Tíminn - 14.04.1976, Síða 14

14
TÍMINN
Miðvikudagur 14. april 1976.
TD 275 — TD 400 — TD 400 R
tauþurrkarar
2,75 og 4 kg jafnan fvrirliggj-
andi. Eru ódýrastir I sinum
gæðaflokki.
Ennfremur útblástursbark-
ar og veggfestingar fyrir TD
275.
Credál
ARMULA 7 - SIMI 84450
Pöntunarfélag N.L.F.R.
óskar að ráða
framkvæmdastjóra
að fyrirtækjum sinum.
Umsóknir, þar sem getið er um aldur,
menntun og fyrri störf, sendist undirrituð-
um formanni félagsstjórnar fyrir 26. þ.m.
Njáll Þórarinsson
Tryggvagötu 10. Pósthólf 971.
Hjúkrunarfræðingur
óskast að heilsugæzlustöðinni i Laugarási
i Biskupstungum frá 1. mai.
Góð, ókeypis ibúð á staðnum.
Upplýsingar gefur heilbrigðis- og trygg-
ingaráðuneytið og Jón Eiriksson i sima 99-
6523.
A
Skíðaferðir
um póskana
úr Hafnarfirði og Kópavogi.
Farið verður i Bláf jöll i páskavikunni sem
hér segir:
Hafnarfj. Kóp.
Miðvikud. 14/4 kl. 1.15 1.30
Fimmtud. 15/4 — Mánud. 19/4 kl. 10.15 10.30
og 1.15 og 1.30
Lagt er af stað frá Hvaleyrarholti i Hafnarfirði og við-
komustaðir: Bryndisarbúð, Lækjarskóli, Benzinaf-
greiðsla Esso við Reykjavikurveg, Kársnesskóli, Vighóla-
skóli, verzlunin Vörðufell.
Skiðakennari leiðbeinir þátttakendum.
Tómstundaráð Kópavogs.
Félagsmálaráð Hafnárfjarðar.
Tilboð um
veiðiréttindi
Nýstofnað veiðifélag um vatna-
svæði Þverár i Rangárvallasýslu
óskar hér með eftir tilboðum i
veiðiréttindi i ánni.
Upplýsingar i sima 99-5171 frá kl. 9-
11 f.h. virka daga. Réttindi áskilin
til að taka eða hafna hvaða tilboði
sem er. Tilboðum skal skila i póst-
hólf 38, Hvolsvelli fyrir 1. mai.
Stjórnin.
Auglýsið í Tímanum
Lesendur
segja:
Nokkrar athuaasemdir
um landhelaismólið
Vegna umræðna um hrað-
skreið skip fyrir Landhelgis-
gæzluna væri ekki úr vegi að
leggja eitthvað frekar i það
púkk. Það er ljóst, úr þvi að
LHG útvegaði sér hraðskreiða
bátahér á árunum, að forráða-
menn Gæzlunnar hafa þá þegar
gert sér grein fyrir nauðsyn
hraðskreiðra farartækja á sjó.
Þegar þessi fyrstu kaup mis-
lukkuðust, voru hraðskreið skip
afskrifuð algerlega, i stað þess
að hafa vakandi auga á nýjung-
um.
Ég minnist þess oft frá fyrri
tið, þegar flugvél LHG fann
brezkan togara i landhelgi og
gaf um það upplýsingar til varð-
skips, sem var i verulegri fjar-
lægð. Þá hófst eltingarleikur,
sem staðið gat i margar klukku-
stundir, og a.m.k. einu sinni
slapp togarinn til Bretlands. Ég
held að það sé alveg ljóst, að séu
fengin hraðskreið skip, verður
samvinna flug- og sjógæzlu mun
áhrifarikari en áður.
Ég tel, að við eigum að taka
fullt tillit til óska skipherranna
og ganga ákveðnar eftir
Ashville-skipum og óska eftir
þeim vopnlausum. Við höfum
ekkert við byssur og eldflaugar
að gera, og þetta atriði ætti
kannski að létta Bandarikja-
mönnum að taka ákvörðun. Það
gæti kannski tafið afhendingu
sliks skips eitthvað, en þar til
það fæst mætti bæta við fleiri
skuttogurum i Gæzluna. Ég vil
benda á að togarinn Ver gerir
ekki nema að fylla skarð Þórs,
sem varla telst nothæfur i bili.
Hinn sifelldi söngur, sem
lætur i eyrum, hljóðar svo: „Við
höfum ekki efni á að bæta skip-
um i LHG". Ég spyr aftur á
móti: Höfum við i raun og veru
Bandariskt gæzluskip af
Ashville-gerð, eins og rikis-
stjórnin hefur falað af
Bandarikjamönnum.
efni á öðru? Hvað metum við
þessa auðlind.og hverju viljum
við fórna fyrir hana?
Ég tel mig engan æsinga-
mann, eins og Visir kallar þá
sem ekki eru sammála stefnu
hans, en ég vil engan undan-
slátt. Frá hafréttarráðstefnunni
fréttum viðeftir Hans G. Ander-
sen, að ýmis riki viðurkenni sér-
stöðu okkar i landhelgismálinu,
en sú viðurkenning er að minu
mati litils virði, ef sömu riki
viðurkenna ekki að framkoma
Breta hafi firrt þá öllum rétti til
samninga. Hans G. Andersen
hefur sagt i sjónvarpi eitthvað á
þá leið, að það sé alltaf verið að
spyrja okkur, hvað við viljum
bjóða bretum. Hvers vegna
segir ekki islenzka rikisstjórn-
in: Bretum verður ekkert boðið,
meðan herskipin eru i land-
helginni og að okkar boð,
þegar herskipin hafa verið
dregin út sé að kanadiska regl-
an verði látin gilda. Ég efast um
að rikin með skilninginn geti
annað en fallizt á þá reglu, en ég
efast um að Brfetar fallist á
hana. Bretar segjast eiga
hefðbundinn rétt til veiða á
Islandsmiðum. En hvaða reglur
gilda um hefð?
