Tíminn - 11.06.1978, Blaðsíða 40

Sýrð eik er
sígild eign
fcCiÖCiil
TRÉSMIÐJAN MEIDUR
SÍÐUMÚLA 30 • SÍMl: 86822
Sunnudagur 11. júní 1978 122. tölublað — 62. árgangur
Gagnkvæmt
tryggingafélag
QWT1NQ
MORQUNVERDUR
SIMI
r1rnrnrTn,rlin m
^.míinnnn n
.......................... 1 «
Þeim héldu engin bönd
Rætt við tvær
nýstúdinur úr
Mennta-
skólanum við
Hamrahlíð,
öldungadeild
„Horfi fram á ann-
arlok, og sé svo til’ ’
— segir Arndis Guðmundsdóttir
„Þetta voru mest
örlög”
— segir Edda Kristjánsdóttir
men ntaskólan ám ið . örlög
kannski?
— Ja, mest örlög en einnig
naut ég hvatningar barnanna
minna tveggja sem þá voru i
skölanum. Tvö voru þar, þegar
ég hóf nám og tvö eru þar nú,
þegar ég lýk stúdentsprófi.
Þetta hefur veriö skemmtilegur
timi fyrir mig og börnin
væntanlega, þvi að við höfum
getað skipzt á bókum og rabbað
saman um hlutina. Viö höfum
öll valið félagssvið. Mér fannst
sjálfri þaösviöyfirgripsmest og
maður kynnist þar mörgum
greinum, sem önnur svið bjóða
ekki upp á, svo sem lögfræöi,
stjórnmálafræði og hagfræði.
Stærðfræöin var mér strembin
og svo mun það vera með flesta
nemendurna að reikningur eftir
öll þessi ár er hin mesta latina.
Annars höfðu skólafélagarnir
misjafnan undirbúning, sumir
höfðu lokið prófi úr Samvinnu-
skóla eða Verzlunarskóla. Ég
tók gagnfræðapróf á sinum
tima.sem þá þótti hin ágætasta
menntun fyrir kvenfólk. Svo
veiktist ég og frekara nám kom
ekki til greina fyrir mig.
— Nú eruð þið' 10 i heimili,
hjónin, sex börn, faðir þinn og
eitt litið dagmömmubarn.
Hvernig ferðu að þessu öllu?
Þarftu ekki að vera skapgóö?
— Jú, sennilega verðurmaður
að vera það og einnig talsvert
værukær. En ég er heppin með
heimili, þótt þaö sé þungt að
mörgu leyti. Frá byrjun voru
börnin og maöurinn minn já-
kvæð og þauhjálpuðu mér, þeg-
ar með þurfti. Stelpurnar voru
þá á ágætum aldri 14 og 18 áraog
kunnu allt fyrir sér i heimilis-
verkum. Yngsti strákurinn
minn var sex ára, þegar ég
byr jaði og sá elzti um tvitugt og
þar i milli átti ég tvo hrausta
stráka. Karlkynið var i meiri-
hluta og reyndi ég að láta það
ekki sleppa ofvel, enda þótt það
skorti vafalaust á hjá okkur
eldriuppalendum að láta drengi
vinna jafnt innan húss og stúlk-
ur. Svo var ég svo lánsöm aö
maðurinn minn vinnur vakta-
vinnu, þannig að hann fékk
einnig aö taka til hendinni
heima, þegar ég var i skólanum
að kvöldinu og nU er hann orðinn
meistari, — alla vega i þvi að
elda hafragraut og sjóða fisk.
Hann hefur lika alltaf verið nat-
inn við krakkana og þetta er þvi
ekkert vandamál.
