Tíminn - 11.06.1978, Blaðsíða 21

20
Sunnudagur 11-júni 1978
Sunnudagur 11. júni 1978
tlUiil'MIí
21
Texti: Atli Magnússon Myndir: Tryggvi Þormóðsson
endum. Hann var sem guðfræði-
ingur á bandi Haraldar Nielsson-
ar þótt ekki styddi hann spiri-
tismann svo ég muni, en hann
skrifaði ekki á móti honum held-
ur. Asgeir var gæddur mörgum
og dýrum kostur og geröi litt upp
á milli manna og málefna en ég
skal ekki segja nema svona kostir
hafi þó notið sin betur i embætti
hans sem forseta, en sem þing-
manns — þrátt fyrir allt.
Eftir þessar kosningar var
mynduð stjórn Jóns Magnússon-
ar, sem tryggt hafði sér fylgi
manna á borð við Bjarna frá Vogi
sem studdi hann gegn þvi aö fá
fram lögin um mannanöfn, en þau
lög voru Bjarna mikið hjartans
mál. Með Jóni i stjórninni voru
þeir Magnús Guðmundsson og
Jón Þorláksson sem tók við for-
fyrsta sinn sem ég tók til máls á
slikum fundi. Ég man, aö meðal
annars átaldi ég Alþýðublaðið
fyrir óstýrilæti I skrifum, og að
þeir hefðu látiðsér verða það á aö
hæla ólátasömum áheyrendum á
fundi þar sem Jakob Möller hafði
talað, en blaðiö komst svo að oröi,
að Jakob heföi „farið mjög hal-
loka fyrir áheyrendum”. Þessu
svaraði Sigurður á þá lund að
ræðumaður hefði kvartað yfir að
Alþýðublaðið hefði veriö aö ybb-
ast við Jakob Möller en það væru
bara engin tiðindi, og væri hann
fróðari vissi hann að blaðið væri
auðvitað alltaf að ybbast við
Jakob Möller. Ekki gat ég þá stillt
mig um að segja Sigurði að i
minni sveit væri kofi, þar sem
hreinsaðir væru tuttugu hundar
og yfir þeim skyldi hann reyna að
og auk hans var nú Gunnar Thor-
oddsen frambjóðandi Sjálfstæðis-
manna, með þingreynslu frá 1934,
þegar hann varð þipgmaður eftir
framboð sitt i Myrasýslu og
yngsti þingmaður á landinu, 23
ára.
Framboð í tvennum kosn-
ingum 1942.
1942 var ég tvisvar i framboði
viö vor og haustkosningar það ár
og um vorið voru kosningamálin
hin nýja stjórnarskrá og kosn-
ingalög. 1 hita þeirrar baráttu
var þaö sem Bárður Jakobsson,
frambjóðandi Sjalfstæöisflokks-
ins i Vestur-lsafjarðarsýslu mælti
þau fleygu orð að „sama væri
hver ætti höndina sem samþykkti
stjórnarskrána”. Torfi Hjartar-
Halldór Kristjánsson frá Kirkjubóli var tvisvar I framboði I V-
tsafjarðarsýslu 1942 og Barðastrandársýslu 1946. Hann kann frá
ýmsu að segja, sem snertir kosningar og kosningabaráttu á fyrri
árum.
Halldór Kristjánsson frá Kirkjubóli minnist
kosningabaráttu i Vestur-ísafjarðarsýslu og
Barðastrandarsýslu á fyrri árum
Prófessor
Hagalín og
aö mjög tóku að lyftast brýr á
Gisla og glampi kominn i augu
honum, svo hann skeytti þvi við
að hann tryði þvi ekki að Halldór
segði þetta visvitandi ósatt (!).
„Ekki það?” skaut Gisli inn i.
