurannsókn á skrif-
stofum Baugs, fyrrum viðskiptafélagann Jon Sullenberger, sam-
band Jónínu Ben við pabbann (sem á að hafa verið drykkfelldur
og átt sinn þátt í að hún varð gjaldþrota, varnarlaus konan – en
nýr og betri maður í dag, byrjaður að fjárfesta í norrænum með-
ferðarstofnunum fyrir alkóhólista). Loks er ýjað að því að
veisluglöðu stúlkurnar á snekkjunni hafi vakið athygli alls staðar
að fjölmiðlum Johannesson undanskildum. Engin furða að
þessi lestur skyldi hrella sölumanninn, þann grandvara öðling-
smann sem hefur ábyggilega horft á Dallas í æsku. Ég var hálf-
vönkuð eftir lesturinn. Reyndar var greinin frekar einsleit og
ekki ólíklegt að blaðamaður á Berlingske hafi fundið heim-
ildamenn meðal hægrimanna á Íslandi. Strax í upphafi grein-
arinnar var bent á að Mary Donaldsson og Frederik krónprins
gætu kennt Johannesson um að íslenski forsetinn hefði afboðað
komu sína í brúðkaupið þeirra – og síðar kemur fram að dóttir
forsetans hafi starfað hjá Baugi. Aftur á móti virðist blaðamaður
hafa dálæti á Oddssyni og bendir á að jafnlitrík deila og fjöl-
miðlamálið eigi sér yfirleitt stað meðal óreyndra þingmanna, en
það eigi tæpast við Oddsson sem hafi setið manna lengst á for-
sætisráðherrastóli á Íslandi.
Annars hafa flestir fjölmiðlamenn tekið Johannesson vel og
vona að þetta undrabarn í viðskiptum, sem virðist neita öllum
viðtölum nema í Japan, eigi eftir að hressa upp á verslunarkeðj-
una. Pistlahöfundur hjá Politiken býður hann hjartanlega vel-
kominn, en spyr hvort enginn geti bent Milljóna-Jóni á að nýj-
asta djásnið hans heiti ekki Magasín heldur Maggaseng – með
frönskum framburði. | audur@jonsdottir.com
Magasín með franskri
áherslu eða
Maggaseng duj Núo
Auður
Jónsdóttir
Pistill