Eintak - 10.03.1994, Blaðsíða 25

ÓMAR RAGNARSSON
Ómargekk til liðs við höfuðandstæðingana á Stöð tvö. „Þeim sem
voru fastheldnir á Ríkissjónvarpið og horfðu helst ekki á annað
fannst eins og maður hefði yfirgefið heimilið hjá þeim. “
margra sem töldu Guðmund
hvorki búa við næga þekkingu né
reynslu til að höndla starfið.
Mörg önnur dærhi eru til um
menn sem hafa verið vinstrisinnar
þegar þeir voru ungir en síðan
fengið á sig hægri slagsíðu með ár-
unum. Jón Baldvin Hannibals-
son var ákaflega róttækur ungur
maður og tók meðal annars virkan
þátt í að berjast fyrir því að herinn
færi af landi brott. Nýjasta afrek
Jóns í herstöðvarmálum er hins
vegar að tryggja að umsvif hersins
minnki eins lítið og mögulegt er á
næstu árum. Annar ráðherra Al-
þýðuflokksins hefur líka færst frá
uppruna sínum á seinni árum.
Össur Skarphéðinsson var innsti
koppur í búri hjá Alþýðubandalag-
inu í mörg ár. Hann var ritstjóri
Þjóðviljans sáluga um tíma og fór
meira að segja í framboð fyrir Al-
þýðubandalagið í borgarstjórnar-
kosningunum 1986 og hvaðeina.
Össur náði reyndar ekki kjöri sem
aðalborgarfulltrúi en var varaborg-
arfulltrúi fyrir flokkinn eitt kjör-
tímabil. Össur var virkur í flokks-
starfi Alþýðubandalagsins fram á
síðustu stundu og sat til að mynda
miðstjórnarfund Alþýðubandalags-
ins á Egilsstöðum í júlí 1990, en
innan við ári seinna var hann
orðinn einn af alþingismönn-
um Alþýðuflokksins. össur
lét reyndar ekki staðar
numið við þetta í skoð-
anaskiptum. Eins og
fiestum náms-
mönnum er örugg-
lega enn þá í
fersku minni,
studdi hann um-
deildar breytingar
á lögum um Lána-
sjóð íslenskra
námsmanna þar
sem kjör stúdenta
voru skert verulega.
Þetta þótti náms-
mönnum sérstak-
lega slæmt mál því
Össur hafði á há-
skólaárum sínum
verið einn ötulasti
baráttumaður
námsmanna-
hreyfingarinnar
og néru hon-
um sinna
mjög um nasir.
Sem dæmi um aðra flokkaflakk-
ara má nefna Ólaf Ragnar Gríms-
son, sem í eina tíð var ungur og
upprennandi framsóknarmaður,
Jón Orm Halldórsson, lektor við
félagsvísindadeild Háskólans, sem
var varaformaður Sambands ungra
sjálfstæðismanna allt fram til 1980
en færðist yfir á vinstri vænginn
eftir að hafa verið aðstoðarmaður
Gunnars Thoroddsen, í ríkis-
stjórn sem klauf Sjálfstæðisflokk-
inn, Svan Kristjánsson, stjórnmála-
fræðiprófessor við Háskólann en
hann var líka sjálfstæðismaður um
hríð en er nú einn hatrammasti
andstæðingur Hannesar Hólm-
steins Gissurarsonar, Jónas
Haralz bankastjóra Landsbankans
sem var eitt sinn vinstrisinni en er
nú settlegur sjálfstæðismaður, og
svona mætti lengi telja.
Skipt um skó, trú,
land, vinnu og stefnu
Menn skipta um skoðanir á
mörgu öðru en pólitík og íþróttum.
Þótt ekki séu um formleg samtök
að ræða, þá
skiptunum
Þorðardottir
Birna aðhylltist einu
sinni skoðanir Sjálf-
stæðisflokksins.