„Nei, sagði Hagalin. „ Og hann
á það svo sem til að geta verið
fantalegur hann Finnur.” Siöan
sagði hann að ekki mætti gera of
mikið með einstök ógætnisorð,
sem mönnum kynnu aö hrökkva
af munni i hita bardagans, held-
ur meta eftir þvi sem gert væri,
þegar kæmi að afgreiðslu mála.
Létum við úr þvi kyrrt liggja en á
leiö okkar á næsta framboösfund
sagði Hagalin: „Þótti þér ég ekki
taka laglega þetta með hann
Finn?”
Það var lika á þessum feröum
okkar Hagalins um Barðastrand-
arsýslu, að til okkar kom hundur
og ég segi eitthvað á þá leiö að
þetta sé áreiöanlega framsóknar-
hundur.
— Ætli það ekki. Nógu er skit-
legur á honum liturinn, svarar
Guðmundur.
— Hann hefur samt svipað
skegg og prófessorinn, segi ég.
— Já, ég hef oft staðið Fram-
sóknarmönnunum nokkuð nærri,
svaraði Guömundur þá.
Hér var vikið að þvi aö Harald-
ur Guðmundsson veitti Hagalin
prófessorsnafnbót á sinum tima,
og var nokkuö kimt að, til dæmis
birti Sepgillinn mynd af þeim
Heöni Valdemarssyni og Haraldi
með Guðmund á milli sin og
sagðist Héðinn lofa skáldinu
nægri oliu, en hinn kvaðst skyldu
gefa honum prófessorsnafnbót.
Guðmundur var þá auövitaö
helzti leiðtoginn á Isafirði, sem
þessa tvo munaöi i að hafa góðan.
Hagalin sagði um Gisla að hann
væri lélegur á þeim fundum, þar
framsóknarhundurinn
Halldór Kristjánsson frá
Kirkjubóli er einn þeirra
mætra manna, sem komið
hefur mjög við sögu í ís-
lenzkri stjórnmálabaráttu,
og sem blaðamaður og
þátttakandi í margri kosn-
ingahríð á fyrri árum, vís
til þess að kunna frá ýmsu
að segja úr þeirri baráttu,
Það kemur og á daginn, að
Halldór er vel heima þegar
við víkjum talinu að þessu
efni og blaðamann undrar
sizt, þegar hann kemst að
því að einmitt þessi maður
hefur haft með höndum að
undanförnu það viðamikla
verkefni að semja alþing-
ismannatal 1845-1975, sem
nú kemur senn út og er
unnið í tilefni þjóðhátíðar.
Honum leika á tungu nöfn
ráðherra og þingmanna,
valdaskeið ríkisstjórna og
flokka ásamt tilheyrandi
ártölum og f lókinn aðdrag-
anda margra pólitískra
viðburða (sem þeim yngri
eru sumir löngu úr minni)
rekur hann án viðstöðu eða
umhugsunar.
Halldór býr ásamt Re-
bekku Eiríksdóttur, konu
sinni, að Miklubraut 74 og
þar finnum við Tryggvi
Ijósmyndari hann að máli
og senn er kastað fram
fyrstu spurningunni:
— Hverjar eru þær fyrstu kosn-
ingar sem þú manst eftir, Hall-
dór?
— Þaö voru þingkosningarnar
1923. Fyrir æsku sakir fór ég
reyndar ekki á framboðsfund við
þær kosningar, en ég tók þó strax
aö leggja eyru við. Þetta voru
merkilegar kosningar fyrir
margra hluta sakir þá. Þarna
kom Asgeir Asgeirsson fyrst
fram á sjónarsviðiö, sem fram-
bjóðandi Framsóknarflokksins i
V-ísafjaröarsýslu og mótherji
hans var Guðjón Guðlaugsson frá
Ljúfustöðum, sem fulltrúi þeirra
samtaka, sem urðu efniö i thalds-
flokkinn, sem stofnaður var þá
um haustið. Það lið kallaði Jónas
Jónsson „Moggadót” og var for-
ingi þess Jón Magnússon, fyrrum
leiðtogi Heimastjórnarflokksins.
