Tíminn - 03.06.1972, Blaðsíða 7

Laugardagur 3. júni 1972
TÍMINN
Svona gengur það fljótt
og vel
Arnbjörn hét karl, sem átti
heima i Litla-Kollabæ i Fljóts-
hlið. Hann kom að haustlagi, er
tekið var að svella, að Hliðar-
endakoti og reið flatjárnuðu.
Hitti hann þar dreng úti raunar
Þorstein Erlingsson, og bað
hann að fara i bæinn og biðja um
broddnagla handa sér undir
hestinn.
Simon hét sá, sem bóninni var
beint til, og var hann að ljúka
við að raka kindargæru á beru
hné sér og vildi ógjarna standa
upp fyrr en hann hefði lokið þvi
verki. Varð Arnbjörn að biða úti
nokkra stund og sinnti þvi ekki,
þótt honum væri boðið að ganga
i bæinn og þiggja kaffisopa.
Þegar Simon hafði lokið við að
raka gæruna og fundið brodd-
naglana, heyktist einn þeirra,
svo að hann varð að leita að
öðrum i staðinn. Þótti Arnbirni
seint og illa að verið. Þegar
þessu umstangi öllu var lokið,
tók hann innilega i höndina á
Simoni og sagði:
,,Guð launi þér nú, Simon
minn, alla þessa fyrirhöfn.
Svona gengur það alltaf bæði
fljótt og vel, gert sem er með
góðu”.
Margvíslegir sjúkdómar
og sjúklingar enskra
dýralækna
Dýralæknar i Englandi eru
um 8500 talsins. Þeir þurfa að
sinna margvislegum sjúkling-
um, ekki aðeins hundum og
köttum og búsmala enskra
bænda. Til þeirra er komið með
halta froska, koalabirni með
hægðateppu og ergilega górillu-
apa. Þeir geta að sjálfsögðu sér-
hæft sig i einni eða fleiri dýra-
tegundum, og þá verður verk-
svið þeirra ekki eins breitt. Einu
sinni kom kona til dýralæknis
með tvö hænuegg. Hún var gráti
næst, og sagði lækninum, að
þegar hún hefði verið byrjuð að
sjóða eggin, hefði hún allt i einu
heyrt eitthvert tist inni i þeim.
Dýralæknirinn athugaði eggin
og fullvissaði konuna um, að
engir ungar hefðu verið i þeim,
en hún sagðist þrátt fyrir það
aldrei myndi fá sér annað egg
að borða. Maður nokkur kom
með haltan frosk til dýralæknis-
ins, sem skar i meinsemd á fæti
frosksins, gaf honum pensilin,
og þar með var lækningin kom-
in. Svo var það einu sinni koala-
björn, sem fékk hægðateppu, en
eftirað honum hafði verið gefin
laxerolia var málið úr sögunni. t
skýrslum dýralæknafélagsins
er einnig sagt frá apa, sem sett-
ur hafði verið á megrunarkúr,
en endirinn varð sá, að hann
veiktist af kalkskorti og þurfti
læknisaðstoðar með. Þá þurfti
dýralæknir eitt sinn að fást
við hund sem ekki þorði að fara
i bil. Astæðan var sú, að hann
hafði lent i bilslysi, þegar hann
var hvolpur. Hundinum var gef-
in róandi tafla, og siðan var far-
ið með hann i biltúr. Eftir nokk-
urn tima hafði meðferðin borið
árangur, og hundurinn fór óhik-
að i bil með eiganda sinum.
Dýralæknarnir segja, að það sé
litill munur á sjúklingum þeirra
og sjúklingum annarra lækna.
