Tíminn - 18.01.1974, Side 16

16
TÍMINN
Föstudagur 18. janúar 1974.
A. Conan
Doyle:
Doktor
Lana
(Dularfulli
læknirinn)
2
sem hún áleit aö væri læknisins.
En röddin var svo hvöss og ólik
venjulegum málrómi húsbónd-
ans, að frú Woods sárnaði mjög
mikið.
„Mér heyrðist þér kalla, lækn-
ir”, sagði frú Woods.
Hún fékk ekkert svar. Hún leit á
klukkuna á leiðinni til herbergis
stns, þá var klukkan hálftólf.
Litlu sfðar milli klukkan ellefu
og tólf, kom einhver, sem finna
vildi lækninn, sá barði að dyrum,
en engu var þá svarað. Þessi sið
komni gestur var kona ein, frú
Madding, kona kaupmannsins i
þorpinu, og lá maöur hennar
þungt haldinn i taugaveiki. Lana
læknir hafði fyrr um daginn þeðið
hana að lita inn og láta sig vita,
hvernig liðan manns hennar
væri. Frú Madding sá, að ljós log-
aði I bókastofunni, en er hún hafði
árangurslaust barið nokkrum
sinnum að dyrum, áleii hún
að læknirinn hefði farið i
sjúkravitjun og sneri við það
heim til sin.
Stuttur akvegur lá frá húsinu
niður á þjóöveginn, var akbrautin
lýst af gaslukt, sem hékk á
hliðstólpanum. Þegar frú
Madding ætlaði út um hliðið, kom
maður gangandi eftir veginum
Hún hélt, að það væri kannski
læknirinn að koma frá sjúkravitj-
un, hún beið þvi viö og varð undr-
andi, er hún sá að þetta var
Arthur Morton, hinn ungi góss-
eigandi. Við birtuna frá luktinni
sá hún, að hann var æstur i
bragði, og aö hann hélt á stórri
svipu í hendinni. Hann var i þann
veginn að fara inn um hliðið, er
hún ávarpaði hann. „Læknirinn
er ekki heima, herra Morton”.
„Hvernig vitið þér það?” spuröi
hann með nokkrum þjósti.
„Ég barði að dyrum á
lækningastofunni”, svaraði hún.
„Ég sé, að þarna logar ljós”,
mælti ungi maðurinn og horfði
heim aðhúsinu. „Það er i lesstofu
hans, eða er ekki svo?”
„Jú, herra Morton, en ég er
viss um að hann er ekki heima”.
„Jæja, hann hlýtur þó að koma
aftur”, sagði Morton um leið og
hann fór inn um hliðið, en frú
Madding hélt heim til sín.
Klukkan þrjú um nóttina versn-
aði manni hennar svo mjög, að
hún varð óttalsegin og ákvað að
sækja strax lækninn. Þegar hún
fór inn um hliðið, þótti henni
kynlegt að sjá mann einn, sem
virtist vera að fela sig bak við
nokkra lárviðarrunna i garðinu.
Þetta var áreiðanlega maður, og
að þvi er hún gat bezt séð var það
herra Morton. En hún var svo
áhyggjufull um erindi sitt, að hún
gaf litinn gaum að öðru og hrað-
aði för sinni heim að húsinu.
Þegar hún kom þangað, sá hún
sér til undrunar að ljós logaði enn
i lesstofu læknisins. Hún barði þar
að dyrum, en enginn svaraði. Hún
barði mörgum sinnum, en án
árangurs. Henni fannst óliklegt,
að iæknirinn hefði gengið frá log-
andi ljósi, hvort sem hann hefði
farið að heiman eða gengið til
rekkju. Þvi kom henni i huga, að
hann hefði kannski sofnað i stóli
sinum. Hún barði þvi á gluggann
á lesstofunni, en það bar engan
árangur. Hún tók eftir þvi, að
dálitil rifa var milli gluggatjaids-
ins og gluggakarmsins, og var
þvi hægt að gægjast inn i stofuna.
Þetta var litil stofa, lýst upp
með stórum lampa, sem stóð á
kringlóttu borði i miðri stofunni.
Engan mann var að sjá, og hún
gat ekki komið auga á neitt
óvanalegt, nema hvað óhreinn,
hvitur hanzki lá i einu horninu
utan við ljósbauginn frá lampan-
um. En þegar hún litaðist betur
um, gat hún greint mannsfót á
gólfinu, og við nánari athugun sá
hún sér til skelfingar, að það sem
henni hafði sýnzt vera hvitur
hanzki, var mannshönd, sem lá
þar á gólfinu.
