Tíminn - 10.01.1975, Blaðsíða 13

Föstudagur 10. janúar 1975.
TÍMINN
13
Ingvar Baldursson, Akureyri:
Samstarf við íhaldið
er algjör neyðarlausn
— viðtal tekið á 16. flokksþingi Framsóknarflokksins
Ingvar Baldursson frá Akureyri
hefur setiö á tveimur flokks-
þingum áður. Á 16. flokksþingi
Framsóknarflokksins starfaði
hann i flokksmálanefnd SUF-
siðan spurði hann fyrst um störf
þingsins.
— betta flokksþing var tals-
vert öðruvisi i starfsháttum
heldur en þau sem ég hef áður
setið. Nefndir voru færri, aðeins
fjórar, en unnið var i stað þess i
umræðuhópum, sem fólk gat
valið a ð eigin vild. Ég starfaði i
undirnefnd og gat þvi litið fylgzt
með málaflokkum umræðuhóp-
anna, sem áreiðanlega hafa
verið mjög áhugaverðir. Ég tel
þessa breytingu til mikilla bóta.
— Hvað viltu segja okkur um
starfsemi FUF á Akureyri?
— Félag ungra framsóknar-
manna á Akureyri hefur alla tið
verið með virkustu félögunum
úti á landsbyggðinni. Þó er ekki
þvi að leyna, að almenn deyfð
virðist ríkjandi i félagsmálum
almennt og ber að harma það.
Sfðast liðið ár hefur starfsemi
FUF á Akureyri verið mjög virk
og valda þar mest tvennar
kosningar á árinu. Ungir menn
unnu mjög vel 'og fengu að lokn-
um kosningunum mjög aukinn
hlut. Mér finnst mjög áberandi
hve margt er af ungu fólki á
þessu flokksþingi, en einkan-
lega ber hér meira á kvenfólki
en áður. En þrátt fyrir þessa
sókn ungs fólks innan flokksins
finnst mér áhrif þess heldur litil
enn sem komið er a.m.k.
— Hver eru brýnustu hags-
munamál Akureyrar og
kjördæmisins yfirleitt?
— Orkuskortur er mesta
vandamál norðlendinga, en
hann hefur verið mikill undan-
farin ár. Hefur um það bil helm-
ings orkunnar verið aflað með
oliu. Truflanir hafa verið allt of
tiðar og eins og ástandið er i
orkumálum heimsins i dag, er
engan veginn viðunandi að
nýbyggingar skuli ekki fá raf-
magnshitun.
Uppbygging vegakerfisins er
Framhald á 19. siðu
Skylda okkar við
hina öldruðu
Við búum i velferðarþjóðfélagi
m.a. i þeim skilningi, að byggt
hefur verið upp tryggingakerfi,
sem leitast við að tryggja
einstaklingum, sem verða fyrir
ýmiss konar skakkaföllum s..s.
sjúkdómum, slysum og oft á tiðum
varanlegri örorku, fjárhagslega
af komumöguleika.
í ellefu hundruð ár hefur það
verið talinn sjálfsagður hiutur, að
aidraða fólkið, sem búið er að skila
þjóðfélaginu stærstum hluta af
sínu ævistarfi, ætti öruggt skjól og
athvarf. Allt fram á þessa daga,
hefur meirihluti þessa fólks átt at-
hvarf i skjóli fjölskyldu sinnar. En
islenzka fjölskyldan hefur breytzt
með breyttum þjóðfélagsháttum.
Þessi þjóðlifsbreyting hefur leitt
til þess, að þarfir eldra fólksins
fyrir aðstoð þjóðfélagsins hafa
aukist. Ýmiss konar þjónustu-
stofnanir eru þegar fyrir hendi,
sem leysa hluta af þðrf gamla
fólksins fyrir umönnun, þegar það
er ekki lengur fært um að sjá um
sig sjálft. Vantar þó allmikið á að
þeirri þörf sé fullnægt.
Sumt eldra fólk kýs þó heldur að
búa á eigin heimilum, en skilning-
ur samborgaranna á þessari sjálf-
sögðu kröfu virðist af mjög skorn-
um skammti. Það verður að
byggja upp þjónustu og heimilis-
hjáp, er tryggi það, að þessir
. þjóðfélagsþegnar geti sem lengst
og við sem mest öryggi búið á
heimilum sínum, sem jafnvel
meirihluti ævinnar hefur farið i að
byggja upp.