Guðjón var reyndur þingskörung-
ur, gamall bóndi og kaupfélags-
stjóri og hefði af þeim sökum átt
að eiga góða möguleika i sýsl-
unni. En þarna var hann kominn i
hóp, sem var fjandsamlegur
samvinnuhreyfingunni og að auki
blés ekki byrlega fyrir ihaldinu i
sýslunni þá.
Asgeir Ásgeirsson.
Við þessar kosningar komu hins
vegar persónukostir Asgeirs As-
geirssonar strax i ljós. Um hann
sagði Sigurður Kristjánsson, rit-
stjóri Vesturlands, sem stofnað
var þaö ár, að hann heföi
„óvenjulega umgengnisgáfu” og
það var sannmæli. Hann var og
afar aðlaðandi ræðumaöur, fág-
aöur og pennalipur, og með ein-
dæmum hve honum var lagiö að
gera atriöi, sem sýndust litil-
væg, áhugaverð og skemmtileg.
Hann var samt fylginn sér, þótt
hægt færi, og átti sér mjög drjúg-
an hóp stuðningsmanna, sem
fylgdu honum gegn um þykkt og
þunnt. Sú saga var sögö aö maður
einn, sem talinn var ósparari á
vilyrðin við hina ýmsu frambjóð-
endur, en honum var af skiljan-
legum orsökum fært aö standa
við, heföi sagt við Asgeir Asgeirs-
son: „Þú fyrirgefur þótt maður sé
þjóðlegur við hina, — við þig veit
ég aö hvorki stoðar flærö né fag-
urgali.”
Framsóknarflokkurinn vann
mikinn sigur við þessar kosning-
ar og auövitað átti Jónas og
Timiún. þar sitt hlut að máli. En
Asgeir hafðí skömmu áður ritað i
blaöið mjög merkar greinar um
Helgakver og þjóðkirkjuna, i
anda „nýju guðfræðinnar”, sem
svo var kölluö, og ég man að þær
féllu i afar góðan jaröveg hjá les-
sætisráðherraembættinu, eftir aö
Jón Magnússon varö bráökvadd-
ur að lokinni ferö kring um ísland
með Kristjáni konungi tiunda
1927.
Fundað í hverjum hreppi
— Og sjálfsagt hefur ekki skort
á hinn pólitiska áhuga fólks á
Kirkjubóli um þetta leyti, fremur
en sréar?
— Nei, hann var nógur og fólk
fylgdist vel með framvindu mál-
anna, eftir þvi sem kostur var á.
Þarna var kosiö um menn og
kosningafundir, voru haldnir i
hverjum hreppi, svo frambjóð-
endur máttu ekki telja oft erfiö
ferðalög eftir. Þessir fundir voru
og vinsæl skemmtun, og að von-
um þvi meiri sem umræðan varð
hvassari, helzt þegar hún liktist
hólmgöngu. Þessi skipan hélzt al-
veg fram að kjördæmabreyting-
unni 1959, en þó voru menn hættir
að funda á jafn mörgum stöðum
þá, — liklega átti bíllinn sinn
stóra hlut aö máli i þvi.
Ég kom fyrst á framboðsfund
1927 og þá var þaö séra Böðvar á
Hrafnseyri, sem Ihaldsflokkurinn
tefldi fram gegn Asgeiri og ég
man aö hann lagði mesta áherzlu
á aö landsmenn yrðu ekki af fjár-
málastjórn Jóns Þorlákssonar.
En þó átti nú svo að fara, þvi I-
haldsflokkurinn beiö hið mesta
afhroð við þessar kosningar og
upp úr þvi var Sjálfstæðisflokkur-
inn stofnaður — úr íhaldsflokkn-
um og Frjálslynda flokknum, þar
sem þeir voru foringjar Sigurður
Eggerz og Jakob Möller. Thor
Thorsbauð sig fram i. V-ísafjarö-
arsýslu við kosningarnar 1931
fyrir Sjálfstæðisflokkinn en aðrir
frambjóðendur voru Siguröur
Einarsson fyrir Alþýðuflokkinn
og auövitaö Asgeir.
