Morgunblaðið - 24.07.2005, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. JÚLÍ 2005 33
MINNINGAR
Hjartanlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við
andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
EIRÍKS JÓNASSONAR
löggilts rafvirkjameistara,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks í Víðinesi,
Fríðuhúsi og á deild 13G Landspítala.
Ólafur Eiríksson, Inga Long,
Oddný H. Eiríksdóttir, Ásgeir Heiðar,
Gunnar Eiríksson, Jakobína Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN SIGURJÓNSDÓTTIR,
Efstahjalla 5,
áður á Víghólastíg 12,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum Hringbraut þriðjudaginn
19. júlí síðastliðinn.
Magnína Sveinsdóttir, Sigurður Sigurðsson,
Guðrún R. Sveinsdóttir, Eiríkur Sigfinnsson,
Páll R. Sveinsson, María K. Ingvarsdóttir,
Sigrún R. Sveinsdóttir, Kjartan Þórðarson,
Þuríður H. Sveinsdóttir, Kristján Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæra,
MARGRÉT HJÁLMTÝSDÓTTIR,
Sléttuvegi 17,
Reykjavík,
andaðist á Landspítala Landakoti 15. þ.m.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Starfsfólki Landspítala háskólasjúkrahúss á deild-
um B-2 og K-1 þökkum við ljúfa umönnun.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á líknarstofnanir.
Erlendur Haraldsson,
Margrét Jónsdóttir,
Einar Þór Jónsson,
Ásgeir Þór Jónsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
BALDVIN JÓHANNESSON
símvirki,
Skúlagötu 40B,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi fimmtudaginn
21. júlí.
Ragnheiður Indriðadóttir,
Ragna Birna Baldvinsdóttir,
Gunnar I. Baldvinsson, Guðrún S. Jakobsdóttir,
Guðrún Erna Baldvinsdóttir, Bjarni Bessason
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför móður minnar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR J. GÍSLADÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar B2 á
Hrafnistu í Hafnarfirði fyrir frábæra umönnun.
Edda Þorvarðardóttir, Hálfdan Henrysson
Henry Arnar Hálfdansson, Anna María Þórðardóttir
Þorvarður Ragnar Hálfdanarsson, Eygló Ósk Þórðardóttir
Halldór Gunnar Hálfdansson, María Þórunn Númadóttir
Helga Dís Hálfanardóttir, Þórður Þorgeirsson
og langömmubörn.
Þegar þú sást mig
fyrst var það á sam-
komu í Byrginu í febr-
úar 1998 og þótt þú
vissi ekki einu sinni
hvað ég héti baðstu
Guð að gefa þér mig
sem konuna þína. Við fyrstu sýn
leist mér ekkert á þig. Svo leiddist
það að við fórum að tala saman. Við
hittumst á samkirkjulegri samkomu
í Veginum, þar var mikið af fólki.
Við sátum hvort á sínum stað og ég
sá að þú fórst fram til fyrirbæna
ásamt fjölda fólks. Ég fann að ég
var farin að dragast mjög tilfinn-
ingalega að þér og sagði við Guð að
ef þessar tilfinningar væru gefnar
frá Honum myndi Hann staðfesta
það með því að ég yrði leidd upp að
hlið þinni. Svo labba ég fram,
stoppa á ganginum og bíð þess að
samkomuþjónn komi, sem leiddi
mig svo inn í þvöguna milli fólks
upp að hægri hlið þinni!
Við giftumst á hvítasunnudag 31.
maí 1998. Á ýmsu gekk hjá okkur
gegnum árin en síðasta vetur var
einhvern veginn allt svo miklu inni-
haldsríkara en áður, það var meiri
gagnkvæmur skilningur, kærleikur
og tillitssemi sem ríkti milli okkar.
Oftast þegar þú fórst út vegna
þinna veikinda ætlaði ég sko að gefa
þig algjörlega upp á bátinn en alltaf
bráði reiðin af mér og sú vinátta,
ást og kærleikur sem ríkti í hjarta
mínu til þín tók yfir og báturinn
þinn sigldi aftur heim til okkar. Síð-
asti vetur var okkar besti tími sam-
an þó svo að þín veikindi stælu þér
svo frá okkur í vor.
Elsku Robbi minn. Ég er ennþá
að meðtaka að nú sért þú dáinn,
stundum þegar síminn hringir
finnst mér að nú sért þú að hringja
til að spyrja um hvernig synir þínir
hafi það eins og þú gerðir alltaf í
hverri viku og stundum á hverjum
degi. Spurðir hvernig mér liði, hvað
væri að frétta af Lilju og Berglindi
og fjölsk. Þú varst með svo gott
hjartalag en því miður svo bundinn
og brotinn af veikindum þínum.
