Eintak - 27.01.1994, Blaðsíða 4

Sigrún gengur í gildruna © Ámi sakaður um prófsvindl
NAFNSPJALD VIKWNNAR
Eigandi þessa
nafnspjalds er
Fríðrík Erlings-
son sem fékk
um síðustu helgi
annanafstóru ,
styrkjum Kvik-
myndasjóðs.
Styrkínn ætlar
hann að nota til
að gera bíómynd eftir verðlaunasögu sinni, Benjamin dúfu. En
Friðrik hefur afrekað margt annað. Hann var pönkari I Kuklinu og
poppari til skamms tíma með Sykurmolunum. Hann skrifaði
handritið að Stuttum Frakka og undanfarna vetur hefur hann
tekið þátt í gríninu í Imbakassanum með því að hjálpa
Gysbræðrum við að semja brandara. Lengi vel vann hann sem
grafískur hönnuður á auglýsingastofu. Þann titil var honum hins
vegar alla tíð fremur illa við. Þar er skýringin á starfsheitinu á
nafnspjaldinu komin, en eins og þar má sjá stendur afrískur
könnuður undir nafninu hans.
njórr - FuroT'r
Friírik ErlliW*"”
AfrtAw W«ium«t>ur
AVCLf»1XCA»M1DJA
Fór á f rumsýninguna á Blóðbrullaupi.
Vitnaði sjö sinnum í Lorca í hléinu. í
tvö síðustu skipti við stúlkuna á barn-
um. Keyrði afturframhjá húsinu hans
Davíðs, sá bílana en var ekki hleypt
inn. Sofnaði aftur seint.
Hún liggur ekki á
skoðunum sínum í
þessu spjalli.
Fimmtudagurinn 20. janúar
Fór í eróbikktíma og fann handklæði
sem ég haföi týnt og sakað Jón Bald-
vin um að hnupla af mér í Sundlaug
Kópavogs. Stakk því laumulega ofan í
töskuna. Ætla að stinga upp á því viö
Davíð að hann planti því á snúruna á
Vesturgötunni og hringi í DV. Keyrði
framhjá húsinu hans Davíðs á leiðinni
heim og sá bíla Björns, Kjartans og
Frikka fyrir utan. Hringdi bjöllunni en
þeir vildu ekki hleypa mér inn.
Sofnaði seint.
Föstudagurinn 21. janúar
Vígstaðan í borgarstjórnar-
kosningunum í vor verður dá-
lítið einkennileg. Vinstri listinn
vill stefna saman IngibjÖrgu
SÓLRÚNU GfSLADÓTTUR, áttunda
manni á sínum lista, og Markúsi
Erni ANTONSSYNI, fyrsta manni á
lista sjálfstæðismanna. Sjálfstæðis-
menn ætla sér hins vegar að hunsa
þessa uppstillingu vinstri manna.
Þeir ætla að beina öllum sínum
spjótum að oddvita vinstri manna
og fyrsta manni á lista þeirra,
SlGRÚNU
Magnúsdóttur,
vitandi vits að innan
við fimm prósent
Reykvíkinga hafa
hug á að stilla sér á
bak við einhvem framsóknarmann.
Fyrstu vísbendingar benda til að
sjálfstæðismönnum kunni að verða
að ósk sinni. Um síðustu helgi var
Sigrún í spjallþætti á Bylgjunni og
talaði þar eins og réttkjörinn oddviti
vinstra- framboðsins...
I ðlilega er taugatitringur
I meðal frambjóðenda i próf-
I kjöri sjálfstæðismanna í borg-
inni. Við á eintaki fórum ekki var-
hluta af því þegar við settum fram-
bjóðendurna í þekkingarpróf um
sögu Reykjavíkur. Frambjóðend-
umir vændu hver annan um svindl-
bandalög; að sumir þeirra sem
svöruðu spurningunum hefðu
hringt og varað félaga sína við.
Arni Sigfússon var einna helst
sakaður um svindlið enda var
Leoncie er ein
þeirra eiiendu
kvenna sem heíur
verið áberandi
síðustu ár á íslandi.
Laugardagurinn 22. janúar
Fór á fund í Valhöll að hlusta á suma
af þessum prófkjörskandidötum.
Sofnaði undir Árna Sigfússyni og
vaknaöi við Amal.