Hún skildi nú, að eitthvað
hræðilegt hafði komið fyrir,
hringdi þvi við aðaldyrnar og
vakti ráðskonuna, frú Wood.
Konurnar tvær fóru þvi næst inn i
bókaherbergiö en sendu
þjónustustúlkuna eftir lögregl-
unni.
Hjá boröinu lengst frá gluggan-
um fundu þær Lana læknir er lá
þar á gólfinu endilangur —
steindauður. Sjá mátti, að þarna
hafði verið beitt ofbeldi, þvi ann-
að augað var bólgið, og merki eft-
ir högg voru sjáanleg á hálsi og
andliti. Andlitsdrættirnir voru
þrútnaöir, og þótti af þvi mega
ráða, að maðurinn hefði verið
kyrktur. Hann var i hversdags-
fötum sinum og hafði á fótum
inniskó, og voru sólar þeirra al-
veg hreinir. Gólfábreiðan bar aft-
ur á móti merki um óhrein för eft-
ir stivél, þar sem morðinginn
hafði aö líkindum stigið fótum
niður. Það sýndist vafalaust, að
árásarmaðurinn hefði farið inn
um dyrnar að lækningastofunni,
drepið lækninn, og þvi næst lagt á
flótta. Eftir fótsporunum að
dæma var auðsætt að þau voru
eftir karlmann Lengra en þetta
komst lögreglan ekki i rannsókn
sinni.
Engin merki um rán voru sýni-
leg, og gullúr læknisins var I vasa
hans Stór peningaskápur var i
herberginu, hann var læstur en
tómur. Frú Woods hafði orðið
þess vör, að læknirinn geymdi
þar allmiklar upphæðir i pen-
ingum en daginn áður hafði hann
borgað út háan reikning, og þótt
einsætt, að sú Væri ástæðan fyrir
þvi að skápúrinn var tómur, en
ekki hitt, að rán hefði verið
framið. Einn var sá hlutur, er
saknað var þarna úr stofunni og
grumgrunsamlegt þótti. Ljós-
mynd af ungfrú Morton hafði
ávallt staðið á skrifborðinu. Nú
hafði hún verið tekin úr um-
gerðinni og var horfin. Frú Woods
hafði sér myndina, þegar hún
kom inn kvöldið áður, en nú var
hún horfin. En þarna á gólfinu
fannst annar hlutur, grænn augn-
hlif,. sem frú Woods gat ekki
munað til að hafa séð áður. Vel
mátti þó vera að þessi hlif hefði
verið i eigu Lana læknis, og virtist
þetta ekki geta gefið neina bend-
ingu um glæpinn.
Grunurinn snerist allur i eina
átt, og Arthur Morton, hinn ungi
herragarðseigandi, var strax tek-
inn fastur. Hann unni mjög systur
sinni, og það var sannað, að eftir
að trúiofun þeirra, hennar og
Lana læknis var rofin, hafði
Morton verið mjög reiður og
hefnigjarn i tali um þennan fyrr-
verandi unnusta systur hans.
Einhver hafði lika séð hann á leið
upp akbrautina heim að húsi
læknisins klukkan um ellefu
kvöldið áður en glæpurinn var
framinn, og hafði hann þá veiði-
mannssvipu i hendi. Þvi var það
skoðun lögreglunnar, að hann
hefði ruðzt inn til læknisins, sem
annaðhvort af ótta e7a reiöi hefði
hrópaö svo hátt, að lrú Woods
heyröi það. Þegar svo frúin kom á
vettvang, þótti liklegt, að hann
hefði reynt að sefa gestinn, og
þess vegna boðið ráðskonunni að
hverfa aftur til herbergis sins. En
eftir það mundi ræðan hafa
harðnað rnilli gestins og húsráö-
anda, þar heföu orðið átök og of-
beldi framið, sem endaði með
dauða læknisins.
Við likskoðun og krufningu kom
það i ljós, að hann hafði gengið
með hjartasjúkdóm, þótt engan
hefði grunað það áður. Mátti þvi
vel vera, að hann hefði beðið bana
af einhverjum orsökum, sem
heilbrigðum manni hefðu verið
óskaðlegar. Loks var þaö skoðun
manna, að Arthur Morton hefði
fjarlægt mynd systur sinnar og
snúið siðan heim á leið, en dregiö
sig i hlé milli lárviðarrunnanna til
þess að mæta ekki frú Madding
við garðshliðið.
Þannig hafði safnazt keðja af
likum, og ákæran var alvarleg.
