Tíminn - 22.03.1974, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Föstudagur 22, inarz 1974.
meirihluta, og Eggert Jónsson
verður bæjarstjóri, en seinni
hluta kjörtimabilsins tók Alfreð
Gislason við bæjarstjórastarfi af
honum. Eftir kosningarnar 1962
hefst samstarf Sjálfstæðisflokks-
ins og Alþýðuflokksins, sem
stendur i átta ár, og það timabil
er Sveinn Jónsson bæjarstjóri,
eða til ársins 1970. En þá hófst
samstarf Framsóknarmanna og
Sjálfstæðismanna, sem stendur
enn, og hef ég gegnt störfum
bæjarstjóra þetta timabil.
— Þetta hefur verið mikið at-
hafnatimabil hjá ykkur, Jóhann?
— Já, það hefur verið við mörg
verkefni að glima, og flest hafa
þau fengið farsælan endi, að ég
vona. Það er ánægjulegt að lita
yfir farinn veg, og það er margt,
sem kemur i hugann, sem gaman
er að minnast. Stoltastur er ég af
þvi, hversu vel gekk að leysa úr
vandamálum Vestmannaeying-
anna. Þar fannst mér Keflviking-
ar bregðast vel við og sýna sann-
an náungakærleik. Bygging Við-
lagasjóðshúsanna fórst vel úr
hendi, og þau voru og verða lyfti-
stöng. Mörg stórmál i þágu
bæjarins sérstaklega hafa verið
leyst af hendi, svo að vel var að
staðið. Þar ber vitanlega hæst
landakaupin. Þetta var eitt fyrsta
málið, sem við tókum fyrir. Það
var leyst með samningum og
eignamati. Rikið hafði þegar
fengið stórt svæði af þvi landi,
sem bærinn þarfnaðist, allt i
bæjarlandinu, og mikið i eigu
félaga. Það var lika búið að
byggja á miklum hluta þess
lands, sem við keyptum. En sem
sagt, við fengum þarna 100 hekt-
ara hjá Keflavik hf, og eitthvað
um 365 hektara hjá rikinu, og
þetta kom sér sannarlega vel. Við
ættum að minnsta kosti ekki að
verða landlausir alveg á næst-
unni!
— Það er þá nánast fráleit
spurning, hvort þú kunnir vel við
þig I starfinu?
Jóhann brosir meðan hann
treður i pipuna sina.
— Þú segir nokkuð. Þetta er
fjölbreyttog umfangsmikið starf.
Verkefnin hafa verið næg og virð-
ast óþrjótandi. Annars er maður
litið með bollaleggingar um það i
sjálfu sér. Verkefnin koma hvert
af öðru, og þá tekur maður þau til
úrlausnar, snýr sér beint að þeim,
hverju fyrir sig, eða fleiri i senn,
ef mikið liggur við.
— Hvað vilt þú segja um stöð-
una hjá Keflavikurbæ, eins og
hún er nú?
— Ja, þaðer þetta með stöðuna.
Ef þú átt við fjárhagslega stöðu,
þá er hún nokkuö góð. Það er dug-
legt fólk, sem byggir Keflavik,
hér eru tekjur góðar hjá fólki.
Hitt er annað mál, að tekjustofn-
ar bæjarins voru lengi ekki full-
nýttir, en það liggur i augum
uppi, að sé hægt að fjölga tekju-
stofnum, aukast opinberar fram-
kvæmdir og verða fjölbreytilegri
með auknum tekjum. Þetta segir
sig sjálft, og er auðvitað mats-
atriði. En fólkinu er alltaf að
fjölga i bænum, eins og við erum
búnir að taka fram. Hitt er svo
annað mál, að raunverulegur
fjöldi bæjarbúa er meiri. Það eru
um 200 ibúðir i bænum, sem eru
leigðar út til starfsmanna
varnarliðsins á vellinum. Þetta
fólk fær opinbera þjónustu að
ýmsu leyti, án þess að greiða
skatta eða skyldur til bæjar-
félagsins. Þannig að það er ekki
fjarri lagi að áætla raunveruleg-
Jóhann Einvarðsson.
Aldarf jórðungsafmæli
Keflavíkur sem kaupstaðar
Rætt við Jóhann Einvarðsson, bæjarstjóra í Keflavík
JÓHANN
EINVARÐSSON,
bæjarstjóri i Keflavik, er Reyk-
vikingurað ætt og uppruna, fædd-
ur 10. ágúst 1938. Foreldrar hans
eru Vigdis Jóhannsdóttir og Ein-
varður Hallvarðsson.
Jóhann lauk prófi frá Sam-
vinnuskólanum árið 1958 og gerð-
ist þá fulltrúi i fjármálaráðuneyt-
inu, þar sem hann starfaði til árs-
ins 1966, en þá var hann ráðinn i
bæjarstjórastarf á tsafirði. Þvi
starfi gegndi hann til ársins 1970,
að hann var ráðinn bæjarstjóri i
Keflavik, við myndun núverandi
bæjarstjórnarmeirihluta Fram-
sóknarmanna og Sjálfstæðis-
manna, og þar hefur hann starfað
siöan.