Sunnudagurinn 23- janúar
Hringdi í Davíð en Ástríður sagði að
hann væri ekki heima. Talaði við Þor-
stein litla í staðinn og stakk upp á að
ég talaöi á fundi hjá Heimdalli um rök
frjálshyggjunnar fyrir takmörkunum á
innflutningi á kalkúnalærum. Hann tók
ágætlega í það en ég efast um að
hann hafi sig í að boða fundinn.
Skrifaði grein í blaðið mitt í staðinn.
Mánudagurinn 24. janúar
Hitti Krumma á Café Romance og
laumaði að honum hugmynd að sjón-
varpsþætti um hrun fiskeldisins. Benti
honum á að hægt væri aö endursýna
viðtöl við Össur um allan gróðann
sem átti að vera rétt handan hornsins.
Þátturinn ætti að halda honum á
mottunni og kannski þyrfti aldrei að
sýna hann. Krummi hló. Það bendirtil
góðs.
Þriðjudagurinn 25. janúar
Horfði á þriðjudagsumræðuna í Sjón-
varpinu. Fannst hún frekar slöpp enda
var ég ekki spurður neins. Þegar ég
hugsa út í það þá er dálítið langt
síðan ég hef verið í umræðunni. Las
styttar útgáfur af Macbeth og Parad-
ísarmissi fyrir svefninn.
Miðvikudagurinn 2Ó. janúar
Ákvað að hitta Davíð fyrir tilviljun fyrir
utan stjórnarráðið. Beið í fjóra tíma
og komst að því að hann var ekki í
húsinu. Ég veit ekki hvað er að gerast.
Hann er byrjaður að tala meira við
Dóra Blöndal en mig.
„Hún er mjög hæfileikarík,
menntuð og dularfull kona sem
maður veit aldrei við hverju má
búast af. Hún er falleg, kynþokka-
full, snjöll og frábær kokkur.“
Svona hljómar lýsingin á indversku
prinsessunni Leoncie innan á um-
slaginu af nýjustu plötu hennar
Story From Brooklyn.
Leoncie er upprunnin frá Ind-
landi. Hún er af indversk-portú-
gölsku bergi brotin og kom hingað
fyrst fyrir rúmlega ellefú árum. Þá
var hún á ferðalagi um heiminn og
ísland átti aðeins að vera einn á-
fangastaður á þeirri ferð. En forlög-
in láta ekki að sér hæða og það var á
Islandi sem Amor hitti hana í hjart-
astað og hér hefúr hún verið síðan.
Leoncie er fyrst og fremst þekkt á
Islandi sem erótískur dansari. Færri
vita að hún er líka afkastamikið
tónskáld og glúrinn tónlistarmaður
sem sér alfarið um undirleikinn á
plötunum sínum.
En Leoncie hefur ekki átt góðu
gengi að fagna, tónlistarlega séð, á
Islandi. Öðru máli gegnir með
útlöndin, því þegar hún var stödd í
Tékkóslóvakíu við upptökur á
síðustu plötu sinni heyrðu þarlend-
ir kvikmyndagerðarmenn í henni
og hrifúst svo af söng hennar að
þeir fengu hana til að syngja titillag
Þegar manneskja býryfir eins miklum hœfi-
leikum og ég er óhjákvœmilegt annað en eftir
því sé tekið.
bíómyndar sem þeir voru með í
vinnslu.
„Þegar manneskja býr yfir eins
miklum hæfileikum og ég, er
óhjákvæmilegt annað en eftir því sé
tekið. Ég hef mjög sérstakan söng-
stíl og það vakti athygli þessara
manna. í vor kemur síðan út önnur
mynd í Prag þar sem í verða fimm
lög eftir mig.“
Leoncie hefúr skýringar á reiðum
höndum af hverju hún hefur ekki
náð að öðlast vinsældir á Islandi.
„Ég hef alltaf vitað að þetta er
vegna kynþáttafordóma. Fólk vill
ekki einu sinni gera tilraun til að
hlusta á tónlistina mína. Og hver er
skýringin? Bentu mér á einhverja
manneskju á Islandi sem getur allt
sem ég er að gera. Ég þarf til dæmis
ekki að fá tónlistarmenn þegar ég
geri plöturnar mínar. Ég sé sjálf um
allan undirleik þegar ég tek upp. Ég
er búin að æfa bæði sönginn og
undirleikinn hérna heima aftur og
aftur, svo þegar ég fer í stúdíó þá
syng ég bara hvert lag einu sinni,
það þarf ekki fleiri tilraunir. Ég er
ekki eins og aðrir tónlistarmenn
sem þurfa að taka sama hlutinn
upp aftur og aftur. Búa einhverjir
Islendingar yfir svona hæfileikum?