— Sjálfsagt hefur veriö heitt i
kolunum á þessum framboðs-
fundum, 1931?
— Já, það er óhætt að segja.
Þingrofið það sama ár var ofar-
lega i hugum manna og óspart
vegið að Tryggva Þórhallssyni.
Ég var i eyrarvinnu á Suöureyri i
Súgandafiröi þetta vor og kom þvi
á framboðsfund þar og þaö var i
halda tölu. Þá kæmist hann að
hvernig menn færu halloka fyrir
áheyrendum. Það var einnig á
þessum fundi, sem Asgeir gaf
Thor það tilsvar, þegar Thor tal-
aði um að bæta þyrfti þingmanns-
lið Sjálfstæðisflokksins, að hann
ætti aö bæta sjálfan sig og ganga i
Framsóknarflokkinn.
Ásgeir dettur ,,niður á
milli brotanna"
— Og svo koma kosningarnar
1934?
— Já kosningarnar 1934. Þá
haföi Framsóknarflokkurinn
klofnað I Framsóknarflokk og
Bændaflokk og Asgeir Asgeirsson
bauö sig nú fram utanflokka, datt
„niður á milli brotanna” eins og
hann sjálfur komst að orði. Sem
kunnugt er gerðist hann seinna
liðsmaöur Alþýðuflokksins, en af
þvi að hann bauö sig þannig fram
utanflokka við þessar kosningar,
hélt hann þvi siöar fram aö hann
hefði skipt um flokk „hægt og ró-
lega og að yfirveguöu ráði”, og
væri þvi alltaf hinn sami.
Framsóknarflokkurinn bauð
ekki fram i V-Isafjaröarsýslu að
þessu sinni, en stuðningsmenn
hans kusu ýmist frambjóöanda
Alþýðuflokksins, Gunnar M.
Magnúss eða landslista flokksins.
Sjálfur studdi ég Gunnar og
margir aðrir, á grundvelli mál-
efnasamnings Framsóknarflokks
og Alþýðuflokks frá 1933, sem
snerti afurðasölulög og trygg-
ingalög, sem báðir flokkarnir
börðust fyrir. Þetta var i krepp-
unni. Þaö var raunar ekki i sam-
ræmi við þau orð Ásgeirs As-
geirssonar, að eölilegt sé að mið-
flokkur vinni til hægri I harðæri,
en til vinstri i góðæri.
Það var erfitt að eiga Asgeir
þannig að andstæöingi allt i einu,
og það kemur aö nokkru fram i
orðum eins Framsóknarmanns,
sem sagði við kosningarnar 1937
þegar Jón Eyþórsson var fram-
bjóðandi flokksins, óreyndur i
stjórnmálabaráttu: „Mér finnst
alltaf halla á okkar mann”. Það
var sizt óeölilegt, þvi ekki brást
Asgeiri listin i Alþýðuflokknum
fremur en Framsóknarflokknum
son sýslumaður var i framboði
fyrir Sjálfstæðisflokkinn um
haustið og á okkur Torfa var eins-
atkvæöis munur, hann hlaut 350
atkvæði, en ég 351. Asgeir hlaut
þá 385. Aftur var ég i framboði i
Baröastrandarsýslu 1946 og var
siöar lengi á lista eftir að kjör-
dæmabreytingin varö og tók þátt i
kosningabaráttunni sem fyrr en
þá var margt breytt.
Hundurinn með skeggið
prófessorsins
— Hvaða atvik eru þér minnis-
‘Stæð úr þessum kosningaieið-
öngrum?