Kona Jóhanns er Reykvikingur,
Guðný Gunnarsdóttir, og eru for-
eldrar hennar Friða Helgadóttir
og Gunnar Armannsson. Þau Jó-
hann og Guðný eiga tvo drengi,
sem eru 8 og 5 ára gamlir.
Það er vor i lofti, þegar við ök-
um suður ineð sjó. Suðurnesin
heilsa okkur með dumbungi,
brimið svarrar i vikinni við Kúa-
gerði og rigningartjásur krýna
Kcili, en snjóa hefur enn ekki
leyst i Kerlingarf jölluin. Hraunið
er að byrja að taka á sig sinn sér-
kennilega fagra blæ með tilheyr-
andi litadýrð, sem nær fullkomn-
un i haust, áður en snjórinn breiö-
ir blæju sina yfir landið...
Hefðir þú farið þessa leiö fyrir
25 árum, hefðir þú fengið að finna
fyrir veginum. Þá hlykkjaðist
hann á hraunkömbunum, óendan-
legur, að manni fannst, alltaf hol-
óttur, alltaf eins og þvottabretti,
nema þá sjaldan maður var svo
heppinn að lenda strax á eftir
vegheflinum. Þá gerðist það
nefnilega stundum, að ekki kom
deigur dropi úr lofti vikum sam-
an, svo að ekki var unnt að hefla
veginn. Það finnst manni ótrúlegt
nú.
Og þegar suöur i Keflavik kom,
fannst manni þetta hálfgerð
Klondyke. Það var alveg cins og
menn væru þarna i gullleit, bú-
andi i herbergisskonsum út um
allt, og dýrkuðu Mammoninn á
vellinum og ösluöu aurinn á
Hafnargötunni i ökkia á leiðinni á
böllin i Bíókjallaranum eða
Ungó...
En á meðan þessu fór fram var
ötul, ekki ýkja margmenn, en
hiirkudugleg athafnastétt að
leggja grundvöllinn að Keflavik
vorra daga, útgerðarbænum, sem
tekur á móti og vcrkar, frystir og
vinnur meiri fisk en velflestir bæ-
ir aðrir á landi voru. Völlurinn er
svo sem enn fyrir hendi, en hann
skiptir ekki sköpum nú, eins og
hann gerði áður, og föst búseta
þeirra, sem þarna starfa, færist i
aukana með hverju árinu sem líð-
ur.
Frystihúsin gnæfa við himin,
bátunum fjölgar í höfninni og at-
hafnalifið gengur sinn taktfasta,
vissa gang I litlu Suðurnesjaborg-
inni, sem breiðir bergarma sina
móti sæfaranum og býður hann
velkominn til malbikaðra stræta
sinna, reisulegra húsa, fjöl-
breyttra þjónustufyrirtækja á öli-
um hugsanlegum sviðum — vel-
kominn i hóp þess fólks, sem
þarna unir sér og vill hvergi ann-
ars staöar eiga heima.
Við erum staddir hjá bæjar-
stjóranum i Keflavik, Jóhanni
Einvarðssyni, og enda þótt i
sjálfu sér sé engin ástæða til að
finna sér tilefni til að ræða við
þennan alúðlega, dugmikla æðsta
mann bæjarfélagsins, sem gegnt
hefur þessu vandasama starfi
undanfarin fjögur ár við vaxandi
vinsældir bæjarbúa og samstarfs-
manna hans i bæjarstjórn, höfum
við fundið okkur það til erindis, að
Keflavik skuli nú vera 25 ára
gömul sem kaupstaður, en kaup-
staðarréttindi hlaut bærinn 22.
marz 1949.
— Það er svolitið gaman og
eftirtektarvert að fylgjast með
ibúafjölguninni hér i Keflavik-sið-
asta aldarfjórðunginn, segir Jó-
hann og blaðar i skjölum, sem
stórt skrifborð hans er þakið af. —
Seinasta árið, sem Keflavik telst
hreppur, eru ibúarnir 2067, en
fjölgar um 90 á næsta ári, og þeg-
ar bærinn fær kaupstaðarréttindi,
eru ibúarnir orðnir 2157. Þá fer
skriðan af stað. Við manntal
næsta ár eru ibúar Keflavikur
2383, fimm árum siðar 3742, og
árið 1960 eru ibúarnir 4700. A
næstu árum rennir Keflavik sér
upp i fimmta sætið af kaup-
stöðunum, hvað ibúafjölda snert-
ir, og hefur haldið sig þar siðan.
Árið 1965 eru ibúarnir 5.128, 1970
eru þeir 5.663 og 1. desember sl.
reyndust þeir vera 5.977, — og
ekki hefur þeim fækkað siðan.
— Segðu okkur nú svolitið af
forverum þinum i bæjarstjóra-
starfi, Jóhann.
— Já, fyrsti bæjarstjórinn var
Ragnar Guðleifsson, og hann
gegndi þvi starfi til 1954. Þá hefja
Framsóknarmenn og Sjálfstæðis-
menn samvinnu, og Valtýr Guð-
jónsson verður bæjarstjóri. 1
næstu bæjarstjórnarkosningum
vinna Sjálfstæðismenn hreinan
Bær I byggingu. Séö yfir Garöahverfiö I Keflavik.