Tíminn - 14.10.1973, Qupperneq 21

Sunnudagur 14. október 1973.
TÍMINN
21
,,1 hamrinum bjó tröll,/I hólnum álfur....” segir í þekktu ljóöi. Hér sést
bóndabær og fólk að störfum —og svo sannarlega er rækilega kvikt af
huldum vættum i grendinni.
Nærmyndir af vinnubrögöum hjónanna.
Katrin og Stefán viö vinnuborðiö sitt. „Þaö hlýtur aö vera gaman aö vinna svona sjálfstætt heima hjá
sér”, kann einhver að hugsa. Já, en til þess þarf dálitið meira en löngunina eina. Fólk þarf lika aö vera
gætt listrænum smekk og hæfileikum, og þeir hlutir eru alls ekki öllum gefnir.
sjálfum, ekki sizt þeim, sem bú-
settir eru erlendis og eru orðnir
svo fullorðnir, að þeir muna þá
tima, þegar þjóðin lifði við þau
kjör og þær aðstæður, sem þar er
verið að lýsa.
— Þið takið efni lagt aftan úr
öldum?
— Já, já, einkum þó búningana.
Ég er nú einu sinni þannig gerð,
að ég hef alltaf verið hrifnari af
eldri búningunum okkar, heldur
en þeim, sem komu fram fyrir til-
verknað Sigurðar málara.
— Svo að þinn smekkur er aftar
itimanum en smekkur Sigurðar?
— Já, það má vel orða það svo.
Auðvitað neita ég þvi ekki, að
Sigurður gerði mikið fyrir þjóð-
búninginn okkar. Það þurfti eitt-
hvað að gera fyrir Islenzkar kon-
ur, svo að þær gætu haldið áfram
að nota þjóðbúning. En að þvi
hlaut að koma, eins og lika hefur
komið á daginn, að ungar, is-
lenzkar konur ganga ekki i þess-
um búningi daglega. Þess vegna
finnst mér, að ef við,sem nú erum
ungar, ætlum að koma okkur upp
þjóðbúningum, að þá þurfum við
að reyna að leita svolitið aftur i
þessa gömlu búninga, sérstak-
lega þó með efnisvalið. Aður fyrr
var vaðmál yfirleitt notað i pilsin
og dagtreyjurnar og léreft eða
sirs í svuntur og blússur. Þetta er
mikið þjóðlegra en að notanælon-
efni eða eitthvað állka, eins og al-
gengt er orðið nú á dögum.
— Ertu eingöngu með kvenbún-
inga I huga?
— Ég ætlast ekki til þess af
blessuðum karlmönnunum okkar,
að þeir fari að ganga i þjóðbún-
ingum, enda held ég að vandgert
yrði að finna íslenzkan karl-þjóð-
búning.
— Við skulum halda áfram með
þjóðlegheitin: Hafið þið valið
ykkur efni úr Islenzkum þjóðsög-
um?
— Nei,fram aö þessu höfum við
ekki valið okkur efni úr þjóð-
sögunum, þótt vissulega sé þar
ærið myndaefni. Við höfum aðal-
lega stuðzt við islenzka atvinnu-
hætti, og þar er að visu nógu af að
taka.
Þegar ég var barn, var ég svo
heppin að vera mikið i sveit, þar
sem gömul amboð voru notuð. Ég
þykist þvi hafa nokkra þekkingu á
þeim málum, þótt ég sé kaup-
staðarbarn. Sfðan hef ég reynt
eftir beztu getu að kynna mér
þessa hluti og bæta við þekkingu
mina á isl. atvinnuháttum, bæði
utan húss og innan. Ég á hér við
heyskap, tóvinnu, eldhússtörf og
margt fleira. Auðvitað þekki ég
ekki þessar erfiðu aðstæður af
eigin raun, eins og þær voru i
gamla daga, en engu að siður held
ég, að myndir minar séu trú-
verðugar, enda hef ég hugsað
mikið um þessi mál og gert mér
Framhald á bls. 39.
Fornkappar meö vopn sin og
verjur.
Hamingjusöm fjölskylda. Ungi pilturinn hefur yfirgefiö keltu pabba sfns til þess aö geta handleikiö öskubakka. Þaö er nauösynlegt aö hafa eitt-
hvaö handa á milli.