Tíminn - 17.04.1977, Page 23

Sunnudagur 17. aprll 1977 ,
23
isiiiyj.
SUNNUDAGSSAGAN
| Laugardagskvöld
1 stiganum verBur varla þver-
fótaö fyriróhreinum stigvélum og
tréskóm, þvi voriö er aB koma og
kvöldin hafa lengzt svolitiB. Litlu
pollarnir úti eru eins og stimpil-
púBar fyrir alla fæturna sem
þramma áfram og siBan upp stig-
ann. A fyrstu hæB er veriB aB
steikja kjötbollur, á annarri hæö
eitthvaö meö lauk og á þriöju
hæöinni er greinilega eitthvaö aö
brenna viö.
Jensen, Sörensen, Svendsen.
Bréfakassarnir gapa eins og
opnir munnar. Berit hallar sér
upp aö veggnum og andar aö sér
kaffiilmi, sem berst einhvers
staöar aö. Einn laugardagurinn
enn meö kaffi og smuröu brauöi
bara vegna þess aö enginn nennti
aö kaupa inn á laugardögum
eöa gera föstudagshreingemingu
hvað þá aö leggja hreinan dúk á
borð á sunnudögum og búa til
Lárétt
1) Seigur 5) Trekk 7) Titill 9)
Skrautsteinn 11) Box 13) Vond
14) Rölta 16) Röö 17) Vonar-
bænin 19) Mjótt
Lóörétt
1) Nýr2) Ess 3) Belja 4) Sund-
færi 6) Erlent 8) Kyrr 10)
Avöxtur 12) Fótabúnaöur 15)
Hraöa 18) Skáld
Ráöning á gátu nr. 2465.
Lárétt
I) Myrkur5) Ráf7) Óp9)Flög
II) Lús 13 Afl 14) Kata 16) UU
17) Ógagn 19) Þroista
góöan ábæti. En HÚN er þrátt
fyrir allt konan hans pabba og
hann kvæntist henni til þess aö
Berit væri ekki ein vikum saman,
meðan hann væri i siglingunum.
Að sumu leyti þess vegna en ef til
vill lika vegna þess aö hann var
ástfanginn af henni— ástfanginn!
Hann ætti bara aö sjá til hennar
núna, þegar hún á ekki von á
neinum nema Berit. Þaö þarf
ekki aö hafa neitt fyrir hálf-
fullorönum unglingi. HÚN gerir
sér bara ómak, þegar pabbi kem-
urheim. Þá springur hún út eins
og rós, fer i fallegan kjól, málar
varirnar og greiöirsér. þá er hún
konan hans pabba.
Berit hallar höföinu upp aö
veggnum. Bara aö hún kæmist
hjá þvi aö fara inn! henni finnst
hún geta séö þetta allt fyrir sér
eins og veggurinn væri úr gleri.
Óhreint leirtau frá morgninum og
Lóðrett
1) Mjólka 2) RR 3) Káf 4) Afla
6) Ugluna 8) Púa 10) Ofugt 12)
Stör 15) Agi 18) As
deginum áöur og óteljandi dag-
blöö og timarit um allt. HÚN
þarfnast ekki hreins lofts og sól-
skins, henni liður bezt þegar
gluggatjöldin eru dregin fyrir og
kveikt á lampanum, hún vill helzt
liggja upp i sófa með öskubakk-
ann innan seilingarog lesa blöðin
sin. Lampaskerminn, sem varpar
löngum skugga yfir munn hennar
og höku, saumabi mamma á sin-
um tima. Einhvers staðar aftur i
fortiöinni stungu hendur mömmu
nálinni gegn um tauið. Þaö er
langt siöan.
Bentopnardyrnar. Útvarpiö er
hátt stillt og einhver staöar er
plötuspilarinn lika i gangi og ung-
barnið æpir I næstu ibúö.
Hún hengir upp kápuna sina og
stingur lyklunum aftur i veskiö.
— Hver er þaö? Ert þaö þú,
Berit?
