Fréttablaðið - 04.06.2005, Blaðsíða 64

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 550 5000
Besti
vinurinn
Léttur öllari
Laugardaga kl. 10:00 - 18:00 | Sunnudaga kl. 12:00 - 18:00 | Mánudaga - föstudaga kl. 10:00 - 18:30 | www.IKEA.is
Og svo er bara
að slappa af
IK
E
28
52
5
0
6.
20
05

©
In
te
r
IK
EA
S
ys
te
m
s
B.
V.
2
00
5
Draumasumar
195,-
IKEA/PS VÅLLÖ kanna
1,2 lítrar ýmsir litir
Barnamáltíð
kjúklinganaggar,
franskar og safi
KORINT blómapottur
Ø18 H19 sm 195,- BETTNA blómapottur Ø20 H18 sm
GRÄNSÖ
borð 4.990,-
IGGÖN reykelsi/flugnafæla
3 stk. Ø16 sm 490,-
ÖCKERÖ stóll 2.490,-
ÄNGAR kerti 6 stk. 395,-
390,-
KUNGSHATT garðaskraut
390,-
HAKEBO handgerðar körfur
4 stk. frá 25x25 H15 sm 390,-
290,-
RÖNÖ skrautsteinn tvær gerðir
20 sm 250,-/36 sm 290,-
TYVÖ
motta 76x114 sm 490,-
SMS
Nú er það komið fram í dagsljósiðog hefur enginn mótmælt því sér-
staklega eða vísað því á bug, að hinir
fræknu ölgerðarfeðgar frá Rússlandi
eignuðust Landsbankann á sínum
tíma með því að slá á þráðinn, eins og
það heitir, til þáverandi forsætisráð-
herra og einfaldlega biðja um að fá að
kaupa bankann. Sá díll í gegnum síma
verður líklega að teljast einhver
stærsti díll sem gerður hefur verið í
gegnum síma hér á landi og fer lík-
lega í bækurnar sem eitthvað stærsta
skref sem tekið hefur verið í símsölu-
mennsku hér á landi fyrr og síðar.
GAURINN bara tók upp tólið. Ekk-
ert að stressa sig á þessu. Var í bandi.
Var ekkert að tvínóna við þetta.
Hringdi í kauða. „Hey félagi! Frétti
að þú værir að selja banka! Ííííhaaa.
Ég kaupi.“ Og málið dautt. Dílnum
lokað. Allir sáttir. Nema auðvitað þeir
hinir sem þurftu að fara í gegnum
eitthvað söluferli með tilboðum og
dóti, án þess að vita að þeir áttu aldrei
séns. Þeir nefnilega höfðu ekki vit á
að hringja og einfaldlega biðja um
bankann. Tryggja sér dæmið fyrir
fram.
AUÐVITAÐ á maður alltaf að
hringja í fólk þegar maður vill eitt-
hvað. Bara slá inn númerið. Ekkert
hik. Ég er ómögulegur í þessu. Ég er
nefnilega haldinn léttri símafóbíu,
ótta við símtöl. Mér finnst skrýtið að
vera með einhverja rödd í annarri
manneskju í eyranu án þess að sjá
manneskjuna. Kannski sæki ég illa
að? Ég er alltaf hræddur um slíkt.
Hvað ef fólk er kannski í miðjum eld-
heitum ástarleik þegar ég hringi? „Er
ég að trufla?“ spyr ég, mjóróma. „Já,
nei, nei,“ er dæst hinum megin.
„Hvað?“ Og ég fer í mínus, þið vitið.
ÉG er meira fyrir sms þegar mikið
liggur við. Símtöl klúðrast bara. Ég
hljóma kannski fúll út af einhverju,
en er samt ekki fúll. Röddin mín er
bara svona. Svo þegi ég kannski óeðli-
lega mikið, alveg óvart, þannig að
símtalið fjarar út í sandinn. Samt
meina ég ekkert með því. Sms er
laust við þetta. Sms-skilaboð finnast
mér líka falleg og skemmtileg. Þau
eru meira í anda gömlu sendiboðanna,
sem ungt fólk í tilhugalífi sendi sín á
milli með skilaboð á fallegu bréfsefni
í frönsku sveitaþorpi á miðri 18. öld.
Þið vitið. Sms byggist á hinu ritaða
máli og þar eru margir betur á heima-
velli en í hinu talaða. Sms eru bréf-
dúfur nútímans.
HITT er þó annað mál að oft spilar
maður rassinn úr buxunum með einu
fíflalegu og mjög svo óviðeigandi sms
í hita leiksins, einkum til kvenna. Ég
er reyndar alveg viss um að áður fyrr
gerðu menn það líka og sendu óviðeig-
andi skilaboð með sendiboða eða bréf-
dúfum undir áhrifum áfengis. Fengu
svo kjánahroll dauðans daginn eftir.
EN hvað um það. Ég hefði semsagt
frekar sent sms til forsætisráðherra
ef ég hefði viljað kaupa Landsbank-
ann. En ég er ekki viss um að ég hefði
fengið svar, frekar en aðrir. Og dag-
inn eftir hefði ég ábyggilega eytt því
úr símanum og spurt sjálfan mig eins
og kjáni: Hvað var ég að pæla? ■
BAKÞANKAR
GUÐMUNDAR
STEINGRÍMSSONAR