Tíminn - 01.06.1977, Page 15

Miðvikudagur 1. júni 1977.
15
Vieuxtemps. Bracha Eden
og Alexander Tamir leika
Fantaslu fyrir tvö píanó op.
5 eftir Sergej Rakhmanin-
off. Pierre Penassou og
Jacqueline Robin leika Són-
ötu fyrir selló og pianó eftir
Francis Poulenc.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Popphorn Halldór Gunn-
arsson kynnir.
17.30 Litli barnatiminn Guð-
rún Guðlaugsdóttir sér um
hann.
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Hvað biður vangefinna
barna, þegar þau komast á
skólaskyldualdur? Umsjón-
armenn þáttarins: Gisli
Helgason og Sigurður Hall-
grimsson.
20.00 Einsöngvarakvartettinn
syngurlög við ljóðaþýðing-
ar Magnúsar Asgeirssonar.
Ólafur Vignir Albertsson
leikur á pianó.
20.20 Sumarvaka a. Páskaleyfi
á Snæfellsnesi Hallgrimur
Jónasson rithöfundur flytur
fyrsta frásöguþátt sinn. b.
,,Beztu sálma býöur mér”
Annar þáttur Játvarðs
Jökuls Júliussonar um
kersknivisur. Agúst Vigfús-
son les. c. Þetta hefur allt
blessast Arni Helgason i
Stykkishólmi talar við Ás-
grim Þorgrimsson frá Borg
i' Miklaholtshreppi. d. „Sál-
in hans Jóns mins” Ingi-
björg Þorbergs syngur eigið
lag við 1 jóð Davrös Stefáns-
sonar frá Fagraskógi.
21.30 tltvarpssagan: „Jómfrú
Þórdis” eftir Jón Björnsson
Herdis Þorvaldsdóttir leik-
kona les (26).
22.00 Fréttir
2215 Veðurfregnir Kvöldsag-
an: „Vor i verum” eftir Jón
Rafnsson Stefán Ogmunds-
son les (16).
22.40 Djassþátturí umsjá JÓns
Múla Arnasonar.
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Miðvikudagur
1. júní
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Onedin-skipafélagiö (L)
Breskur myndaflokkur. 2.
þáttur. Kaldir vindar næða.
Efni fyrsta þáttar: Skip I
eigu Frazers, keppinautar
James Onedins, springur i
loft upp á Merseyfljóti.
James og Baines skipstjóri
eru nærstaddir, en James
bannar að nokkuð sé gert tii
að bjarga mönnunum, enda
telur hann, að þaö sé
tilgangslaust. Einn kemst
þó af og ber vitni við sjó-
prófin. James er sýknaöur
af öllum ákærum. Hann á þó
við margvislegt mótlæti að
striða. Verst finnst honum,
að Elisabetu systur hans
tekst að ná undir sig oliu-
flutningum milli Ameriku
og Evrópu, og James óttast
að hún veröi honum þung 1
skauti, þegar hún tekur við
skipafélagi Frazers i fyll-
ingu timans. Þýöandi Óskar
Ingimarsson.
21.20 Gitartónlist (L) John
Williams leikur lög frá
þessari öld. Þýðandi Jón
Skaptason.
21.45 Heittrúaður hermaður
■ Bresk heimildamynd um
Mo’Ammar Gadhafi,
þjóðarleiötoga norður-
afriska rikisins Libýu. A
undanförnum árum hefur
Libýa oft veriö i fréttum og
landið hefur oft þótt vera
griðastaöur flugræningja og
hvers kyns hryöjuverka-
manna. Þýðandi og þulur
Bogi Arnar Finnbogason.
22.30 Dagskrárlok.
framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan
Frú Harris fer
til Parísar ©
eftir BairrCxallico
Natasja settu klúta um höf uðið og svuntur framan á sig
og tóku til, með bursta og klúta, Frakkar eru alveg eins
og allir aðrir, blátt áfram og hjálpsamir, bara svolítið
óþrifnari. Hver skyldi hafa trúað því eftir allar sögurn-
ar, sem maður hefur heyrt?
