Vikublaðið - 15.04.1994, Blaðsíða 2

VIKUBLAÐIÐ 15. APRIL 1994
Útgefandi: Alþýðubandalagið
Ritstjóri og ábm.: Hildur Jónsdóttir
Blaðamenn: Páll Vilhjálmsson, Friðrik Þór Guðmundsson
og Ólafur Þórðarson
Auglýsingar: Grétar Steindórsson/Pjóðráð hf.
Auglýsingasími: (91)-17500 - Fax: (91)-678461
Ritstjórn og afgreiðsla:
Laugavegur 3 (4. hæð) 101 Reykjavík
Sími á ritstjórn: (91)-17500 - Fax: 17599
Útlit og umbrot: Leturval
Prentvinnsla: Frjáls fjölmiðlun hf.
Atvinnustefna
fólksins
gegn atvinnustefnu
flokksins
Reykjavíkurlistinn er hreyfing gegn flokki sem
stjórnað hefur borginni nær óslitið í 60 ár. Reykjavík-
urlistinn er hreyfing gegn spilltum stjórnarháttum
sem einkenna meirihluta sjálfstæðismanna. Síðast en
ekki síst er Reykjavíkuriistinn uppréish gcgn lííváiia-
flokksmaskínu sem hefur þá einu hugsjón að halda
völdum sér og sínum til hagsbóta.
Tveir atburðir í þessari viku varpa ljósi á þau rnegin-
atriði sem kosningabaráttan í Reykjavík snýst um.
I borgarráði var það upplýst að einn frambjóðandi
Sjálfstæðisflokksins hefur þegið þrjár milljónir króna
íyrir verk sem aldrei var unnið í venjulegum skilningi
þess orðs. Inga Jóna Þórðardóttir skrifaði reikninga á
borgarsjóð íyrir „ráðgjöf1 sem hún veitti þáverandi
borgarstjóra, Markúsi Erni Antonssyni, munnlega í
einkasamtölum. Ekkert, ekki stafkrókur, er til um nið-
urstöður Ingu Jónu Þórðardóttur ráðgjafa og fram-
bjóðanda Sjálfstæðisflokksins. Það eina sem þriðji
maður á framboðslista Sjálfstæðisflokksins skrifaði var
reikingur á borgarsjóð. Þetta kalla sjálfstæðismenn
„ráðgjöP en á mannamáli heitir þetta einkavinavædd
atvinnubótavinna. Sjálfstæðisflokkurinn starfar ekki
fyrir almenning, hann starfar íyrir þröngan sérhags-
munahóp sem notar flokkinn til að maka krókinn og
lætur almenning greiða brúsann.
A sama tíma og Markús Örn Antonsson lagði sig í
líma við að rifja upp í borgarráði tæplega þriggja
milljóna króna munnlega ráðgjöf sem Inga Jóna veitti
honum einum boðaði Reykjavíkurlistinn til atvinnu-
málafundar með borgarbúum. Umræðuefnið var
hvernig við getum ráðið bug á atvinnuleysinu sem er
alvarlegasta vandamálið í borginni í dag. Það er erfitt
um vik því að Sjálfstæðisflokkurinn hefur skuldsett
borgina með því að byggja stórhýsi á borð við ráðhús-
ið og Perluna þegar þensla var í atvinnulífinu. Núna
hefði verið rétti tíminn til að raðast í fjármagns- og
vinnuaflsfrek verkefni. En þrátt fyrir það að við höf-
um ekki borð fyrir báru er ekki öll nótt úti. Á atvinnu-
málafundi Reykjavíkurlistans komu fram tillögur og
hugmyndir að nýsköpun í atvinnulífinu. Fjölmargir á-
heyrendur á fundinum lögðu sitt til málanna, gerðu
athugasemdir við erindi málshefjenda og vildu fá
meira að heyra.
Atvinnumálafundur Reykjavíkurlistans er upphafið
að samræðu borgaryfirvalda og borgarbúa um breytta
og betri borg.
