Tíminn - 17.09.1976, Blaðsíða 17

Föstudagur 17. september 1976.
TtMINN
17
TÍMA- spurningin
Hefur þú komið til Grímseyjar?
Þórarinn Sveinsson, vinnur hjá ATVR:
— Nei, ég hef ekki gefið mér tima til þess enn.
Karitas Gunnarsdóttir, nemi:
— Nei, ég hef aldrei komiö þangað. Ég hef aldrei haft tækifæri til
þess.
Benjamin Antonsson, sjómaður:
— Já, já, oft, enda er ég hálfur Grfmseyingur. Langalangafi
minn bjó i Grimsey og áður fyrr fór ég þangað árlega, en ekki
eins oft á siöari árum.
Erna Eyjólfsdóttir, verzlunarmaður:
— Nei, það hef ég ekki. Ætli það sé ekki helzt peningaskortur
sem veldur þvi, en ég hef hug á þvi að fara þangað, ef tækifæri
gefst til þess.
Böðvar Benjaminsson, vinnur hjá tsal:
— Nei, ég hef ekki haft tækifæri til þess að fara Ut i Grimsey. Ég
hef ferðazt vitt um landið, og mig langar til að komast til Grims-
eyjar.
lesendur segja
Reiður popphlustandi skrifar:
Af hverju er poppið
hornreka í útvarpinu?
Rikisútvarpið hefur um langan
aldur hunzað þann stóra
hlustendahóp, sem hefur unun
af popptónlist, og virðist það
vera markmið stjórnenda rikis-
útvarpsins að gera þessari tón-
list sem minnst skil i fjölmiðlin-
um.
Þættir eins og popphornið eru
gott dæmi um það, hvernig
viðhorf útvarpsmanna eru til
popptónlistarinnar. „Homin"
eru sett i dagskrána á þeim
tima sem er einna verstur fyrir
ungt fólk, sem annað hvort er þá
i vinnu ellegar i skóla að vetrin-
um, Stjórnendur þessara þátta
höfðu til skamms ti'ma mjög
bundnar hendur um þaðhvernig
þeir máttu vinna þessa þætti og
hefur undirritaður frétt, að blátt
bann hafi verið sett við þvi að
stjórnendurnir gætu þar fengið
popplistafólk til viðræðna við
sig. Þessubanni mun hins vegar
hafa verið aflétt núna — og er
það vel.
Lög unga fölksins, sem eru á
ágætum tima, eru hornreka í út-
varpinu, og sifellt er verið að
klípa af þættinum til þess að
koma inn einhverju öðru efni.
Fullyrða má, að enginn fastur
þáttur i rikisútvarpinu hefur
verið jafn fótum troðinn og lög
unga fólksins, og virðist það
vera yfirlýst stefna stjórnenda
rikisútvarpsins að láta hverja
dagskrárbreytingu á þriðjudög-
um koma niður á þessum þætti.
En þetta er þó kannski ekki
það versta. Það, sem að minum
dómi er ennþá alvarlegra, er sú
mismununsem rikirhjá rikisút-
varpinu varðandi flutning popp-
tónlistar af hljómplötum. Is-
lenzkar hljómsveitir, sem flytja
sina tónlist með islenzkum text-
um, er hampað af þulum út-
varpsins og plötur þeirra mikið
leiknar. Þetta væri i sjálfu sér
góðra g jalda vert, ef þær hljóm-
sveitir, sem nota enska texta við
sin lög, nytu sömu réttinda hjá
þulunum. En það er öðru nær.
Plötur þeirra heyrast aldrei
leiknar nema i sérstökum popp-
þáttum, enda hefur a.m.k. einn
þulur lýst þvi yfir að honum sé
það þvert um geð að leika is-
lenzka tónlist með enskum text-
um.
Ég tel, að það sé rikisútvarp-
inu tii mikillar minnkunar, að
láta það viðgangast að einhverj-
ir einstakir starfsmenn stofnun-
arinnar geti fengið að vaða uppi
með sina duttlunga og iáta þá
bitna á allri þjóðinni. Ég vil
ógjarnannefna hérnokkur nöfn,
en þeir, sem eitthvað hlusta á
útvarp. vita sennilega gjörla við
hvaða þul hér er átt.
Rikisútvarpið er áhrifarikast
allra fjölmiðla varðandi tón-
listarflutning, aö undanskildu
sjónvarpi. Það hvilir þvi sú
mikla ábyrgð á þeim, er ráða
þar efnisvali, að misnota ekki
aðstöðu sina og gefi einstaka
popplistamönnum mikla aug-
lýsingu en öðrum enga. En
þarna hefur orðið mikill mis-
brestur á, og vænti ég þess, að
þetta lesendabréf verði til þess
að opna augu þessara manna
fyrir þvi, að þeir eru að gera
rangt.
Þá vil ég nefna, að laugar-
daginn 28. ágúst s.l. i upphafi
þáttarins „ÚT OG SUÐUR" var
ný hljomplata með Vilhjálmi
Vilhjálmssyni kynnt, og annar
stjórnendanna leyfði sér að
halda þvi fram i þættinum. að
hér væri vafalitið á ferðinni
bezta islenzka hljómplatan. sem
lengi hefði komið út. Einhvern
veginn á þessa leið orðaði hann
þaö.
Mérer spurn: ER stjórnanda.
þáttar sem þessa heimilt að
segja sitt persónulega álit á
einhverjum tilteknum hljóm-
plötum . Mætti þessi sami maður
kannski halda þvi fram átölu-
laust. að einhver tiltekin ferða-
skrifstofa væri betri en allar
hinar?
Ég hélt. að útvarpsmenn
hefðu skýrar reglur um hlut-
levsi, þótt vissulega verði að
viðurkenna. að erfitt er að rata
þann meðalveg svo öllum liki.
En i áðurnelndu tilviki er ekki
um að ræða smávegis hlut-
drægni, hi'ldur auglýsingu eins
og hún getur bezt orðið.
Að svo mæltu vona ég að
rikisútvarpið láti þessi
skammastrik, sem hér hafa
veriö nefnd sér að kenningu
verða og bið al)a útvarpsmenn
vel að lifa.
Reiður popphlustandi."
Hví skyldi SÍS
ekki styrkja
Tímann.....?
Það vakti furöu mina er ég las
grein i Þjóðviljanum fimmtu-
daginn 26. ágúst, i þættinum
„Klippt og skorið”, undir fyrir-
sögninni „Kaupfélögin inn-
heimta”. Þar er talað um að
fordæma eigi að SIS styrki með
auglýsingum i stórum sth, dag-
blaöið Timann. Ég hef aldrei
vitað til þess, að eitthvert fyrir-
tæki sé skyldugt til að auglýsa i
einu blaði frekar en öðru og hafi
þá frjálst val hvort þeirauglýsi.
I öðru lagi er Timinn sennilega
mest keypta blaðið i sveitum,
og sé þá komin skýring á þvi
vegna hvers SIS auglýsir
kannskimesti þvi blaöi. I þriðja
lagi eru flestir bændur i
viðskiptareikningi hjá kaupfé-
lögunum um land allt, og geta
þá senniléga notað hann svipað
og giróreikning.
Þá finnst mér og að Þjóðvilj-
inn ætti að notfæra sér hiita
ágætu þjónustu þeirrarmiklupg
góðu stofnunar Pósts og sima,
Póstgiróstofuna.
5191-5895