Tíminn - 27.04.1978, Blaðsíða 11

Kimmtudagur 27. april 1978
11
Vísir
Vísir leggur út af þessum orðum mínum:
,,Og vissulega væri það áfall fyrir sam-
vinnuhreyfinguna,ekki fjárhagslegt áfall,
heldur félagslegt áfall. Það er félagslegt
áfall f yrir samvinnuhreyf inguna ef bændur
verða almennt á þeirri skoðun að það sé
ekki lengur rétt að leysa mál sin sameigin-
lega.heldur hætti að hafa samvinnu. Það er
skoðun samvinnumanna að þau verkefni
sem árangursríkara og ódýrara er að leysa
á félagslegum grundvelli eigi að leysa
þannig,— Ef bændur vilja hins vegar að
þessi háttur verði á hafður hefur sam-
vinnuhreyf ingin ekkert um það að segja,því
að samvinnuhreyf ingin er ekkert annað en
fólkið sem að henni stendur, þar með að
sjálfsögðu bændur. Og vissulega væri það
mikill léttir fyrir ýmsa starfsmenn sam-
vinnuhreyfingarinnar ef bankarnir tækju
alf arið að sér þá fjármögnun landbúnaðar-
ins sem nauðsynleg er og lent hef ur á sam-
vinnufélögunum að leysa að stórum hluta,
en eftir þeim létti sækist samvinnu-
hreyfingin ekki. Því að það er hlutverk
samvinnuhreyfingarinnar að vinna fyrir
félagsmenn sína."
Útlegging Vísis er þannig: ,,Það er
sannarlega hagræði að því fyrir Síshringinn
að fá þessa peninga inn á kerf iðfen i sjálfu
sér óþarf i fyrir Tímann að viðurkenna það
með svo opinskáum hætti. — Tíminn segir
að hagsmunum bænda sé betur borgið í
höndum Erlendar Einarssonar en þeirra
sjálf ra. Fyrir þá sök eigi að láta af urðalán-
Dufgus:
Örstutt
andsvar
in fara fyrst i gegnum kerfi Sishringsins
áður en bændurnir fá þau". Um þessa út-
leggingu þarf ekki að fara orðum, hún
dæmir sig sjálf.
J. Th.H.
J.Th.H. spyr í Þjóðviljanum hvaðan ú-ið í
Dufgús sé komið. Hann segist kannast við
nafnið Dufgus úr Sturlungu. Og hann segir
einnig að við skulum öll (einnig hann?)
vara okkur á bannsettri tilgerðinni. Ú-ið í
Dufgús er komið úr útgáf u Guðna Jónsson-
ar síðar prófessors. Frumrit Sturlungu á ég
ekki,þvi miðurfog veit því ekki um upphaf-
lega stafsetningu. En þar sem ú-ið kemur
J.Th.H. fyrir sjónir sem tilgerð,og tilgerð
virðist angra hann*skal ég fúslega bæta
heiminn.þó í litlu sé,og skrifa héðan af Duf-
gus. Ég vænti þess að J.Th.H. virði einnig
tilfinningar mínar og andstyggð mina á til-
gerð og riti framvegis undir greinar sínar
J.Þ.H.
J.Þ.H. eignar mér ,,einhverja ósvífnustu
aðdróttun sem ég hef séð lengi". Ég fer
ekki nánar út i það hér að lýsa því í hverju
þessi ósvífna aðdróttun á að vera fólgin, en
vil aðeins benda J.Þ.H. á að um nokkurn
hugtakarugling er að ræða hjá honum. Það
verður nefnilega að gera greinarmun á
staðreyndum og aðdróttunum. Ef að ég
segði t.d. að Lúðvik Jósepsson hefði lagt
blessun sina yfir samsærið 1974 um að
hátekjumennirnir i ASI fengju 10% meiri
launahækkun en þeir lægst launuðu,þá væri
ég að skýra frá staðreyndum. Ef ég skýrði
frá því að þeir hátekjumenn, sem sömdu
beint við AAagnús Kjartansson þegar hann
var heilbrigðismálaráðherra fengu allt upp
i tíf aldar launahækkanir á við þá lægstlaun-
uðu, þá væri ég einnig að skýra frá
staðreyndum. Ef ég hins vegar segði að
þetta sýndi að Alþýðubandalagsmenn
hugsuðu fyrst og fremst um hagsmuni
þeirra hæstlaunuðu,kynni það að vera að-
dróttun. Það kynni að vera aðdróttun vegna
þess að hugsanlega er það ekki rétt. Það
geta verið aðrar skýringar. Það kann að
vera að þetta stafi af algjöru stefnuleysi
eða hentistefnu. Hugsanlegt er einnig að
það stafi af einhverju allt öðru,einhverju
sem venjulegan mann skortir refsskap til
að skilja.
