Tíminn - 20.11.1973, Blaðsíða 12

\7
TÍMINN
Þriðjudagur 20. nóvember 1973.
(Naf nlaus bréf, ógnanir um
barnsrán og sprengjuárásir
á Jackie, auk alls konar
kryddaöra greina heims-
blaðanna, hafa ekki gert
Jackie Kennedy lífið auð-
veldara eftir að hún gekk að
eiga Ari Onassis. Hann
verndar hana eftir beztu
getu, en það er erfitt, því að
hjónin dveljast oft á sitt
hvorum jarðarhelmingn-
um. En Jackie veit sínu viti.
Hún leyf ir Onassis meira að
segja að heimsækja Maríu
Callas, þótt henni veitist
það erfitt..)
Hlýjar regnskúrir l'alla á litinn
sýprislund á grisku eynni Skorpi-
os. John F. Kennedy, forseti
Bandarikjanna, var myrtur i
Dallas, Texas, fyrir fjórum árum
og ellefu mánuðum. Aristotle
Onassis hafði séð um, að engum
væri leyft að koma til Skorpios og
„einka”her hans varnaði öllum
óviökomandi landgöngu. Þetta
var nú einu sinni „brúðkaup
aldarinnar” og það var ekki auð-
velt að fá blaðamenn til að snúa
sér að meira aðkallandi málum.
Allir blaðamenn heimsins svifu
eins og engisprettur umhverfis
Skorpios. Jackie Kennedy gerði
sitt ýtrasta til að þeir fengu sinn
málsverð, en hann var ef til vill
ekki ætur..
— Við vitum, að þið skiljið, að
þær stundir renna upp i lifi hvers
manns, að hann vill vera i friði.
Við barnsfæðingu, giftingu og lát.
Gerið svo vel aö láta okkur vera!
En þessi tilmæli eggjuðu blaða-
mennina aðeins, þvi að enginn
þeirra dirfðist aö snúa tómhentur
heim. Fréttir á að afhenda, þótt
ekkert fréttnæmt sé. Þá er bara
að „búa þær til”. Sami gamli
söngurinn. Fjöldinn allur hafði
lagt eitthvað af mörkum til að fá
staðreyndir og „réttar” fregnir
og nú fengu þeir aðeins leifarnar
af borði rika mannsins.
Fáeinir blaðamenn lentu i
höndunum á „slagsmálahund-
um” Onassis og sumir hlutu ljót,
en þó óveruleg meiðsli. Ljós-
myndari fékk vænt kjaftshögg og
grýtt var steinum.
Caroline, dóttir Jackies, sem
var augasteinn föður sins^fannst
vist leitt að eignast annan föður.
Hún var ósköp litið hrifin af þess-
um litla og dökkleita manni, en
John stóö með stjúpföður sinum.
Onassis leyfði honum að leika sér
að vild og John litli ók um eyjuna
Skorpios i hestvagni, sem eigin-
lega átti aðeins að nota á golf-
vellinum. Foringi af Christinasat
við hlið hans og hélt i taumana.
Alexander, sonur Onassis,
ræddi stuttlega viö blaðamenn:
— Ég þarfnast ekki stjúp-
móður, en pabbi þarf að eignast
konu, sagði hann.
Unnt er að leyna ýmsu
með sólgleraugum
Jacqueline Kennedy, fædd
Bouvier, var sett i dýrustu skóla
Bandarikjanna og var eitt ár viö
nám i Sorbonne i Paris. Siðar
vann hún sem blaðaljósmyndari
við dagblað i Washington (þar
kynntist hún öldungarþingmann-
inum Kennedy!) og siðar breytti
hún allri innréttingu Hvita húss-
ins i smekk hinnar nýju yfirstétt-
ár. t Hvita húsinu gat hvarvetna
aö lita málverk og ljósmyndir af
Jackie. Almenningur minntist
hennar sem glæsilegrar fyrir-
myndar. Nú birtist hún i stuttum,
filabeinslitum pilsum. Ofan pils-
ins bar hún eins konar peysu,
þakta pifum og blúndum. Valen-
tino i Róm var sköpuðurinn.
Brúður og brúðgumi héldu á
appelsinublómstrum. Otal kerta-
ljós loguðu i kapellunni Panayitsa
(Jómfrúin litla) og þar rikti
leyndardómsfullt andrúmsloft.
Allt til þeirrar stundu hafði
Jackie ekki skapað slikt leiftur
umhverfis sjálfa sig.
t þetta skipti bar Jackie ekki
dökk sólgleraugu (sem henta vel
breiðleitu andliti hennar og nefi),
né huldi Ari sig að baki slikra
hluta, en hann felur sig gjarnan
að baki dökkra glerauga til að
hlifa sjóninni, eftir þvi sem hann
segir. Sannleikurinn er hins veg-
ar sá, að hann notar þau af göml-
um vana — eða vegna þess, að
augnaráðið gæti komið upp um
hann, þegar hann er á mikilvæg-
um ráðstefnum!
Það er einnig einkennandi, að
Jackie skuli nota sólgleraugu, þvi
að hún vill fela sig fyrir um-
heiminum. Mörgum finnst þeir
öruggir að baki sólgleraugna.