Þessir sjúklingar geta þó ekki
sagt sjálfir til um veikindi sin,
og oft þurfa læknarnir að beita
þá brögðum. Þannig var það til
dæmis, þegar górilluapinn Guy i
dýragarði einum i Englandi
veiktist. Hann var svo slappur,
að hann vildi ekki einu sinni
borða isinn, sem hann var
venjulega svo æstur i. Þá tók
læknirinn það til bragðs, að
setja tvær töflur, sem hann taldi
apann þurfa að fá, inn i is, siðan
var isinn settur aftur i iskass-
ann og eftirlitsmaður þóttist
eiga leið fram hjá búri apans, og
missti iskassann af slysni inn i
búrið. Guy var alltaf fljótur að
gripa það, sem honum var ekki
ætlað, og nú hélt hann að hann
hefði ekki átt að fá isinn, svo
hann hrifsaði hann til sin, og át,
þrátt fyrir veikindin. Töflurnar
báru árangur, og apinn náði sér.
Vélvædd baðmullarrækt
Sovétrikin eru meðal fremstu
framleiðslulanda baðmullar
(uppskeran á siðasta ári nam
liðlega 7 milljónum lesta), og
þar er unnið af kappi að þvi að
vélvæða þessa grein land
búnaðarins. Vélar hafa að fullu
og öllu tekið við af manns-
höndinni og mannsauganu við
sáningu og gæzlu ekranna á
vaxtarskeiðinu, og um það bil 40
þúsund uppskeruvélar eru nú i
notkun i baðmullarframleiðslu-
héruðum Sovétrikjanna. A
þessu ári munu 7000 uppskeru-
vélar til viðbótar koma i gagnið,
en hver vél kemur i stað allt að
300 tinslumanna.
Barnið er
á leiðinni
Einhvern næstu daga mun
Catherine Deneuve fæða barn
italska kvikmyndaleikarans
Marcello Mastroianni. Það hlýt-
ur að vera ánægjulegt fyrir for-
eldrana, enda þótt faðirinn sé
giftur annarri konu, en það eru
vist bara smámunir i kvik-
myndaheiminum. Það verður
liklega ekki siður skemmtilegt
fyrir barnið, þvi það er þegar
orðið milljónaerfingi, og hvern-
ig skyldi standa á þvi? Jú,
Marcello Mastroianni, sem er
47 ára gamall, og kaþólskur i
þokkabót, hefur alltaf verið
mjög veikur fyrir konum, en
hann hefur þó alla tið , eða i 25
ár, verið giftur sömu konunni,
og er það enn. Fyrir tveimur ár-
um varð hann samt ástfanginn
af Catherine Deneuve, fallegri
ógiftri stúlku, sem er vön að fá
það, sem hún vill i lifinu. Eins
og oft áður yfirgaf Marcello
konu sina Floru Carabellu, og
enginn veit, i hvaða skipti þetta
var, svo oft hefur hann yfirgefið
hana þessi 25 ár, sem þau hafa
verið gift. En i þetta sinn vildi
svo til, að konan sem hann flutt-
ist til, varð barnshafandi. I dag
talar allur kvikmyndaheimur-
inn um þetta barn, en blöð i
Frakklandi og á ttaJiu minnast
ekki á það einu einasta orði,
frekar en væri það bannorð, og
það er það nú reyndar. Og hér
kemur ástæðan fyrir
milljónaauði barnsins ófædda.
Catherine er nefnilega ekki svo
galin. Þegar fréttin um það, að
hún væri ófrisk, komst i hámæli,
minntist Catherine þess allt i
einu, að til eru lög, sem segja,
að fólk skuli njóta friðhelgi
einkalifsins. Þar sem Marcello
var ekki skilinn, og þessi frétt
kom sér illa fyrir bæði hana og
hann, fór hún i mál við blöðin,
sem höfðu birt fréttina, en höfðu
alls ekki látið sér detta I hug, að
málaferli vofðu yfir þeim, enda
sennilega ekki i fyrsta skipti,
sem þessi blöð hafa birt álika
frétt, án þess að þurfa að súpa
af þvi seyðið, eins og þar stend-
ur. Catherine vann málið, og
fékk sér dæmdar milljónir i
skaðabætur. Bæði Marcello og
Catherine eiga börn fyrir.
Marcello á 19 ára gamla dóttur,
og Catherine á 10 ára gamlan
son, sem hún átti með Roger
Vadim, manninum, sem
uppgötvaði Brgitte Bardot.