Smáhlé varð á samtali okkar
Eddu, þvi að nú komu inn úr
Framhald á bls. 23
Þann 27. mai sl. útskrifuðust
45 stúdentar úr öldungadeild
Menntaskólans viö Hamrahliö,
18 karlar og 27 konur. Að sögn
Sveins Ingvarssonar áfanga-
stjóra eru hér engir öldungar á
ferð og hefur meðalaldur i
deildinni lækkaö nokkuð. Meira
viröistum það aö ungt fólk sem
flosnar upp úr námi taki til viö
það aftur fljótlega og eru af
þessum 45nýstúdentum 20 undir
þrítugu. Tólf eru á bilinu 30-40
ára og 13 yfir fertugu. Konur
hafa enn yfirhöndina i deildinni,
enda helzt þær sem flosna upp
úr námi þegar börn koma til og
heimilisrekstur hefst. Þessar
konur hafa lagt mikið á sig fyrir
bú og börn og heimilið þoiir oft
ekki þá röskun sem verður þeg-
ar frúin er allt I einu komin með
skólabækur undir hendina og
farin að pæla i lögfræði, stjórn-
málafræði, erlendum tungum
og stæröfræði. Það þýðir heims-
endi fyrir ýmsa ágæta heimilis-
feður.
Blm. Timans ræddi I vikunni
við tvær nýstúdinur úr öldunga-
deild Menntaskólans við
Hamrahlið, en þær eiga þaö
sameiginlegt aö vera út-
skrifaöar úr félagsfræðideild og
báðar bættu þær námi sinu við
erfið heimilisstörf. Hér eru á
feröinni Edda Kristjánsdóttir,
eiginkona Sigurmundar Jóns-
sonar, starfsmanns hjá Jarö-
borunum rikisins og Arndis
Guðmundsdóttir eiginkona
Fjölnis Stefánssonar, skóla-
stjóra Tónlistarskólans i Kópa-
vogi.
Fyrst ræddum við við Eddu á
heimili hennar a"ð Hvassaleiti 97
og spurðum viö hana hvers
vegna hún hefði farið út i
Arndis: Ég ákvað að slá til.
Edda: i meira nám? Ég er nú varla sjálfráð með svo margt I kring-
um mig. Timamyndir: G.E.
Heimili Arndisar að Hraun-
tungu 31 I Kópavogi var einnig
baðað rósum, þegar okkur bar
að garði og fór ekki fram hjá
neinum að þar höföu tiðindi
gerzt. „Já, við fengum öll þessi
blóm,” sagði Arndis hýr á svip,
„dóttir min og ég, en hún varð
stúdent úr Kópavogi 26. mai eða
degi áöur en ég útskrifaðist úr
Hamrahlið.” Dóttirin sem Arn-
dis minnist þarna á er 19 ára en
hún á að auki tvær aörar dætur
16 og 11 ára.
Þær tvær yngstu hafa átt viö
veikindi að striða vegna tauga-
sjúkdóms ifótum og þegar Arn-
dis hóf sitt nám fyrir fimm ár-
um var sú yngsta sex ára gömul,
haföi verið meira eða minna á
sjúkrahúsum, þar sem hún gekk
undir erfiða uppskurði og var að
vonum ákaflega háö móður
sinni. Voru þvi bæði móöir og
barn i klemmu.
— Nú finnst mér ég hafa gert
rétt, segir Arndis, þegar hún
rifjar þetta timabil upp, og það
hefúr oröið stórbreyting á þeirri
litlu. Þaðvarauðvitað hræðilegt
fyrir mig aö skilja hana eftir
grátandi hjá systrum sinum, en
ég tók áhættuna og sé ekki eftir
þvi. Börn veröa svo kröfuhörð ,
þegar þau komast í þá aðstöðu
að verða ósjálfbjarga að ein-
hverju leyti um tima og neyðast
til inniveru og ýmiss konar
hafta, að finna verður ráð til
þess að róa þau niður. Fyrstu
tvö árin voru erfiðust fyrir mig
einmitt vegna þessa og hlut-
verkatogstreitan sem upp kom
þ.e.a.s. móðurskyldurnar og
námiö var alveg að gera út af
við mig fyrst. Eftir aö heimilið
tók aö léttast varö námið leikur
einn að sjálfsögðu.
Framhald á bls. 23
Fulltrúaráð Framsóknarfélaganna
í Reykjavík heldur fund að Hótel Esju, mánudaginn 12. júní kl. 20.30.
Fundarefni: Kosningar. Efstu menn listans mæta. Aríðandi er að allir aðal- og varamenn mæti.