„Skoðanirnar pöss-
uðu ekki við raun-
veruleikann. “
kannast allir við menn sem hafa
komið sér upp ákveðnum venjum
og lífskoðunum og hvika hvergi frá
þeirn. Svo gerist eitthvað og menn
kúvenda frá fyrri venjum. Þannig
var það með Einar Kárason rit-
höfund, sem gekk helst ekki í öðru
en kúrekastígvélum. Einn daginn
lagði Einar bomsunum og hefur
síðan gengið í fótlaga skóm. Sagan
segir að það hafi verið kona Einars
sem fannst kominn tími til að hann
fengi sér nýjan fótabúnað. ÖIlu
merkilegra en að skipta um skó, er
að skipta um trú. Nína Björk
Árnadóttir skáld, snerist til kaþ-
ólskrar trúar fyrir tuttugu árurn.
Nína segir að hún hafi fyrir trú-
skiptin verið mjög höll undir kaþ-
ólska kirkju svo þetta hafi ekki
komið ættingjum hennar og vinum
algerlega á óvart, en ýmsir hafi þó
orðið hissa. Hún varð aftur á móti
vör við það að mörgum fannst trú-
aráhugi hennar einkennilegur.
„Fólki fannst á þessum árum af-
skaplega hallærislegt að maður væri
trúaður. Þetta er breytt í dag og fólk
orðið mun umburðarlyndara. Syn-
ir mínir þrír eru til dæmis allir kaþ-
ólskir og hafa aldrei orðið fyrir að-
kasti.“
Svo eru það sumir sem hreinlega
geta ekki þolað við á landinu sem
þeir hafa alist upp á og vérða því að
skipta um land. Hjalti Rögnvalds-
son leikari, er einn af þessum
mönnum, en hann vandaði ekki ís-
landi og íbúum landsins kveðjurn-
ar þegar hann fluttist tfl Noregs.
Hjalta var heitt í hamsi og sagði
hann meðal annars að það væri
ekki hægt að lifa mannsæmandi lífi
hérna. Það skrýtna var að íslend-
ingar tóku almennt þessum orðum
Hjalta ekkert illa. Það var eins og
hann ætti samúð landa sinna
óskipta og þeir væru innilega sam-
mála honum um að ísland væri
ómögulegt land. Var Hjalti meira
að segja drifinn í viðtal eftir viðtal
þar sem hann úttalaði sig um mál-
ið. Það voru aftur á móti fleiri sem
höfðu ákveðnar skoðanir þegar
einn vinsælasti sjónvarpsmaður ís-
lenskrar fjölmiðlasögu skipti um
vinnustað. Ómar Ragnarsson var
búinn að vera starfsmaður Ríkis-
sjónvarpsins í nítján ár við fádæma
vinsældir, þegar hann ákvað
1988 að ganga til liðs við höf-
uðkeppinautana á Stöð 2.
Þetta vakti nokkurn
kurr meðal aðdá-
enda Ómars, sér-
staklega á lands-
byggðinni, þar
sem hann naut
hvað mestra
vinsælda, því
á þessum
tíma náðist
Stöð 2 ekki
eins víða og
hún gerir
n ú n a .
Hvernig við-
brögð fékk
Ómar við skipt-
unum?
„Ég vissi tfl þess að
þeir sem voru sérstaklega
fastheldnir á Ríkissjónvarp-
ið og horfðu helst ekki á
annað, fannst eins og maður
hefði yfirgefið heimflið hjá
þeim. En annars var þetta ekki
neitt mál. Vinnufélagarnir tóku
þessu mjög vel og mér sjálfum
fannst löngu vera kominn tími á
þetta."
Ómar segir að ástæðan fyrir því
að hann fór á Stöð 2 hafi einfald-
lega verið sú að það hafi löngu
verið kominn tími á hann.
„Ég var búinn að vera mjög
lengi á Ríkissjónvarpinu og
skemmti mér mjög vel, enda
ávallt líf og fjör þar. En það er
hverjum manni hollt að skipta
um umhverfi og ég held að menn
eigi að reyná að breyta til á fimm
eða sex ára fresti. Ég kann ákaf-
lega vel við mig á Stöð 2 og þar er
ekki minna fjör. Ég held alltaf
vinfenginu við gömlu félagana á
Ríkissjónvarpinu og fer alltaf
tvisvar til þrisvar á hverjum vetri
og spila með þeim fótbolta."
Það hafa ekki allir átt jafn
skilningsríka kollega og Ómar.