Að hinu leytinu var hægt að
færa fram ýmis atriði til varnar
hinum ákærða. Arthur Morton
var ákaflyndur og nokkuð
drembilegur, eins og systir hans,
en hann var mikils virtur og vin-
sæll af öllum. Engin vildi trúa
þvi, að hann hefði drýgt slikan
glæp, það var i algjörri mótsögn
við hina heiðarlegu og drengilegu
persónugerð mannsins.
Sjálfur kvaðst Arthur Morton
hafa verið ákveðinn i þvi að ná
tali af Lana lækni um nokkur
áriðandi fjölskyldumálefni. Hann
neitaði með öllu að nefna systur
sina i þessu sambandi. Hánn neit-
aði þó ekki, að þetta fyrirhugaða
samtal hefði, eða mundi hafa orð-
ið óvinsamlegt. Hann hefði frétt
hjá sjúklingi einum, að læknirinn
væri úti, svo hann beið við til
klukkan 3 um morguninn eftir
þvi, að læknirinn kæmi heim aft-
ur. En svo þraut hann þolinmæð-
ina og fór heim. Hvað snerti
dauða læknisins, þá vissi hann
ekki meira um þann atburð en
lögregluþjónninn, sem tók hann
höndum. Aður fyrr höfðu þeir
verið nákomnir vinir, hann og
hinn látni maður, en atvik, sem
hann vildi helzt ekki tala um,
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
K
U
B
B
U
R
/Þú skalt lita þannig áþað\
er meö]að tönnin þin sé eitt af þvi for
tannninu. 'gengilega iþessum óendanlega
° alheimi, þar sem timinn
itekur aldrei enda.
r 1
Ég er samt^
með tannpinu.
llill
iill: iÍi
Föstudagur
18. janúar
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.20.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Knútur R. Magnússon
heldur áfram að lesa söguna
„Villtur vegar” eftir
Oddmund Ljone (12).
Morgunleikfimi kl. 9.20.
Tilkynningar kl. 9.30. Létt
lög á milli liða. Spjallað við
bændur kl. 10.05. Morgun-
poppkl. 10.25: John Mayall
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.10 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Siðdegissagan: „Fjár-
svikararnir” eftir Valentin
Katajeff. Ragnar Jóhannes-
son cand. mag. les (10).
15.00 m iðdegistónleikar:
Wagner-söngvar. George
London, Birgit Nilsson og
fleiri syngja ariur úr óper-
um eftir Wagner.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15 Veðurfregnir.
16.20 Popphornið.
17.10 Útvarpssaga barnanna:
„Blesi" eftir Þorstein
Matthiasson. Höfundur les
(5).
17.30 Framburðarkennsla i
dönsku.
17.40 Tónleikar. Tilkynningar.
18.30 Fréttir. 18.45 Veður-
fregnir. 18.55 Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Fréttaspegill.
19.20 Auðlindasjóður. Kristján
Friðriksson forstjóri flytur
erindi.
19.45 Heilnæmir lifshættir.
Björn L. Jónsson læknir
flytur erindi: Hringrás lifs-
ins og lifræn ræktun.
20.00 Sinfóniskir tónleikar:
Frönsk hljómsveitarverk.
a. Sinfónia nr. 1 i C-dúr eftir
Georges Bizet. Fila-
harmóniusveitin i New York
leikur, Leonard Bernstein
stj. b. „Sheherazade”, verk
fyrir sópranrödd og hljóm-
sveit eftir Maurice Ravel.
Victoria de Los Angeles
syngur með hljómsveit Tón-
listarskólans i Paris,
Georges Pétre stj. c. „Vor”
eftir Claude Debussy.
Hljómsveit Tónlistarskól-
ans i Paris leikur, Ernest
Ansermet stj.
21.00 Við brimhljóð undir Bú-
landstindi. Kristján Ingólfs-
son spjallar við Valgeir Vil-
hjálmsson oddvita á Djúpa-
vogi.
21.30 Útvarpssagan:
„Foreldravandamálið —
drög að skilgreiningu”.eftir
Þorstein Antonsson. Erling-
ur Gislason leikari les (8).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Eyjapist-
ill.
22.45 Draumvisur. Sveinn
Arnason og Sveinn Magnús-
son kynna lög úr ýmsum
áttum.
23.45 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Föstudagur
18» janúar
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 íþróttir fyrir alla Sænsk
mynd iþróttir, sem bæði
heilbrigðir og fatlaðir geta
stundað. Þýðandi og þulur
Dóra Hafsteinsdóttir.
21.05 Landshorn Frétta-
skýringaþáttur um innlend
málefni. Umsjónarmaður
Guðjón Einarsson.
21.40 Mannaveiðar Bresk
framhaldsmynd. 25. þáttur.
Endatafl II Þýðandi Kristin
Eiðsson.
22.30 Dagskrárlok.