Eintak - 27.01.1994, Side 18

Mannkynið hefur
gatað sig og skreytt
sig með hringjum eða
öðrum skrauti frá ör-
ófi alda. Og þótt
hringir í eyru hafi
verið það eina sem
sést hafi að ráði á
vesturlöndum fram til
þessa hefur alltaf eitt-
hvað verið um til-
komumeira skraut. Á
síðustu árum hafa
gatanir hins vegar
orðið útbreiddari á
Vesturlöndum. Sú
tíska á rætur sínar að
rekja til neðan-
jarðarkúltúrs sem
byggir á afturhvarfi til
„frumstæðari“ gilda.
Genesis og
Paula P-Orridge
íslandsvinirnir mikli úr Psychic
TV. Til hvers að vera ífötum ef
þú getur klætt þig með hringj-
um. Eru núna á flóta undan yfir-
völdum.
Götun mannslíkamans hefur
þekkst frá örófi alda. Til dæmis
notuðu frumþjóðflokkar Indlands
og Nýju Gíneu líkamsgötun til
skrauts og ekki síst sem stöðutákn.
Bein eru og voru sett í gegnum
brjóskið milli nasanna og þungir
hringir í eyrun. Mandan-ind-
íánaættbálkurinn við Missouri-ána
í Bandaríkjunum haíði þann sið að
setja hringi í bakið eða á brjóstið á
ungum mönnum innan ættbálks-
ins og hengja þá svo upp í 10-20
mínútur. Þessum sið var lýst á
dramatískan hátt af leikaranum Sir
Richard Harris í kvikmyndinni A
Man Called Horse og í leikritinu
Indíánum eftir Arthur Kopit sem
var fyrsta leiksýning sem hafði ald-
urstakmark í Þjóðleikhúsinu.
Meðal hinna fornu Egypta var
hringur þræddur í gegnum ytra
byrði naflans sem konunglegt tákn.
Lífverðir Rómarkeisara notuðu
hins vegar hringi í gegnum geirvör-
turnar til að sýna hughreysti sitt.
Á hinu siðvanda Viktoríutíma-
Sailor Sid Diller
Einn ótrúiegasti gatari samtím-
ans. Eftir að hann komst á eftir-
laun finnst honum ekkert
skemmmtilegra að ferðast. Ekki
sjóleiðina heldur flugleiðina. Og
þá sérstaklega að fara í gegn-
um vopnaleit.
biii voru hringir hafðir í hávegum.
Stúlkum þótti rétt að nota þá til að
bæta lögun geirvartanna. Prins Al-
bert er hringur sem ber nafn sitt af
eiginmanni Viktoríu. Hann fer í
gegnum þvagrásarop og út að neð-
an á lim karlmanna og tíðkaðist
meðal hefðarmanna. Þá voru í tísku
svo þröngar buxur að nauðsynlegt
þótti að hafa slíkan hring til að sjá
til þess að typpið væri annað hvort
hægra eða vinstra megin. I dag er
Prins Albert enn álitinn toppurinn
á tilverunni meðal þeirra, sem til
þekkja. Það er þó ekki nema á færi
hörðustu aðdáenda gatana að hafa
þennan hring í sér en nautnin ku
vera þeim mun meiri.
Á okkar tímum hefur verið al-
gengast að konur hefðu göt í gegn-
um eyrnasneplana til að hengja í
rándýr djásn. Ekki fengu þær að
sitja lengi einar að þessu stöðutákni
því rokkurum þótti við hæfi að
bjóða viðteknum venjum byrginn
með því taka þennan sið upp. Það
leið 'ekki á löngu þar til hippar
bættust í hóp gatara til að sýna og
sanna jöfnun milli kynjanna.
Hommar og lesbíur hafa alla tíð
notað eyrnagötun sem leynileg
skilaboð um hvers kyns er. Að vísu
hafa „streitarar“ eyðilagt það
merkjakerfi að miklum hluta með
sívaxandi áhuga á hvers kyns göt-
un.
Pönkarar komu líka auga á
notagildi götunar. öryggisnælan
öðlaðist nýtt notagildi í munnvik-
Fakir Musafar
Sennilega mesti gatari allra
tíma. Hann hefur prófað flestar
gatanir heimsins einhverntima á
lífs leiðinni. Indíána Sólardans-
ins er nokkuð tilkomumikill í
hans framkvæmd.
um pönkaranna. Ekki sem bleyju-
festing en greinilegt merki um að
æskan hafði vaxið úr grasi. Við-
brögðin létu ekki á sér standa:
„Uppreisnarlýður!“
Fyrir nokkru var farið að auglýsa
í Reykjavík: „Gerum göt í eyru“.
