Tíminn - 02.08.1972, Blaðsíða 19

Tíminn - 02.08.1972, Blaðsíða 19
Miövikudagur 2. ágúst 1972 TÍMINN 19 Náttúrulögmál Framhald af bls. 11. ætlaði aö dveljast á eynni i viku, en þegar fólkið var búið að aka fram og til baka á einu götunni með okkur öll hlæjandi og tistandi fyrir framan sig, ákvað það að fara meö Baldri til lands, þegar hann kæmi frá Brjánslæk. Þetta er ágætt dæmi um, hvernig þeir i Flatey losa sig viö þá, sem ætla að raska náttúrurónni hérna. Ég er búin að hringsóla um eyna og heilsa upp á allt, sem er kvikt. Kindurnar eru svo spakar að þær minna einna helzt á hunda, labba hæglátar innan um fólkið i fullu trausti þess að éng- inn geri þeim illt. Hænurnar hans Guðmundar tritla um á túninu^ og i fjörunni, rétt framan við kofann sinn. Ég hef einstaklega gaman af aö horfa á Guðmund og hæn- urnar. Hann kallar á þær með nöfnum, skammar þær og gælir við þær, rétt eins og væri hann að ala upp börnin sin. Fuglar eru hér i þúsundatali, og út úr sameiginlegu tisti eða argi þeirra verður tónverk, sem lifir inni i manni og seint gleymist. Sigrún, litla dóttir hennar Ingi- bjargar, talar við þá. „Þúri”, segir hún, lyftir höfðinu og biður svars. „Þuri” svarar einhver þeirra eftir smástund og þá brosir hún leyndardómsfullt út i loftið og segir: „Hann var að tala við mig.” Þessi litla tveggja ára mann- vera er heilluð af eyjalifinu, þýtur um allt og rabbar viö dýrin, grös- in, imyndaðan vin sinn, sem pass- ar hjólið hennar og sjóinn, hann er lika eftirlæti hennar. Timunum saman situr hún á hækjum sinum og starir orðlaus á öldurnar, og ekki eru þær ófáar stundirnar, sem við höfum rambað um fjör- una og hún sagt mér alls kyns furðusögur af öllu sem fyrir augu okkar bar. Eitt hús er mér kærast hérna á eynni, og er það langminnst. Mer var sagt, að maðurinn, sem átti það hafi orðið svo hissa, þegar hann sá það, þvi að honum fannst það svo stórt handa einum manni, að hann hafi gefið þvi nafnið Alheimur, og eftir það hafi það staðið opið öllum, sem vant- aöi húsnæði eða mat. Nú búa þar Sigriður Bogadóttir og Dinni. Ég heimsótti Siggu einn daginn og skoðaði Alheiminn hennar. Við gengum inn i litið eldhús með litla rauðmálaða skápa, litið borð, tvo litla stóla og eina hjálpartækið er oliueldavél. Hún sagði, að stund- um væri erfitt að matbúa þarna, en hún væri ekki öðru vön. Inn af eldhúsinu er stofan, sem minnti mig á stofu, sem ég las um i ein- hverri æfintýrabók, þegar ég var barn: litil, falleg húsgögn, nokkur borð og hillur á borðunum og hill- unum voru fegurstu steinar jarð- arinnar. Þá hefur hún fundið hérna i Flatey eða einhver gefið henni þá. Og svo útskornir tré- stokkar og munir. Á veggjunum hanga vatnslitaðar myndir eftir hana. Litill brattur stigi er úr eld- húsinu og upp i minnstu setustofu i heimi, hún er 2X2 metrar. Hana prýða munir úr búi foreldra hennar, sem hún hefur málað og saumað út, en inn af setustofunni er svefnherbergi og segir Sigga, að það sé rétt nægilega stórt handa tveimur. Sigga hefur eina reglu að lifa eftir og er hún sú, að sælla sé að gefa en þiggja. Ég hafði heyrt, að mikið væri um draugagang og allskyns verur á sveimi i Flatey. Ég vil litiö bera á móti þvi, en eitt er vist, að stundum greip mig ónotakennd, þegar ég virti fyrir mér þorpið: Gamla veöurbarða húsaþyrp- ingu, hurða- og gluggalausa, sem minnti mig á, að lifið hefði fyrir löngu gengið siðustu sporin yfir þröskuldana, en ekki væri úti- lokað, að gömlu eigendurnir legðu leið sina á þessar slóðir, þegar þeir svifu um i einhverri vidd himnanna, svona rétt til að anda aö sér fersku sjávarloftinu, sér nátengdu. Ekki veit ég með vissu, hvað er til úrbóta, en mikið hef ég hugsaö og rætt um það. „Hvað vilja Flateyingar sjálfir”? Þeir vilja gjarnan að gott fólk setjist hér að og að byggðin blómgist á ný. Það er bara vandi, að finna fólk, sem vill búa við þau kjörrsem eru á eynni. Þvi sá, sem ætlar að flytjast hingað með það takmark að færa allt úr skorðum eða flytja inn tima og menningu