Berit greiöir sér. Háriö er allt
of hrokkiö og óstýrilátt.
— Af hverju stendurðu þarna
| frammi, Berit? Komdu inn og
talaöu svolitiö við mig. Ég sit hér
allan daginn og sé ekki nokkra lif-
andi manneskju. Komdu nú og
vertu svolitið félagslynd.
Berit leggur frá sér töskuna og
beygirsig eftir gula reikningnum
á forstofugólfinu.
— Póstur, segir hún. — Gjöröu
svo vel.
— Úff. Ekkert nema reikning-
ar! HUn gripur reikninginn milli
tveggja fingra og lætur hann
detta ofan á blaöahrúguna á
boröinu. Hún...hugsar Berit.
HÚN.. HÚN...
HÚN hefur ákveöið aö Berit
eigi aö kalla hana Astu eins og
pabbi. „Mamma” er ekki beint
viö hæfi. Segöu Asta.
— Hvernig var á skrifstofunni i
dag? Geröist ekkert skemmti-
legt? Hér gerist aldrei neitt, svo
þú veröur aö segja mér frá. Hélt
ekki einhver forstjórinn opnum
fyrir þig dyrunum og ók þér
heim?
Berit svarar ekki og Asta
yppir öxlum meö uppgjafarsvip.
—Ertu núivondu skapieinu sinni
enn? Hvaö hef ég nú gert? Þaö er
ekki hægt aö segja aö pabbi þinn
beri mikla umhyggju fyrir mér,
fyrst hann lætur mig hirast hér
heima eina meö þér vikum
saman. Ég sé aldrei bros.
Berit fer. Hún hefur herbergi
sitt inn af eldhúsinu. Þaö er litiö
ogalltaf fulltaf matarlykt og þaö
má heyra allt gegnum þunna
veggina. Hún galopnar gluggann
og dregur djúpt andann. 1 húsun-
um ikringerviða fariö aö kveikja
ljós, en uppi yfir er himinninn
ennþá ljósblár og þröstur situr á
sjónvarpsloftnetinu og syngur af
hjartans lyst.
smásaga
eftir
Kirsten
Arthur
" ..............^
Hvers vegna þurftirðu að
deyja, mamma? Einmitt þegar
ég þarfnaöist þin allra mest.
Hvernig gat pabbi orðiö ástfang
inn af HENNI, þegar hann hafði
haftþig? Ekkerter eins og þegar
þú varst. Ég vildi óska, aö ég væri
nógu gömul til að geta bjargaö
mér sjálf og fariö héöan. Ég vildi
óska, aö allt væri eins og áöur,
mamma min.
Innra meö sér fannst henni hún
heyra rödd fööur sins: — Ég hefði
aldrei trúaö að þetta yröi svona,
Berit. Þú hlýtur aö skilja þaö.
Ekki láta þér leiðast. Þú ert
bráöum orðin nógu gömul til aö
flytja aö heiman og þá þarftu
bara aö koma, þegar þig langar
sjálfa til þess. Ég hélt aö þetta
væri þaö bezta fyrir þig. Ég vildi
ekki aö þú værir svona mikiö ein.
— Já, en hvaö um sjálfan þig,
pabbi?
— Gert er gert, Berit. Asta er
indæl, húnhefur góðar hliöar lika.
Bara að ykkur gæti komiö vel
saman. Ég kæri mig ekki um aö
hugsa til þess aö...
Skipið hans var á leið til Liver-
pool og pabbi kæmi ekki heim i
þrjár vikur. Berit geymdi öll
póstkort frá honum i pappakassa
undir rúmi.
Klukkan gengur hægt á laugar-
dagskvöldi. Berit liggur á mag-
anum i rúminu slnu. úti fyrir
kvikna ljós i æ fleiri gluggum og
skorsteinar húsanna sjást aöeins
óljóst, bera viö himininn sem
„Þú færö rétt svör. Þú spyrö bara
rangra spurninga.”
DENNI
DÆMALAUSI