— Þau eru vitanlega mörg,
þetta voru erfiðar feröir á tiöum
og þvi óhjákvæmilegt að ýmislegt
bæri við, auk þess sem hvergi var
vægð að finna á fundunum, sem
fyrr er vikið að. I Baröastrandar
sýslu var til dæmis aðeins biifært
að Kollabúðum i Þorskafirði á
þeim tima og úr þvi var ekki um
annaö að gera en feröast á bátum
eða riðandi.
Andstæðingar mínir 1946 voru
þeir( Guðmundur Hagalin, fyrir
Alþýðuflokkinn og Albert Guö-
mundsson fyrir Sósialistaflokk-
inn, en ég held að segja megi, aö
höfuöfjandi hafi verið Gisli Jóns-
son sem Sjálfstæöisflokkurinn
tefldi fram. Gisli var óbilgjarn
maður og iþróttamaöur i mál-
flutningi. Hann var bróöir Kamb-
ans og ég þori aö segja að hann
hafi haft ótvíræða leikræna hæfi-
leika.
Við Hagalín gættum okkar á að
láta ekki slá i brýnu með okkur,
og á fyrsta fundinum, sem hald-
inn var i Króksfjarðarnesi tókst
þetta vel. A öörum fundinum gat
Hagalin þó ekki stillt sig um að
segja aö þrátt fyrir gott samstarf
Framsóknarflokksins og Alþýöu
flokksins fyrrum, skorti Fram-
sókn skilning á málefnum alþýöu
við sjó. Ég hlaut að svara þessu
og minnti á þau orð Finns Jóns-
sonar, að furða væri að bænda-
stéttin héldi metnaði sinum, jafn
mikla ölmusu og hún hefði þegið
af almannafé. Hagalin sagðist
ekki muna eftir aö Finnur hefði
sagt þetta, en varð um leið var við
endurgjalds gefiö ádrátt um að
vinna að þvi aö Jóni Öfeigssyni
yrði veitt embætti rektors
Menntaskólans, þegar Geir
Zoega hætti. Jónas setti hins veg-
ar Pálma Hannesson 1928 og það
hefur Asgeiri e.t.v. mislikað. Enn
fremur vildi Jónas hafa Magnús
Torfason forseta sameinaðs
þings i stað Ásgeirs, sem gegndi
þvi embætti 1930 og var auðvitað
miklu betúr til þess fallinn á
sjálfri Álþmgishátiðinni. Loks má
nefna að Asgeir var svo sterkur i
V-lsafjarðarsýslu, að einhverjum
hefur þótt nóg um og það veit ég
að Jónas hefur léð eyra orðum
Arngrims Fr. Bjarnasonar, um
að efnatil tveggja framboða
flokksins i V-Isafjarðarsýslu.
Þótt Jónas heföi aðeins rætt þetta
mál hlaut það aö skoöast sem
frekleg móðgun við Asgeir og
valda greinum viö flokksforingj-
ann. Fleira kom til en þetta. Per-
sonufylgi Ásgeirs var flokknum
mjög dýrmætt, en raunverulegir
Jónasarmenn voru fáir i þessu
kjördæmi. Orðheppni Ásgeirs var
við brugðiö og ég minnist þess
þegar Sigurður Bjarnason kom i
V-lsafjarðarsýslu 1946 að veita
liðsinni Axel Tulinius, frambjóð-
anda Sjálfstæöisflokksins, og
sagði eitthvaö á þá leiö, að nu
þyrfti að helypa nýju blóði i Al-
þingi — Hvaða blóði sagði Ásgeir,
— dyggðablóð er það áreiöanlega
ekki!
