Tíminn - 23.12.1973, Side 40

MERKIÐ, SEM GLEÐUR
HHtumst f haupfélaghtu
fyrirgóóan mat
$ KJÖTIDNAÐARSTÖO SAMBANDSINS
Sunnudagur ■
23. desember 1973.
Þaö var mikiö um aö vera á róluvellinum viö Skúlagötu þegar hún Kristln Eggertsdóttir umsjónarkona vallarins, kallaöi á börnin til aö
færa þeim jóiagjafirnar, sem hún haföi sjálf útbúiö.
(Timamyndir: Róbert).
í JÓLABOÐI HJÁ HENNI
Jólakveðja
fró
Tanzaníu
til Ulaya Kaskazini
„MHESHIMIWA Balozi,
Chief M. Lukumbuzva
pamoja na wafanva kazi wa
Ubalozi wana watkia watu
wa Ulava Kaskazini salamu
za kheri za Krismas na
Mwaka Mpva”.
Þessa kveöju sendir am-
bassador Tanzaniu á
Norðurlöndum öllum nor-
rænum þjóöum á
swahili-tungu, og er tilefnið
að sjálfsögðu sú liðsemd,
sem landi hans og þjóð er
véitt úr þessum hluta heims.
A islenzku hljóðar kveðjan
á þessa leið:
„Hans tign, höfðinginn M.
Lukumbuzya ambassador,
og starfsfólk, sendiráðsins
óskar ibúum Norðurlanda
gleðilegra jóla og farsæls nýs
árs”.
Komi virðingartitillinn
okkur annarlega fyrir sjónir,
þá getum við leitt hugann að
þvi, að fyrsti islenzki ráð-
herrann, Hannes Hafstein,
var kallaður „hans
excellency” fyrir sjötiu ár-
um.
STÍNU Á RÓLUVELLINUM
ÞAÐ var mikiö um aö vera hjá
börnunum á barnaleikvellinum
viö Skúlagötu — á ióöinni bak viö
bæjarhúsin — þegar okkur bar
þar aö á þriðjudaginn.
Börnin létu kuldann ekki á sig
fá heldur hömuðust í snjónum á
milli þess, sem þau höfðu auga
með henni Stinu umsjónarkonu.
Astæðan var sú, að þau vissu að
senn liði að þeirri stundu, að hún
kallaöi þau til sin að litla húsinu
sinu og færði hverju þeirra litinn
jólapakka og eitthvað gott I poka.
Og ekki minnkaði það
spenninginn, aö nú átti jóla-
sveinninn að koma I heimsókn til
þeirra. Þaö hafði hún Stina sagt
þeim lika.
Hún Stina heitir öðru nafni
Kristin Eggertsdóttir, og þarna á
róluvellinum hefur hún starfað i
yfir 20 ár. A þessum tima hefur
hún fylgzt meö uppvexti hundr-
uða barna úr nágrenninu, og öll
hafa þau virt hana og dáð.
A hverjum jólum hefur hún haft
það að reglu, að kaupa eitthvert
góðgæti fyrir sina eigin peninga
og gefa börnunum, sem hjá henni
dvelja i það skiptið. Þá hefur hún
einnig gert alls konar hluti, jóla-
sveina, brúöur, dýr og margt
fleira, sem hún hefur látið i poka
ásamt „gotti” og smákökum, og
fært börnunum i jólagjöf.
A þessum jólum voru pakkarn-
ir 70 talsins. Þau, sem ekki fengu
hann þennán dag, vissu aö þeirra
pakki beið hjá henni Stinu þar til
þau kæmu næst.
Þaö var mikiö um að vera þeg-
ar hún Stina dró fram stóra
pokann sinn, og kallaði: „Komið
þið nú, litlu skinnin min, og fáið
pakkann ykkar”.
Allir hlupu eins og litlu fæturnir
gátu borið þá og strax var farið að
| Næsta tölublað Tímansí
y kemur út föstudaginn 28. desember, *
þar eð ekki er rúmhelgur g
dagur fyrr en á þriðja í jólum |
— sem aldrei gleymir að gleðja börnin sín
Þótt frostið væri 15 stig, var ekki
slegiö slöku viö aö smakka á
„gottinu” hennar Stinu, og sama
þótt eitthvað af vetlingnum færi
meö við þá iöju.
rifa upp pakkana. Ekki minnkaöi
gleðin á litla róluvellinum við
það, og mikið af hástemmdum
lýsingarorðum á hugulsemi henn-
ar Stinu kom frá hópnum.
Þótt snjóaði og frostið væri um
15 stig var strax tekið við að narta
I „gottið”. Kökurnar voru
geymdar þar til siðast, og jafn-
framt voru hafðar góðar gætur á
litla rauða fuglinum, sem hver og
einn haföi fengiö. Hann haföi hún
Stina saumað handa þeim og hans
átti að gæta vel.
Siðar. hófst biðin eftir sjálfum
jólasveininum. Þá voru hin eldri
búin að koma þeim yngri I skiln-
ing um, að karlinn með mynda-
vélina og svarta skeggið væri
ekki raunverulegur jólasveinn.
Þegar við yfirgáfum róluvöll-
inn og hana Stinu og börnin henn-
ar öll, voru rauðu nefin klesst upp
að grindverkinu, og allir biðu
spenntir eftir þvi, að jólasveinn-
inn, sem hún Stina þekkti og haföi
sagt þeim frá, færi að koma.
— klp —
Þaö var fast haldiö um pakkana, þegarheim var fariö eftir veiziuna á róluveliinum.