Tíminn - 22.03.1974, Blaðsíða 16

16
TÍMINN
Föstudagur 22. marz 1974.
hugsanir sínar, meðan hann reiddist heimsku Jónasar,
hefði hann sagt:
— Fjandinn haf i allt kvenfólk! Hvers vegna þarf það að
koma upp á milli okkar Svölu? Hvers vegna gat hún ekki
verið karlmaður? I hvert skipti, sem ég hitti hana, tala
viðhana, eða rétti henni höndina, rekur þetta asnastykki
Jónas upp ramakvein!
Fuglsgarg vakti hann upp af hugleiðingum hans, —
hann var kominn langt inn fyrir bústað Ólafs
Guðmundssonar. Hervirki dríslanna í dalnum
umkringdu hann og innilokuðu, og í yfirþyrmandi
kyrrðinni heyrði hann rödd árinnar. Honum datt í hug,
hvað Svala hefði sagt um fossbúann og hættuna við að
sofna á fljótsbakkanum,og upprifjunin barst honum
ekki eins og upprif janir gera venjulega, heldur var eins
og röddin talaði til hans.
Það var rödd Svölu. Hann heyrði oð hennar, eins og
þau voru sögð á þessari stundu. Og þau hljómuðu í eyr-
um hans með unaðslegri, fagurri rödd hennar. Hjarta
hans barst frá honum niður eftir eyðidalnum að húsinu
með grindverkinu, en þar fyrir utan stóð stúlka og lítill
bláref ur, það umvafði þau — því að hjarta hef ur arma,
ekki síður en vængi — þrýsti þeim andartak að sér, og
barst síðan aftur til hans fram dalinn.
Refurinn litli hafði fundið rum i hjarta hans, engu
síður en Svala, því að þegar sálin skynjar ást, spannar
hún allt.
í hverri manneskju eru sálarrætur, sem þó ná aldrei
þroska eða vexti, nema þær komist í snertingu við ástina.
Áeinni nóttu— já stundum á aðeins andartaki — á þetta
kraftaverk sér stað, án þess að manneskjan sjálf geri
sér það fyllilega Ijóst.
Breytingin kom yfir Eirík eins og mild hlýja, yfir-
þyrmandi gæka, fyrirgefning gagnvart því, sem aðeins
klukkustund áður hefði gert hann fokvondan.
Og þó, enda þótt ástin hefði snert sál hans, gerði hann
sjálfur sér það ekki Ijóst, að hann væri ástfanginn af
Svölu. Einskær skilningurinn kemur haltrandi miluvega
á eftir óafvitaðri skynjan, og þar sem ástríðan hefði á
samri stundu vakið meðvitun^ina eins og með lúðraþyt,
kom þessi nýja tilfinning eins og sunnan vindur yfir
limgerði, sem þekkti svo sem ekki áttirnar, sem fann líf
sitt gjörbreytast við snertingu andvarans, og
brumknapparnir skutu samtímis upp kollinum á meðal
þyrnanna.
Þegar hann gekk út dalinn aftur, var hann ekki vitund
reiður Jónasi. Hann skyggndist um eftir Svölu, þegar
hann gekk framhjá húsi hennar, hann hefði glaðzt yfir
því að fá að heilsa henni en hún var hvergi sjáanleg,
og hann var hálf-vonsvikinn. Skammt frá kirkjunni
mætti hann Ólafi Guðmundssyni, sem heilsaði honum,
eins og hann var vanur, og Eiríkur svaraði kveðju hans,
án þess að gera sér Ijóst, að kveðja hans var talsvert
vingjarnlegri en vanalega.
Þegar hann kom heim, var Jónas kominn aftur og sat
að kvöldverði. Það var eitthvað kyndugt við þessa heim-
komu eftir það leikræna reiðikast, er geislað hafði þarna
smástundu áður. Þetta var svo nauðalíkt Jónasi, og
hálfa mínútu stóð Eiríkur og horfði á bakið á Jónasi,
fátæklegt borðið og fábrotna innanstokksmunina. Það
var eitthvað viðkvæmnislegt við aumingja Jónas, sem
eftir allan flækinginn og nurlið hafði komið upp þessu
yfirlætislausa heimili, og sem hafði hætt sér í eldinn
vegna Svölu, sem hann áleit vera í hættu.
Hann gekktil Jónasar og lagði handlegginn vingjarn-
lega á öxlina á honum.
-----Þú ert kjáni, Jónas, sagði hann.
Jónas snéri eldrjóðu andlitinu að honum. Hann var
með munninn fullan af mat og skær tárin streymdu
niður kinnar hans. Að gráta og borða í sömu andránni,
það var einmitt eftir Jónasi.
Hann reyndi að kyngja matnum í flýti, svo að hann
gæti mótmælt orðum Eiríks, en það var eitthvað í f ram-
komu hins, sem stöðvaði hann, svo að hann kyngdi matn-
um, en sagði ekkert.
