Sunnudagsblaðið - 22.11.1964, Blaðsíða 19

ELZTA mannvera, sem leifar
hafa fundizt af á jörðinni, er
um 1.750.000 ára gömul. Þetta
er tíu til ellefu ára gamalt barn
sem látizt hefur með vofeifleg-
um hætti. Höfuðkúpan er
sprungin eins og eftir þungt
högg með barefli, en ky]fur
voru helztu vopn þessa löngu
horfnu frumstæðu mannvera,
sem ekki er unnt að skilgreina
sem „viti borna menn“. Hér er
því um leið að finna upplýs-
ingar um elzta manndrápiðf
þótt sú frétt komi seint, um
slíkan óraveg í sögunni.
gili í Stóra Sprungudal í Ken-
ya í Afríku. Til þess að skýra
fyrir sjálfum sér líf og við-
fangsefni hinna eldfornu
manna, gerði hann einstæða til
raun. Hann tók nýfelldan villi-
hrút og fló hann og gerði til
algerlega með afskaplega frum
stæðum steinverkefnum, sams
konar og þeirh, er hann finnur
í bælurtt frummannanna. Verk-
inu laitk hann á tuttugu rnínút-
um. Það, sem flestir halda, aá
ekki sé unnt að gera nema með
hárbeittum hnífum úr stáli, er
hægt með hvössum steini.
* * *
AÐ HÆTTA að reyna að sýn-
ast er jafnmikill léttir og að
komast að raun um, og að mað •
ur er það, sem maður vill sýn-
ast. — Svo mælti Villiam
James, bandaríski sálfræðingur
inn og lieimspekingurinn.
* * *
* * *
MAÐURINN, sem fann þann
forna mann, sem um er getið
hér á undan, er dr. L.S.B.
Leaky, þar sem hann, ásamt
konu sinni og öðrum aðstoðar-
mönnum, eí að kanna fornar
leifar mannabyggðar í Olduvai
FÖGUR orð eru ekki sönn
Sönn orð eru ekki fögur.
Lao tse.
* * *
Á FRIÐARDAGINN 7. maí
1945, er kíðari heimSstyrjöld-
inni lauk í Evrópu með uppgjöf
Þjóðverja, var mikið um dýrðk'
á götum Reykjavíkur, eigin
lega fullmikil gleði, því að lög
reglan neyddist til að nota tára
gas til þess að stilla til friðar,
svo mikill óhemjuskapur kom í
Ijós í gleðilátum mana. Margi/
fengu því súr augu og táruðus('
En í þeim þjáningum mun eng-
inn hafa staðið sig betur en
maðurinn, sem söng við faúst á
Lækjartorgi: „Þú sæia heims-
ins svala lind, Ó, silfurskæra
tár
* * *
í ÁSTRALÍU er könguló, sem
geltir, og gelt hennar heyrist í
lOfeta fjarlægð. Annars eru
skordýr yfirleitt þögul, en þau
hafa ýmis önnur ráð til þess að
hafa samband hvert við annað.
Sum nota lyktarhæfileikann.
Termitar eru blindir og heyrn-
arlausir, en gefa frá sér feitan-
vökva, sem með lyktinni gerir
þeim fært að þekkja sundur
liinar mismunandi stéttir sam-
félags þeirra. Aðrar tegundir
nota þreifianga, með því að
skiptast á mat með eins konar
munn-við-munn aðferð. Stjórn
og samheldni mauraherjanna í
Mið- óg Suður-Ameríku, Afr-
íku og á Filipseyjum næst með
slóð sérstakra efna, sem fram-
varðasveitirnar skilja eftir sig.
nemur afraksturinn geysimiklum
verðmætum.
Hálf tylft harðsvíraðra glæpa-
flokka í London leggur fyrir sig
skartgriparán, og hver flokkur er
Itlíög vel skipulagður og hefur að
foringja mann gæddan miklum
hasfiieikum og þekkingu á ýmsum
sviðum.
Ránsflokkar þessir eyða aldrei
iíma í að vara hvern annan við
haettum og hafa ekkert samstarf
sín á milli. Auk þessara flokka
eru í London um það bil tólf skart
Sfipaþjófar, sem vinna sjálfstætt
hver í sínu lagi. Þessa menn á
lögreglan mjög erfitt með að kló-
festa.
Flokksforingjarnir geta ekki
talizt raunverulegir skartgripa-
þjófar, því þeir koma ekki á stað-
ina þar sem ránin eru framkvæmd,
og í daglegu lífi sinu stunda þeir
einhvers konar heiðarleg viðskipti
eða kaupsýslu og forðast að láta
sjá sig á vafasömum stöðum eða
með vafasömum mönnum.
Það er því mjög erfitt fyrir lög-
regluna að komast á slóð þessara
manna, enda tók það Scotland
Yard margra ára leit að þefa uppi
einn þessara foringja.
Maður þessi reyndist reka
blómleg viðskipti og naut mikils
álits. Ferill hans virtist reyndar
svo flekklaus og maðurinn allur
svo virðingarverður, að lögreglan
veigraði sér við að taka söhnún-
argögnin gegn honum gild, þar
til allt var orðið pottþétt.
Rannsóknin á ferli þessa manns
leiddi óvænt í ljós, að þessi glæpa
foringi átti sér samstarfsmann,
sem einnig var í virðulegri stöðú
og hafði aldrei verið bendlaður
við neitt misjafnt.
Tvímenningar þessir voru þeir
snjöllustu í landinu af þessari
tegund glæpamanna að vera. Sá
f.vrri hafði byrjað sem hylmari og
unnið sig smátt og smátt upp í að
verða stjórnandi flokksins. Sam-
starfsmenn sína hafði hann valið
af ýtrustu varkárni og fór’sér
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - SUNNUDAGSBLAÐ g3§