Tíminn - 24.04.1975, Blaðsíða 10

10
TÍMINN
Pimnitudagur 24. april 1975.

Jónas Guðmundsson
Snör handtök eru viö aö ferma og afferma CARGOLUX vélarnar. Þota, sem stendur á flugbrautinni og hreyfist ekki.kostar fyrirtækiö um
350.000 krónur á sólarhring, svo þaö er viökunnaniegra aö tefja þær sem minnst á jöröu niöri.

Regntími
Við höfðum verið á
flugi mjög lengi.
Klukkustundum saman.
Lengst af yfir Arabiska-
hafi, Indlandshafi og yf-
ir Indland og nú nálguð-
umst við Nicobareyjar,
sem eru skammt norðan
við Súmötru. Höskuldur
tók fram sextantinn,
stakk sjónaukanum upp
i gegnum gat á þakinu á
flugstjórnarklefanum og
byrjaði að leita að sól-
inni Benglaflóinn var
breiður, óumræðanlega
breiður, og frá ströndum
Indlands til Malayja,
eða Malakkaskaga, eins
og hann var nefndur i
landafræðitimum i Mið-
bæjarbarnaskólanum,
eru rúmlega 2000 kiló-
metrar, eða svipuð
vegalengd og frá Kaup-
mannahöfn til Rómar.
Samt var þetta aðeins örlitill
áfangi af flugleið okkar til Kuala
Lumpur, sem var 6000 kilómetra
ferðalag.
Með sundur-
soðinn haus
Ég hefi heyrt, að það sé hægt að
sjóða egg með örbylgjum, og við
vorum einhvernveginn svoleiðis i
kollinum. Soðnir upp úr hávaða
frá fjórum Rollc Royce túrbinu-
hreyflum. Meðan við vorum yfir
Indlandi var lok á suðupottinum,
myrkur, en svo þegar við vorum
byrjaðir að meyrna, var lokið
tekið af okkur og heit sólin brauzt
fram með nýjan dag i fanginu.
Með dagsbirtunni fengum við
nýja uppörvun á hinu óendanlega
flugi. Lóa hitaði kaffi, og ég stakk
úlfaldasteik i óninn. Kannski var
það ekki úlfaldasteik, en mér
fannst ég hafa fengið kryppu,
þegar ég var búinn að borða, svo
ég.... en nóg um það. Já við höfð-
um fengið nýja von og þá ekki sizt
hann Höskuldur, sem nú fékk að
mæla sólina aftur.
t siðasta þætti þessarar sögu
var sagt frá þvi, hvernig nýjar
talstöðvar komu i staðinn fyrir
loftskeytamennina á flugvélun-
um, og hvernig litill tölvukassi
kom i staðinn fyrir hann Höskuld.
Hann varð þá að fara að vinna á
kontór, eftir að tölvan tók af hon-
um vængina.
En nú var enginn tölva, til að
treysta á, heldur aðeins sól, og
Höskuldur haföi nóg að gera að
skila okkur yfir Bengalflóa og
Indlandshafiö allt. Og með ná-
kvæmni hins faglærða manns,
skilaöi CARGOLUX-skrúfuþotan
okkur upp að ströndum Malaysiu.
Framundan var Malakkasund
og Kuala Lumpur. Höfuðborg
Malaysiu.
Við kenndum sársauka i höfð-'
inu, þegar Guðjón, flugstjóri dró
af hreyflunum og beindi málm-
fuglinum mikla niður i hvita
skýja hafið fyrir neðan okkur og
grátt regnið umlauk okkur. Það
var regntimi núna á þessum slóð-
um, enda skammt til miðbaugs.
Svo komum við út úr skýjunum og
dökkgrænt landið blasti við. Ku-
ala Lumpur stendur umlukt fjöll-
um og Kúalafljótið streymir
gegnum borgina á leið sinni til
sjávar. Það er á litinn eins og
Jökulsá á Fjöllum, eða vegui inn i
norðanverðum Hvalfirði er eftir
stórrigningar.
Það var heitt og milt og það
hvein i hjólbörðunum þegar
skrúfuþotan snerti glóandi mal-
bikið á flugbrautinni.
Það var sunnudagur og mikill