Söngleikar
Landssamband blandaðra kóra
fagnaði 40 ára afmæli sinu með
eftirminnilegum hætti 14. og 15.
apríl sl. Fyrri daginn sungu 8
kórar i Háskólabiói, hinn siöari
7 kórar, og auk þess 1000 manna
samkór þeirra flestra, í Laugar-
dalshöll. Þvi miður treystist
tónlistargagnrýnandi Timans
ekki til að bergja af sönghorni
þessu öllu — til þess hefði þurft
þorsta Þórs — og missti þvi af
atburðum fyrri dagsins. En þá
sungu Selkórinn á Seltjarnar-
nesi, Tónkórinn á Hellissandi,
Samkór Tálknafjarðar, Ar-
nesingakórinn i Reykjavik,
Samkór Kópavogs, Samkór
Trésmiðafélags Reykjavikur,
Samkór Selfoss og Kór Söng-
skólans í Reykjavik. Sunnukór-
inn á lsafirði var lika til leiks
fyrri daginn, en sat heima
veðurtepptur. Eða svo héldu
menn, þar til Amerikufar lagði
að landi i Reykjavikurhöfn árla
á laugardagsmorguninn, með
Sunnukórinn innanborðs með
salt á brá og sýlda grön. Þótti
mörgum fingerðum listvini
mikið til um sjórán þetta, er
Amerikufari, hlöðnu freðfiski
fyrir markaöi vors vestanhafs,
var snúið af braut i listrænum
tilgangi.
Annars hafði Sunnukórinn
ærna ástæðu til að láta sig ekki
vanta á mótið, þvi hann er eini
stofnkór L.B.K. (Landssam-
bands blandaðra kóra), sem
ennþá er starfandi — stofnaður
árið 1934.
Söngleikar i Höllinni
Siðari daginn söng fyrstur Kór
Menntaskólans við Hamrahlið,
söngstjóri Þorgerður Ingólfs-
dóttir. Þessi kór er löngu lands-
kunnur fyrir ágæti sitt. Efnis-
skráin var forvitnileg, og til
þess fallinað sýna tækni kórsins
og getu, allt frá Exultate Deo
eftir Scarlatti, um Móður mina i
kvi, kvi (þjóðlag i Utsetningu
Lanzky-Ottos) og tvær limrur
eftir Pál P. Pálsson, til negra-
sálmsins Elijah rook. Negra-
sálmar sækja með æ meiri
þunga inn i söngskrár
blandaðra kóra, en yfirleitt ná
tslendingar ekki tökum á þeim.
Þeir sem sáu biómyndina Nash-
ville, eða hafa farið i kirkju
vestra, skilja við hvað er átt. En
söngur þessa kórs var ,,i sér-
klassa” á laugardaginn (eins og
mér skilst að söngur Kórs Söng-
skólans hafi verið hinn fyrri).
Næst söng Arnéskórinn undir
stjórn Lofts S. Loftssonar. Fé-
lagar eru 40, einkum Ur GnUp-
verjahreppi, Skeiðum og
Biskupstungum. Kórinn leggur
sig fram um fágaðan söng
(öskrinu hefur verið rækilega
Utrýmt, eins og Thor Vilhjálms-
son komst að orði um annan
kór), en fyrir vikið er söngurinn
full daufur. Fyrst söng kórinn
danskt lag við texta Þorsteins
heitins Valdimarssonar (Raula
sér visu), þá negrasálminn „Let
my people go”, þá tvo „madri-
gala” eftir Atla Heimi Sveins-
son, og loks danskt lag — eitt-
hvað um Árósa, heyrðist mér.