Atvinnumálastefna Sjálfstæðisflokksins er að borga
flokksgæðingtim margföld árslaun verkafólks fyrir að
spjalla sín á milli. Atvinnumálastefna Reykjavíkurlist-
ans skapar atvinnutækifæri fyrir almenning.
Sjónarhorn
SkÍDtum við máli?
Frá ritara karlaklúbbsins
Gleði og ánægja var ekki bein-
línis það sem háði mér þar
sem ég arkaði heim af lands-
fundi Verðandi seinnipart síðasdiðins
sunnudags eítir regnvotum Reykja-
víkurgötunum. Þeirri hugsun skaut
upp í kollinn á mér hvort ég nennti
virkilega að halda áfram í þessu þrefi.
Hvort ég ættí ekki bara að láta lóga
þessari skrýtnu tík sem þeir nefna
pólitík og snúa mér að einhverju
meira gefandi og minna særandi. Þar
sem ég var ekki að fullu sátt við það,
ákvað ég að grein í Vikublaðið væri
ágætis málamiðlun. Helvítis væl er í
„enni“ hugsa eflaust margir og þeir
hinir sömu mega bara fletta áfram og
lesa eitthvað annað. En þeir sem hafa
opnari huga mega gjarnan lesa til
enda og vita hvort þeir finni ekki í
hjarta sér að örlítið sannleikskorn
leynist innan um vælið.
Höfum þær með en...
Aðdragandi málsins er sá að tveir
aðilar sóttust eftir því að verða vara-
formenn í Verðandi, samtökum ungs
Alþýðubandalagsfólks og óflokks-
bundins félagshyggjufólks, og í kosn-
ingu vann annar en hinn tapaði. (Eins
og ókunnuga kann að gruna tapaði
undirrituð þessari kosningu.) Þetta er
auðvitað daglegt brauð í pólitísku
starfi og í því ljósi hvorki sérstætt né
sérlega harmrænt. Hin hliðin, og sú
sem ég tel skipta máli, er sú að þarna
áttust við karl og kona, að mínu mati
og fleiri jafnhæf tíl að gegna umræddu
embætti, og karlinn fór með sigur af
hólmi. Þá þegar var búið að velja for-
mann samtakanna Helga Hjörvar
sem, eins og glöggir lesendur kunna
að geta sér til, er. líka karlkyns.
Þarmeð er sú ágæta hreyfing Verð-
andi, samök ungs fólks á vinstri væng,
samtök fólks sem var ýmist ófætt eða á
barnsaldri þegar rauðsokkahreyfingin
og fleiri hópar börðust fyrir réttind-
um kvenna, samtök sem hafa jöfhuð
og jafnrétti í stefnuskrá sinni, með tvo
karlmenn í forystusveit annað starfsár
sitt af tveimur. Sér til málsbóta geta
þessir drengir vissulega bent á um það
bil jafha kynjaskiptingu í hinni nýju
Verðandistjórn því að meðal aðal-
manna eru 4 karlar og 3 konur og ef
litið er á bæði aðal og varamenn eru
Sigþrúður
Gunnarsdóttir
strákarnir 6 en stelpurnar 4. Það ber
hins vegar líka að skoða að karlar
gegna þremur embættum, formanns,
varaforinanns og gjaldkera á meðan
ritarinn er kona auk þess sem tvö af
þremur sætum meðstjórnenda skipa
konur. I þessu tel ég kristallast viðhorf
margra ungra karlkyns upprennandi
pólitíkusa á vinstri væng; það verður
að hafa þær með en í guðanna bænum
látum þær ekki stjórna neinu. Einmitt
þess vegna setjast þær í sæti ritara og
meðstjórnanda (skyldi það e.t.v. heita
meðstýrur).
Hvatningar erþörf
En skiptir þetta máli? A ekki bara
að láta meirihlutann ráða og sætta sig
við það sem hann vill? Er ekki sama
hvaðan gott kemur? Það er álitamál.