Þetta kvöld átti Natasja stefnumót við greifa á kokkt-
eiltíma, ætlaði að snæða kvöldverð með hertoga og hitta
áhrifamikinn stjórnmálamann seinna um kvöldið. Það
veitti henni einna mestu ánægju, sem hún hafði f undið til
síðan hún kom til Parísar að svíkja greifann og þyrla upp
rykinu i Rue Dennegin með f rú Harris í staðinn.
Það virtist ekki taka nokkra stund að koma húsinu i
lag. Arinhillan og húsgögnin glönsuðu, blómið fékk vatn,
hrein rúmföt voru á rúmunum, röndin á baðkerinu var
horfin og pönnur, pottar, diskar, glös og hnífapör var
hreint.
— Ö, hvað það er gott að koma á heimili af tur, þar sem
maður getur verið kona, en ekki heimskuleg, lítil brúða,
hugsaði Natasja, þegar hún réðst á kóngulóarvefina i
hornunum og virti fyrir sér það sem Fauvel hafði sópað
undir teppið, eins og karlmönnum hætti til.
Þar sem hún stóð og hugsaði um hvað karlmenn al-
mennt væru skelf ing ómögulegir, fann hún til með Fau-
vel og hugsaði: Þetta hlýtur að vera ómöguleg systir,
sem hann á, veslings pilturinn, og hann skammast sín
svo... skyndilega sá hún í anda sjálfa sig halda um Ijósa
höf uðið, rauða andlitið og hvíta öri.... áreiðanlega fengið
með karlmennsku..... og segja lágt: — Svona drengur
minn, taktu þessu ekki svona. Allt verður i lagi aftur
fyrst ég er komin. Þótt hann væri bláókunnugur og hún
hefði aðeins séð hann út undan sér, þegar hann birtist á
vinnustað hennar. Hún stóðgraf kyrr nokkur andartök og
undraðist sjálfa sig studdist við kústinn eins og ímynd
sannrar húsmóður. Þannig kom hinn bergnumdi André
Fauvel að henni, þegar hann kom allt í einu inn i stof una
aftur.
Konurnar höfðu verið svo önnum kafnar, að hvorug
þeirra tók eftir f jarveru gestgjafans, fyrr en hann kom
aftur, hálf falinn á bak viðstaf la af pökkum.
— Mér datt i hug að þið væruð kannski orðnar svangar
eftir allt erf iðið... útskýrði hann. Síðan stamaði hann og
horfði á úfna og rykuga, en ákaf lega ánægða Natösju: —
Vilduð þér... gætuð þér... má ég vona, að þér verðið
áf ram?
Greifanum og stef numótinu við hann hafði þegar verið
varpað út í myrkrið. Nú fóru hertoginn og stjórnmála-
maðurinn sömu leið. Eins og ekkert væri eðlilegra og
sjálfsagðara, lagði Natasja, eða réttara sagt ungfrú
Petitpierre frá Lyon handleggina um háls André Fau-
vels og kyssti hann. — Þér eruð engill, André, að hugsa
um það. Ég er banhungruð. Nú langar mig fyrst að baða
mig í þessu dásamlega baðkeri uppi, svo skulum við
borða, borða og borða.
André fannst hann aldrei á ævinni hafa verið svona
hamingjusamur. Þetta var einkennilegasta stefna sem
hlutirnir höfðu tekið síðan.. já, síðan þessi dásamlega,
litla, enska kona hafði komið til Dior til að kaupa sér
kjól.
Frú Harris hafði aldrei áður bragðað kavíar eða
lifrarpöstu frá Strassbourg, en hún vandist þvi
f Ijótt, svo og humarnum f rá Calais og álnum i hlaupi frá
Lorriane. Þarna var Iíka svínakjöt frá Normandí, heil,
köld, steikt gæs de Bresse og önd frá Nantes. Freyðivín
var á boðstólum með humarnum, kampavín með kavi-
arnum, hvítvín með fuglunum og líkjör með súkkulaði-
tertunni.
