Tíminn - 01.10.1972, Blaðsíða 20

Tíminn - 01.10.1972, Blaðsíða 20
Ilvellur og Benni finna eldflaug fyrsta leiðangursins til Rómar-steinsins — og nálgast staðinn i bifreið sinni. . . r Pabbi! Hir.gað eru komnir tveir menn! uTl Hvað, Stebbi minn? Hvers vegna kaliar þú? y ' Ég er svo aldeilis hissa! Maria — þai eru komnir gestir! Velkomnir! Jóhann heiti ég! , yGaman að sjá ykkur! aria — þetta;-—^-/Og BenniIÞeiP' Hvell-Geiri! Við) eru komnir i fum séð hann i J heimsókn ^ Snvami! ^{tilokkar! /r~"^ Okkar ánægja! World ights reserved. Kartöflurnar enn ao spretta Enn er sama jórsalaveðrið á Norðurlandi, sffelld hlýindi,oftast sem næst sumarhiti og stundum vel það og mesta kyrrð. — Fjörðurinn er hvitur af logni, sagði fréttaritari Timans á Akur- eyri, og enn hefur ekki komið nein frostnótt þetta sumarið. Kartöflu- grös standa algræn, þar sem þau hafa verið látin óhreyfð, og ég fullyrði, að kartöflur hafa vaxið, svo að miklu nemur, siðast liðinn hálfan mánuð. Það ér algengt, að góð tið sé norðan lands i septembermánuði, þegar haustrigningarnar svo- nefndu eru hvað striðastar á Suöurlandi. En þessi bliðukafli er orðinn venju fremur langur, auk þess sem hann hefur verið sér- lega ljúfur. Rætt um framtíð Hlíðarenda — Okkur þykir Hlfðin fögur, ekki siður en Gunnari forðum, og okkur er annt um Hliðarenda, sagði Sigurður Tómasson á Barkarstöðum við Timann i gær. A Hliðarenda er nú ekki búið og við berum nokkurn kvíðboga fyrir þvi, hver vcrða afdrif þessa sögu- fræga staðar. Þess vegna hreyfði ég þvi á sýslunefndarfundi i sumar, hvað tiltækilegt væri að gera til þess, að staðurinn fengi notið sin að verðugu á komandi árum. Niður- staðan var sú, að okkur tveimur, mér og Jón skólastjóra Hjálmarssyni i Skógum, var falið að vinna að þessu máli. En ég get ekkert um það sagt, að svo stöddu, hvað við leggjum til málanna. Það er skammt um liðið siðan sýslunefndarfundurinn var haldinn, og við erum ekki enn farnir að bera saman bækur, og þaðan af siður höfum við rætt við eigendur Hliðarenda, þrjú syst- kini, sem þar ólust upp. Þetta er þvi allt i deiglunni enn. ,,Okkur þykir hallað á Norðurverk" V Hafa aðrir Það er ótrúlegt að við séum á einangruðum loftsteini! landnemar aðlagast jafn v vel? J — Okkur þykir þið gera hlut Norðurverks verri en hann er i grein ykkar um vegagerðina hér við Eyjafjörð, sagði eftirlits- maður Vegagerðar rikisins þar nyrðra i simtali við blaðið i gær. Þaö er ekki rétt, að verkið hafi hafizt i fyrrahaust, heldur voru þá aðeins kannaðar aðstæður, og þess vegna var ekki tekið til að nýju i febrúarmánuði, heldur var þá byrjað á framkvæmdum. Dagsektirnar eru ekki nema 1 0/00 — ekki tvö eins og sagt er. Um hraðbrautina er það að segja, aö hún seig frá byrjun eins og vera hlaut, þar sem leir er undir. Hún er tvo metra yfir sjó, og mun þá miðað við hálffallinn, en munur flóðs og fjöru á Akur- eyri en ekki jafnmikill og viða annars staðar. Kluftakynið huldukyn segir Helgi Haraldsson á Hrafnkelsstöðum t fornsögunum bregður fyrir frásögnum af þvl, að hestar þeir eða hafrar, er enginn átti von á, komu saman viö búpen- ing manna, og var það segin saga, að af þessum ókenndu gripum æxluðust úrvalsskepn ur. i þjóðsögum segir einnig af sækúm, er voru kúa mjólkur- lagnastar, ef á annaö borð tók- st að sprengja blöðruna á grönum þeirra og hcmja þær á þurru landi, og fæddu af sér kostagripi, sægráa. Flestir munu standa i þeirri trú, að það sé ár og dagur sið- an þvilikir viðburðir gerðust, og táknar þá árið talsvert lengri tima en gengur og ger- ist. Helgi á Hrafnkelsstöðum er þó ekki á þeim buxunum. Hann ætlar að koma okkur, sem vantrúaðir erum, i stöfunina i útvarpsþætti á mánudagskvöldið: Eitthvert bezta og frægasta kúakyn landsins, Kluftakynið, sem raunar er i Hreppunum kom- ið, er runnið frá huldunauti, sem uppi var nokkrum áratug um fyrir daga sæðingarstööv- anna. Saga Helga kvað i stórum dráttum vera á þessa leið: A siðasta áratug nitjándu aldar bjó Stefán, afi Brynjólfs Bjarnasonar, fyrrverandi menntamálaráðherra, að Núpstúni i Hrunamanna- hreppi. Vetur einn gerðist það, sem ekki er í frásögur fær- andi, að snemmbæra, bezta kýrin á bænum, beiddi, og lagði Stefán af stað með hana á annan bæ, þar sem boli var úr Hreppunum alinn. Élja gangur var, og leit- aöi Stefán skjóls með kúna undir kletti i einu élinu. Þegar élinu létti og Stefán ætlaði að halda áfram, vildi kýrin hvergi fara. Eftir nokk- urt stímabrak fékkst hún þó til þess að fara, en þegar á bæ þann kom, er ferðinni var heitið á, vildi hún ekki þýðast tuddann. Sneri Stefán heim með hana við svo búið. Svo undarlega brá þó við, að kýrin beiddi ekki aftur að þrem vikum liðnum, svo sem náttúrlegt haföi verið, og eftir mánuði ól hún tvo kálfa, kvigu og bola. Nú var það alþýðutrú, að ólán fylgdi þvi að slátra slikum kálfum. Þá átti að ala i tvo eða þrjá vetur, og fylgdi þó sá böggull skammrifi, að þess háttar kvigur voru ófrjóar. Út af þessu brá samt að þessu sinni, þvi að kvigan, sem köll- uð var Murta, fór að halda uppi gangmálum á eðlilegum tima. Er skemmst af þvi að segja, að hún er amma Klufta- Huppu, sem fæddist 3. nóbem- ber 1926. Hún var þrilit, sem jafnan hefur þó gæðamerki, og varð frægust ættmóðir naut- Framhald á 17. siðu

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.