Tíminn - 16.01.1977, Qupperneq 26

26
Sunnudagur 16. janúar 1977
málefni
Ingimar Erlendur
Sigurösson
Jenna og Hreiöar Stefánsson
Guömundur Hagalin
rithöfunda
ekkaviöskipti
Tilkynning til
viðskiptamanna
Athygli viðskiptamanna innlánsstofnana er vakin á því, að frá og
með 17. janúar 1977 verða tékkar því aðeins bókfærðir á reikninga
að innstæða sé fyrir þeim. Ef svo er ekki, þegar tékka er framvísað,
verður reikningnum lokað fyrir frekari skuldfærslum uns full skil
hafa verið gerð
Áhersla er lögð á, að sérhver innstæðuiaus tékki verður tekinn til
innheimtumeðferðar, og skuldari (útgefandi eða framseljandi)
jafnframt krafinn um vanskilavexti og innheimtukostnað. Innstæða
reikningsins verður fastsett og henni ráðstafað til greiðslu
kröfunnar svo sem hún nægir til.
Þá er lögð sérstök áhersla á eftirfarandi atriði:
Það er óhjákvæmilegt að gera meiri kröfur til viðskiptamanna
þegarnýir reikningar eru stofnaðir.
Áríðandi er að skapa samstöðu allra viðskiptaaðila um notkun
persónuskilríkja við tékkameðferð. Innheimta innstæðulausra
tékka er tekin upp í vaxandi mæli hjá reikningsbanka og kröfugerð
haldið bæði að útgefanda og framseljanda.
Reykjavík,14. janúar 1977
'Samvinnunefnd banka og sparisjóóa1
°g
bækur
Ármann Kr. Einarsson
um ef hún er lesin lika af fólki,
hlýtur aö vera slæm.
örlygur Háldfánarson er ötull
bókaútgefandi og útgáfufyrir-
tæki hans er oftast með vandaö-
ar bækur, bæöi aö innihaldi og
frágangi — og fólkiö vill lesa
þær.
Nú, sjónarmiö Arna Berg-
mann er skiljanlegt. Hann vill,
aö ljóö séu gefin út, þótt öröugt
sé aö selja ljóöabækur. Ég held,
að þetta sé ekki rétt, aö Ijóöa-
bækur séu endilega vond sölu-
vara. Ljóöabók eftir Matthias
Jóhannessen seldist nýveriö i
1500 eintökum aö þvi er mér
hefur verið tjáö, og ljóöabók
Indriöa G. Þorsteinssonar,
Dagbók um veginn, er uppseld i
stóru upplagi. Ljóöabók Þór-
arins Eldjárn hefur verið
endurprentuö nokkrum sinnum,
Fleiri ljóöahöfunda, sem bæk-
ur hafa komiö út eftir nýveriö og
seljast, má nefna t.d., mun ágæt
sala i ljóöum Ingimars Er-
lendar Sigurössonar og bók Jóns
frá Ljárskógum seldist i stóru
upplagi. Þetta sýnir, að þaö er
hægt að selja ljóöabækur, ef
eitthvaö stendur i þeim.
Barnabækur
Þeir voru sammála um þaö,
aö barnabókaútgáfa væri aö
breytast. örlygur Hálfdánarson
sagöi, aö ekki væri hægt aö selja
barnabækur, nema meö
myndum. Barnabækur, sem
væru bara skrifaðar, þættu ekki
nógu góöar.
Þetta erudapurleg tiöindi, þvi
barna- og unglingabækur hafa
verið meö söluhæstu bókum
undanfarna áratugi og eru
endurútgáfur,2. og 3. útgáfur á
verkum Jennu og Hreiðars
Stefánssonar og Armanns Kr.
Einarssonar bezt til vitnis um
þaö. Þetta eru afkastamiklir
höfundar og hafa svo sannar-
lega ekki þurft aö kvarta undan
þvi, aö bækurnar þeirra séu
ekki lesnar.
Þetta leiöir hugann aö þvi, aö
rithöfundar eru dálitiö sniö-
gengnir i rikisfjölmiölunum.
Mjög sjaldgæft er t.d. aö is-
lenzkar barnasögur séu lesnar,
Frh. á bls. 36
Það færist i vöxt, að
málefni rithöfunda eru
tekin fyrir i fjölmiðlum
á ráðstefnum og öðrum
fundum, án þess að rit-
höfundarnir sjálfir séu
haf ðir með, rétt eins og
þeir séu allir dánir, rétt
eins og sumar bækum-
ar, sem þeir hafa
skrifað.
Ekki þarf mikiö aö telja upp i
sjálfu sér til þess aö skýra þetta.