Mjög fáir með þín veikindi hringja
svona reglulega. Stundum spurðir
þú líka hvort einhver ættingi þinn
hefði hringt og spurt mig frétta af
þér. Því eins og við öll viljum vera
hluti af fjölskyldu hafðirðu sterka
þörf fyrir að tilheyra þínu fólki. En
það var aldrei og þá varðstu svo
hryggur en fórst svo strax að finna
útskýringar hvað allir hefðu mikið
að gera og væru svo mikið upp-
teknir. Þú stóðst alltaf með þínu
fólki og barst svo mikla umhyggju
RÓBERT
CASSIS
✝ Róbert Cassisfæddist 25. jan-
úar 1964. Hann lést
6. júlí síðastliðinn og
var jarðsunginn frá
Hvítasunnukirkj-
unni Fíladelfíu 14.
júlí.
og kærleika fyrir því.
Ég ætla að stofna
minningarsjóð um þig
til styrktar bágstödd-
um, þú hefðir sam-
þykkt það. Oftast þeg-
ar þú fékkst útborgað
um mánaðamót fórstu
í dótabúðir og keyptir
eitthvað fyrir syni
þína eða þú lagðir inn
pening hjá mér svo ég
gæti keypt handa
þeim það sem þú viss-
ir að þá langaði í. Í
júní lagðirðu inn fyrir
hlaupahjólum handa þeim sem þeir
eru svo ánægðir með og svo lagð-
irðu auka 4.000 inn sem þú sagðir
að ég ætti að nota til að kaupa bað-
bombur handa mér eða eitthvað
annað notalegt og njóta frá þér. Ég
gerði það ekki, keypti minniskubb í
leikjatölvuna sem við gáfum sonum
okkar saman í afmælisgjöf. Núna sé
ég eftir því.
Margur pabbinn ræktar samband
sitt minna við börnin sín en þú gerð-
ir, þótt þeir pabbar hafi ekki þín
veikindi eða önnur veikindi, svo við
erum stolt af því að hafa þekkt þig
og svo glöð fyrir góða tímann sem
við áttum með þér í vetur og fram á
vor. Þú varst svo tillitssamur og
kærleiksríkur við okkur. Og það
sem þú entist við að vera í eltinga-
leik og feluleik við syni okkar. Ná
þeim og kitla þá og þeir fengu aldr-
ei nóg. Svo fóruð þið oft í lækn-
isleik, þú alltaf sjúklingurinn, þeir
potuðu í eyrun á þér, munninn og
alltaf varst þú svo þolinmóður við
þá.
Ég þakka Guði fyrir góðu minn-
ingarnar sem við eigum eftir sam-
vistirnar okkar. Síðastliðið haust
gafstu mér stóra koparstyttu af
konu með dúfu á öðrum handleggn-
um og með hinni hendinni heldur
hún á klukku sem hangir pendúll
niður úr. Þú sagði við mig að þú
vildi gefa mér veglega gjöf til að
eiga eftir þig þegar þú dæir! Þú
gerðir alltaf ráð fyrir að verða ekki
langlífur en varst samt svo leiður
yfir því, þig langaði að vera sonum
þínum stoð og stytta í uppvextinum.
Ó, ég sakna þín svo miklu meira en
mig hefði órað fyrir. Þú varst mjög
veikur en elskaðir mig og syni þína
samt mjög heitt. En þú áttir lifandi
trú á frelsarann Jesú og þess vegna
veit ég að þú færð nýjan dýrðarlík-
ama hjá Föður okkar á himnum og
þar hittumst við öll seinna og fögn-
um og hlæjum saman.
Ég gæti sonanna Samúels Krist-
ins og Arons Helga sem Guð gaf
okkur og þú varst alltaf svo stoltur
af.
Þín
Ása Gréta.
Ég á mjög bágt með að trúa því
að þú sért virkilega farinn. Maður
bjóst reyndar við þessu en þetta
kom mér samt svo á óvart, þú varst
of ungur til að fara. Ég fór að hugsa
til þess tíma sem þið mamma voruð
að kynnast, þær voru ófáar stund-
irnar sem við stóðum úti á tröppum
í Vesturhólunum og vorum að bulla
saman hægri vinstri og alltaf hló ég
svo mikið að ég fékk verk í kinn-
arnar og magann. Við ímynduðum
okkur alla hluti milli himins og jarð-
ar. Við ætluðum alltaf að vera úti
eina nótt með varðeld, sykurpúða
og horfa á stjörnurnar. Það varð
reyndar aldrei neitt úr því. Robbi,
þú varst með einstaka kímnigáfu og
gast alltaf komið mér til að hlæja,
ég mun sakna þess. Svo varstu
virkilega góður að spila á gítar, ég
fékk þó ekkert oft að heyra þig spila
þar sem gítarinn heima var með
ónýtum strengjum. Það var svo
gaman þegar ég kom í heimsókn til
ykkar mömmu að sjá hvernig þú
nenntir endalaust að eltast við
strákana og leika við þá. Ég gefst
alltaf upp eftir örfáar mínútur. Ég
er ennþá að átta mig á því að þú
sért farinn. Ég býst alltaf við því að
heyra í mömmu og hún segi að þú
sért kominn heim aftur, ég á eftir
að sakna þín.