Þessi efnisskrá var allmikið
breytt frá þvi, sem i söng-
skránni sagði, en hin siðar-
nefnda sýnir, að Arneskórinn
leitar viða fanga um söngefni,
og hefði verið forvitnilegt að
heyra þaðsumt. Kannski maður
bregði sér austur i Hreppa við
tækifæri til að heyra Arneskór-
inn ,,á heimavelli”.
NU lauk sundur munni Sam-
kór Rangæinga, söngstjóri Frið-
rik G. Þórleifsson. Þetta er ung-
ur kór, stofnaður árið 1974.
Hann söng eingöngu geistlega
tónlist að þessu sinni, og geröi
það fallega: Vér trUum allir á
einn guð, ( gamalt sálmalag i
Utsetningu Róberts A. Ottós-
sonar), Faðir vor eftir Jón G.
Asgeirsson, og islenzkt þjóðlag,
Gloria tibi (dýrð sér þér), i Ut-
setningu Jóns G. Asgeirssonar.
Þrándheimskórinn vargestur
Söngleika '78— 100 manns undir
stjórn „arkitektsins og tón-
skáldsins Per Hjört Albertsen”.
Kór þessi er samsteypa tveggja
stUdentakóra i Þrándheimi.
Einsöngvari var Harald Björ-
köy, mjög skemmtilegur
söngvari, en að öðru leyti fannst
mér fremur litið til kórsins
koma og þeirra laga sem hann
söng.
L.B.K. er samband blandaðra
kóra og kvennakóra — karla-
kórar einir hafa ekki félagsrétt
— og næst söng Gigjan á Akur-
eyri, kvennakór undir stjórn
Jakobs Tryggvasonar. Jakob
var upphafsmaður að stoftiun
Landssambandsins, fyrir 40 ár-
um, en þá var hann söngstjóri
Söngfélagsins I.O.G.T. Þessi
vörpulegi kvennahópur söng 4
lög. Rest, sweet nymphs; Es ist
ein.edle Gottesgab; og Gigjuna
eftir SigfUs Einarsson, (texti
Benedikts Gröndals), öll i Ut-
tónlist
setningu söngstjórans, og Mán-
inn liður eftir Jón Leifs (texti
Jóhann Jónsson), i Utsetningu
Herberts H. AgUstssonar.
Gunnfriður Hreiðarsdóttír steig
fram Ur röðum kórsins og söng
einsöng i siðastnefnda laginu
með talsverðum þokka.
NU söng Sunnukórinn á Isa-
firði 3 lög undir stjórn Kjartans
Sigurjónssonar, Ris Islands
fáni, eftir Pál Isólfsson og
Davið, \'or eftir Jónas Tómas-
son og Guðmund Guðmundsson
og 1 faðmi fjalla blárra, eftír
Jónas Tómasson. MagnUs Jóns-
son söng einsöng i fvrstnefnda
laginu, en Messiana
Marseliiusardóttir lék á pianó.
Yfirleitt finnst mér pianóleikur
heldur til lýta i kórsöng sem
þessum, og svo var i þetta sinn,
þótt ekkert væri að pianóleikn-
um sem slikum. Sunnukórinn
syngur af miklum krafti, og
ekki var laust við að sönggleði
einstakra sópranradda skaðaöi
heildina.
Loks söng kór Langholts-
kirkju, söngstjóri Jón Stefáns-
son, einsöngvarar Sverrir Guö-
jónsson og RUnar Matthiasson.