Breyttir tímar
Nú eru komnir aðrir timar, þar
eiga hlut að máli ný kjördæma-
skipan og auðvitað bættar sam-
göngur. En einmenningskjör-
dæmin höfðu þá kosti að þar
þekktust menn, nú er þingmönn-
um fyrirmunað að þekkja sitt
fólk. Það á að heita að meirihluti
ráði, en þetta veldur þvi að eng-
inn veit með vissu hvað hann kýs,
nú eru uppbótarþingmennirnir
og tilheyrandi útreikningar, þetta
„bingó, sem enginn veit hver
hlýtur vinning i”, eins og Karl
Kristjánsson sagði. „Þetta er
nóg, þetta er nóg!” hrópaði ein-
hver stuöningsmaöur Hannibals
1971 við atkvæðatalninguna sem
aldrei hafði ætlazt til að Karvel
flyti inn sem uppbótarþingmaður.
Ég held, að til þess að fá stjórn-
hæfan meirihluta sé ekki skilyrð-
iö að leysa upp öll þessi litlu brot,
an meirihlpta, sagði Gylfi það
einmitt vera það sem á skortii
stað þess að aðrir flokkar tækju
þátt f stjórn með þeim, geröu
stjórnina ögn skárri og tækju á
sig skömmina. A eigin heimsku-
pörum mundu þeir falla, stæðu
þeir einir að stjórn. Annars lita
menn yfirleitt á kjördæmaskip-
unarmál hverju sinni, eins og þeir
telja að hefði bezt hentað eigin
flokki við siðustu kosningar.
Þegar upp er staðið
Þegar upp er staðið, finnst mér
ég eiga góðar minningar um þá,
sem i slagnum stóðu meö mér,
jafnt andstæðinga og samherja.
Þótt köldu andaði milli okkar
Gisla 1946 held ég að það hafi allt
verið jafnað siðustu æviár hans.
Raunar var hann bæði fljótfær og
mismælagjarn, en ég held að við-
horf hans hafi nokkuð breytzt siö-
ar. Þegar heilsa konu hans bil-
aöi,las hann fyrir hana löngum
stundum, alls konar efni, og þaö
átti ef til vill sinn hlut að máli.
Hann gerðist allgóður rithöfund-
ur, sem bók hans „Af foreldrum
minum”, sannar og lika skáld-
sögur hans. Hrakningamenn og
þeir sem bágt áttu, áttu varla
betri talsmann á þingi. Til dæmis
hafði hann þaö eftir austurlenzk-
um peningamanni, sem hann
kynntist, og látið haföi sér detta i
hug að festa fé á tslandi, að eftir
að Gisli hafði sýnt honum
Reykjalund, hefði honum snúizt
hugur: „Þarsemsvonaerbúið að
aumingjum”, átti hann að hafa
sagt, „þar er ekki hægt að ávaxta
fé.”
Alþingismannatal
Þú hefur átt annrikt að undan-
förnu, Halldór, við samningu nýs
Alþingismannatals?
Já, ég hef unniö að samningu
þess alllengi, en nú er bókin i
prentun. Þetta er tekiö saman I
tilefni Þjóöhátiðar 1974, svo sem
gert var 1930, i tilefni af hátiðinni
þá og 1945, i tilefni af þvi, er 100 ár
voru liðin frá endurreisn Alþingis
1845. Talið nær til þingmanna frá
endurreisn Alþingis 1845 og til
ársloka 1975. Þetta verða rúm-
lega 500 siður og getið er 611
manna. Asgeiri Bjarnasyni var
lofað að þetta kæmi út, áður en
hann léti af störfum og ég held ab
það ætli aö takast. Svo má einnig
Ilnfiaiin v»r lilurfn<lur lil for-
eetatighur uf Jóni Uuldvinssúii
og linns mönnuin, og liaffii JmV
sfuðifi nokkurl |>óf um«haM.;
Jafnskjólt og Ifauulin kom
iiinguiN vi'stun of lsufirfti féll
Iiann i lirndur Ilúðinn, scinr
gcröi all srm hano gut, lil u5
fú Ilngiilin ú aitt band. En sið-
an komst hnnn undfr úlirif Hur*
alds Guðmundssnnnr og var
, fýrir 2 dögnni, nð tUhlulun rúð-
■ Iierrons, stomdur prófessors-
i • nafnbót. I»ar með var Hagoliii
/crðinn fastur í „rólcgu dcild-
t irini“. ,
Myndin af togstreitu Haraidar Guömundssonar og Héðins Valdemarssonar um Hagalln, sem birtist I
Speglinum 1937 og Halldór vlkur að I viðtalinu.