borgarinnar, hefur ekkert hingað að gera. Þvi hérna eru það náttúrulögmálin, sem standa, og á þeim nærist kærleikurinn, sem einkennir þetta fólk svo mjög, að mann langar ekki til þess að fara frá þvi. Ég spurði Linu, hvað þau gerðu, ef þeim mislikaði eitthvaö i fari einhvers á eynni og hún svaraöi: „Ekkert. Við sættum okkur hvort við annað eins og viö erum, og þar eru gallar engin undantekning. Við reynum að hjálpa hvort pðru, svo hver og éinn fái það bezta út úr samdvöl- inni, og það er ekki svo erfitt, skal ég segja þér”. Kirkjan stendur á smáhól ofan við simstöðina, en enginn er prestur hér, ekki frekar en lækn- fr, en öll læknishjálp kemur úr Stykkishólmi. Ég held, að Flatey- ingar þurfi hvorki kóng, prest né lækni, þvi að þeir eru þetta allt og meira til af sjálfum sér. Aftan viö kirkjuna er hús, Klausturhólar, og það er i vegi fyrir nýju flug- brautinni. Hana þarf að lengja, þvi að flugvélarnar gætu átt það til að fara beint i sjóinn eins og hún er núna. Guðmundur haffræð ingur,sem býr i skólahúsinu fékk Klausturhóla gefins um daginn, ef hann gæti flutt húsið á annan stað á eyjunni, og eflaust getur hann það, þvi að það er ekki á hverjum degi, sem maður fær gefins hús. Góður sundstaður er á eynni, litill vogur fullur af sandi og leir, sem er heitur, þegar sólskin er. Ég býst við að Ingibjörg taki að sér kennarastöðuna hérna i vetur, en henni stendur hún til boða. Ekki er nemendafjöldi mikill, fimm til sjö krakkar frá Flatey og nálægum eyjum. Nú er þessi hálfi mánuðurbúinn og ég er að fara. Það er dálitið undarlegt að verða að fara. Hvergi hef ég fundið sterkari ilm af þvi lifi, sem mig dreymir um að lifa en hérna, lifi þar sem öll- um er eiginlegt að lifa i sátt, án þess að vanstillast, aðeins meö þvi að gefa náttúrunni og öllu, sem er i kringum okkur, tækifæri á undan pkkur sjálfum. Parísarviðræður Faf bií1?. þess, að Thieu yrði leystur af hólmi heldur öll „þvingunar- og kúgunarvélin”, sem getur táknað allt núverandi stjórn- kerfi, og að við taki svonefnd samsteypustjórn, sem ekki sé einu sinni skylt að boða til kosninga innan ákveðins tima. Þegar höfð er hliðsjón af gangi styrjaldarinnar i sumar þýðir þetta annað hvort samkomulag um, hve löngu fyrir kosningar Thieu skuli segja af sér, eða að hann taki i rikisstjórnina nokkra menn úr Þjóðfrelsisfylkingunni. Löngu er ljóst, að öflunum, sem að Þjóöfrelsisfylking- unni standa, ber að ætla rúm i stjórnmálalifi Suöur-Vietnam aö styrjöldinni lokinni, annað hvort aðild að rikisstjórninni, eða tryggðan rétt til starfa sem lögmæt stjórnar- andstaöa, án þess að eiga ofsóknir yfir höfði sér. Bezt væri að gera út um það i kosningum, hvora leiðina bæri að fara, enda lýðræðislegast. Sennilegast er, að kommúnistar i Vietnam kæmust að raun um eftir slikar kosningar, að þeir hefðu ekki að baki sér nema litinn minnihluta kjósenda, eins og kommúnistar i Grikklandi árið 1949, en hefðu þó aðstöðu til að sameinast öðrum öflum um stjórnarandstöðu, sem skipt gæti nokkru máli. VILJI þeir Nixon og Thieu láta Norður-Vietnömum eitt- hvað i té, sem væri til meiri átlitsauka, gætu þeir fallizt á að taka nokkra vini norðan manna i rikisstjórnina þegar i stað. Það er allt annar hlutur en sú samsteypustjórn, sem krafizt hefir verið eftir að Bandarikjamenn fleygöu Thieu á dyr og öllum hans stuðningsmönnum, en Nixon hefir réttilega neitað aö taka slikt i mál. Þetta væri ekki fráleit leið til að bera klæði á vopnin svo fremi, að kommúnistar fengju ekki i sinn hlut mikilvægustu ráð- herraembættin, og umfram allt ekki vald yfir her og vigbúnaði. Þetta gæti komið i veg fyrir, að Norður- Vietnamar reyndu að freista McGovern með heimboði til Hanoi. Vel má raunar vera, að Norður-Vietnamar hafi ekki farið til Parisar með það i huga að semja um neitt af þessu. Þeir kunna að ætla sér einungis að notfæra sér kosningaár Bandarikjamanna sem bezt meö þvi aö bera fram hverja tillöguna af ann- arri, aö innihaldi einhvers staðar milli þess, sem McGovern gleypti við