Ég held ekki. Þannig að fólk þolir
ekki að asísk stúlka sé svona fjölhæf
og í staðinn fyrir að Islendingar séu
stoltir af mér, ég er íslenskur ríkis-
borgari, þá reyna þeir að halda mér
niðri. En ég læt ekki svona smá-
borgaralegan hugsunarhátt aftra
mér. Ég er baráttukona, kjarna-
kona.“
Svo þú ferð bara til útlanda og
gerir það gott þar?
„Auðvitað. Mér finnst íslending-
ar hugsa neikvætt og smátt. Það er
engin manneskja sem getur
stoppað mig, aldrei. Ég bý yfir svo
mikilli orku og jákvæðni að ég get
gert það em ég vil. Fyrstu árin sem
ég bjó á Islandi vorum ég og
maðurinn minn til dæmis í
leiguhúsnæði. Eftir sex ár
eignuðumst við eigin íbúð og núna
eigum við einbýlishús. Ég er mjög
stolt yfir þessu. I framtíðinni ætla
ég að eignast hótel á Indlandi og
jafnvel flytja þangað.“
En er Leoncie enn þá að fækka
fötum fýrir Islendinga?
„Aðeins í einkasamkvæmum. Ég
fer ekki á opinbera skemmtistaði
vegna þess að ég vil ekki sýna lík-
ama minn fyrir nokkrar krónur og
mér er alveg sama hverjar koma frá
Danmörku og dansa fyrir tvö, þrjú
þúsund krónur. Ég vil fá hæstu
borgun vegna þess að ég hugsa í
milljónum en ekki þúsundum. Það
þýðir ekkert að hugsa smátt. Á
Islandi eru tvö hundruð og sextíu
þúsund íbúar, á Indlandi búa
hundruð milljónir manna. Þar
lærði ég að það þýðir ekkert annað
en að hugsa stórt.“
Leoncie er á leiðinni til Indlands
í sumar. Ekki þó til frambúðardval-
ar heldur til að leika í bíómynd.
„Ég fékk tilboð um að leika aðal-
hlutverkið í bíómynd sem verður
tekin á Indlandi næsta sumar. Þetta
er mynd um unga, vel menntaða
indverska konu, ekki ólíka mér
sjálfri. Sögusvið myndarinnar er
allt frá Bombey til Kasmír og krefst
þess að það þarf að ferðast vítt og
breitt um Indland við tökurnar.
Það vita það sjálfsagt ekki allir að á
Indlandi eru framleiddar flestar
kvikmyndir í heiminum ár hvert.
Þar á eftir kemur Ameríka."
auðveldast að finna fót fyrir því í
svörum hans. Hann svaraði nefni-
lega einu sinni rangri spumingu
með réttu svari, sagði að Bank-
astraeti hefði áður verið kallað
Langastétt en það var einmitt rétta
svarið við næstu spurningu á eftir;
um það hvað Austurstræti hefði
verið kallað á árum áður. Það fylgdi
sögunum að það hefði verið JÓNA
Gróa Sigurðardóttir sem
skaut svörunum að Árna...
VEIT PAÐ EKKI
Eftir Hallgrím Helgason
Sigmund sýður
borgarstjóra
I allri þeirri ótrúlegu umræðu,
sem ffam hefur farið undanfarna
daga um Amal Rún Qase, hefur
annað og ekki síður ótrúlegt farið
hjá garði.
Laugardaginn 15. janúar birtist
að venju skopmynd eftir hinn
kunna Eyjamann Sigmund í
Morgunblaðinu. I þetta sinn var til-
efnið „Blökkumaður í kjöri“, fram-
boð Amal Qase til prófkjörs
sjálfstæðismanna fyrir borgar-
stjórnarkosningarnar í Reykjavík.
Myndin sýnir Amal þar sem hún
stendur á bananabúnti einu klæða
á hinum nýja brúarplanka, sem
svífúr yfir Tjörninni. Hún veifar til
borgarstjóra, sem stingur allsvíns-
legu trýni út um glugga Ráðhúss-
ins, skelfdur mjög á svip. Angist
Markúsar er skiljanleg, því við hlið
sér hefur Amal risapott, suðan er
komin upp og hún hrærir í með
sleif. Textinn er: „Farðu að koma,
góði, vatnið er farið að sjóða...“
Sem sagt, Amal Qase ætlar að
snæða borgarstjóra þegar hún hef-
ur soðið hann nógu lengi. „Fyrsta
blökkumanninum, sem gefúr kost
á sér í kosningum á íslandi“ er líkt
við mannætu í Morgunblaðinu.