sem hann ætti ekki hreinan meiri-
hluta og bætti siöan viö: „Hann
ætti að tala þar sem hann vissi sig
engan eiga”.
Heimiliserjur
— En svo við víkjum að Asgeiri
aö nýju. Hverjar voru orsakir til
þess að hann varð viöskila við
Framsóknarflokkinn?
— Ja, sjálfur kallaöi hann það
nú heimiliserjur. Jónas Jónsson
var aö sjálfsögðu áhrifamesti
maður flokksins, en það dró
snemma sundur meö þeim As-
geiri. Ég gæti nefnt til dæmis að
Ásgeir varð fræðslumálastjóri
undir ihaldsstjórn Jóns Magnús-
sonar og var talið að hann heföi til
og tal manna nú um persónulegar
kosningar ber þvi vitni aö þetta
finnur fólk.
Ég man að Gylfi Þ. Gislason
sagði, þegar hann gekk út af slð-
asta fundi, sem ég sat i stjórnar-
skrárnefnd 1949 aö hann hefði
meiri samúö meö einmennings-
kjördæmunum en fyrr, þvi þeirra
þingmenn hlytu aö verða frjáls-
astir á þingi. I stóru kjördæmun-
um kæmust i örugg sæti menn,
sem ekki næðu kosningu I neinu
einmenningskjördæmi. Þegar
Einar Olgeirsson sagði, að þeir
vissu ekki hvaö þeir væru aö
gera þvi með einmenningskjör-
dæmunum væri verið að opna
ihaldinu leiö til þess að fá hrein-
lita á þaö, að 1974 voru liðin 100 ár
frá þvi löggjafarvaldiö flyzt inn I
landið.
Blaðamaður lætur þessu viötali
við Halldór þar með lokið og ósk-
ar honum til hamingju með hið
nýja verk en þar er enginn vafi á
aö réttur maöur hefur verið feng-
inn til þess verks. Þau Rebekku
konu hans þekkir hann raunar frá
gamalli tið, þegar hann sem
strákur naut hollrar vistar og
umhyggju á menningarheimili á
Kirkjuból í f tvö sumur og notar
tækifærið til þess að þakka þeim
ágæt kynni, sem hér gafst tæki-
færiö til þess að þakka þeim
ágæt kynni, sem hér gafst tæki-
færi til aö endurnýja stutta stund.
Bændur. Safnið auglýsingunum.
Eignist þannig heimildaskrá. Auglýsing nr.11

i
MF 70
Sláttuþyrlan
MF
0 Þyngd: 352 kg.
0 Lengd í flutningsstöðu: 342 sm.
0 Vinnslubreidd: 170 sm.
0 Aflþörf, hestöfl: 45DIN.
0 Hnífafjöldi: 6
0 4 Smurstútar.
0 Góð sláttuhæfni, því drifsköft eru ofan á þyrl-
unni.
0 Styrk bygging því dráttarátakið kemur neðst á
þyrluna.
MF Gæðasmíð.
Leitið upplýsinga um verö og greiðsluskilmála í
næsta kaupfélagi eða hjá okkur.
SUÐURLANDSBRAUT 32’REYKJAVlK* SIMI 86500> SIMNEFNI ICETRACTORS

Getum einnig föst verötilboö
í allar geröir innréttinga.
Trékó
TRÉSMIÐJA KÓFAVOGS HF.
AUÐBREKKU 32 SÍMI40299
I