Listmálarinn Eiríkur Smith
mátti þola blendin viðbrögð frá
ýmsum þegar hann hóf að mála
fígúratíft eftir að hafa málað abst-
rakt í mörg ár, sérstaklega tóku
sumir félagar hans í listinni þessu
Gísli Felix Bjarnason
Gísli er af góðum og gegnum KR-ættum en leikur nú með Selfossi. „Skiptin hefðu verið litin mun al■
varlegri augum ef ég hefði farið til dæmis í Val."
óstinnt upp og fannst þessi kú-
vending hans nálgast drottinssvik.
„Sumir af þeim sem máluðu
abstrakt litu þetta síður en svo hýru
auga. Abstraktið var orðið trúarat-
riði hjá þeim og það þótti ekki snið-
ugt að maður væri að mjaka sér úr
því. Þessi skipti gerðust nú ekki
mjög snögglega heldur áttu sér
langan aðdraganda. Mér fannst ég
vera orðinn staðnaður og þurfti að
losa mig frá abstraktinu.“
Carls kafli
Eiríkssonar
Það er vel við hæfi að skotmann-
inum Carli J. Eiríkssyni sé helg-
aður sérstakur kafli þegar rætt er
um flokka og félög því Carl er einn
af þcim mönnum sem virðast rek-
ast einstaklega illa á í félagi. Hann
hefur síðustu ár átt í stöðugum erj-
um við sérsamband sitt sem er
Skotsamband íslands. Hafa blaða-
lesendur getað fylgst all náið með
þessu deilum því Skotsambandið
sendir varla frá sér frétt eða til-
kynningu án þess að Carl hafi eitt-
hvað við innihald þeirra að athuga
og ávallt bendir hann á það sem
honum finnst betur mega fara í les-
endadálkum dagblaðanna eða með
sérstökum athugasemdum á
íþróttasíðunum. Fyrir þremur ár-
um hætti Carl ásamt tveimur félög-
um sínum að keppa fýrir Skotfélag
Reykjavíkur vegna deilna við þá
sem héldu þar um stjórnartaum-
ana. Carl og félagar hans gengu í
Ungmennafélagið Aftureldingu og
settu þar á stofn skotdeild utan um
sig. Carl segir að honum hafi hrein-
lega ekki verið vært innan Skotfé-
lagsins lengur vegna þess að þar
hafi skipulögð hatursherferð verið í
gangi á hendur honum í mörg ár,
og hann hefur skýringar á þessu
hatri á reiðum höndum. „Þetta er
ekkert annað en öfundsýki í minn
garð. Ég er sextíu og fjögurra ára
gamall og þessir ungu menn þola
ekki að svona gamall karl eins og ég
sé að vinna þá. Dropinn sem fyllti
mælinn var þegar forráðamenn
Skotfélagsins reyndu að koma í veg
fýrir að ég kæmist á Ólympíuleik-
ana í Barcelona. Þeim tókst reyndar
ekki að hindra það þótt þeir ynnu
að því með öllum ráðum.“ Carl vill
líka meina að óvild Skotsambands-
ins sé af sömu rótum sprottin.
Nefnir hann sem dæmi að þegar
sambandið valdi þrjá menn til að
keppa á Evrópumótinu í Tékklandi
í fýrra hafi verið freklega fram hjá
sér gengið og þangað verið sendur
byrjandi í íþróttinni. „Þetta er
svona svipað og ég væri sendur á
Evrópumótið í frjálsum til þess að
keppa í stangarstökki og sýnir að
það eru ekki alveg heilbrigðir menn
sem stjórna Skotsambandinu.“
Sjaldan veldur einn þá tveir deila,
er gamalt máltæki og það liggur
beinast við að spyrja Carl hvort
hann eigi ekki sjálfur nokkra sök, er
hann ekki bara svona erfiður í um-
gengni í félagsskap?
„Nei, langt í frá. Eiga tveir sök á
deilu í því tilfelli þegar ráðist er á
mann út á götu og hann barinn og
rændur? Ég átti ekki upptök að
neinu og get því ekki tekið undir
þetta.“ ©
Carl J. Eiríksson
Hann á ísífelldum deilum við Skotsambandið. „Þetta erekkert
annað en öfundsýkn' minn garð.“
FIMMTUDAGUR 10. MARS 1994
25