Tíminn - 12.08.1973, Blaðsíða 7

Sunnudagur 12. ágúst 1973.
TÍMINN
7
Hólabraut og þar stofnaði ég sæl-
gætisgerð.
Það var auðvitað mikið basl að
fá nauðsynleg leyfi til vélakaupa,
en með velvilja fjárhagsráðs, þá
tókst það nú samt. Vélakosturinn
var frumstæður og ég geymi nú
allar þessar fornfálegu sælgætis-
vélar svona til gamans, eða sem
minjagripi. Það má segja, að það
hafi verið gæfa Lindu frá upp-
hafi, að Björgvin Schram, stór-
kaupmaður, sem var meðeigandi
hér i fyrstu, komst i sambönd er-
lendis og Linda fékk kunnan sér-
fræðing i súkkulaðigerð frá Bret-
landi. Hann lagði til allar súkku-
laðiuppskriftirnar og hefur þeim
ekki verið breytt siðan. og þaö er
ekkert launungarmál að súkku-
laðið er það, sem hefur gert
Lindu að þvi sem hún er.
lihT / .allll
ii II i 11 ;
Eyþór Tomasson, forstjóri Lindu. Einn umsvifamesti athafnamaður i
Akureyri um árabil.
að hafa svikið einn einasta af
þeim viðskiptavinum sem verzla
við Lindu. Það hefur verið prinsip
hjá mér að afla mér trausts hjá
mönnum með þvi að vera
áreiöanlegur i viðskiptum. Ég
held að skattstjórinn i Norður-
landskjördæmi sé eini maðurinn
á á landinu, sem vantreystir mér.
Hann heldur að ég sé sistelandi og
lætur hundelta mig ár eftir ár.
Haustið 1961 flutti Linda svo i
11.000 rúmmetra verksmiðjuhús,
sem reist var á Oddeyri. Þetta er
mikið hús og fullkomið, en samt
sakna ég þess gamla. Hér eru
óskaplegir, fastir kostnaðarliðir.
Bara að hita þetta gimald kostar
hundruð þúsunda á mánuöi hverj-
um og allt er eftir þvi. Fyrirtækið
er auðvitað fullkomnara og betur
rekið, en manneskjan verður ekki
eins sæl og með gamla laginu.
Það má segja að Lindu-húsið sé
dálitið merkileg bygging. Iðnað-
armálastofnunin gerði ásamt
þýzkum sérfræðingum skipulags-
teikningu og svo var húsið hannað
og reist eftir verksmiðjuskipulag-
inu. Ég held að þetta hafi verið
einsdæmi þá og þetta hefur tekizt
vel, þvi ekki hefur þurft að gera
neina grundvallar-fyrirkomu-
lagsbreytingar siðan við fluttum.
A jarðhæð er kyndiklefi og af-
greiðsla ásamt vinnslusal og eld-
húsi, þar sem sælgætið er bland-
að. Við erum eina verksmiðjan
sem notum óbrenndar kakobaun-
ir, sem við brennum sjálfir. Siðan
DO
Konfekt meistarinn frá
Hollandi, sem skrifaði
fagbækur um sæigætis-
gerð.
Þegar tekizt hafði að koma
Súkkulaðiverksmiðjunni á lagg-
irnar, búið var að afla fag-
þekkingar og véla, fóru hjólin að
snúast af sjálfu sér. Við fengum
þýzkan konfektsérfræðing frá
Þýzkalandi til að byggja upp kon-
fektgerðina. Hann hét Theo Schill
og var hjá okkur i átta ár. Arið
1954 fengum við svo hollenzkan
sérfræðing, Weino að nafni frá
Rotterdam. Hann var geysilega
flinkur sælgætisgerðarmaður og
jafnvígur á öllum sviðum. Hann
var hér tvisvar og hafði mikil
áhrif á framleiðslu okkar og
rekstur. Þessi maður er frægur
sérfræðingur og er held ég eini
maðurinn, sem skrifað hefur sér-
fræöirit um sælgætisgerðir.
Sérfræðingar og vélar.
Sérfræðingarnir, sem hingað
komu, urðu vitanlega að gera sér
þær vélar og aðstöðu að góðu sem
fyrir voru hjá Lindu, en þeir lögðu
á ráðin um kaup á nýjum vélum
og er nú svo komið, að manns-
höndin kemur ekki nálægt sæl-
gætisframleiöslunni. Ég kalla það
ekki þótt fólk sé eitt og annaö að
gera við pökkun og öskjur en
aðalvinnan fer fram i vélum og
við eyðum milljónum króna i
vélar á hverju ári, til að anna
eftirspurn og gæðakröfum og
svona hefur það alltaf verið og við
höfum ekki undan.
Stórhýsið á Oddeyri.
Hannað af Iðnaðar-
málastofnuninni og
þýzkum sérfræðingum.
Þegar Linda hóf störf var hún i
200 fermetra húsnæði. Starfsliðið
var fjórar stúlkur og einn skrif-
stofumaöur. Þarna varð Linda til
og oft voru mikil þrengsli. En
þarna var gaman að vinna og
gaman að stjðrna og þá græddi
maður peninga og lifið brosti. Það
var enginn svikinn af viðskiptum
við okkur og ég minnist þess ekki
• S
Éiig
■ ■
Þessi vél vinnur f jölþætt starf. Aöur þurfti fimm vélar til þessara starfa. Svona vél kostar um 9 milijónir króna, cf hana ætti að kaupa i dag

Cr matsal Lindu. Hluti af starfsliöi i kaffitfma