Tíminn - 12.08.1973, Blaðsíða 27

Sutinudagur 12. ágúst 1973.
TÍMINN
27
arinn lokaði augunum, þegar
þetta gerðist. Hins vegar dæmdi
hann mark af islenzka liðinu og
sleppti vitaspyrnu á Frakka, er
einn af varnarleikmönnum
Frakka varði skot Guðgeirs
Leifssonar með höndum á mark-
linu. Þannig var allt á móti is-
lenzka liðinu, sem sýndi skinandi
leik, en varð að sætta sig við tap.
Búnir að vinna
alla meistaratitla
Þegar Þorbergur er spurður að
þvi, hvað valdi lélegum árangri
Fram i 1. deildinni i sumar, vill
hann litið gera úr sinum þætti, en
segir hins vegar, að aðalástæðan
sé áhugaleysi leikmanna. ,,Fram
er búið að ganga sérstaklega vel á
undanförnum árum og leikmenn
þess búnir að vinna alla
meistaratitla, sem hægt er að
vinna i islenzkri knattspyrnu,
Reykjavikurmeistarar fjögur ár i
röð, bikarmeistarar 1970. Is-
landsmeistarar 1972, auk þess,
sem Fram sigraði i vetrarmótun-
um. Það má segja, að áhuginn
ætti ekki að minnka, þegar svona
vel gengur, en samt er það nú svo,
að hann hefur gert það”.
Einn leikur i miðju móti
getur skipt sköpum
Fram varð íslandsmeistari i
fyrra, en þá voru 10 ár liðin siðan
félagiö vann þann titil siðast.
Þorbergur telur raunar, að Fram
hefði átt að vinna íslands-
meistaratitilinn einnig 1971, en þá
var Fram búiö um miðbik móts-
ins að ná 3 stiga forskoti. Liðið lék
mjög sannfærandi, og hefði með
sigri gegn Keflvikingum aukið
forskot sitt i 5 stig. En Keflviking-
ar stöðvuöu sigurgöngu Fram og
unnu 3:0 á heimavelli sinum. Þor-
bergur telur þennan leik gott
dæmi um það, hvernig einn leikur
i miðju móti getur skipt sköpum.
Fram byrjaði mjög vei i leiknum
og átti þrjú dauöafæri, sem þó
ekki nýttust. Ef þessi tækifæri
hefðu nýtzt, telur Þorbergur aö
Fram heföi unniö leikinn og jafn-
framt íslandsmótið. En ósigurinn
hafði þau áhrif á liðið, að þaö
hálfvegis brotnaði og átti sér ekki
uppreisnarvon það sem eftir var
keppninnar.
Byrjaði sem leik-
maður i 2. deild
Staöa markvarðar hjá Fram
hefur ekki alltaf verið dans á rós-
um. Eins og hjá öllum öðrum fé-
lögunum skiptast á skin og skúrir.
Feril sinn sem meistaraflokks-
maður hóf Þorbergur i 2. deild
1966. Þrátt fyrir, að Fram ætti
góðu liði á að skipa og væri tvi-
mælalaust bezta lið deildarinnar,
munaði minnstu, að liöið kæmist
ekki upp i 1. deild. Leikirnir i 2.
deild — baráttan fyrir sæti i 1.
deild — tók vitaskuld á taugar
Þorbergs sem annarra ieik-
manna liösins.
Arið eftir, 1967, var Þorbergur
ekki talinn bezti markvörður fé-
lagsins og var þar af leiðandi oft-
ast á varamannabekknum. En
1968verður hann fastur meistara-
flokksleikmaöur og náði á
skömmum tima þeim sessi aö
vera talinn bezti markvörður ís-
lands. Þar meö kom fram það,
sem Karl Guðmundsson hélt fram
Þorbergur Atlason — 13 landsleikir auk tslandsmeistaratitils.
i starfi sem „landsliðseinvaldur”,
sem sjáist bezt á þvi, hve litla
gagnrýni hann hafi hlotið fyrir
val á landsliðinu i 5 ár.