Virðist sem löggjafinn hafi ekki
enn fundið brýna þörf fyrir það, að
móta heildarstefnu i þessu máli, en
þetta er samfélagsskylda sem ekki
má dragast lengur að verði
fullnægt.
E. Jóh.
Framsýni
í upphafi nýs árs er gott að horfa um öxl og gá
að hvað betur hefði mátt fara. Þegar svo er gert,
mætir oft sama málið huga manns við hver ára-
mót. Það er sumum málum áskapað að verða
eilifðarmál, að þvi er virðist. Þannig er um
kynslóðabilið svokallaða.
I þjóðfélaginu sem heild, er kynslóðabil tilbún-
ingur. Þar eru engin mörk milli kynslóða, sem
greinanleg eru. Hins vegar á sér stað mishröð
þróun, sem mótar hvert timabil sögunnar. Það er
rangt að álykta að orsaka til þróunar sé að leita
hjá hinum yngri. Þeirra er að leita hjá þeim, sem
eldri eru og eytt hafa lifi sinu til þess að aðlagast
eða breyta umhverfi sinu.
Stjórnmálaflokkum hefur sumum ekki þótt nóg
að gert i kynslóðamálum, og hafa gjarnan sett
ákveðið mark til viðmiðunar um það, hvenær
menn yrðu fullorðnir. Á Islandi og viðar hefur
þetta mark verið ákvarðað við 35 ár. Afleiðing
þessa er, að fullorðnum mönnum er haldið i barn-
dómi með þessu kerfi.
Hver orsökin til þessarar aldurskiptingar
hefur verið i upphafi er ekki ljóst, en afleiðing-
arnar eru hins vegar ljósar. Reynslan hefur sýnt,
að þessi skipting getur gert einn stjórnmálaflokk
að tveim heildum. Yngri deild flokksins hefur þá
gefið upp á bátinn vinnu við bingó og böll, en hef-
ur þess i stað snúið sér að stjórnmálalegri vinnu.
Fullmótaðar stjórnmálaályktanir eru oft af-
rakstur þessarar vinnu. Það er augljós óhag-
kvæmni þess að tvær heildir — skipulagslegar —
ljúki gerð stefnumótandi ályktana og berjist
siðan harkalega fyrir þeim. Slikt þýðir vig og ill
deilur. Þetta kerfi, að skipta mönnum i hópa eftir
aldri eða kyni, býður heim erfiðleikum af ófyrir-
sjáanlegu tagi og er gjörsamlega óraunhæft, og
óviðeigandi á okkar timum. Ætli menn hins vegar
að viðhalda skipulaginu, þá verður að átta sig á
þeim erfiðleikum, sem reynslan hefur kennt okk-
ur að er á þessari skiptingu, og mæta þeim.
Forystusveit flokka af þessu tagi verður að
sýna þá framsýni að lita á ungt fólk i flokki sinum
sem eftirmenn sina. Það verður að fela þessu
unga fólki ábyrgðarhlutverk og trúnaðarstöður,
þar sem ferskar hugmyndir, og atorka þess fær
notið sin i sameiginlegri vinnu þeirra, sem skipa
sama stjórnmálaflokk. Þetta unga fólk á skil-
yrðislaust að velja úr hópi þein a, sem unnið hafa
i röðum ungra manna og sannað þar hæfileika
sina.
Sá sem gengurfram hjá þessu fólki og gripur til
annarra utan samtakanna sjálfra, hefur ekki
mikla framsýni til að bera. Þeir sem starfað hafa
taka þessu sem móðgun og vanvirðu, sem eðlilegt
er.
Innan Framsóknarflokksins hafa verið gerðar
ýmsar breytingar, sem miða að bættu samstarfi
hinna eldri og SUF. Á þær er litil reynsla komin,
en vonandi eru þær til bóta. Breytingar eru þó
ekki nóg — það þarf einnig að koma til góður vilji
til samstarfs, og góðum vilja kemur nauðsynleg
framsýni til með að fylgja.
PE.