Bókasafnsfræöingar héldu t.d.
nýlega ráöstefnu, þar sem sér-
fróöir menn fjölluöu um bækur,
það er aö segja þann þáttinn,
sem nú viröist mikilsveröastur,
hvernig eigi aö raöa bókum og
safna þeim, og tilkvaddir voru
ýmsir menn, nema auövitaö rit-
höfundar og aörir bókargeröar-
menn. Hver skyldi hafa áhuga á
aö heyra þeirra sjónarmið, enda
svo út úr heiminum, aö þeir
hiröa ekki um aö fá borgaö þótt
hundruö þúsunda bóka séu lán-
aöar út úr söfnum, svo aö segja
endurgjaldslaust, a.m.k. ef
miöaö er viö önnur riki Evrópu?
Sama var i Vöku um daginn.
Þá er rætt um bókaflóöiö, menn
fengu aö heyra hvaö bók-
menntagagnrýnandi haföi aö
segja um bókaflóöiö og svo
auðvitaö formaöur bóksalafé-
lagsins, engum dettur i hug aö
Indriöi G. Þorsteinsson
Vaka eigi eitthvað vantalaö um
þetta viö höfunda. Þeir skrifa
aöeins þessar bækur, en hafa
ekki nein örlög i hendi sér hvaö
bókina varðar.
Svona mætti lengi telja.
Maður kemur frá
London
Astæöan til þess, aö meöferö-
in á höfundum er tekin til
umræöu hér, er þó ekki sú, aö
þaö skipti máli hvaöa menn eru
tilkvaddir á ráöstefnur til þess
aö raöa bókum heldur hitt, að
þótt ótrúlegt megi viröast, þá er
fariö aö ganga svo framhjá rit-
höfundum sem stétt, aö óviöun-
andi veröur aö teljast. tltvarp
og sjónvarp ganga framhjá
þessum mönnum eins og þeir
séu ekki til. Leikari er fenginn
til þess aö semja áramótaskaup
og rafmagnsmaöur er aö byrja
á „fyrsta islenzka framhalds-
þættinum”.
Matthias Jóhannessen
aö tala um fyrirmynd, en ég
viðurkenni fúslega, aö þaö var
^ brezki framhaldsmyndaflokk-
urinn „Coronado Street”, sem
gaf mér hugmyndina.
Ég var nýbúinn aö vinna meö
þeim Hrafni og Birni aö sjón-
varpsleikritinu Blóörautt sólar-
lag, sem Hrafn samdi. Þaö fór
vel á meö okkur, og ég hóaöi i þá
um samvinnu, þegar ég kom
heim.
Þannig er það nú. Menn fara i
endurhæfingu og hóa svo I fólk,
meðan staflar af leikritum eftir
atvinnumenn, rithöfunda, liggja
i hillum sjónvarpsins og veröa
rykinu aö bráð, þvi það eru
engir peningar til.
Þannig er nú staðiö aö málum
I sjónvarpinu árið 1977, aö
tæknimenn vinna störf rithöf-
unda, en hætt er viö, aö
sjónvarpið kæmist ekki upp
meö aö fá rithöfunda til þess að
leggja t.d. fyrir sig rafmagn,
þaö er fag.
Eitthvað svipaö viröist vera
uppi á teningnum hjá leikhúsun-
um. Þjóöleikhúsið mun vera
meö fimm eöa sex menn á laun-
um þar á meöal Stuömenn, viö
aö búa til leikrit, en rithöfundar
eru þar ekki i vinnu, eða raun-
verulegir leikritahöfundar,
a.m.k. ekki svo ég viti. Hins
vegar munu þrir vera aö semja
fyrir Iönó eitthvert verk.
Bækur i Vöku
Þeir örlygur Hálfdánarson og
Arni Bergmann voru ágætir
fulltrúar fyrir þá sem hafa
„annarleg sjónarmiö” eins og
Þorbergur heföi liklega oröaö
þaö. Annar vill aö ákveöiö
standi i bókum, hinum er sama
um svo til allt, bara ef þaö selst,
ef þaö er ekki of mikil einföldun
aö segja þaö. Ég verö aö viöur-
kenna, aö sölusjónarmiðiö hefur
veriö of afflutt til þessa. Bók,
sem selst, aö maöur tali nú ekki
Snjólaug Bragadóttir
„Þetta er ekki nein „orginal”
hugmynd fremur en flest annað,
sem er i sjónvarpinu í dag”
segir hann i viðtali viö dagblaö.
Kveikjan aö þessu var eiginlega
ferðalag, sem ég fór í til London
I haust til endurhæfingar og til
aö fá nýjar hugmyndir fyrir
sjónvarpiö”.
Þannig kemst upptöku-
stjórinn aö oröi, og hann heldur
áfram:
— Ég heimsótti sjónvarps-
stöðvar og talaöi viö fram-
leiöendur og leikstjóra og sá
auövitað mikiö af alls konar
þáttum. Þaö er ekki beint hægt