Eiríkur gekk að stólnum sínum, þar sem lagt hafði
verið á borð fyrir hann.
— Þú skilur mig alls ekki, sagði hann. í dag, þegar ég fór
til þess að líta á ísjakann, fór ég, alveg eins og ég hefði
gert, ef ég hefði verið með þér. Ég hafði ekki hugsað
mér að eyðileggja líf frænku þinnar. Drottinn minn, ég
gæti alveg eins hugsað mér að leggja hendur á eitthvað
af börnum séra Ólafs. Veiztu virkilega ekki, að kvenfólk
skiptir mig alls engu máli lengur?
Jónas fann innst í vitund sinni, að Eiríkur var að segja
satt, en engu að síður fann hann það á sér, að það hafði
orðið breyting á Eiríki. Hann kom alls ekki með neinar
skýringar eða reyndi að afsaka sig.
En jaf nskjótt og hann var búinn að gera sér grein fyrir
því, að Eiríkur bjó ekki yfir neinu illu gagnvart Svölu,
fæddist nýr ótti innra með honum. Hugsa sér, ef Eiríkur
væri orðinn alvarlega ástfanginn af Svölu og hún af hon-
um?
Tilhugsunin um, að Eiríkur eyðilegði líf Svölu, fannst
honum næstum ekki eins skelfileg og sú, ef hún færi að
giftast honum og elska hann.
Hann gat sætt sig við það, að hún giftist ólafi, vegna
þess að það hjónaband yrði ekki byggt á ást. En hann
imyndaði sér, að hann myndi ekki geta afborið að sjá
hana giftast og búa í ástríku hjónabandi. Hann sagði við
Þú gejtur ekki j
saet.rii'er a>.. <
nátturan hafi )--------
myndað þessar Hver
Eða hérlendur listamaður,
fvlanny. Ertu enn sanni
færður um að plánetan,
■\ sé óbyggð?
Til þess að
segjaþér,
hvaða dagun
lillllll
I
1
Föstudagur
22. marz
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Sfðdegissagan:
„Föstuhald rabbian” eftir
Harry Kamelmann Séra
Rögnvaldur Finnbogason
les (9).
15.00 Miðdegistónleikar: Tón-
list eftir Maurice Ravel
Hljómsveit tónlistarskólans
I Paris leikur Menuett
Antique
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku
16.00 Fréítir. Tilkynningar.
16.15. Veðurfregnir.
16.20 Popphornið
17.10 titvarpssaga barnanna:
„Óli og Maggi með gull-
leitarmönnunum” eftir
Armann Kr. Einarsson.
Höfundur ies (7).
17.30 Framburðarkennsla i
dönsku
17.40 Tónleikar. Til-
kynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöidsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.25 F’réttaspegili
19.40 Þingsjá
20.00 Tónleikar Sinfóniu-
hljómsveitar islands i
Háskólabiói kvöldið áður.
Stjórnandi: Ka'rsten Ander-
sen. Einleikari: Gunnar
Kvaran a. Sinfónía nr. 3 i
Es-dúr „Hetjuhljóm-
kviðan” eftir Ludwig van
Beethoven. b. Seliókonsert i
a-moll op. 129 eftir Robert
Schumann. c. „Benvenuto
Cellini”, forleikur eftir
Hector Berlioz. — Jón Múli
Árnason kynnir tónleikana
21.30 Otvarpssagan: „Ditta
mannsbarn” eftir Martin
Andersen NexöEinar Páls-
son les (2).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir Lestur
Passiusáima (35)
22.25 Ummyndanir Sex goð-
sögur i búningi rómverzka
skáldsins Óvids með tónlist
eftir Benjamin Britten. I
fimmta þætti les Ingibjörg
Þ. Stephensen söguna um
Narkissus i þýðingu
Kristjáns Árnasonar.
Kristján Þ. Stephensen
leikur á óbó.
22.45 Draumvisur Sveinn
Árnason og Sveinn Magnús-
son kynna lög úr ýmsum
áttum
23.45 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Föstudagur
22. mars 1974
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Að lleiðargarði
Bandariskur kúrekamynda-
flokkur.
Ofrikismenn
Þýðandi Kristmann Eiðsson
21.25 Landshorn
Fréttaskýringaþáttur um
innlend málefni.
Ums jónarmaður Svala
Thorlacius.
22.05 Litið skákmót i sjón-
varpssal
Sjötta og siðasta skák.
Hvitt: Tringov.
Svart: Friðrik Ólafsson.
Skýringar flytur Guðmund-
ur Arnlaugsson.
22.35 Ugla sat á kvisti
Skemmtiþáttur með upp-
rifjun á dægurtónlist og
dansmenningu áranna 1954
til 1960.
Meðal gesta i þættinum eru
Lúdó-sextett, KK-sextett og
Kristján Kristjánsson
Umsjónarmaður Jónas R.
Jónsson
Áður á dagskrá 2. febrúar
siðastl.
23.40 Dagskrárlok