Sterkasta landsliðsvörnin að
mati Þorbergs var þegar Ellert
Schram og Guðni Kjartansson
léku á miðjunni og Jóhannes og
Einar Gunnarsson voru bakverð-
ir. Hann segist ekki kvarta undan
þvi að hafa jafngóða
varnarleikmenn og Sigurberg
Sigsteinsson og Martein Geirsson
fyrir framan sig i leikjum með
Fram, og telur þá hafa veriö
sterkari miðverði i fyrra en Guðni
og Einar eru nú.
Biður eftir öðrum
markverði
Það hefur oft hvarflað að
Þorbergi að leggja skóna á
hilluna, bæði vegna þeirra
meiðsla sem hann hefur hlotið, og
eins vegna þess, hve æfingar og
keppni taka mikinn tima frá
fjölskyldunni. Að visu hefur
eiginkonan rikan skilning á
þessu, þvi að sjálf var hún i röð
fremsta iþróttafólks landsins,
Islandsmeistari og methafi,
Halldóra Helgadóttir. Þau hjón
búa, á vistlegu heimiii sinu að
Nóa’túni 25 ásamt tveimur börn
um sinum.
Kannski hættir Þorbergur eftir
keppnistimabilið i ár. Hann er að
biða eftir öðrum markverði, sem
getur tekið sæti hans hjá Fram.
Nú er Hörður Helgason, mágur
hans, sem var varamarkvörður
hans um nokkurt skeið, að
flytjast til Reykjavikur aftur
eftir að hafa verið á Akranesi þar
sem hann lék m.a. með 1. deildar
liði Akraness. Kannski tekur
hann sæti Þorbergs. Hins vegar
vona þeir, sem þekkja Þorberg,
kunnáttu hans sem markvarðar,
seiglu og ódrepandi keppnisskap,
að hann eigi eftir lengi enn að
iklæðast markmannspeysunni.
Þeir hafa beöiö eftir þvik að hann
byrjaöi aftur, af þvi aö þeir hafa
vitað, að hann kemur alltaf aftur.
—alf.
fyrir tæpum áratug, þegar Þor-
bergur var litt þekktur, aö hann
ætti eftir aö verða landsliðsmark-
vörður. Þessi spá virtist ekki ætla
að rætast. Þorbergur lék meö
unglingalandsliði 1965, en stóð sig
ekki allt of vel i leikjum eftir það.
Og klaufamörkin uröu nokkuö
mörg, sem sett voru á hans reikn-
ing. En þegar hann geröist aðal-
markvöröur Fram — og stóð
einn fyrir þeirri stöðu — fækkaði
klaufamörkunum fljótlega. Og
það var ómetanlegur styrkur
fyrirhann að hafa Jóhannes bróð-
ur sinn í vörninni fyrir framan
sig.
Gekk vel meðan
Hafsteinn og
Rikharður réðu ferðinni.
Þorbergur kom inn i landsliðið
1968. Vegna meiösla, sem hann
hlaut á landsliðsæfingu, missti
hann af leiknum gegn Arsenal.
Þorbergur sem leikiö hefur 13
landsleiki, segist hafa veriö
nokkuö ánægur með nvernig staö-
ið hafi verið að æfingaundir-
búningi landsliösins á þessum ár-
um, einkum meðan Hafsteinn
Guðmundsson og Rikharður
Jónsson réðu ferðinni. Þorbergur
segist álita að Hafsteinn
Guömundsoson hafi verið farsæll
s
'flÚtt- 8e H LJÓÐFÆRAVERZLUNIN
RÁÐHÚSTORGI 5 • AKUREVRI • SlMI (96)1-15-10 • PÖSTHÖLF 557
Hann bíður eftir því, að
annar markvörður taki
við stöðu hans hjá Fram.
Verður það mágur hans?
BÆJARINS
Sportvörur — Viðlegubúnaður — Veiðileyfi
— Veiðitæki —
Allar almennar
íþróttavörur til sumar- og vetraríþrótta —
Hljómplötur og kassettur