mannfjöldi var i flugstöðinni og á
götunum. Flugvöllurinn stendur
dágóðan spöl frá miðborginni og
er tviskiptur malbikaður þjóð-
vegur alla leið.
Þaö fyrsta sem vekur athygli
þina er hvað fólkið er rólegt og
kyrrlátt með sig. Það liggur við
að öll þessi rólegheit „stressi
mann upp” og tungumálið virðist
hljommikið og i ósamræmi við
alla þessa kyrrð. Jafnvel dauðýfli
frá Islandi minna á örlyg
Sigurðsson listmálara, þegar
komið er i hina stóisku ró Mala-
ysiu.
Málið, sem þeir tala, heitir
hvorki meira né minna en Bahasa
Malaysia, eða Malay, sem er ná-
skyld indónesisku, sagði maður-
inn sem var að segja mér þetta og
ég kinkaði kolli, eins og ég skildi
samhengið i þessum tveim tungu-
málum.
Kuala Lumpur og Malaysia
minna á Vesturlönd. Þetta var
brezk nýlenda áður og evrópsk
áhrif leyna sér ekki. Flestir tala
lika hrafl i' ensku. Já og svo tala
þeir Iban i Sarawak og Kadazan i
Sabah, hélt maðurinn áfram og
ég hélt áfram að kinnka kolli, og
sannfæra hann með þvi um að
þetta siðasttalda hefði ég nú i
rauninni vitað, eða að minnsta
kosti hefði ég reiknað með þvi.
Vegurinn til hótelsins lá með-
fram Kualafljóti, sem streymdi
fullt af óþverra til sjávar. Þetta
var leir. Dökkur lögurinn hafði
næstum ógnvekjandi áhrif á okk-
ur i bilunum. Handan við fljótið
sáum við stjórnarráðið, sem
margir telja vera fegurstu bygg-
ingu i heimi sinnar gerðar. Þar
rétt fyrir norðan er svo moskan
Masjid Negara, sem er án efa lfka
ein fegursta bygging á þessari
jörð, þótt ekki sé þess getið i nein-
um bókum,sem ég hef séð. Þarna
mega menn fara inn, ef þeir taka
af sér skóna, eins og á hótelinu i
Holsteinsborg á Grænlandi.
Rólegheitin
þjóðareinkenni
Malakkanna?
Farkosturinn fyrir framan flugstöðina i Kuala Lumpur. Vélin hefur nú numið staðar eftir nær 11 klukkustunda flugyfir lönd og höf. 6000 kfló-
metrar hafa veriö lagöir aö baki, þetta var lengsti áfangi ferðarinnar.
Hilton Kuala
Lumpur
tbúar Kuala Lumpur munu
vera á að gizka 1.2 milljónir. Ég
held að þeir hafi allir verið úti á
götu á sunnudagsgöngu þegar
flugsveitina frá CARGOLUX bar
að garði. Götulifið var fjörugt,
marglitir borðar og fánar, kin-
versk tákn, en svo risu skýja-
kljúfar úr stáli inn i milli. Við fór-
um á Hilton Kuala Lumpur hótel-
ið, sem er spánýtt og þykir með
afbrigðum frumlegt og vandað.
Þar inni var hressandi kylja frá
rafkælum, sem stakk i stúf við
mollulegt loftið utan dyra. Loft-
hitinn úti var um 27 gráður og
rakinn var gifurlegur.
Við vorum þreytt eftir þetta
langa flug. Nú átti að stoppa i 18
klukkustundir. Það var i raun og
veru of blóðugt, ab koma i svo
fagra borg og hrjóta þar svo upp i
bæli. Þess vegna- ákváðum við
Gunnlaugur að fá okkur bað og
eitthvað i svanginn, siðan ætluð-
um við út að skoða okkur um. Ég
stóð við gluggann og virti fyrir
mér borgina, sem i raun og veru
var mikið tií falin i laufmiklum
skógi. Þetta var landið þar sem
gúmmitréð óx og dafnaði. Áhöfn-
in ætlaði öll að borða saman og
við mæltum okkur mót i matsaln-
um, sem var i laginu eins og