Ari—„Dvergurinn illi”
Viku eftir brúðkaupið skrifuöu
heimsblöðin meira eða minna ill-
girnislega um þetta fræga brúð-
kaup.
— Þegar Nixon stóð i kosninga-
baráttunni hafði hann griskan
blaöafulltrúa, sagði gaman-
leikarinn Bob Hope. — Nú vilja
allir hafa það eins!
Einn af fyrrverandi aðstoðar-
mönnum Kennedys sagði fýlu-
lega: — Hún hvarf frá töfra-
prinsinum til Kalibans! (Sá
siðarnefndi er eins og allir vita
ljótur og illgjarn dvergur i leikrit-
inu „Ofviðrið” eftir Shakes-
peare).
í Le Monde i Paris stóð: —
Jacqueline Kennedy sýndi að-
dáunarvert þrek, þegar Kennedy
forseti var grafinn. Nú hneykslar
hún heiminn með þvi að giftast
manni, sem gæti verið faðir
hennar! (Onassis er 23 árum eldri
en Jackie!) Og blaðið segir enn
fremur: — Ferill Onassis brýtur i
bága við allar þær hugsjónir, sem
hinn frjálslyndi forseti barðist
fyrir! Það voru ekki allir jafn
beiskir. Elizabeth Taylor sagði
hrifin:
— Það er stórkostlegt, aö þau
skyldu rugla reitunum saman!
Talið ekki illa um Ari. Hann er
töfrandi, en það vita engir nema
þeir, sem þekkja hann!
Já, hún Liz Taylor „þekkti”
Ari...
Óperusöngkonan Maria Callas
stundi, þegar hún frétti að elsk-
huginn fyrrverandi hvildi nú i
faðmi eftirsóttustu ekkju heims-
ins.
— Fyrst léttistég um mörg kiló,
svo missti ég röddina og nú hef ég
misst Onassis i ofanálag! kvein-
aði hún.
Fyrri kona Onassis — Tina,
margreifaynja af Blandford —
skaut perluhæns á landareign ut-
an við Madrid. Sá hún laglegt
brúöuhöfuö Jackies i skotfæri,
þegar hún miðaði?
Jackie óttaðist sjálf ekki álit
umheimsins.
— Ég get gert allt sem mig lyst-
ir, er sagt, að hún hafi sagt við
eina vinkonu sina. — Ég gæti gert
allt, nema strokið með Eddie
Fisher! (Fisher var frægur um
stund, meðan hann var kvæntur
Elizabeth Taylor).
Goðsögninni eytt!
Það litu allir gagnrýnandi á
Jackiejeftir að hún gekk að eiga
Ari.
Otbreitt bandariskt vikublað
kallaði Onassis „0 pabba” og það
breiddist út. Siðar tók rit-
höfundurinn John Davis til máls.
Hann var af Bouvier-ættinni og
fannst Jackie „hafa tekið niður
fyrir sig”. Hann er sérfróður um
ættfr.æði Bouvier-ættarinnar og
frændi Jackies, svo að allir biöu
eftir orðum hans, sem ekki var
langt að biða.
— Hún er hætt að heilsa mér,
vegna þess að ég skrifaði bók um
hana og þennan mann hennar,
sagði Davies argur. — Mér, sem
sleppti öllu þvi „hættulega” og
„sauruga”. Jackie ætti að vera
mér þakklát fyrir allt það, sem ég
hef gert fyrir hana og ættarsögu
hennar!
Mary Barelli Gallagher var
einkaritari Jackies árin 1957-1964
og hagnaðist á útgáfu bókar sinn-
ar „Lif mitt hjá Jacqueline
Kennedy”. Sú bók var framhalds-
saga i timaritinu McCalls.Að áliti
skáldkonunnar hafði hún beðiö
lengi með að birta langt mál, sem
að hennar áliti þurfti að birta.
Hún bar ekki sérlega hlýjan hug
til fyrrverandi vinnuveitanda
slns, en hún kunni mætavel við
Robert Kennedy. Þess vegna beið
hún með útgáfu bókarinnar, unz
hann var látinn. En henni fannst
hún geta lagt spilin á borðið, þeg-
ar Jackie gifti sig aftur.
Jackie létti mikið, þegar önnur
skáldkona, Liz Smith, ákvað að
leggja skáldverk sitt á hilluna,
þegar Robert Kennedy var skot-
inn til bana.
ógnanir og
nafnlaus bréf
Það er ekki Jackie og Ari að
kenna, hvað blaðamenn hafa
skrifað illa og rangt um þau eftir
giftinguna, en þau hafa heldur
ekki gert neitt til að leyna þvi
óhófs- og letilifi, sem þau lifa.
Vitanlega er hægt að benda á það,
að Onassis vann sér inn auðævi
sin með mikilli vinnu og að hann
á þvl peningana og ræður sjálfur,
hvernig hann notar þá. En viðs
vegar I veröldinni rlkir sultur og
neyð og því er óhófslif ekki vin-
sælt. Hjónin hafa fengið mikið af
hótunarbréfum og saklaus börn
Kennedys fengu sinn skerf af
þeim.
JACKIE
hennar