Tíminn - 31.01.1975, Blaðsíða 13

Föstudagur 31. janúar 1975.
TÍMINN
13
SKORTIR TILFINNANLEGA
MEIRA KENNSLUHÚSNÆÐI
— segir Egill Olgeirsson, bæjarfulltrúi á Húsavík
Ráðuneytis-
ringulreið
— og byggðastefna
í reynd
Egill Olgeirsson er 25 ára
garnall bæjarfulltrúi á Húsa-
vik. Hann er rafmagnstækni-
fræðingur fæddur og uppal-
inn þar. Það er alltaf fagnað-
arefni þegar svo ungum
mönnum eru faiin trúnaðar-
störf i stjórnmálum. SUF
siðan átti orðastað við Egil
um viðhorf hans og fram-
kvæmdir i nóvember á sfð-
asta ári.
— Hver eru helztu við-
fangsefni þin i bæjarstjórn?
— Það er alltaf erfitt að
taka við fjárhagsáætlun,
sem útbúin hefur verið af
annarri bæjarstjórn og litlu
hægt að breyta, svo að fram-
kvæmdir þetta árið geta ekki
orðið eins og ég hefði helzt
viljað. Ég álit, að i tið fyrr-
verandi bæjarstjórnar hafi
alltof mörg verkefni verið i
takinu i einu. Það á að taka
færri verk fyrir i einu og full-
vinna þau, þannig að þau
komist fyrr i gagnið. Helztu
mál min i kosningabarátt-
unni voru e.t.v. æskulýðs-,
iþrótta- og skólamál. Húsa-
vik býður mikla aðstöðu til
iþróttaiðkana. Við höfum
góðar skíðabrekkur rétt við
gagnfræðaskólann, þar sem
eru skiðalyftur og oft eru þar
allt að 200 unglingar á skið-
um. Ég legg mikla áherzlu á
það, að nú verði unnið að þvi
að fullgera iþróttavöllinn og
skiðalyftu. Siðan þarf að
hefja önnur verkefni eins og
byggingu iþróttahúss sem
hefði löglega stærð keppnis-
vallar.
Aðkomumönnum hér
finnst oft að skólamál á
Húsavik hljóti að vera i góðu
lagi, þvi að hér erum við með
nýjan gagnfræðaskóla. Það
er hins vegar misskilningur.
Það sem byggt hefur verið er
aðeins fyrsti áfangi af þrem-
ur. Nemendum hefur mikið
fjölgað, kennslufyrirkomu-
lag er breytt og við erum eini
bærinn á Norðurlandi fyrir
utan Akureyri, sem er með
framhaldsdeild þ.e.a.s.
fimmta bekk. Mið hliðsjón af
grunnskólalögunum þá tel ég
sýnilegt að 1976 verðum við
lentir i vandræðum með
unga fólkið, þvi þá þarf það
að leita burtu til frekari
menntunar ef ekki verður
lokið við II. og III. áfanga,
sem átti reyndar að vera lok-
ið 1974. Þetta mál er svo
brýnt, að ef ekkert verður að
gert þá verðum við að skera
niður fimmta bekk strax
næsta vetur og siðan hætta
fjórða bekk 1976 og tvisetja
gagnfræðaskólann aftur.
Ég legg mikla áherzlu á að
haldið verði i horfinu a.m.k.
en ekki gengið skref aftur á
bak i skólamálum hér.
Ég tel, að hér ætti að koma
fjölbrautarskóli, sem gæfi
kost á framhaldsnámi.
Reyndar hefur verið unnið
að þvi að fá fjárveitingu til
II. hluta og ég ætla ,að vona
að fjárveitingarvaldiö taki
tillit til þess. Þetta atriöi tel
ég brýnast i skólamálum
Húsavikur eins og málum er
nú háttað.
— Nú ert þú áreiðanlega
með yngstu bæjarfulltrúum
á landinu. Hvernig fellur þér
starfið?