Kórinn söngargentinska messu,
Misa criolla, eftir Ariel
Ramires. Þetta er hið prýðileg-
asta verk, með skemmtilegum
undirleik sembals, banjós, slag-
verks og kontrabassa, og var
flutt fyrir svosem ári i Háteigs-
kirkju. Þaðsýndi sig á eftir. að i
Laugardalshöll eiga ekki aðrir
að syngja en rafkntíðir poppar-
ar og 1000 manna kórar. enda
naut Messan sin miklu verr nU
en áður. En hitt vil ég segja, að
þessi kór, og þó einkum ein-
söngvarar hans náðu miklu bezt
þvi jazz-yfirbragði sem nauð-
synlegt er/ef negra- eða suð-
ur-amerisk tónlist á að takast
fullkomlega.
1000 raddir
Hápunktur tónleikanna var að
sjálfsögðu söngur Hátiðarkórs
L.B.K., 1000 manns, sem söng 7
lög undir stjórn 5 stjórnenda.
Jakobs Tryggvasonár. Marteins
H. Friðrikssonar, Þorgerðar
Ingólfsdóttur, Sigurðar AgUsts-
sonar ogGarðarsCortez. Siðast
söng kOrinn O guð vors lands. en
þ;u- á undan tsland eftír Sigfus
Einarsson. Þetta verk var
frumflutt árið 1930,en öðru sinni
i Fossvogskapellu fyrir tveimur
árum — þá flutti það Kór og
hljómsveit Söngskólans i
Reykjavik. En nU lék stækkuð
Sin fóniuhl jóm sveit Islands
(strengirnir voru auknir með
liði Ur hljómsveit Tónlistarskól-
ans og Söngskólans) undir söng
1000 hálsa, en Ólöf Harðardóttir
söngeinsöng. Þessi söngur allur
var hinn tílkomumesti. Verður
vafalaust bið á þvi að svo stór
kór heyrist aftur austan Kali-
forniu og vestan járntjalds og
mega áheyrendur fagna þvi að
hafa verið viðstaddir svo sögu-
legan atburö.
I veglegri söngskrá skrifar
menntamálaráöherra hugvekju
með kórsöng en móti lifsgæða-
kapphlaupi, þá skrifar borgar-
stjórinn i Reykjavik pistil, þar
sem hann íagnar þvi að allt
þetta söngfólk hafisótt Reykvik-
inga heim, siðan skrifar Garðar
CortezsöguL.B.K. i stuttu máli,
en segir siðan: ,,t tilefni 40 ára
afmælis Landssambands
blandaðra kóra efnir sambandið
nU til stærsta söngmóts sem
haldið hefur verið hérlendis.
Tilgangurinn með söngmótinu
er margþættur, en hann er fvrst
og fremst til þess að efla sam-
stöðu kóranna og endurvekja
áhuga almennings á starfsenri
blandaðra kóra yfirleitt. Von-
andi verða þessir söngleikar
einnig til þess að skapa heil-
brigðan og eðlilegan metnað
meðal islenzkra kóra og söng-
stjóra og gefa þeim hærra tak-
mark til að stefna að '.
Þessi hátið færir mönnum
heim sanninn um fjörugt tón-
listarlií viða um land. og mikið
starf áhugafólks. Efnisval hinna
ymsu kóra var og athyglisvert
— i rauninni söng Hátiðarkórinn
einn hefðbundna efnisskrá, hin-
ir kórarnir syndu flestir, að viða
erleitað fanga. Vafalaust verð-
ur hátiðin til þess. að hin beztu
þessara verka verða tekin a
eínisskrá kora viðs vegar. auk
þesssem samanburður við aðra
kóra mun leiða til nyrra ataka
Enda segir Mao „Heimurinn er
i framför, ver eigum bjarta
framt ið fvrir höndum. og enginn
getur breytt þessari megin-
stefnu sögunuar. Ver verðum
stöðugt að bryna fyrir folkinu
þessa staðreynd um fram-
t'arirnar i heiminum og hina
björtu framtið, sem vér eigunt i
vændum, svo að það styrkist i
trausti siint a sigurinn" — og
þetta nuin sannast i starfi
blandaðra kora.
22 4. SigurðurSteinþorsson