Allir sem voru eitthvað fengu sér
gat. Flestir drengjanna fengu sér gat
í annað eyrað en stúlkurnar yfirleitt
í bæði. Götunarölduna lægði nokk-
uð hjá drengjum þegar sýnt þótti að
þeir sem væru með gatið í vinstra
eyra væru hommar.
Nú á tímum, eftir fall pönksins
og upprisu grænu byltingarinnar,
þykir það aftur orðið smart og
réttþenkjandi að gata líkamann. En
nú leitast fólk við að finna nýja
staði.
Þetta er réttlætt sem afturhvarf
til forfeðranna og staðfesting þess
að nútímamaðurinn sé hinn nýi
frumbyggi vestræns þjóðfélags og
sýni uppruna sínum og náttúru
virðingu með því að setja eitt gat í
nasavænginn eða þrjú í eyrað eða
eitt í augabrúnina. Víkingar nútím-
ans — verðir framtíðar.
Það sem kannski færri vita er að
það þykir ekki lengur neitt tiltöku-
mál út í hinum stóra heimi að gata
þá staði sem helst má ekki nefna.
Sumir álíta gatanir hluta af sínum
lífsstíl en á fslandi er þetta þó ekki
alveg eins almennt.
Hinn bandaríski Fakir Musafar
er frumkvöðull þeirra líkams-
skreytinga sem þekktar eru í dag
sem lífsstíllinn „modern primi-
tive“. Frá því hann varð vitni að
húðflúri, aðeins sex ára að aldri,
þráði hann að fá að skreyta líkama
sinn. Strax sem ungur maður fór
hann til dæmis að reyra á sér mittið
að hætti miðaldakvenna, lengja lim
sinn og gata á sér líkamann. Hann
setti króka í götin í geirvörtunum
og hengdi sig svo upp í tré. Hann
tók líka upp afríska hálslengingu.
Hann er nú 64 ára. Dagsdaglega er
hann bindisklæddur auglýsinga-
maður en áhugamálin greina hann
þó frá kollegunum.
Helstu boðberar annarlegs lík-
amsskrauts í Bretlandi eru íslands-
vinirnir í hljómsveitinni Psychic TV
þau Genesis P- Orridge og kona
hans Paula Klúbbur þeirra Temple
of Psychic Youth hefur að nokkru
leyti orðið til þess að götun hætti að
vera einungis hommamenning og
breiddist út meðal „streitara“. Ge-
nesis og Paula hafa hreinlega gatað
allt sem gatað verður. Samanlagt
eru þau með yfir 20 göt. Kunnugur
segir að þau hafi miklu fleiri, enda
eru þau þekkt meðal íslenskra vina
sinna sem Penesis og Gála. Þau
skreyta sig líka með húðflúri og
hannaði Hilmar Örn Hilmarsson
nokkur þeirra en hann lék með Ge-
nesis og Paulu í Psychic TV áður en
slettist upp á vinskapinn. Nú hafa
hjónin verið útlæg ger úr heima-
landi sínu því lögreglan komst yfir
myndbönd í þeirra eigu þar sem
sýnt var frá ýmsum athöfnum
þeirra við götun og skreytingar. Á-
lyktaði lögreglan sem svo að hér
væri við öfuguggaklámhring að
etja. Þó Genesis og Paula haldi statt
og stöðugt fram sakleysi sínu geng-
ur erfiðlega að sannfæra yfirvaldið.
Uppreisnarhugur hefur komið
götunarbylgjunni af stað. Einstak-
lingurinn vill sýna að hann vilji
eitthvað nýtt, vera öðruvísi og sýna
að hann þori.
Göt í gegnum líkamann gætu
verið til að sýna að allt er enn þá
mögulegt. Göt í gegnum kynfæri
sýna þá fram á getuleysi hlutanna?
„Gat fýrir frið“ því kalda stríðinu er
lokið og því þurfum við að gata
okkur til að minnast upprunans!
Kannski er götunin bara yfirlýs-
ing um að líkaminn sé gagnslaus.
Og því ekki bara að gata á sér heil-
ann með byssukúlu?©
Einar Örn Benediktsson
og Gerður Kristný
18
FIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 1994 -j-