Morgunblaðið - 08.07.2005, Blaðsíða 19

grét“
AP
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚLÍ 2005 19
21. JÚNÍ - 13. ÁGÚST
SUMARVÍN
Nýr bæklingur um sumarvínin í næstu Vínbúð
E
N
N
E
M
M
/
S
ÍA
/
N
M
16
4
10
VIRGINIA Crompton, starfsmaður BBC í London,
var í návígi við fjórar sprengjur sem sprungu í mið-
borg London í gærmorgun. Morgunblaðið náði tali af
Crompton upp úr hádegi í gær og bað hana að lýsa
því sem hún varð vitni að, en hún býr í Islington,
sem er íbúðahverfi rétt fyrir norðan miðborg Lond-
on, og er vön að taka neðanjarðarlest frá King’s
Cross-lestarstöðinni í vinnuna, eftir að hafa fylgt
dóttur sinni í skólann.
„Ég fór að King’s Cross um klukkan tíu mínútur
yfir níu í morgun [gærmorgun]. Þar voru lög-
reglumenn út um allt að loka svæðið af og fólk að
koma út af lestarstöðinni alsvart í framan af sóti. Ég
sá þarna myndatökumann frá BBC að taka viðtöl,
fór til hans og hlustaði á lýsingar tveggja manna
sem höfðu verið um borð í lest sem varð fyrir
sprengju. Þeir lýstu því að það hefði sést leifturljós,
heyrst hvellur og lestin hefði undireins fyllst reyk
og sóti og fólk ekki náð andanum. Annar maðurinn
sagði að í vagninum sem hann var í hefði fólk al-
gjörlega haldið ró sinni, hinn sagði að í sínum vagni
hafi gripið um sig mikil skelfing og fólk hefði
öskrað, grátið og brotið rúður. Fólk sem hafði verið
fast neðanjarðar í um 20 mínútur var að koma upp
um það leyti sem ég kom að stöðinni. Margir voru
sjáanlega slegnir, aðrir önduðu léttar um leið og
þeir komu út, tóku upp símana sína og sögðu „þú
trúir ekki því sem kom fyrir mig“.“
Heyrði fyrst háværa sprengingu
og svo tvær til viðbótar
Crompton ákvað næst að halda áfram í vinnuna
fótgangandi. „Ég gekk upp götuna og sá að það var
óvenjulega mikið af fólki á ferðinni, enda virtist
vera búið að loka fleiri lestarstöðvum. Ég beygði í
átt að miðbænum og var að velta fyrir mér hvort ég
ætti að taka strætisvagn eða ganga alla leið í vinn-
una, þegar ég heyrði gríðarlega háværa sprengingu.
Ég beygði strax af gangstéttinni og forðaði mér
inn í almenningsgarð. Þar hitti ég tvo menn sem
höfðu orðið vitni að sprengingunni. Þeir sögðu mér
að strætisvagn hefði sprungið í loft upp mjög nálægt
okkur, að þeir hefðu séð þakið rifna af honum og
voru vissir um að fólk hefði dáið í sprengingunni. Ég
var í garðinum smástund, þar voru allir frekar ró-
legir en fólk gekk þó um og skoðaði ofan í rusla-
tunnurnar. Svo heyrðust tvær aðrar sprengingar.“
Crompton segist þá hafa ákveðið að reyna að
koma sér heim til sín, og að á leiðinni hafi hún séð
gríðarlegt öngþveiti í kringum bæði King’s Cross- og
Russell Square-stöðvarnar. Þá hafði lögregla lokað
svæðinu fyrir allri umferð svo að sjúkrabílar ættu
greiða leið að þeim slösuðu.
„Ég þurfti að taka krók í kringum King’s Cross til
að komast heim og gekk í leiðinni fram hjá sjúkra-
húsi sem hafði sett upp viðbúnaðaráætlun til að taka
við særðu fólki, og sá þar sjúkrabíla koma að með
slasað fólk á sjúkrabör-
um. Þegar ég gekk síðan
út úr miðborginni og inn
í Islington, þar sem ég
bý, var algjör ró og mun-
urinn sláandi. Í mið-
bænum voru spreng-
ingar, þyrlur á sveimi,
sjúkrabílar, lögregla alls
staðar en þarna var allt
eins og það á að sér að
vera. Ég fór í skóla dótt-
ur minnar og þar voru
börnin að leika sér úti
eins og ekkert hefði í
skorist.“
Hissa á því hvað þetta
heggur nálægt mér
Hvernig var andrúmsloftið meðal fólksins á götum
miðbæjarins í morgun?
„Það var engin örvænting, það verður að koma
fram, fólk var mjög rólegt. Ég veit með sjálfa mig
að ég var bara að reyna að átta mig á stöðunni og
hvað væri best að gera – á ég að halda áfram, á ég
að snúa við, hvað er eiginlega að gerast? Ég býst við
að það hafi líka átt við um hina. Þetta er hrikalegur
atburður og ég held að fólk hafi almennt áttað sig á
alvarleika málsins.“
Hvað fór í gegnum huga þinn þegar þú gekkst um
göturnar og varðst vitni að þessum atburðum?
„Ég var áhyggjufull. Ég hafði áhyggjur af því að
þessu væri ekki lokið og að fleira myndi gerast, sem
varð síðan raunin því þetta var í fullum gangi á
meðan ég var þarna í miðbænum. Mér fannst þetta
líka mjög ruglingslegt. Ég hringdi í vinnuna og lýsti
í útsendingu þar hvað var að gerast fyrir augunum á
mér. Fréttir voru auðvitað mjög óljósar til að byrja
með og allir voru að reyna að átta sig á því hvað
hafði gerst.“
Crompton sagðist fegin að vera komin heim til sín
en að það sem hún hefði upplifað væri enn mjög
óraunverulegt fyrir henni.
„Mánuðum saman hef ég hugsað með mér, það
verður gerð árás á neðanjarðarlestarkerfið, ætti ég
að taka neðanjarðarlest í dag? Stundum hugsa ég,
ég tek frekar strætó – það er öruggara, en núna er
það augljóslega ekki endilega svo. Flestir íbúar
London hafa hugsað sem svo að þetta myndi gerast,
og þannig kemur þetta ekki á óvart. Og þar sem ég
hef haft töluverðar áhyggjur af þessu kemur þetta
mér alls ekki á óvart. Á hinn bóginn hef ég alltaf
hugsað að líkurnar á því að ég myndi lenda í þessu
væru verulega litlar, því London er svo gríðarlega
fjölmenn borg.
Að sumu leyti er ég því hissa á því hvað þetta
heggur nálægt mér, því ég hef verið í miklu návígi
við fjórar sprengjur í dag. Ég hélt alltaf að ég yrði
lengra í burtu þegar þetta kæmi fyrir,“ sagði
Crompton að lokum.
„Hafði áhyggjur
af því að þessu
væri ekki lokið“
Eftir Birnu Önnu Björnsdóttur
bab@mbl.is
Virginia Crompton