— Það væri hægt að segja
fyrir mig persónulega, að
mér fellur það i einu orði
Framhald á 19. siðu
Fyrir rúmlega einu ári var
þess farið á leit viö sjávarút-
vegsráðuneytiö, aö leyfi yröi
gefiö til leigu frystiskips,
sem notaö yröi á loönuver-
tiöinni, sem þá fór i hönd.
Var þetta i alla staöi mjög
eölileg máialeitan, þar sem
útlit var fyrir gott verö á
frystri loönu og meiningin
þvi sú, aö frysta sem allra
mest, en allar Ilkur á þvi, aö
afkastageta frystihúsanna
yröi ekki nægileg.
Leitað var umsagnar
nokkurra hagsmunaaðilja,
— ekki þó sjómanna ef rétt er
munaö —, þ.á.m. frystihúsa-
eiganda og sölusamtaka
þeirra. Ekki komu opinber-
lega fram mótmæli þessara
aðilja, en það lá i loftinu, aö
þeir hafi ekki verið býsna
hrifnir af hugmyndinni og
látið ráðuneytið um þaö vita.
Niðurstaða málsins varð
hins vegar sú, að ekki var
unnt að veita þetta leyfi
vegna laga frá 1922, sem
bönnuðu fiskverkun um borð
i erlendum skipum i islenzkri
lögsögu. Vafalitið hafa það
verið lögfróðir embættis-
menn ráðuneytisins, sem
komust að þessari niður-
stöðu, undir handleiöslu þá-
verandi sjávarútvegsráö-
herra, Lúðviks Jósepssonar.
Nú hefur hins vegar
sjávar ihaldsráðherrann
Matthias Bjarnason, komizt
að þeirri niðurstööu, væntan-
lega með tilstilli hinna sömu
lögspöku ráðuneytismanna,
að leyfa beri norsku bræðslu-
skipi vinnslu loðnu innan
fiskveiðilögsögunnar á yfir-
standandi loönuvertiö. Eöa
voru það ef til vill flokks-
bræðurhans tveir, sem fórna
vilja sér fyrir dreifbýlið með
þvi að lána þeim við Húna-
flóann svo sem eina rækju-
vinnslustöð, sem veittu hinar
júridisku leiðbeiningar að
þessu sinni?
Hvað um þaö, — nú virðist
ekkert þvi til fyrirstöðu, að
erlent skip fái vinnsluheim-
ild og þarf ekki einu sinni
lagabreytingu til, þó að hlið-
stæöri leyfisbeiðni hafi veriö
hafnað fyrir einu ári á þeirri
Framhald á 19. siðu
Loddaraskapur íhalds
Loddaraskapur ihaldsins.
Ef staldrað er við nú eftir siðustu ára-
mót og litið til baka, hugurinn látinn
reika yfir siðastliðið ár getur ekki hjá
þvi farið að jafnvel alþýðumaðurinn,
sem hefur mjög slævða athyglisgáfu
vegna of langs vinnudags, komist að
þeirri niðurstöðu að árið hafi verið við-
burðarrikt á ýmsum sviðum. óhætt er
að fullyrða að stórviðburðir i stjórn-
málaheiminum hafi þó sett hvað mest-
an svip á þetta ár.
Fall stjórnar Ólafs Jóhannessonar olli
okkur framsóknarmönnum og öðrum
félagshyggjumönnum ómældum von-
brigðum. Ef atburðirnir fyrir og i kring-
um þingrofið eru skoðaðir betur kemur
margt fram sem þarfnast meiri athug-
unar.
Það verður t.d. ekki með sanni sagt,
að þeir verkalýðsforingjar, sem stóðu
fremstir i flokki við að koma vinstri
stjórninni á kné hafi þá i reynd látið
hagsmuni launþeganna ráða gerðum
sinum. Jafnvel þó maður vilji ganga sig
upp að hnjám i þvi að vera sanngjarn,
og skilja erfiða aðstöðu fyrrverandi for-
seta A.S.Í. til að styðja frumvarp Ólafs
Jóhannessonar, sem hann kallaði
„Viðnám gegn verðbólgu”, þá stendur
það sem óhagganleg staðreynd að fall
vinstri stjórnarinnar þýddi i reynd verri
aðstöðu og minni möguleika launþega-
samtakanna til að hafa áhrif á gang
þjóðmála og um leið mun verri lifsaf-
komu launþega.