Að lokum þetta: Þegar fært
var út I 50 milur, var smiðað eitt
nýtt varðskip. Þegar núverandi
rikisstjórn undirbjó útfærsluna i
200 milur, bætti hún engum
skipum við. Arangurinn varð
sá, að rikisstjórnin taldi bráð-
nauðsynlegt að semja við Þjóð-
verja, þvi við gætum ekki varizt
á tveim vigstöðvum. Við sömd-
um við Þjóðverja um 60.000 tonn
af fiski. Ef við reiknum fisk-
kilóið á 100 kr., sem er vist full
lágt, þá er það sem gerzt hefur,
að ein fámennasta þjóð Evrópu
hefur fært þeirri rikustu 6
miljarða á silfurfati, einungis
vegna þess að hún hafði ekki
bolmagn til að verja sina mikil-
vægustu auðlind fyrir „bezta
vini sinum”.
Böðvar Jónsson
Dýrlingur
Kristján Pétursson
S.P. skrifar:
Vegna árangurs þeirra
KristjánsPéturssonar og Hauks
Guðmundssonar af Suðurnesj-
um við uppljóstranir saka-
mála, mætti halda, að þar væru
á ferð eins konar „super”-menn
á borð við dýrling eða 007 kvik-
myndanna. Allavega hafa flest-
ir fjölmiðlar, og svo Kristján
sjálfur, keppzt um að hlaða lofi
á þá fyrir vel unnin störf. T.d.
botnar Kristján flestar blaða-
greinar sinar á, að minna fólk á
helztu uppljóstranir sinar.
Það sætir þó furðu, að rann-
sóknarlögreglan i Reykjavik
skuli ekki mótmæla opinberlega
þeirri endemisy firlýsingu
Kristjáns, að þegar rannsókn
máls sé tekin úr höndum hans
ogfærð rannsóknarlögreglunni i
Reykjavik, þá jafngildi það
niðurfellingu og ónýtingu máls-
ins.
Telja má, aði bili sé komið yfrið
nóg af hugsunarlausum og
mærðarfullum lofsöng um þá
Suðurnesjamenn. Astæða er til
að kanna hvaða aöferöum „öðr-
um en „venjulegir” rann-
sóknarlögreglumenn nota, þeir
Haukur Guðmundsson
beiti við rannsóknir sinar. Það
gæti I það minnsta orðið lær-
dómsrikt fyrir rannsóknarlög-
regluna i Reykjavlk.
Sakborningar i spiramálun-
um margfrægu hafa fullyrt, að
þeir Kristján og Haukur hafi
beitt þá verulegum þvingunum
og einnig blekkingum 1 þeim til-
gangi að þröngva þeim til játn-
inga. Skulu nú tilfærð nokkur
dæmi:
1. Að þeir hafi falsað undir-
skriftir undir játningar (án
þess að þær lægju fyrir). Sið-
an hafi þessum falsjátningum
verið veifað framan i aðra
sakborninga i þvi skyni að
knýja fram játningar um
meðsektir.
2. Að þeir hafi sagt gæzluvarð-
haldsföngum eitt og annað
misjafnt um fjölskylduhagi
þeirra (fanganna) utan múr-
anna, i þvi skyni að gera
þeim vistina sem illþolanleg-
asta. Af þessu leiðir að játn-
ingar verða auðfengnari.
3. Aðþeir hafi „lofað” mönnum
vægari refsingu ef þeir vildu
vitna gegn hugsanlegum
samstarfsmönnum sinum, en
ella hótað mun harðari refs-
ingumH (Auðvitað er það alls
ekki á færi lögregluþjóna að
segja neitt um refsingar.
Akvarðanir um þær taka
dómstólar en ekki þeir).
4. Að Kristján Pétursson fari oft
og einatt einn til húsleita, og
velji sér þá þann tima þegar
annað hvort eru aðeins börn
heima, eða eiginkonur við-
komandi sakborpinga, sem
ekki vita um réttarstöðu sina
gagnvart lögreglunni. Hefur
Kristján valið þessa leiðina til
húsleita, þegar honum hefur
þótt einsýnt um að ekki
mundu forsendur fyrir úr-
skurði um húsleit nægar.
Ofangreindar aðferðir viö
rannsóknir sakamála eru alger
lögleysa, og svo er einnig um
margar aðrar aðferðir þeirra
félaga, sem ekki skal hirtum að
tilgreina hér. Slikar aðferðir
geta verið mjög tvieggjaðar
fyrir réttvisina, svo ekki sé tal-
að um sakborninga sjálfa.
Það er augljóst, hversu mikil-
vægt það er, að til lögreglu-
þjónsstarfa veljist hæfir menn.
Þ.e. menn, sem þekkja þau
lagalegu takmörk sem þeim eru
sett, og sem þeir með eiði hafa
heitið að hlita. Sport- og ævin-
týramennska eiga ekki heima i
þvi starfi. Lögregluþjónar
verða að vera sjálfir löghlýðnir
við störf sin, og mega ekki láta
tilgang helga meðul hverju
sinni. Þeim verður einnig að
skiljast, að þegar sönnunargögn
þrýtur, þá verður ekki lengra
haldið án vilja sakbornings
nema með ólöglegum hætti.
Hafieinhverjir haldið, að hinn