og hins, sem Nixon vildi helzt af öllu hafna undir eins, i þeirri von, að Nixon verði annað hvort att út i skyssu eða að McGovern verði seztur aö i Hvita húsinu i janúar. En ekki hefir reynzt auðvelt að ginna Nixon og ákvörðunin, sem hann tók 6. mai takmarkar timann, sem Norður-Vietnamar hafa yfir að ráða og fækkar mögu- leikum þeirra til að beita brögðum. Parisarviðræðurnar gætu þvi i fyrsta sinni oröið annað og meira en venju- bundin sýndarviðleitni. Framhald af bls. 16. TOYOTA ÖLDUNGA - KEPPNIN HJA GK 1 þessari keppni fengu aðeins að vera með þeir, sem hafa náð þvi „langþráða” takmarki að vera 50 ára eða eldri og börðust „gömlu mennirnir" eins og ljón báða dag- ana, en þetta var 36 holu keppni. Úrslit urðu þau, að sigurvegari án forgjafar varð Jóhann Eyjólfs- son, GR sem lék á 158 höggum. Annar varð Ólafur Agúst Ólafs- son, GR sem lék á 169 og þriðji Hermann Guðmundsson, Vest- mannaeyjum á 172 höggum. Með forgjöf urðu efstir og jafnir Guðmundur Ingvi Sigurðsson, GR og „nýjasti öldungurinn” Kristinn Bergþórsson, GR, sem varð fimmtugur fyrir nokkrum dögum, á 142 höggum nettö. Þeir verða að leika 18 holu keppni um fyrstu verðlaunin. 1 þriðja sæti varð svo Jóhann Eyjólfsson á 144 höggum. ÆFINGAKEPPNI HJÁ GR A laugardaginn var haldin 18 holu keppni hjá GR — siðasta keppnin þar fyrir Islandsmótið — og voru keppendur um 50 talsins. Án forgjafar urðu efstir og jafnir Gunnlaugur Ragnarsson, GR og Björgvin Hólm, GK á 76 höggum eða tveim höggum betri en næsti maður, sem var Atli Arason, Guð- mundssonar fyrrverandi sund- kappa, sem sjálfur var nálægt þvi að vinna sér til verðlauna með forgjöf. Þeir Gunnlaugur og Björgvin urðu að leika „bráðabana” um fyrstu verðlaunin, og sigraði Gunnlaugur þar landsliðsfélaga sinn. Með forgjöf urðu úrslit þau, að Eirikur Smith, listmálari úr Hafnarfirði sigraði á 69 höggum nettó. Annar varð Atli Arason á 70 og þriðja sætið hlaut kona úr Vestmannaeyjum, Sigurbjörg Guðnadóttir eiginkona Guð- mundar „Týrsa” Þórarinssonar, en hún lék á 71 höggi (88—17). þar á eftir komu svo Konráð Bjarna- son, GN og Ari Guðmundsson á 72 höggum nettó. EINHERJAKEPPNIN Hin árlega keppni Einherja, en það er félagsskapur þeirra sem hafa farið „holu i höggi”, var haldin á Grafarholtsvelli á mánu- daginn. Voru þar mættir nær allir þeir, sem hafa náð þessu tak- marki hér á landi — vantaði að sögn fróðra manna um þennan hóp, aðeins 5 menn. Leiknar voru nú 12 holur — þar af þrjár, sem gáfu möguleika á að fara aftur holu i höggi — en eng- um tókst að leika þann leik aftur. Leikið var með 2/3 forgjöf og eftir mikinn útreikning færustu stærð- fræðinga á staðnum urðu úrslit þau, aö Gisli Sigurðsson GK sigraði meö broti úr höggi betur en Jóhann Benediktsson, GS. Var Gisli samkvæmt nákvæmasta útreikningi á 45,00 höggum nettó, en Jóhann á 45,66. Fékk Gisli því Röðulsbikarinn i þetta sinn, en þetta var i 6. sinn, sem keppt er um hann. . . Sportjakkar í hressandi litum ocj mynstrum LAUS STAÐA Skólastjórastaða við hinn nýja hjúkrunar- skóla i tengslum við Borgarspitalann i Reykjavik, sbr. lög nr. 81/1972, er laus til umsóknar. Laun verða samkvæmt launakerfi rikis- starfsmanna. Umsóknir með upplýsingum um menntun og fyrri störf skulu sendar menntamála- ráðuneytinu fyrir 20. ágúst n.k. Menntamálaráðuneytið, 28. júli 1972. Orðsending til eigenda ökutækja í Hafnarfirði og Gullbringu- og Kjósarsýslu Aðalskoðun bifreiða 1972 með einkennisbókstafinn G lýk- ur 4. ágúst n.k. Þá þegar verður hafizt handa við að taka úr umferð allar þær bifrciðar, er eigi hafa verið færöar til skoðunar og verða númeraspjöld þeirra klippt af þeim án frekari aðvörunar. Jafnframt verður hafizt handa viðaðstöðva akstur þeirra diesel bifreiöa.er þungaskattur hefur eigi veriö greiddur af samkvæmt þvi,er mælaaflestur segir til um. Bæjarfógetinn i Hafnarfirði. Sýslumaðurinn i Gullbringu- og Kjósar- sýslu. Auglýsingastofa Tlmans ér I Bankastræti 7 simar 19523 — 18300.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.