Frú Harris borðaði fyrir vikuna áður, þessa viku, svo
og þá næstu. Hún hafði aldrei fengið aðra eins máltíð og
bjóst ekki við að fá hana aftur. Augu hennar tindruðu af
gleði, þegar hún sagði f agnandi: — Já, það er ekkert eins
og verulega eplaveizla.
— Það er dásamlegt kvöld úti, sagði André Fauvel og
horfði heillaður á andlit Natösju. — Kannski við ættum
að lofa Paris að kynnast okkur á eftir..
Það kurraði eitthvað í frú Harris, sem var stútfull allt
upp að þunnum augabrúnunum. — Þið getið
farið. Þessi dagur hefur verið mér svo erfiður, að ég
gæti oltið um koll hvenær sem er. Ég verð heima og þvæ
upp fer svo i rúmið og reyni að vakna ekki heima i
Battersea.
En þá er eins og unga fólkið yrði skyndilega feimið, án
þess að frú Harris tæki eftir þvi. Ef gestur hans hefði
viljað koma með, hugsaði André, hefði allt orðið öðru-
vísi. En án nærveru þessarar undarlegu manneskju var
óhugsandi að sýna Natösju, stjörnunni sjálfri, París um
kvöld.
i augum Natösju var París að kvöldi ekkert annað en
endalaus runa af veitingahúsum og næturklúbbum og
hún var orðin hundleið á þeim. Hún hefði viljað gefa
mikið fyrir að standa á tröppunm Sacre-Coeur undir
stjörnum stráðum himni — einkum með André Fauvel
við hlið sér.
En nú, þegar frú Harris vildi bara fara að hátta, var
ekki til nein afsökun fyrir nærveru hennar hér. Hún
hafði þegar forvitnast of mikið um einkalíf hans, skoðað
heimili hans án kinnroða og farið yfir allt með klút,
meira að segja leyft sér að þrifa baðkerið hans og farið
siðan í bað í því.
Skyndilega varð hún ringluð og tautaði um leið og hún
roðnaði: — O, nei, nei, ég get það ekki. Ég þarf að fara.
André Fauvel tók þessu eins og hetja, enda hafði hann
átt von á þvi. — Já, hugsaði hann. — Þú verður að fara
aftur, fiðrildi litla, aftur til þess lífs, sem þú elskar
mest. Greifi, hertogi eða ef til vill prins bíður þín á-
reiðanlega. En ég hef að minnsta kosti notið þessa kvölds
og ætti að vera ánægður. Upphátt sagði hann: — Já, já,
auðvitað. Ungfrúin hefur verið allt of vingjarnleg við
mig.
Hann hneigði sig og þau tókust kurteislega i hendur.
Augu þeirra mættust langt andartak og í það skiptið
gerði frú Harris sér grein fyrir hvað var að gerast. -
Jæja, hugsaði hún. — Það er þá svona. Ég hefði átt að
fara með þeim.
En það var of'seint að ráða bót á þvi núna og sannast
að segja hafði hún borðað svo yfir sig, að hún gat sig
varla hreyft. - Jæja, góða nótt, vinir mínir, sagði hún
rneð áherzlu og þrammaði upp stigann, i þeirri von að
þau gætu komið sér saman um að fara út saman, þó hún
væri ekki með. En skömmu seinna heyrði hún útidyrnar
opnast og lokast og síðan fór bíll Natösju í gang. Þannig
lauk fyrsta degi Odu Harris í ókunnu landi meðal ókunn-
ugs fólks.
En daginn eftir, þegar André stakk upp á að sýna
henni eitthvað af Paris, flýtti frú Harris sér að biðja
hann að taka Natösju með. André sagði kindarlegur á
„Mamma, get ég fengiö stóran
öskubakka I herbergiö mitt? Eg
sagBi Möggu aöég reykti vindla.”
dæmalausi