Morgunblaðið - 16.06.2005, Qupperneq 16

ólk lítur misjöfnum aug-
um hjólabrettagengin
sem hópast saman við
skólasvæðin, á höfnum og hallær-
isplaninu svo eitthvað sé nefnt og
skeita eins og þau eigi lífið að
leysa. Og jafnvel þrátt fyrir ótrú-
lega færni og fimar hreyfingar
hefur hjólabrettum verið líkt við
verkfæri djöfulsins. En þau nota
þau samt!
Aðstaða fyrir hjólabrettaiðkun
verður betri með hverju árinu sem
líður og flest bæjarfélög farin að
byggja upp aðstöðu fyrir skeitara,
en rætur sportsins má rekja til
Kaliforníu og sjóbretta.
Það skemmtilega við hjólabrettin
er sú staðreynd að ekki þarf mikið
meira til en samfellt malbik og
einstaka brún og stíga til að hægt
sé að skeita að einhverju marki.
Það er helst á veturna sem þörf er
á góðri inniaðstöðu, þegar snjór-
inn er of umfangslítill fyrir snjó-
bretti en of fyrirferðarmikill fyrir
hjólabrettin. Málið tók nokkra
meðlimi Brettafélags Reykjavíkur
tali og spurði þá út í kúltúrinn
ásamt því að fylgjast með þeim
skeita og stökkva; og detta, sem
virðist fastur þáttur í sportinu.
HJÓLABRETTI ERU
VERKFÆRI DJÖFULSINS!
EN VIÐ NOTUM ÞAU SAMT
1
16
VIÐTALIÐ
1.
Ómar „Snake“
Ómarsson
Texti
Elínrós Líndal
Myndir
Þorvaldur Örn
Kristmundsson
F