Það er nú einu sinni svo, að gaman er
að halda um stjórnartaumana á skút-
unni þegar vel gengur, en það er i hæsta
máta litilmannlegt og óábyggilegt að
stökkva strax fyrir borð þegar á móti
blæs. Við framsóknarmenn undir
traustvekjandi og röggsamri forustu
þ.v. forsætisráðherra ólafs Jóhannes-
sonar, ákváðum að sjálfsögðu að tak-
ast á við efnahagsvanda sem orðinn var
nokkur. Annar samstarfsflokkur ásamt
Magnúsi Torfa Ólafssyni ákvað að gera
það sama og ber að meta það. En þrátt
fyrir margendurteknar tilraunir tókst
ekki að fá stjórnarandstöðuna til að
taka ábyrga afstöðu til þessara mála.
Þjóðin stóð nú augliti til auglitis við
það, að fullkomlega óábyrgir pólitiskir
ævintýramenn steyptu þjóðinni út i
mikla efnahagserfiðleika, sem annars
hefði verið hægt að milda og draga úr að
miklum mun hefði ábyrgðartilfinning
ráðið gerðum stjórnarandstöðunnar.
Afleiðingar alls þessa hlutu þvi að
verða þingrof og nýjar kosningar. Þrátt
fyrir þær staðreyndir, að við tilkomu
vinstri stjórnarinnar undir forystu
Framsóknarflokksins tók lifið i landinu
fjörkipp, kjör launafólks stórbötnuðu,
þjóðarbúskapurinn stóð með meiri
blóma en nokkru sinni fyrr og almenn
velmegun i landinu var miklu meiri en
áður. 1 þeim byggðarlögum, þar sem
áður hafði rikt atvinnuleysi og kyrking-
ur, rikti nú bjartsýni og framfarasókn.
Með allar þessar staðreyndir i huga
má með sanni segja, að hlýir vindar
hafi blásið um land og þjóð.
Mátt hefði ætla, að menn mætu það
einhvers og sýndu i verki, hve gott var
að losna úr klóm ihaldsins og hinna
andfélagslegu afla. En hvað gerðist? Að
ins
loknum kosningum höfðu fyrrverandi
stjórn og stjórnarandstaða jafnt þing-
fylgi. Þetta hlaut að verða okkur fram-
sóknarmönnum vonbrigði. Um stjórn-
armyndunartilraunir á sl. sumri skal
ekki fjölyrt að sinni, en þó verður að
hafa það skýrt i huga, að ef Alþýðu-
bandaiag og Alþýðuflokkur hefðu látið
hagsmuni launafólks sitja i fyrirrúmi
hefði Ólafi Jóhannessyni tekizt að
mynda nýja vinstri stjórn. Þetta verða
menn að muna.
Þess vegna, meðal annars, verður
barátta launþegasamtakanna, til að
endurheimta nú jafngildi kjarasamn-
inganna frá þvi febr. ’74 mun erfiðari en
annars.
Það verkaði ekki traustvekjandi er
núverandi forsætisráðherra Geir Hall-
grimsson sagði i áramótaávarpi sinu,
að nú væri ekki timabært að halda á
lofti kröfupólitik. Nú yrðu menn að vera
ábyrgir. Þetta var hægt að segja nokkr-
um mánuðum eftir að Geir Hallgrims-
son hafði sjálfur staðið fremstur i flokki
þeirra er kröfðust þess að stjórn Ólafs
Jóhannessonar færi frá, eins og þá var
ástatt, og hafði einnig neitað stuðningi
við frumvarp um „Viðnám gegn verð-
bólgu” eins og áður er getið. Var það
kannski vegna þess að Geir Hallgrims-
son var orðinn forsætisráðherra, að all-
ir áttu nú að verða fullkomlega ábyrg-
ir?
Þennan loddaraskap verður forystu-
lið verkalýðshreyfingarinnar að hafa
rikt i huga við gerð komandi kjara-
samninga.
H.H.