Tíminn - 19.05.1976, Síða 3

Miðvikudagur 19. mai 1976
TÍMINN
3
Hvort er verðmætara: Lífið í
Grímsstaðavör eða einbýlishúsin?
SJ-Reykjavik. — Sjórinn er sl-
fellt að brjóta land vestur i
Grimsstaðavör við Ægissiðu, þar
sem hrognkelsaveiöimenn hafa
bækistöðvar sinar. Pálmar Sig-
urösson, fyrrverandi starfsmaður
Rafmagnsveitu Reykjavikur,
sem reri um langt skeiö út á
Skerjafjörðinn og átt hefur heima
i grenndinni i fjörutiu ár, kveðst
halda að land hafi náð 35-40 metra
lengra út á þessum slóðum, þegar
hann settist þarna að. Veiðar-
færaskúr Pálmars stóö neöstur i
röð þriggja beitingakofa, en i
vetur lá við að hann væri oltinn
um eftir eitt hvassviðrið af hafi
Færði Pálmar þá skúrinn upp
fyrir hina tvo og nú fyrir mánuði
varð annar grásleppuveiðimaður
að fara að dæmi hans, svo kofi
Pálmars er nú i miðjunni.
Hvenær sá þriðji verður að vikja
um set ráða veðurguðirnir.
Feðgarnir Björn Guðjónsson og
Asgeir, sonur hans, taka I sama
streng og Pálmar og segja, að
aldrei hafi gengið eins mikið á
landið og undanfarin tvö ár.
— Við vitum um vandamálið,
sagði Þórður Þ. Þorbjarnarson
borgarverkfræðingur þegar viö
leituðum til hans vegna þessa
máls. Það er rétt að óvenju mikil
landeyðing hefur orðið undanfar-
in tvö ár vegna þrálátrar suðvest-
anáttar. Það þarf að byggja
þarna brimvarnargarða, en það
kostar tugi milljóna, sem við höf-
um ekki á 'reiðum höndum.
Reykjanesskaginn hefur sigiö
um tvo metra frá þvi sögur
herma, og eitt sinn var beit i
Hrakhólmum, sem nú eru sker
fyrir utan Álftanes. Gamli kaup-
staðurinn við Reykjavik er nú
einnig aðeins sker hér úti við
Granda.
— Það er margt brýnna, sem
viö þurfum að gera, sagði Þórður
Þorbjarnarson borgarverkfræð-
ingur, en það kemur að þvi að
gripa verður til ráöstafana þarna
viö ströndina.
Einbýlishúsin, sem standa við
Ægissiðuna nokkru ofar kosta
trúlega orðið einar 40 milljónir
hvert, svo sennilega veröur eitt-
hvað að gert áöur en sjórinn
kemst þangað.
Þegar við komum i Grims-
staðavör var Björn Guðjónsson
nýkominn frá að vitja um grá-
sleppunet sin. Ásgeir sonur hans
var að gera að og setti hrognin
niður i plasttunnur. Þetta gull
hafsins kostar nú 40.000 kr. tunn-
an — brúttó að visu. Fjöldi
drengja úr nágrenninu fylgdist
með, og vildu taka þátt i vinn-
unni, en Björn sagði að þeir yrðu
að flýta sér að stækka meira áður
en þeir yrðu liðtækir við sjó-
mennsku og aðgerð. Gunnar Guð-
jónss., bróðir Bjöms, ýtti nýjum
bát úr vör, sem hann haföi keypt
daginn áður. Þeir bræður eru frá
Bjarnastöðum, sem voru þar sem
gatan Tómasarhagi er nú. Fjöl-
skyldan býr nú við Ægissiöu og er
bundin þessum stað sterkum
böndum. Bræðurnir — einir þrir
— hafa stundað hrognkelsaveið-
ar, Björn sem aöalstarf mestan
hluta ársins, og Ásgeir, sem er 15
ára, segist hafa verið viö þetta
siðan hann man eftir sér. Guðrún,
amma hans, á endur, gæsir og
hænsn, sem hún hefur þarna i
kofa, mest sér til gamans. — Hún
Oft er fleira um manninn en
þetta i Grimsstaðavör enda
myndin tekin á virkum degi.
Um helgar Ieggja margir
hingaö leið sina, og undrast
maöur þá oft hve þeir eru
margir, sem ekki hlifast við
að aka aila leið niður I fjöru,
þar sem veiöimenn eru að
störfum sinum. Flestir hefðu
ekki nema gott af að ganga
þennan spöl, sem er frá
steinsteyptri Ægisslðunni nið
ur I vörina.
er gömul eins og ég, segir Pálmar
Sigurðsson, en vill þó hafa eitt-
hvað fyrir stafni. Ég geri nú lltið
annað lengur en að setjast upp i
bilinn minn, þótt stutt sé að fara
frá Fálkagötunni, aka hingað nið-
ur I vörina og horfa á lifið. Hér er
alltaf eitthvað á seyði breytilegt,
— já, það er engin kyrrstaða.
Jafnvel pósturinn sparar sér ekki
sporin hingað niður eftir til að
spjalla við okkur.
Nú leika sonarsynir minir sér i
bátnum minum hér I fjörunni,
sjálfur ræ ég ekki lengur, segir
Pálmar.
Nær allt land þarna i grennd-
inni, sem áður voru eignarlóðir og
erfðafesta, er nú eign Reykjavik-
urborgar. Hlaðinn steingarður,
sem eitt sinn náði upp á túnið er
nú allur i fjörunni. Fyrir ofan
grasbakkana, sem sjórinn hefur
rofið, liggja heilir móhnausar úr
þeim. Það er eins og börðunum
hafi verið hvolft við eftir verstu
veðrin.
Hrognkelsaveiðimenn við
Grimsstaðavör hafa leitað til
verkstjóra hjá Reykjavikurborg
um að aka grjóti i sjóinn til varn-
ar briminu, hann visaði til
Reykjavikurhafnar, en þar fékkst
það svar að málið heyrði undir
borgarverkfræðing.
— Verður ekkert að gert fyrr
en brimið hefur sorfiö sig Iskyggi
lega nærri reisulegu einbýlishús-
unum ofar á ströndinni? Verður
þá eftir nóg landrými fyrir lifið i
Grimsstaðavör?
Landverndarmenn þurfa ekki að leita langt til að taka myndir af rofabörðum þjóðinni allri til viðvör-
unar, svona lita þeir út bakkarnir við Grimsstaðavör og ofan á þeim má greina heila móhnausa, sem
sjórinn svipti upp I siðasta hvassviðri.
Það er ekki langt siðan að
þessi grjótgarður náði upp á
tún en nú er hann I fjörunni.