Island er langt ffá öðrum lönd-
um og Vestmannaeyjar eru dágóða
stund ffá landi. Hér búa ekki marg-
ir blökkumenn eða aðrir langt að
komnir útlendingar. Og kannski er
enginn svartur í Eyjum. Ég veit það
ekki. En sumir íslendingar vita þó
af svertingjum úti í heimi, hafa
kannski séð þá í sjónvarpinu. Þeir
vita sem er, að svertingjar búa í
frumskógum „svörtustu Áfríku“ og
eru mannætur. Sumir vita jafnvel
enn betur: Svertingjar eru þrælar í
Bandaríkjunum.
Hugmyndir teiknarans um
blökkumenn ná þó ekki svo langt.
Hann er enn þá með þá alla við
pottinn í skóginum heima.
Þetta á að vera saklaust grín hjá
Sigmund. Kraftakonan Amal kokk-
ar borgarstjórnarmeirihlutann í
potti og étur hann svo. Þetta er
svona dálítið skemmtilegt, hún
komin alla leið ffá Afríku til þess að
matreiða Islendinga.
Hér er bæði á ferðinni rasismi og
rassismi. Hundrað ára maðksmog-
inn fordómahúmor. Og þetta er
ekki í fyrsta sinn, sem Sigmund
sýnir á sér þessa úldnu hlið. I Geir-
finnsmálinu sáluga sýndi teiknar-
inn þýskan rannsóknarlögreglu-
þjón, sem hingað var fenginn til
aðstoðar innfæddri lögreglu, með
nasista-armband, ef ég man rétt.
Og fékk á sig meiðyrðamál fyrir
vikið (hið eina sem Mogginn hefur
fengið á sig), sem hann að sjálf-
sögðu tapaði.
En Sigmund hefur þó ekkert
lært. Samkvæmt honum eru allir
Þjóðverjar nasistar og væntanlega
þá allir Gyðingar grindhoraðir
útrýmingarbúðafangar, allir svert-
ingjar mannætur. Liggja þá ekki all-
ir Vestmannaeyingar undir Tyrkj-
um, um aldur og ævi? Sundur-
barðir og nauðgaðir.
Kannski er það einmitt Tyrkja-
ránsins vegna, sem Sigmund í Eyj-
um sér blökkumenn ekki fyrir sér
öðru vfsi en hrærandi í mannakjöt-
spotti. Minnugur ánauðarinnar í
Afríku.
I þessari ósmekklegu líkingu er
einnig falinn einhvers konar ótti
við blökkukonuna.
Með framboði sínu
er hún að reyna að
koma Markúsi í
pottinn, hún ætlar
hreinlega að gleypa
allan borgarstjórnar-
meirihlutann. Er hér
kominn hræðsla
sjálfstæðismanna við
dökkan hörundslit?
Er Amal blettur á
flokksblámanum?
Líkingin er dæmi-
gerð fyrir þá bláeygu
sveitamennsku, sem
enn er til hér á landi
og stendur í þeirri
trú að við búum í
heimi, sem sé saklaus
og átakalaus og ekk-
ert hafi gerst í
hundrað ár. Állt í lagi
sé að gantast við
blökkumenn um
kannibalisma.
Það lýsir best okk-
ar einstæðu sérstöðu
og „stikk-ffí“- hugs-
unarhætti að Morg-
unblaðið skuli birta
teikninguna (sem að
öðru leyti er mjög vel
teiknuð eins og jafn-
an hjá Sigmund). Ég
fullyrði að ekkert ein-
asta dagblað á Vest-
urlöndum hefði
vogað sér að birta
þessa skopmynd, ekki einu sinni
lítill hægrisinnaður héraðsfrétta-
bleðill í öfgasveitum Þýskalands.
Erlendis hefði soðið upp úr, en
hér hitnar ekki einu sinni í kolun-
um, og það þó suðan sé komin upp
f pottinum hjá Amal.
En hvað ætli borgarstjóri þurfi
annars mikla suðu? Og skyldi hann
vera ffamreiddur með eða án gler-
augna?
Það væri gaman að vita.
„Sem sagt, Amal Qase cetlar að
snœða borgarstjóra þegar hún
hefur soðið hann nógu lengi. “
4
FIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 1994