Það hefur ekki verið í tísku á undan-
förnum árum meðal ungs fólks að
starfa með stjórnmálahreyfingu. En
sérstaklega hefur þó verið erfitt að fá
ungar konur til starfa. Við í Verðandi
höfum ekki verið ríkari af konuin en
aðrar hreyfingar. Sem dæmi um það
má nefna að á landsfundinum sátu að-
eins 5 stelpur af nokkrum tugum
fundarmanna. Ástæðurnar fýrir þátt-
tökuleysi kvenna í stjórnmálastarfi eru
eflaust fjölmargar; það tekur tíma frá
lærdómnum en þar eru stelpur á þess-
um aldri (þá á ég við menntaskólaárin)
oft samviskusamari en strákar, það
kemur í veg fyrir vinnu með skóla, en
á henni þurfa stelpur oftar að halda en
drengir vegna þess að þær komast síð-
ur í vel launuð sumarstörf og fleira má
tína til. En eitt megum við ekki van-
meta: stelpur sem Iangar út í stjórn-
málastarf þurfa að fá hvatningu og
þær þurfa að sjá að starf þeirra sé til
einhvers. En fýrirmyndirnar eru ekki
margar: þrátt fýrir áralanga stjórn-
málaþátttöku kvenna er kynjahlutfall
alþingismanna ójafnara hér en víðast
hvar á vesturlöndum, kvenkyns ráð-
herrar heyra til undantekninga, for-
menn og oftast einnig varaformenn
stjórnmálaflokka eru og hafa alltaf
verið karlkyns, hátt settir embættis-
menn á vegum ríkis og sveitarfélaga;
ráðuneytisstjórar, yfirmenn ríkisiýrir-
tækja og bankastjórar, allt eru þetta
karlmenn; gamlir og þreyttir jakka-
fátaklæddir karlmenn sem fýrir.
mislöngu síðan voru ungir menn á
uppleið. Þegar forystumenn ungliða-
hreyfinga eru líka karlkyns ár eftir ár
verð ég að segja sem ung kona að út-
litið er ekki gott, það er fátt freistandi
við stríðsvöll stjórnmálanna. Því með
fullri virðingu fýrir aðdráttarafli
þeirra Helga og Róberts á ég ekki von
á að formennska þeirra lokki ungar
konur til starfa í þeint samtökum sem
þeir kjósá sem vettvang fýrir lifandi
umræðu um jöfnuð og jafhrétti.
Burt með karlaklúbbs-
stimpilinn
Það var með þessum rökum sem ég
gaf kost á mér til varaformennsku í
Verðandi. Með þeim rökum að félag
ungs félagshyggjufólks yrði að sýna að
þar ríkti jafnrétti, að það væri ekki ó-
frávíkjanleg regla að for- og varafor-
maður væru ungir menn, þó að svo
hafi verið á fýrsta starfsári þess. Og
satt að segja bjóst ég frekar við að
þessi rök yrðu meðtekin. Ég hélt í
sakleysi mínu að þessir drengir skildu
að þeir eru ekki einir í heiminum,
skildu að styrkur samtakanna lægi
ekki í því að flagga eintómum ungum
mönnum á uppleið. En allt kom fýrir
ekki og ég opinbera það hérmeð að
persónulega er ég ekki illa haldin eftir
þessar kosningar, hins vegar vona ég,
og skal leggja mitt af mörkum til þess,
að þegar næsta stjórn Verðandi verð-
ur kosin, skuli konur skipa þar emb-
ætti formanns og varaformanns og
vera jafhframt kurteislegur meirihluti
stjórnarinnar. Um leið vil ég hvetja
þær stelpur sem hafa áhuga á starfi
með félagsskapnum Verðandi að
koma og hjálpa mér að uppfýlla þetta
loforð. Einungis þannig getur Verð-
andi losað sig við karlakhibbs stimpil-
inn og það skiptir máli.
Höfundur er ritari Verðandi
4