Mig langar bara til að þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar okkar
þar sem við hlógum út í eitt. Takk
fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig og
fyrir það hvernig þú gafst mér tíma
þegar mér leið illa. Þú gafst mér svo
mikið.
„Ef nokkurn þyrstir, þá komi hann til mín
og drekki.
Sá sem trúir á mig, – frá hjarta hans
munu renna lækir lifandi vatns, eins og
ritningin segir.“
(Jóh.7:37,38)
Kveðja,
Lilja Birgisdóttir.
Elsku Robbi. Ég var svo lánsöm
að kynnast þér fyrir 25 árum, þegar
þú komst til Vestmannaeyja, eitt
sumarið. Manstu, þegar ég var að
reyna að kenna þér að spranga í
klettunum? Þú ætlaðir að læra
þetta og það tókst, eftir miklar bylt-
ur og marbletti. Það var svo gaman
og þú hlóst bara að þessu öllu sam-
an. Svo fórst þú og við hittumst ekki
í mörg ár. Síðar hittumst við í öðru
umhverfi, þar sem ógæfufólk, eins
og við vorum orðin, hittast gjarnan.
Við töluðum um sumarið góða og
vonir og væntingar og reyndum að
brosa gegnum tárin. Það var þitt
einkenni, alltaf brosandi þótt þér
liði ekki vel. Þig langaði svo mikið
að vera hjá Ásu og strákunum þín-
um, sem þú elskaðir svo mikið. En
Bakkus vann og núna ert þú komin
til Jesú, sem elskar þig svo mikið.
Ég kveð þig með söknuði Robbi
minn.
Ég er ljós í heiminn komið, svo að enginn,
sem á mig trúir, sé áfram í myrkri.
(Jóhannes 12:46)
Elsku Ása, synir, fjölskylda og
vinir hins látna, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð.
Sædís Hafsteinsdóttir.
Til eru menn og
konur sem lítið fer
fyrir en eru hörkutól
þegar eitthvað bjátar
á. Hjálmar vinur
minn og félagi var einn af þeim sem
lítið fór fyrir en ráðagóður við ýms-
ar aðstæður svo sem við björgunar-
störf o.þ.h. hluti. Það fékk ég að
reyna á sl. ári.
Fórum við saman í þjónustuferð
HJÁLMAR RÚNAR
HJÁLMARSSON
✝ Hjálmar RúnarHjálmarsson
vélstjóri fæddist á
Nýjalandi í Garði
26. janúar 1946.
Hann lést á heimili
sínu 19. maí síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Út-
skálakirkju 27. maí.
á björgunarskipinu
Hannesi Þ. Hafstein í
Sandgerði, sem hann
var yfirvélstjóri á og
umsjónarmaður með.
Það vantaði skip-
stjóra til að fara
þessa ferð og ég var
beðinn að fara. Ferð-
inni var heitið um 125
mílur SV af Sand-
gerði með varahlut út
í togara.
Ferðin gekk vel á
útleiðinni þrátt fyrir
leiðindaveður. En á
heimleið sóttist ferðin seint vegna
veðursins. Einnig fór ýmislegt að
bila eða ekki að virka sem skyldi
um borð. Það var aðdáunarvert
hvað Hjálmar var rólegur og yf-
irvegaður við að finna lausnir á
hlutunum, sama á hverju gekk.
Þegar að ferðalokum kom hafði
Hjálmar það á orði að það hefði ver-
ið eins gott að þessar bilanir komu
upp núna, því ekki hefði verið gott
að lenda í þessu við björgunarstörf.
Eftir þessa ferð varð meiri vin-
skapur okkar á milli. Kom ég í
nokkur skipti á heimili hans í Garð-
inum. Þangað var gott að koma,
alltaf tími fyrir spjall um heima og
geima. Þó var spjall okkar oftast
um björgunarmál og mál þeim
tengd.
Hjámar stóð í fremstu víglínu við
margar bjarganir á björgunarskip-
inu Hannesi. Ekki var hann að hafa
mörg orð um það, þó að í sumum til-
fellum setti hann sig í stórhættu við
björgunarstörfin. Þetta þurfti bara
að gera, eins og hann orðaði það.
Elsku vinur, ég veit að þér líður
vel þar sem þú ert núna. Innilegar
þakkir fyrir öll góðu ráðin sem þú
gafst okkur hinum.
Guðrún og fjölskylda, innilegar
samúðarkveðjur.
Einar Örn Jónsson.